واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: روزنامه شهروند: با پایان رقابتهای المپیک ٢٠١٦، کاروان ورزشی کشورمان نتوانست به اندازه دوره قبلی این رویداد بزرگ مدال کسب کند و در جدول توزیع مدالها نیز سقوط چند پلهای داشت. رشتههای مدالآور ایران نیز مثل همیشه کشتی، وزنه برداری و تکواندو بودند و اینبار سهم تکواندو به حداقل رسید. نهتنها رشته جدیدی به جمع مدال آوران اضافه نشد، بلکه دوومیدانی نیز نتوانست تک مدال دوره قبلی خود را تکرار کند تا در چند زمینه شاهد افت محسوس ورزش کشورمان در بزرگترین رویداد ورزشی جهان باشیم.
مدالآوران محدودتر از قبل
با اینکه انتظار میرفت المپیک ٢٠١٦ جایی برای ظهور استعدادهای جدید ورزش ایران باشد و برخی از ورزشکاران در رشتههایی به جز تکواندو، وزنه برداری و کشتی بتوانند افتخارآفرینی کنند اما این دامنه محدود حتی محدودتر هم شد. تکواندو فقط به یک برنز آن هم توسط اولین بانوی مدالآور تاریخ ورزش ایران دست یافت و ٣ نماینده مرد تکواندو ناکام بودند. وزنه برداری و کشتی اما سایر مدالهای ایران را کسب کردند و مثل همیشه جور سایر رشتهها را کشیدند. از سوی دیگر احسان حدادی که در دوره قبلی نقره گرفته بود، به فینال هم نرسید و در رشتههای دیگر همچون شمشیربازی، تیراندازی و بوکس هم توفیقی در کسب مدال رخ نداد تا همچنان چرخه مدالآوری ورزش ایران محدود به چند رشته خاص بماند.
مقایسه با دوره قبل
المپیک ٢٠١٢ لندن با کسب ٤ مدال طلا، ٥ نقره و ٣ برنز برای ایران به پایان رسید و انتظار میرفت با گذشت ٤سال ورزش کشورمان روند رو به رشدی را در پیش گرفته باشد و بتوانیم نتیجه بهتری نسبت به دوره قبلی بگیریم. افزایش ١٠ سهمیهای کاروان ایران نسبت به دوره قبل این نوید را قبل از المپیک ریو میداد که ورزش ایران در وضع بهتری قرار داشته باشد. با این حال بار دیگر همه چیز منوط به موفقیت وزنه برداری، تکواندو و کشتی شد و با افت نسبی کشتیفرنگی و تکواندو درنهایت کاروان ایران نیز افت محسوسی داشت. ایران حتی نتوانست جمع مدالهای خود را در این دوره دو رقمی کند و در جدول مدالها نیز رتبه زیر ٢٠ را به دست نیاورد تا نسبت به المپیک لندن که کاروان کشورمان در رده هفدهم قرار گرفته بود، سقوط چند پلهای را شاهد باشیم.
بهترین نتیجه بعد از لندن
البته نباید از حق بگذریم چون نتیجه این دوره ورزشکاران کشورمان بعد از المپیک لندن در تمام تاریخ ورزش ایران در رده دوم قرار گرفته است. با اینکه انتظار میرود در هر دوره المپیک ورزش ایران پیشرفتی را تجربه کند اما بازیهای آسیایی ٢٠١٤ هم که با سقوط یک پلهای ایران در جدول مدالها همراه بود، نشان داد مثل گذشته ورزش کشورمان در اوج قرار ندارد. ایران در المپیک ٢٠٠٨ یک مدال طلا توسطهادی ساعی و یک برنز توسط مراد محمدی به دست آورد تا با قرار گرفتن در رده ٥١ یکی از ضعیفترین نتایج ورزش ایران رقم بخورد. المپیک ٢٠٠٤ نیز با ٢ مدال طلا، ٢ نقره و ٢ برنز برای ایران همراه بود و درنهایت کاروان کشورمان در رده ٢٩ قرار گرفت و همچنین المپیک ٢٠٠٠ سیدنی با ٣ طلا و یک برنز و رده ٢٧ ایران همراه بود.
مسئولان راضی هستند؟
قبل از المپیک هم مشخص بود که مسئولان ورزش کشور بهتر از کارشناسی از اوضاع تمامی رشتهها خبردارند و به همین دلیل به دنبال کاهش توقعات مردم بودند. وزیر ورزش که میانگین مدال آوری ایران در هر دوره المپیک را ٤ مدال عنوان کرده بود، سقف آرزوهای کاروان کشورمان در المپیک ٢٠١٦ را کسب ٦ مدال عنوان کرد. این اظهارنظر در شرایطی رخ داد که ایران در صورت کسب ٦ مدال تقریبا نیمی از توانایی دوره قبل خود را نشان داده بود. از سوی دیگر کیومرثهاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک از پیشبینی مدالها طفره میرفت و حالا هم در برزیل در مواجهه با خبرنگاران نتایج را راضیکننده دانسته است. سوال اصلی اینجاست که آیا مردم هم به اندازه مسئولان از این نتایج راضی هستند.
نقطههای تاریک و روشن
فارغ از هر نتیجهای که برای کاروان کشورمان در المپیک ٢٠١٦ رقم خورد، اتفاقات مثبت و منفیای نیز در طول ١٦ روز برگزاری این رقابتها در ریودوژانیرو برای ایرانیها روی داد. شاید بارزترین اتفاق در المپیک ریو برای ایران کسب نخستین مدال تاریخ المپیک توسط یک بانوی تکواندوکار بود. کیمیا علیزاده توانست طلسم چندین ساله را شکسته و کاری کند که بانوان بیشتر دیده شوند. شکستهای متوالی حمید سوریان که دارای ٧ مدال طلای المپیک و جهان است، از اتفاقات تلخ ریو محسوب میشود. حتی به فینال نرسیدن احسان حدادی و حذف زودهنگام احسان روزبهانی نیز چنین حسی به ما داد. به جرأت میتوان تلخترین صحنه از المپیک ٢٠١٦ را نیز ناداوری علیه بهداد سلیمی در مسابقات فوق سنگین وزنه برداری دانست.
به پایان آمد این دفتر...
المپیک ٢٠١٦ ریودوژانیرو با تمام صحنههای خوش و تلخ نهتنها برای ایران بلکه برای ٢٠٦ کشور دیگر به پایان رسید. بامداد امروز مراسم اختتامیه این رقابتها در ورزشگاه ماراکانای ریودوژانیرو انجام شد و ورزشکارانی که از تمامی کشورها در دهکده مسابقات باقی مانده بودند، پشت سر پرچم کشور خودشان رژه رفتند تا رسما به این رویداد بزرگ پایان دهند. از امروز مردم برزیل میتوانند زندگی خود را مثل گذشته روی روال عادی ادامه دهند چون مشعل المپیک خاموش شده و حالا باید مردم ژاپن و شهر توکیو ٤سال انتظار بکشند و کار کنند تا دوره بعدی المپیک به میزبانی آنها برگزار شود. بعد از بازگشت کاروان ورزشی کشورمان در رشتههای مختلف نیاز است که جلسات آسیب شناسی توسط فدراسیونها، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برگزار شود تا همانند دورههای قبلی فقط در فاصله یکسال مانده تا المپیک از خواب بیدار نشویم. درست است که مثل دوره قبلی نتیجه نگرفتیم اما نباید در شوک این اتفاق بمانیم و کسی را محکوم کنیم، قطعا نقصهایی وجود داشته و باید از همین امروز برای رفع این نقصها کار و تلاش را آغاز کرد.
۰۱ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]