تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833011509
نفوذ اقتصادی را نمی بینند؟! - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «ابراهیم رزاقی» در روزنامه «حمایت» یادداشتی به شرح زیر نوشت: گستردگی، فراوانی و زیاده خواهی غرب و نظام سرمایه داری طی چهار دهه اخیر باعث شده است که سیاست های استعماری گذشته آنان، در قالبی جدید با عنوان به اصطلاح «صنعتی کردن کشورهای در حال توسعه» و تحت شعارهای فریبنده ای همچون «پیوستن […]به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «ابراهیم رزاقی» در روزنامه «حمایت» یادداشتی به شرح زیر نوشت: گستردگی، فراوانی و زیاده خواهی غرب و نظام سرمایه داری طی چهار دهه اخیر باعث شده است که سیاست های استعماری گذشته آنان، در قالبی جدید با عنوان به اصطلاح «صنعتی کردن کشورهای در حال توسعه» و تحت شعارهای فریبنده ای همچون «پیوستن به جامعه جهانی» پیگیری شود. این اقدام، که عموماً با نام جعلی «سرمایه گذاری» از سوی غرب صورت می گیرد و به اسم «فراهم کردن سرمایه گذاری خارجی» از سوی کشورهای هدف توجیه می شود، دو منفعت بزرگ به همراه دارد: اول، کاهش بیکاری و تورم در کشورهای سرمایه داری صنعتی و دوم، افزایش وابستگی کشور مورد نظر که این عوامل، بستر لازم برای اعمال سیاست «نفوذ اقتصادی» و انتقال ثروت به کشورهای صنعتی را فراهم می آورد. بنابراین، اهداف عمده آمریکا و سرمایه داری لیبرال از نشان دادن در باغ سبز به کشورهای در حال توسعه – به ویژه کشورهایی که از نظر آنان تهدید محسوب می شوند – برای فتح باب روابط اقتصادی، شامل موارد زیر است: ۱٫ ایجاد وابستگی اقتصاد این کشورها به کالاهای اساسی، مصرفی و فناوری: کشورهای صنعتی همواره می کوشند، با اعطای برخی امتیازات که دسته ای از آنها، حق مسلم کشورهای موردنظر است، این کشورها را در حوزه های صنعتی، کشاورزی و صنعتی به خود وابسته کنند تا هیچ گاه به خودکفایی و استقلال اقتصادی نرسند. کشورهایی نظیر شیلی، الجزایر و ایران پیش از انقلاب، نمونه هایی بارز از این منظر هستند. ۲٫ جهت دهی کشورهای در حال توسعه به عدم برنامه ریزی منسجم و منظم به منظور عقب نگه داشتن اقتصاد کشورها: تجربه کشورهای در حال توسعه نشان داده است که آمریکا و متحدانش، ساز و کار مراوده تجاری با کشورهای مدنظرشان را به گونه ای هدایت می کنند که زیرمجموعه نظام سرمایه داری باشند و نتوانند از مدار تعریف شده آنان خارج شوند. تشویق به سرمایه گذاری در صنایع مونتاژ و فناوری وارداتی از جمله این کوشش هاست. ۳٫ اجرای سیاست «نفوذ اقتصادی»: لیبرالیسم سرمایه داری از طریق روش های گوناگون در تلاش بوده و هست که منابع زیر زمینی از جمله نفت، گاز و معادن را به انحاء گوناگون و در پوشش قراردادهای فریبنده غارت کرده و وانمود کند نیروهای انسانی متخصص بومی را برای اشتغال در بخش های نفتی، گازی و معدنی به کار خواهد گرفت، در حالی که این دام، برای شکار متخصصین و نیروهای توانمند و تشویق به مهاجرت آنان گسترده شده است. نفوذ اقتصادی علاوه بر این، عموما زمینه ساز نفوذ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بوده و برای مهار قدرت کشورها بکار گرفته می شود. سیاست اعلامی غرب به خصوص آمریکا درباره اختصاص کمک های خارجی به سایر کشورها، به منظور تاثیر بر ساختار تولید و احیای موسسات اقتصادی در کشورهای دریافت کننده این کمک هاست، در حالی که این سیاست ها در عمل، حفظ پایگاه ها و موقعیت های راهبردی به ویژه در غرب آسیا به عنوان قلب انرژی جهان و تحقق اهداف سیاست خارجی را دنبال می کنند و نهایتاً فقر بیشتر را برای مردم میزبان کمک ها به همراه می آورند. به عنوان مثال، کشورهایی نظیر پاکستان و مصر در طول چند دهه گذشته مشمول کمکهای مالی اروپا و آمریکا شده اند. با این حال کارشناسان متفق القول معتقدند که کمکهای خارجی نه تنها به اقتصاد این کشورها کمکی نکرده بلکه بی ثباتی سیاسی و جنگ های قومی – مذهبی را برای آنها به ارمغان آورده است. بنابراین، مجموع این سه هدف ذکر شده – ایجاد وابستگی اقتصادی، تلاش برای عقب نگه داشتن اقتصاد و نفوذ – را به خوبی می توان در سیاست های پسابرجامی آمریکا و متحدینش درباره کشورمان مشاهده کرد، به خصوص اینکه تلاش می کنند حقوق مسلم ما را به عنوان امتیازی تقدیمی و با منت وانمود کنند. تحریم ها که با وجود حسن نیت ایران، هنوز بخش عمده ای از آنها در حوزه های بانکی و اقتصادی با کارشکنی آمریکا پابرجاست، این فرصت را برای ایران اسلامی به وجود آورده که مسیر خود را از اقتصاد لیبرالیسم جدا کرده و با اتکاء به توانمندی های داخلی، اقتصاد کشور را از تکانه های جهانی محفوظ نگه دارد. به عبارت دیگر، تنها راه خروج از دایره ظالمانه اقتصاد جهانی و گذار از آسیب های سه گانه ذکر شده در سایه رابطه با استعمار نوین جهانی، اجرای سیاست های مترقی «اقتصاد مقاومتی» است. ذکر این نکته ضروری است که اقتصاد مقاومتی به معنای قطع رابطه با جهان نیست بلکه «برون نگری»، یکی از ابعاد آن است که ارتباط با کشورهای پیشرفته شرق آسیا، از جمله آنهاست. این نگاه، درست در مقابل نگاه برخی قرار دارد که گمان می کنند رابطه با نظام سلطه به رهبری آمریکا و کنار گذاشتن تفکر انقلابی به نفع کشور و انقلاب است و مانع کارشکنی های اقتصادی غرب می گردد اما بررسی موشکافانه نتیجه رابطه کشورهای جهان با آمریکا نشان می دهد که ثمره ای جز عدم برنامه ریزی منظم و وابستگی شدید به نظام مالی و پولی غرب، عاید آنها نشده است. تقلا و تلاش آمریکا برای برقراری رابطه با ایران در حالی است که «نیاز شدید» آنها به جمهوری اسلامی به عنوان کشوری قدرتمند در غرب آسیا برای تامین منافع اقتصادی، متاسفانه مورد توجه قرار نگرفت و برخی مواضع نابجا باعث شد جای دو طرف معادله عوض شود؛ به این صورت که به جای استفاده از نیاز آمریکا به ایران، اوضاع اقتصادی کشور به گونه ای جلوه داده شد که گویی ما برای ادامه حیات به آمریکا محتاجیم و این یک خطای راهبردی بود. حتی اگر ساده لوحانه به این امید باشیم که دولت دموکرات آمریکا مانع تحریم های کنگره می شود و به این بهانه از تقویت پایه های درونی اقتصاد دست بکشیم، باز هم راه صحیح را در پیش نگرفته ایم چرا که کاخ سفید در تعاملات خود با ایران قدرت مانور زیادی ندارد و با توجهبه رجزخوانی نامزد جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آتی برای پاره کردن برجام، معلوم نیست که دولت بعدی چه روشی را در پیش بگیرد. اگرچه کشورمان از ناحیه اقتصاد تک محصولی و وابسته به نفت از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر، لطمه خورده است اما نباید فراموش کنیم که ریشه بسیاری از این مشکلات، داخلی و ناشی از چشم دوختن به آن سوی مرزهاست. با وجود عهدشکنی مکرر آمریکا در قبال نظام اسلامی و استثمار اقتصادی از کشورهایی که با آمریکا رابطه دارند، هنوز معلوم نیست که چرا چشم برخی ها به روی واقعیت های جهان باز نشده و آن ها را به این نتیجه نرسانده که باید روی پای خودمان بایستیم. نظام سلطه، هدفی جز تامین منافع خود به قیمت شکستن کمر اقتصاد کشورمان ندارد و از این رو راهی جز تدوین یک نقشه راه منسجم برای استفاده از تمام ظرفیت های درونی کشور به منظور تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی و قطع امید از برقراری رابطه با آمریکا وجود ندارد چرا که رابطه با آمریکا، حلال مشکلات اقتصادی نیست.
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها