تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834739229
بیانات در دیدار رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت - سایت خبری تحلیلی قم پرس
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: پایگاه خبری تحلیلی قم پرس : بسم الله الرّحمن الرّحیم [۱] والحمد لله ربّ العالمین والصّلاه والسّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین تبریک عرض میکنم هفته ی دولت را به اعضای محترم هیئت دولت، به رئیس جمهور محترم، معاونینشان، وزرای محترم، و به همه ی آحاد قوّه ی مجریّه در سطح کشور. واقعاً همین جور است که آقای رئیس جمهور اشاره کردند، هفته ی دولت در سرتاسر کشور، متعلّق به همه ِی قوّه ی مجریّه است. ان شاءالله که خداوند زحمات همه ی شماها را مشکور بدارد و آثار برکت و خیر را بر این اقدامات ان شاءالله مترتّب کند. تجلیل و تکریم میکنم یاد شهیدان عزیزمان رجائی و باهنر را که همان طور که ایشان اشاره کردند، این دو نفر واقعاً الگو بودند؛ از جهات مختلف، از جهت اخلاص، از جهت پُرکاری. البتّه فرصتی نشد برایشان که چند سالی ادامه بدهند، لکن سالی که نکوست از بهارش پیدا است، نوع کاری که اینها میکردند ــ مخصوصاً مرحوم رجائی که خب مدّت بیشتری هم بودند ــ نشان میداد که [کار] همین جور پیش خواهد رفت؛ اخلاص و علاقه و مردمی بودن و تلاش فراوان و [مانند اینها]. لعنت خدا بر دستهای منافق و جنایتکاری که این دو عزیز را به خاک و خون کشید؛ متأسّفانه امروز برخی از سیاستهای غربی، سعی میکنند این روسیاه ها را تطهیر کنند، منافقین را به یک شکلی در موضع مظلومیّت نشان بدهند و برایشان فضای مظلومیّت ایجاد کنند؛ و [البتّه] نخواهند توانست؛ کسانی که هزاران نفر را در داخل کشور از بین بردند، از امام جماعت و امام جمعه تا کاسبِ بازاری تا جوان دانشجو تا پاسدار کمیته تا خانواده ای که سر افطار نشسته بودند ــ و دیگران و دیگران و دیگران، هزاران نفر، حالا من رقم دقیق را نمیدانم ــ تا رؤسای کشور [مثل] شهید بهشتی و آن شخصیّت های برجسته ی آن روز که به شهادت رسیدند و تا این دو بزرگوار؛ آن وقت حالا دستهای سیاسی خبیث و مغرض ــ چه در خارج کشور، چه دنباله هایشان یا دلبستگانشان در داخل کشور ــ میخواهند اینها را تطهیر کنند و چهره ی اینها را موجّه نشان بدهند و اینها را مظلوم نشان بدهند و در مقابل، خدشه به چهره ی مبارک و نورانی امام وارد کنند. چهره ی امام خدشه بردار نیست و البتّه مطمئنّاً ناکام بوده اند و خواهند بود. بنده باید به این مناسبت واقعاً تشکّر کنم از تلاشهای دولت. حالا امروز که گزارشهای آقایان خیلی گزارشهای خوبی بود، هم گزارش آقای رئیس جمهور، گزارش معاون اوّل محترم، گزارش وزرا و معاونین رئیس جمهور؛ خیلی نقاط مثبت و خوبی در این گزارشها واقعاً وجود داشت که خوب است به معنای کامل کلمه اینها منعکس بشود و به گوش مردم برسد. همان طور که اشاره کردند، مایه و سرمایه ی اصلی ما مردمند؛ اعتماد مردم و امید مردم، کمک کار همه ی دولتها است؛ ما به این احتیاج داریم و ان شاءالله باید این کار [انعکاس گزارشها] در رسانه ی ملّی انجام بگیرد و دیگران هم بگویند تا مردم بشنوند. بنده قدردانی میکنم از زحمات آقایان. اداره ی کشور کار سختی است، اینکه کارهای مثبتی وجود دارد، معنایش این نیست که کمبود نیست، مشکلات نیست، ضعفِ کاری در بخشهای مختلف نیست؛ چرا هست لکن اداره ی کشور کار آسانی نیست. بنده یادم هست که گاهی بعضی ها می آمدند خدمت امام و شکایت میکردند از بخشهای مختلف و مانند اینها؛ امام یک جمله میگفتند آقا اداره ی کشور کار سختی است؛ به [گفتن] همین یک جمله ایشان اکتفا میکردند؛ واقعاً هم همین جور است. بنده خب رئیس جمهور بودم، میدانم، حالا هم در دوره ی دولتهای مختلف در جریان کارها هستم، واقعاً سخت است. این تنوع، این گسترش، این انتظارات به جا و گاهی هم ــ بعضاً ممکن است ــ نابه جا در سرتاسر کشور، خرابی ها و چیزهایی که از زمان طاغوت و در طول زمان در کشور متراکم شده، اینها طبعاً مشکل میکند کار را؛ ضعفهایی هست ــ حالا من به آنچه به نظرم میرسد که باید اقدام بشود اشاره خواهم کرد، نکاتی را عرض خواهم کرد در چند سرفصل ــ لکن کارهایی که دارد انجام میگیرد کارهای مغتنمی است. خب، ایّام هم بسرعت میگذرد؛ [دیدار] امسال، ظاهراً دیدار چهارم ما است با شما. دیدار اوّل، مثل همین دیروز بود؛ گذر ایّام این جوری است، گذر عمر این جوری است، با شتاب میگذرد؛ از این ساعتها و از این روزها، حدّاکثر استفاده را باید کرد. بنده در سال اوّلِ همه ی دولتها ــ از جمله دولت جناب آقای روحانی ــ همین نکته را گفته ام که تا چشم به هم بزنید، این مدّت تمام میشود؛ امّا درعین حال، چهار سال زمان کوتاهی نیست. خب، مثلاً فرض کنید ما در تاریخ یک امیرکبیری داریم با آن چهره ی درخشان که قریب سه سال ایشان سر کار بوده. بنابراین سه سال و مانند اینها هم خودش یک زمانی است؛ چهار سال زمان کمی نیست. این یک سالی هم که باقی مانده همین جور است؛ این یک سالی که از عمر این دولت باقی مانده، این یک سال هم یک سال است و برای هر روزش واقعاً میشود کار کرد و فکر کرد. من خواهشم این است که از این فرصتها استفاده بشود و تا آخرین روز دولت، آقایان کار کنند؛ یعنی این جوری فکر نکنید که حالا مثلاً فرض کنید این دولت تمام میشود، آیا فردا من مسئول این کار هستم یا نیستم، اصلاً این فکرها نباید باشد، باید تا آن لحظه ی آخر، بایستی تا آن ساعت آخر و روز آخر تلاش کرد و کار کرد. درگیر حواشی هم نشوید؛ چون این ماه هایی که در پیش داریم، ماه هایی است که بتدریج با چالشهای انتخاباتی همراه میشود؛ یعنی همین طور تبلیغات انتخاباتی، حرفهای انتخاباتی، مسائل سیاسی [پیش می آید]؛ مخالفین یک چیز میگویند، موافقین یک چیز میگویند؛ اینها نباید شما را مشغول کند، یعنی اصلاً توجّه به این مسائل نکنید، کار خودتان را بکنید. بهترین تبلیغ برای دولتی که در رأس کار است، عمل او است. یعنی شما اگر چنانچه هزاران کلمه در تبلیغ حرف بزنید، امّا یک کار خوب [هم] ارائه بدهید، این یک کارِ خوب بیش از آن هزاران کلمه حرف تأثیر میگذارد در مردم. یعنی [اگر] مردم ببینند، حس کنند، لمس کنند کار را، این بهترین تبلیغ برای دولت است؛ به فکر این نباشید که در مسائل [درگیر حواشی شوید]. خب، خود این هفته ی دولت، فرصت مغتنمی است؛ هم برای نخبگانی که بیرون از دولتند، هم برای اشخاصی که داخل دولتند؛ برای اینکه ارزیابی کنند، یعنی خودآزمایی کردن و ارزیابی کردن کار خود؛ بَلِ الاِنسانُ عَلى نَفسِهِ بَصیرَه؛ [۲] همه ی رؤسای دستگاه ها، خودشان بهتر از دیگران میتوانند کار خودشان را ارزیابی کنند. ما گاهی ممکن است در مورد آنچه انجام داده ایم، در مقام بیان ــ خب بیان است دیگر ــ یک چیزی را ادّعا کنیم، [امّا] مراجعه که میکنیم، می بینیم خودمان خیلی به آن قانع نیستیم؛ یعنی این ارزیابی به نظر من خیلی مهم است. نخبگانِ بیرون هم همین جور؛ نخبگانِ بیرون هم نگاه میکنند به کارهای دولت؛ انتقاد کردن ضرری ندارد، ایرادی ندارد، منتها انتقادِ منصفانه باید باشد. انتقاد، به معنای ارائه ی نقاط مشکل و راه حلّ آن نقاط و گشودن آن گره ها [است]، انتقادِ درست این است که به نظر من [اگر] باشد، خیلی خوب است. من تأکید میکنم و تجدید میکنم این حرف را که برای مردم و نخبگان توضیح بدهید کارهایی را که انجام گرفته؛ بدون اغراق و مبالغه؛ یعنی همان چیزی را که واقعاً خودتان مُقتنع [۳] هستید به آن، این را برای مردم بیان کنید؛ این لحن صادقانه و لحن حاکی از واقع نگری و واقع گرایی، مردم را تحت تأثیر قرار میدهد؛ بلاشک این جوری است. چند سرفصل را من یادداشت کرده ام که عرض بکنم که البتّه در خلال فرمایشات آقایان مطالبی هم راجع به اینها بود. سرفصل اوّل مربوط به مسائل اقتصاد است؛ همچنان که اشاره کردند. به نظر ما، امروز مسئله ی اوّل کشور، مسئله ی اقتصاد و مسائل اقتصادی و مشکلات و گره های اقتصادی است که اینها بایستی حل بشود. یک گزارش خوبی را آقای دکتر جهانگیری دادند از ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی؛ خب حالا اینکه ایشان میگویند «من اختیاراتم افزایش پیدا نکرده»، این واقعاً خبر خوبی برای من نیست، ما توقّعمان این است که ایشان به معنای واقعی کلمه فرماندهی کنند؛ خب، آقای رئیس جمهور هم به ایشان حقیقتاً اعتماد دارند، ما هم که ایشان را قبول داریم و بنابراین خوب است که همین طور بتوانند واقعاً به معنای واقعی کلمه فرماندهی کنند؛ چون در زمینه ی همین کارهایی که انجام گرفته نکاتی هست که عرض خواهم کرد. این گزارش را من نگاه کردم؛ گزارش، گزارش خوبی است؛ حدود دویست پروژه و بسته ها و برنامه های حمایت از تولید، واگذاری ۲۵۰۰ طرح نیمه تمام به بخش خصوصی، اینها چیزهایی است که در این گزارش آمده و مهم است؛ اینها کارهایی است که کارِ عرضه کردنی است؛ لکن چند نکته وجود دارد: اوّلاً پیگیری برای تحقّق قطعی طرحها؛ ببینید، ما یک تصمیمی میگیریم، ابلاغ هم میکنیم، اصرار هم میکنیم، امّا اگر تا آخر خط نرویم و این آبی را که از چشمه جاری شده به مزرعه نرسانیم، کار تمام نیست؛ کارِ تمام آن وقتی است که همه ی این کارهایی را که ایشان و مجموعه ی همکار ایشان در دولت در مورد این کارهای ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی انجام داده اند، یک یکِ این طرحها به نتیجه برسد؛ یعنی تعقیب کنند و قدم به قدم دنبال کنند این کارها را؛ این مسئله ی اوّل است که به نظر بنده خیلی مهم است و باید ان شاءالله انجام بگیرد. دوّم اینکه فعّالیّتهای پُرحجمی در عرصه ی اقتصاد، در کشور وجود دارد، چه بخش خصوصی، چه دولتی؛ کشور فعّالیّتهای عظیمی دارد و سرشار و مملوّ از فعّالیّتهای اقتصادی است. [مسئولین] تمام تلاش خودشان را بگذارند که این فعّالیّتها را همسو کنند با همین سیاست ها و اگر یک فعّالیّتی وجود دارد که با این سیاست ها همسو نیست، جلویش را بگیرند؛ یعنی واقعاً این، یکی از کارهای اساسی است. در عرصه ی واقعی اقتصاد ــ آن اقتصاد واقعی ــ خیلی کار دارد انجام میگیرد، خب، بعضی از آنها منطبق با این سیاست ها است، بعضی از آنها نیست؛ آنهایی که هست ترویج بشود، آنهایی که نیست جلوگیری بشود یا لااقل کمک نشود؛ لااقل این است که کمک نشود. من در یکی دو مورد از این چیزهایی که مطرح بود، پیغام دادم به وسیله ی جناب آقای حجازی که سؤال بشود که این مورد و این کارِ بخصوص، جایگاهش در مجموعه ی سیاست های اقتصاد مقاومتی چیست؟ این باید قابل توضیح باشد؛ یعنی هرکدام از این کارهایی که انجام میگیرد، در مجموعه ی سیاست هایی که ایشان و مجموعه ی دولت تنظیم کرده اند بایست جا داشته باشد. نکته ی سوّم؛ همه ی ظرفیّتهای کشور پای کار آورده بشود. البتّه خوشبختانه اشاره کردند؛ اخیراً با آقای حجّتی [۴] هم دیدار داشتیم، آقای نعمت زاده [۵] هم که خب بیاناتشان در مطبوعات و مانند آن پخش میشود و آدم می شنود ــ خب امروز از اینها استفاده نکردیم که مطلبی بگویند ــ بخصوص در خصوصِ صنعت و کشاورزی، واقعاً کارهای زیادی وجود دارد که اینها بایستی بیاید پای کار، یعنی ظرفیّتها فوق العاده است. حالا من در مورد کشاورزی و در زمینه ی جنگل، یک حرفی هست که بعداً به خود آقای حجّتی عرض خواهم کرد؛ ان شاءالله خصوصی به ایشان خواهم گفت. نکته ی چهارم، گفتمان سازی است؛ ببینید در صحبتهای آقای دکتر ستّاری، بر مسئله ی علم و اقتصاد دانش بنیان و شرکتهای دانش بنیان و مانند اینها تکیه شد و تأکید شد ــ بعضی دوستانِ دیگر هم اشاره کردند ــ این ناشی از یک گفتمان ده دوازده ساله است. یعنی وقتی که بحث شکستن خطوط مقدّم علمی و نهضت نرم افزاری و تولید علم مطرح میشود، دنبال میشود، گفته میشود در دانشگاه ها و تبدیل به گفتمان میشود، نتیجه این میشود که بنده گاهی اوقات که اینجا می نشینم و مثلاً مجموعه ی دانشگاهی ــ چه دانشجو، چه استاد ــ می آیند، میبینم همان حرفهایی را که ما مثلاً گفتیم، اینها دارند همان حرفها را به عنوان مطالبه بیان میکنند؛ این می شود گفتمان، این گفتمان است، این خوب است؛ وقتی این جور شد، آن وقت این پیشرفتهای علمی پیش می آید. ما امروز در مسائل فضایی، در مسائل هسته ای، در نانو، در فنّاوری زیستی و دیگر موارد گوناگون، پیشرفتهای زیادی داریم، پیشرفتهای مهمّی داریم؛ این پیشرفتها ناشی از همین گفتمان سازی است. وقتی گفتمان سازی شد، آن وقت همه به این فکر خواهند افتاد، یعنی در همه یک انگیزه ای به وجود می آید؛ کأنّه یک جادّه ی وسیع و یک بزرگ راهی به وجود می آید که همه میل میکنند از این بزرگراه حرکت کنند؛ بنابراین گفتمان سازی خیلی مهم است. البتّه با تکرار کلمه ی «اقتصاد مقاومتی» گفتمان سازی نمیشود، نباید کاری کرد که این کلمه حرف را همین طور این قدر تکرار کنیم که از دهن بیفتد؛ نه، بلکه با تبیین و با توضیح و مانند اینها بیان بشود. و نکته ی بعدی ــ این را من به آقای جهانگیری عرض میکنم ــ این است که در اقتصاد مقاومتی آن چیزی که مورد انتظار است، یک کار جهشی است. ببینید، دستگاه و دولت، خب یک کارهای متعارفی دارد، کارهای معمولی ای دارد در زمینه های اقتصاد ــ در همه ی بخشهای مختلف این وزارتخانه های چندین گانه ی اقتصادی ــ که دارد انجام میگیرد؛ این کارها که خب باید انجام بگیرد؛ [امّا] از جمله ی چیزهایی که در اقتصاد مقاومتی مورد نظر است، یک کار فوق العاده است، یک کار جهشی است. مثلاً فرض بفرمایید ــ من اینجا یادداشت کرده ام ــ اینکه آقای رئیس جمهور گفتند «راه اندازی هفت هزار واحد صنعتی»، این کار، خوب [است]؛ این از آن قبیل است، این کار را دنبال کنید؛ ایشان گفتند هفت هزار واحد صنعتی را ما راه می اندازیم، خیلی خب، این خوب است، یعنی این فراتر از کار معمولی و متعارف دستگاه های ما است. این جور چیزهایی را که جنبه های جهشی دارد، پیشرفتهای فراتر از عادی دارد، اینها را دنبال بکنید، اینها خیلی خوب است؛ این هم نکته ی بعدی، [یعنی] به کارهای روزمرَّه ِی معمولی دستگاه های اقتصادی قانع نشوید که این [کارها] را از اینها بخواهید. یک نکته ی دیگر هم در این زمینه ی مسائل اقتصادی، کارهایی است که ریشه ای است ولی ممکن است، یعنی کارهای مشکلی نیست: مثلاً «توزیع تصمیم گیری در استانها» ــ که حالا اشاره کردند و خوشبختانه به این فکر هستند ــ خوب است این کار، یعنی بروید تصمیم گیری ها را از حالت تمرکز خارج کنید و در سطح استانها توزیع کنید. یا «هدایت تسهیلات بانکی به سوی تولید»؛ من آن روز به آقای وزیر محترم اقتصاد [۶] و آقای سیف [۷] گفتم شما هر چه علم دارید و هر چه درس خوانده اید، امروز آن را به کار بیندازید برای اینکه این نقدینگی عظیمِ سنگین را هدایت کنید به سمت تولید، یعنی همه ی هنرتان این باشد؛ این کار اگر انجام بگیرد ــ که به نظر من کاری است ممکن؛ یعنی برای آقایانی که در رأس کار هستند، کاری است ممکن ــ مهم است. «مشوّقهای صادراتی»؛ گاهی اوقات مشوّق داریم، [امّا] ثبات در این مشوّقها نیست؛ کم و زیاد میشود، تغییر پیدا میکند، آن کسی که اهل صادرات است امیدوار نیست، یعنی دلش میلرزد؛ چون مسئله ی صادرات خیلی جدّی و خیلی مهم است، بایستی مشوّق هایش [هم مهم باشد]. یکی هم مسئله ی «پرداخت بهای محصولات کشاورزی» است که این هم مسئله ی مهمّی است. مبارزه ی جدّی با قاچاق ــ همین مسئله ی انهدام [کالای قاچاق] ــ بسیار مهم است؛ البتّه بعضی از مرتبطین با این مسائل، به ما گفتند که بعضی از این اقلام را میشود بازصادر کرد، [یعنی] برگرداند و صادر کرد؛ خیلی خب، این را حرفی ندارم، یعنی من این را الان اعلام میکنم. اینکه ما گفتیم حتماً منهدم کنند جنس را، جنس قاچاق را، این شامل آن قاچاقهای جزئی و شامل این کوله برها و مانند اینها نیست؛ ما باندهای قاچاق و کارهای بزرگ [را میگوییم]، اینهایی که بازار کشور را تحت تأثیر قرار میدهد. مسئله ی دیوان سالاری هم که بحث قدیمی ای است که دیگر حالا نمیخواهم تکرار بکنم. بعضی اوقات دیوان سالاری آن قدر شدید میشود که کارآفرین و سرمایه گذار را بی حوصله میکند که اصلاً دیگر حوصله اش سر میرود و آماده نیست کاری بکند. یکی هم مسئله ی حمایت جدّی از اقتصاد دانش بنیان؛ خب حالا الحمدلله آقای ستّاری اینجا بیان کردند و اعتراف کردند در واقع ــ به یک معنا اعتراف بود ــ که همه به ایشان دارند کمک میکنند؛ واقعاً احتیاج به کمک است؛ بایستی همه به معاونت علمی کمک بکنند، همه ی دستگاه ها بایستی کمک بکنند. اگر واقعاً این جور شده حالا که همه به شما کمک میکنند، خب الحمدلله. ما باید مسئله ی اقتصاد دانش بنیان را جدّی بگیریم، این شرکتهای دانش بنیان را واقعاً جدّی بگیریم. شاید بتوان گفت میلیونها جوان الان در کشور هستند که اینها آماده ی کارند که اگر یک کمکی به اینها بشود، میتوانند واقعاً در این قسمتها پیش بروند و بخشهای مختلف را [فعّال] کنند. من شنیدم حتّی در برخی از موارد و برخی از بخشهای دولتی ــ که حالا این را جناب آقای رئیس جمهور اگر ان شاءالله دنبال بکنند خوب است ــ که برخی از این به قول آقایان پروژه ها را از خارجی ها قبول میکنند و امکانات هم به آنها میدهند، [امّا] به این شرکت دانش بنیان داخلی که میتواند این کار را انجام بدهد، نمیدهند! یعنی این گزارشهایی است که به ما رسیده که ان شاءالله خلاف واقع باشد، امّا گزارشهایی است که هست؛ اینها را باید به نظر من تعقیب کرد و دنبال کرد و مهم است. این هم در مورد اقتصاد دانش بنیان. و مسئله ی روستاها. حالا خیلی حرف در این زمینه ها هست که حالا وقت هم میگذرد. سرفصل دیگری که من میخواهم عرض بکنم، بحث سیاست خارجی است که خب این از اوّل، یکی از اولویّتهای دولت جناب آقای دکتر روحانی بوده، هم در تبلیغات، هم در اقدامات دولتی؛ این کار مهمّی بوده، خب بنده هم موافقم. من از سابق به فعّالیّت دیپلماسی و کار دیپلماسی عقیده داشتم و معتقد بودم بایستی در این زمینه تلاش بشود. چند نکته اینجا وجود دارد: یکی اینکه ما توان دیپلماسی خودمان را در سطح دنیا درست توزیع کنیم؛ یعنی سهم آسیا به تناسب وسعت و توانایی آسیا باید به آسیا داده بشود، سهم آفریقا همین جور، سهم آمریکای لاتین همین جور؛ پس بنابراین [باید] دیپلماسی مان را خوب توزیع کنیم، متناسب توزیع کنیم. یک مسئله ی دیگر هم این است که ما در همه جا بایست در دیپلماسی موضع فعّال داشته باشیم. بایستی انسان بخصوص در مسائل شبیه مسائل منطقه ــ که امروز مسائل بسیار پیچیده ای است؛ مسائل منطقه ی ما، مسائل سوریه و عراق و لبنان و شمال آفریقا، این طرف در طرف شرق، افغانستان و پاکستان و مانند اینها، مسائل فوق العاده پیچیده ای است؛ سیاستها اینجا خیلی در هم فرورفته و متخاصم و مؤثّر بر روی یکدیگرند ــ خیلی لازم است که با دقّت و هوشیاری و قدرت فعل، فعّال بودن و اثرگذار بودن، وارد میدان بشود که خب در یک جاهایی الحمدلله وارد شده ایم، همین جور هم بوده. نکته ی سوّم در زمینه ی مسائل دیپلماسی، استفاده از ظرفیّت دیپلماسی برای اقتصاد است. دستگاه های اقتصادی با وزارت خارجه، در زمینه ی مسائل اقتصادی بایستی تعامل دائمی داشته باشند. خب مگر ما نمیگوییم مثلاً فرض کنید که انتقال فلان فنّاوری پیشرفته از فلان کشور [انجام شود]، یا صادرات [به فلان کشور] ــ که روی صادرات تکیه میکنیم ــ خب، در این زمینه ها وزارت خارجه بایستی محور کار باشد. ما شنیده ایم و دیده ایم مواردی را که یک وزارتخانه ای، در یک کشوری دارد مذاکره ی اقتصادی میکند، [امّا] وزارت خارجه اصلاً خبر ندارد! این ضرر است، این زیان محض است. البتّه این وظیفه ای است دوطرفه، هم وظیفه ی دستگاه ها است که با وزارت خارجه همکاری و همراهی داشته باشند در این زمینه، هم وظیفه ی وزارت خارجه است که برای این کار بنشینند برنامه ریزی کنند؛ یعنی در یک بخش ویژه ای ــ البتّه در وزارت خارجه یک بخش اقتصادی علی الظّاهر هست، یعنی از سابق که بوده ــ باید برنامه ریزی کنند، فعّال کنند، این هم یک مطلب است. آن چیزی که مورد اعتماد است در دیپلماسی، آن کار ثابت مسلّم امضاشده ی قابل احتجاج است، این در مسائل ارتباطات ما با خارج از کشور مهم است که خب باید روی این دقّت کرد. البتّه مسئله ی برجام هم یکی از بخشهای سیاست خارجی است، بنده چون درباره ی برجام صحبتهای زیادی کرده ام، نمیخواهم مجدّداً بحث کنم؛ با جناب آقای دکتر روحانی رئیس جمهور محترم هم همین طور به طور تقریباً مداوم، در همین زمینه ها صحبت داشته ایم و داریم. به هرحال در مورد برجام، آن نکته ای که من میخواهم بگویم این است که اوّلاً بدحسابی های طرف غربی را ــ یعنی بخصوص آمریکا را ــ به حساب بیاوریم؛ مطلقاً در صدد این نباشیم که بدحسابی طرف مقابل را و بدقِلقی طرف مقابل را و خیانت طرف مقابل را یک جوری توجیه کنیم؛ این دارد بدحسابی میکند ــ الان مشخّص است، آمریکایی ها دارند بد حسابی میکنند ــ این بدحسابی را به حساب بیاوریم، به این توجّه کنیم. و [ثانیاً] تجربه بیاموزیم؛ اینکه حالا ممکن است که فرض کنید این دولت یا یک دولت دیگری در آمریکا یا در فلان کشور یک وعده ای به ما بدهد و یک حرفی بزند، به این وعده و مانند اینها هیچ نمیشود اعتماد کرد؛ مطلقاً. خیلی خب، او وعده میدهد، شما هم یک وعده بدهید. شخصی شعر گفته بود، پیغام داد، آمد پیش خلیفه و شعرش را خواند؛ خلیفه هم گفتش که مثلاً فلان قدر طلا ــ صد هزار دینار مثلاً طلا ــ به ایشان بدهید؛ [این مطلب را] نوشت روی کاغذ و داد به این شاعر و گفت برو بگیر؛ رفت پیش آن خزانه دارش، کاغذ را داد و گفت آقا صد هزار [بدهید]؛ گفت به چه مناسبت؟ گفت یک شعری گفته ام؛ گفت خب شعر گفته ای؟ تو یک شعر گفتی او خوشش آمد، او هم این را نوشت تو خوشت آمد، این به آن در؛ پاشو برو! [۸] یعنی این جوری است. او یک حرفی میزند، وعده ای میدهد که ما خوشمان بیاید، ما هم یک وعده ای بدهیم او خوشش بیاید؛ امّا چیز نقدی به او ندهیم که بعد آن وقت در آن بمانیم که حالا او جواب خواهد داد به حساب خودش یا وام خودش را ادا خواهد کرد یا نه؛ نخیر. به هرحال ما از کسانی که در زمینه ی برجام، شبانه روز واقعاً زحمت کشیدند و تلاش کردند، از آنها قدردانی میکنیم. بنده به برجام انتقاد دارم، ایراد دارم، این را هم گفته ام؛ هم به شماها گفته ام، هم در عَلَن گفته ام؛ منتها این ایراد به طرف مقابل است، ایراد به خودی نیست، ایراد به عناصر خودمان نیست، عناصر خودمان زحمت خودشان را کشیدند و همان قدر که میتوانستند کار کردند؛ طرف مقابل، طرف خبیثی است، طرف نامردی است. سر فصل سوّم، مسئله ی علم و فنّاوری است؛ خب، ما در قضیّه ی علم و فنّاوری، برای پیشرفت کشور واقعاً احتیاج داریم به اینکه مسئله ی علم و مسئله ی فنّاوری، بشود مسئله ی مطرح کشور؛ یعنی یکی از آن سه نقطه ی اصلی و سه ستون اصلی ای که کشور امروز به آنها متّکی است ــ و شاید عمیق ترینش این است ــ یکی همین مسئله ی علم و فنّاوری است که خب ما الحمدلله پیشرفتهای خوبی داشته ایم؛ تلاش شد، کار شد، دنبال گیری شد، [امّا] رشد پیشرفتهایمان کم شده. آقای دکتر فرهادی [۹] یک گزارش برای من فرستادند ــ چون من در سخنرانی گفته بودم که رشد [کم شده] ــ که نه، ما رشدمان خوب است. من حرفی ندارم، بنده میدانم، آنچه ایشان فرستادند برای من جدید نبود، آنچه من گفته بودم و به آن توجّه نشد، مسئله ی شتاب بود؛ شتاب رشد. ببینید ما از طرفهای مقابلمان و از رقبایمان، مبالغ زیادی عقبیم؛ ما اگر بخواهیم به او برسیم، اگر با سرعتی که او پیش میرود پیش برویم، این فاصله همیشه میمانَد؛ ما باید با یک سرعتی و با یک شتابی پیش برویم که چند برابر سرعت او باشد تا بتوانیم به او برسیم یا احیاناً از او جلو بزنیم، حرف من این است؛ ما این شتاب را چند سال داشتیم. شتاب وقتی زیاد شد، این مطلوب است؛ [امّا] شتاب کم شده، حرف من این است؛ اینکه آقای دکتر فرهادی باید به آن توجّه کنند [این است]. علی ایّ حال، اینکه مورد توجّه من است، این است؛ یعنی باید رشد را شتاب بدهید؛ وَالاّ من میدانم که رشد هست، خب داریم رشد میکنیم، پیش میرویم، طبیعی است، امّا رشد عادی کافی نیست. آن سرعت رشد ما بود که در دنیا آوازه پیدا کرد، منعکس شد، یک عدّه ای حسودی کردند، یک عدّه ای نگران شدند! در دنیا بعضی ها از پیشرفت علمی ما نگران شدند؛ خب، این به خاطر همین بود که شتاب، شتاب خوبی بود. قضیّه ی دانش بنیان ها را هم که عرض کردیم. حالا الحمدلله معاونت علمی راضی [است]؛ من اینجا نوشته ام «از سوی دستگاه ها حمایت نمیشوند»، امّا حالا ایشان میفرمایند که حمایت میشوند، خیلی خب اگر شما راضی هستید دیگر ما چه بگوییم؟ قضیّه ی ما قضیّه ی شما است. و این گفتمان پیشرفت علمی هم باید ادامه پیدا کند، یعنی این را نباید بگذارید متوقّف بشود. شماها همه تان ــ همه ی دوستان ــ دانشگاهی هستید، اوّلاً من توصیه ام این است که دوستان مسئول، با دانشگاه رابطه شان را قطع نکنند؛ یعنی رفت و آمد با دانشگاه داشته باشند؛ هرجا هستید، هرجور، با هر مجموعه ی دانشگاهی که روبه رو میشوید، روی مسئله ی گفتمان تولید علم و پیشرفت علمی و همین جنبش نرم افزاری و شتاب رشد، تکیه کنید؛ جوری بشود که هر استادی، هر دانشجویی، هر پژوهشگری احساس بکند که این وظیفه ی او است که این کار را بایستی انجام بدهد. این هم یک نکته در مورد این قضیّه. یک نکته هم مسئله ی بودجه ی پژوهش است. بودجه ی پژوهش، اوّلاً کم است، ثانیاً همانی هم که هست، همه اش داده نمیشود. ما البتّه وعده گرفتیم از یکی از دولتها ــ نمیدانم حالا کدام یکی از حضرات بودند ــ که بودجه ی پژوهش را برسانند به یک ونیم درصد و دودرصد و حدّاکثر هم به سه درصد امّا خب، یک ونیم درصد را قول دادند. بعد اینجا دانشگاهی ها که آمدند سخنرانی کردند، گفتند این حرفها چیست؟ شش دهم درصد و پنج دهم درصد و از این حرفها است قضیّه، تازه از همان هم همه اش را نمیدهند! خب حالا جوری بشود که بودجه ی پژوهش داده بشود. یکی هم مسئله ی همکاری دانشگاه و صنعت است که بنده از سالها پیش روی این تکیه کردم، خیلی هم روی این اصرار کردم. خدا رحمت کند مرحوم پدر ایشان ــ مرحوم دکتر ابتکار ــ [۱۰] را، آمد اینجا و به او گفتم که من این را از رئیس جمهور خواسته ام. گفت «عجب! این همان نقطه ی اصلی گره کار ما اینجا است»؛ ایشان گفت اصل قضیّه همین است و خب عمر ایشان کفاف نداد؛ خدا رحمت کند مرحوم ابتکار را. علی ایّ حال این مهم است، یعنی برای هر دو طرف باید مشوّق گذاشت، هم برای آن صنعتی که برای پژوهش خرج میکند ــ بالاخره وقتی که صنعت، از پژوهش دانشگاهی میخواهد استفاده کند، یک هزینه ای میکند؛ این هزینه را به حساب بیاورید؛ یا جزو معافیّتهای مالیاتی، یا از این قبیل چیزها ــ هم آن قسمت پژوهشگاه و پژوهشکده و دانشگاهِ پژوهشگر را مورد تشویق قرار بدهید؛ از دو طرف باید تشویق بشوند که به هم نزدیک بشوند. یک سرفصل دیگری که مطرح میخواهم بکنم مسئله ی امنیّت است. خب، بحمدالله کشور امروز یک سپر امنیّتی محکمی دارد. خب شما نگاه کنید، دُوروبر ما ببینید چه خبر است. شرق ما افغانستان است و آن حوادث و پاکستان و [اینها]، غرب ما این کشورهای همسایه ی عربی و عراق و سوریه و یمن و این حوادثی که در این منطقه ی غرب آسیا در جریان است و حوادثی که پیرامون ما در لیبی و مثلاً مصر و بقیّه ی جاها هست، وقتی انسان اینها را نگاه میکند، میفهمد که چه قدر نعمت بزرگی است این امنیّتی که امروز ما بحمدالله داریم. این سپر امنیّتی، خوشبختانه کشور را فراگرفته که از این آسیب های امنیّتی محفوظ است. مردم راحت زندگی میکنند از لحاظ امنیّت، به نظر من یکی از چیزهایی که خوب است مسئولین محترم در صحبتهایشان با مردم درمیان بگذارند که مردم یادشان بیاید ــ چون «نعمتان مجهولتان الصّحه و الامان»، مجهول است ــ یکی «امان» است. تا امانهست، کسی ملتفت نیست که امنیّت هست. از خانه تا محلّ کسبت میخواهی بروی، ناامن باشد؛ تا مدرسه میروی، ناامن باشد؛ دانشگاه، ناامن باشد؛ از این شهر به آن شهر، ناامن باشد؛ الحمدلله امروز امنیّت در کشور وجود دارد و این به خاطر زحمات نیروهای نظامی ما و نیروهای امنیّتی ما است؛ باید واقعاً از اینها تشکّر کرد و اینها را تقویت کرد. و به نظر من سه بخش هم در اینجا مورد توجّه است؛ یکی سدّ دفاعی ملّی است که اساس کار این است؛ آن روحیّه ی انقلابی و دینی مردم، یکی از آن سه عنصر اصلی حفظ امنیّت کشور است؛ یعنی حقیقتاً آن روحیّه ی انقلابی مردم و دینی مردم است که تشجیع میکند و تحریص میکند نیروهای ما را که بتوانند کارهای خودشان را درست انجام بدهند؛ یکی این است که باید حفظ بشود. یکی آن بخش تشکیلاتی ما است که همین تشکیلات نظامی ما و تشکیلات امنیّتی ما است؛ اینها باید تشویق بشوند، تقدیر بشوند، به اینها کمک بشود؛ اینها دارند واقعاً کار میکنند. یکی هم مسئله ی فنّی ما و ابزارهای ما است، همین کارهایی که دارند میسازند، همین موشکی که چند روز پیش از این، آقای دکتر روحانی رفتند و از آن رونمایی کردند؛ اینها مهم است، اینها خیلی مهم است، اینها در حفظ امنیّت کشور خیلی تأثیر دارد. اینکه کشور بتواند از خودش دفاع بکند و این را دیگران بدانند که این قدرت دفاعی در کشور هست، این خیلی مهم است. شما ببینید سر قضیّه ی اس۳۰۰ که ما میخواستیم بخریم، چه جنجالی راه انداختند و پشت این جنجال چه تحرّکاتی. این قدر مسافرت کردند به روسیه ــ بیا، برو، فلان ــ که این اتّفاق نیفتد؛ درحالی که اس۳۰۰ که بنا نیست شهری را بزند، اس۳۰۰ بنا است مهاجم را بزند، این است دیگر؛ یعنی دشمن، قدرت دفاعی را در کشور نمیتواند تحمّل بکند، اینکه شما قدرت دفاعی داشته باشید را نمیتواند تحمّل کند. بنابراین یکی از اساسی ترین کارها همین است که ما ابزارهای دفاعی مان را تقویت بکنیم و هرکدام از این سه عامل ــ یعنی عامل روحیّه ی مردم، عامل حفظ و استحکام تشکیلاتی دستگاه های حافظ امنیّت، و عامل ابزار و وسیله ــ تضعیف بشود به ضرر ما است و هر کسی تضعیف بکند، واقعاً به ضرر کشور اقدام کرده. سرفصل پنجم، مسئله ی فرهنگ است. اولویّت بسیار مهمّ کشور، فرهنگ است. فرهنگ از ادبیّات و هنر تا سبک زندگی تا فرهنگ عمومی تا اخلاق تا رفتار اجتماعی، شامل همه ی اینها است؛ ما در این زمینه ها تکلیف داریم، مسئولیّت داریم؛ دستگاه های فرهنگی ما واقعاً مسئولیّت دارند در این زمینه. فرض بفرمایید حالا فیلم، تئاتر، سینما، خب اگر مراقبت نباشد [چه میشود]! بنده طرف دار جزم اندیشی و فشار و اختناق در این زمینه ها نیستم، میدانید، من اعتقاد راسخ دارم به آزاداندیشی؛ منتها آزاداندیشی غیر از ولنگاری است، غیر از اجازه دادن به دشمن است که از دالان آزاداندیشی و آزادعملی بخواهد ضربه بزند به [کشور]. امروز نیروهای مؤمن و جوان انقلابی مان، بیشترین کارهای خوب کشور را دارند انجام میدهند، همین دانش بنیان ها، همین کارهای گوناگون، همین فعّالیّتها، اینها بیشتر به وسیله ی جوانهای مؤمن و مانند اینها انجام میگیرد. حالا فرض کنیم یک تئاتری یا یک فیلمی تولید بشود که تیشه به ریشه ی ایمان این جوانها بزند؛ این خوب است؟ این چیزی نیست که انسان از آن احساس خطر بکند؟ دو مقوله است، مقوله ی آفند و پدآفند؛ ما در زمینه ی فرهنگ، هم در مورد آفند ضعیف عمل میکنیم، هم در مورد پدافند ضعیف عمل میکنیم؛ به نظر من بایست در این زمینه ها کار کرد. فرهنگ با جوهر دین، با جوهر انقلاب، اساس کارهای ما است که بایستی واقعاً به آن بپردازیم. محصولات فرهنگی، کتاب، سینما، تئاتر، شعر، مطبوعات و نیز شخصیّت های فرهنگی؛ فرض کنید که یک شخصیّت فرهنگی هست که همه ی عمر خودش را در راه انقلاب گذاشته، یک شخصیّت فرهنگی هم هست که هر وقت توانسته به انقلاب نیش زده؛ شما رفتارتان با این دو نفر چه جور است؟ شما که مسئول دولتی هستید یا مسئول فرهنگی هستید یا مسئول وزارت مثلاً ارشاد هستید یا وزارت علوم هستید یا سازمان تبلیغات اسلامی هستید ــ فقط مخصوص کارهای دولتی نیست، دیگران هم همین جور هستند ــ یا صداوسیما، رفتار شما و برخورد شما با این دو آدم چه جور است؟ این خیلی مهم است. آن کسی که عمرش را در خدمت انقلاب و در خدمت دین بوده، آیا این [طور] است که مورد تکریم و ترجیح شما باشد، نسبت به آن کسی که در همه ی عمرش حالا یک قدم [هم] در راه دین و انقلاب که برنداشته، گاهی اوقات ضربه هم زده، نیش هم زده؟ خب، اینها مهم است، اینها نکاتی است که باید به آنها توجّه داشت. ما اگر به این نکات توجّه نکنیم و بر اثر جوّزدگی برویم سراغ مثلاً فرض کنید که فلان کسی که از بنِ دندان با انقلاب اسلامی و با حکومت اسلامی و با نظام اسلامی مخالف است، خب این خلاف یک حرکت فرهنگی عاقلانه است. بنابراین من، هم معتقدم روحیّه ی آزاداندیشی وجود داشته باشد، [هم] برنامه ریزی عادلانه باید وجود داشته باشد. نه بی برنامه گی و ولنگاری فرهنگی، نه جزم اندیشی و تحجّر و استبداد فرهنگی؛ هیچ کدام از این دو طرف قضیّه را بنده قبول ندارم. راه صحیح این است که برنامه ریزی کنیم، هدایت کنیم، کمک کنیم به رویش های خوب، و جلوی ضربه ها و حملات و مانند اینها را بگیریم؛ یعنی هم آفند، هم پدآفند. سرفصل ششم ــ که دیگر این علی الظّاهر آخرینش است یا نزدیک به آخر ــ مسئله ی برنامه است که در مسئله ی برنامه ی ششم، ما تأخیر داریم؛ یعنی واقعاً برنامه ی ششم یک امر مهمّی است. خب، اهمّیّت برنامه برای شماها روشن است و میدانید که برنامه چقدر مهم است؛ برنامه، هم هماهنگی ایجاد میکند، هم هم افزایی ایجاد میکند، هم زنجیره ی برنامه ها ــ پی درپی ــ ما را به اهداف چشم انداز میرساند؛ یعنی اگر چنانچه این زنجیره ی برنامه ها، یک جا در وسط قطع شد، ما نمیتوانیم به آن نتیجه برسیم، این روشن است؛ بنابراین، برنامه خیلی اهمّیّت دارد. خب، حالا برنامه یک فرآیندی هم دارد که در قانون اساسی مشخّص است: سیاست هایی است که ابلاغ میشود و اعلام میشود، براساس این سیاست ها، دولت برنامه را تهیّه میکند، بعد این برنامه تبدیل به قانون میشود که همه ملزم باشند به جزئیّات این برنامه عمل کنند؛ بنابراین مجلس هم در جریان کار برنامه، در این فرآیند قرار میگیرد. این کار را به نظر من هرچه زودتر انجام بدهید و پیش ببرید؛ نگذارید که این قضیّه بیش از این متوقّف بشود. البتّه در برنامه هم اساس کار: در بخش اقتصاد، همان اقتصاد مقاومتی باید باشد؛ در بخش فرهنگ، فرهنگ با همان خصوصیّاتی باشد که عرض کردیم؛ و در بخش علم و فنّاوری هم ــ که این سه بخش خیلی مهم است ــ با همان خصوصیّاتی که قبلاً عرض شد و اهتمام به پژوهش و اهتمام به توسعه ی علم. یک نکته ی دیگر هم مسئله ی فضای مجازی است که من میخواهم خواهش کنم از جناب آقای رئیس جمهور این [را دنبال کنند]؛ چون فضای مجازی واقعاً یک دنیای رو به رشدِ غیرقابل توقّف است، یعنی واقعاً آخر ندارد؛ آدم هرچه نگاه میکند، آن چیزِ اوّ ِلِ بلاآخر، فضای مجازی است. هرچه انسان پیش میرود در این فضا، این همین طور ادامه دارد. این یک فرصتهای بزرگی در اختیار هر کشوری میگذارد، تهدیدهایی هم در کنارش دارد؛ ما بایستی کاری کنیم که از آن فرصتها حدّاکثر استفاده را بکنیم، از این تهدیدها تا آنجایی که ممکن است خودمان را برکنار نگه بداریم. خب، شورای عالی فضای مجازی به این منظور تشکیل شد. مثلاً فرض بفرمایید که حالا در گزارش آقای دکتر جهانگیری هم اتّفاقاً به این بخش تقریباً اصلاً نپرداختند، یک سطر فقط ایشان اشاره کردند که فلان بخش را نمیدانم چه کار کردیم، مثلاً راجع به فلان بخشی که در شبکه ی ملّی اطّلاعات مؤثّر است، این را مثلاً فراهم کردیم. به جستجوگرها ایشان [اشاره کردند]، چون جستجوگر چند سال است که شروع شده، جستجوگرها را اینها دارند [طرّاحی] میکنند و الان جوانها از این طرف و آن طرف، شاید ده ها سیستم جستجوگر را طرّاحی کرده ند و ساخته اند و تولید کرده اند، یعنی چیز جدیدی نیست؛ ایشان هم روی آن تکیه کردند؛ امّا آن شبکه ی ملّی اطّلاعات را ــ که خیلی مهم است آن شبکه ی داخلی ــ ما هنوز پیش نرفته ایم؛ خب، با اینکه آقای واعظی [۱۱] هم معتقد به این قضیّه هستند و دوستان همه معتقدند به این قضیّه امّا این پیشرفت نداشته؛ این را بایستی ان شاءالله دنبال کنیم که ضربه های بی جبرانی نزنیم. و آخرین مسئله هم همین مسئله ی حقوقهای نجومی است که اتّفاقاً در صحبت آقای دکتر روحانی هم آخرین مسئله بود. من خواهش میکنم از این قضیّه آسان عبور نکنید. بله، دامن زدنِ به این قضیّه به آن معنا ــ که به قول ایشان مدام بازخوانی کردن و آماردادن که فلان کس این قدر میگیرد، فلان کس [آن قدر] ــ شاید کار خیلی مثبتی نیست؛ امّا از آن طرف، اقدامی که شما در مقابل میکنید، خیلی مهم است؛ یعنی به مردم بگویید که چه کار کردید. در این قضیّه، مردم اعتمادشان ضربه خورده. ببینید، مردم خیلی از این ارقام بزرگ و مانند اینها را هضم نمیکنند؛ امّا حقوق شصت میلیون تومان و پنجاه میلیون تومان و چهل میلیون تومان را خوب هضم میکنند؛ یعنی کسی که در ماه یک میلیون یا یک میلیون ودویست یا یک میلیون وپانصد درآمد دارد، خوب میفهمد که پنجاه میلیون یعنی چه؛ در کشور کم نیستند کسانی که حقوق هایشان این است. این اعتماد مردم را ــ که بدرستی آقای روحانی گفتند که مایه ی اصلی ما، اعتماد مردم و امید مردم است ــ با این کارها نباید ضایع کرد. شما این همه زحمت بکشید، کار کنید، تلاش کنید، بعد ناگهان مثلاً فرض کنید یک نفری با یک کار حقوق غیر عادلانه [همه را ضایع کند]. آیا فاصله ی بین پنجاه میلیون و یک میلیون غیرعادلانه نیست؟ شما امروز در دستگاه دولتی تان کسی که از شما یک میلیون، یک میلیون ودویست، یک میلیون وپانصد، دو میلیون حقوق بگیرد ندارید؟ فراوان. خب، آن وقت یک نفر هم سی میلیون میگیرد، چهل میلیون میگیرد! این غیرعادلانه نیست؟ با مردم هم دردی کنید که مردم احساس کنند که همان رنجی را که او میبرد شما هم میبرید و نشان بدهید که عزم راسخ دارید که با این قضیّه برخورد کنید و جلویش را بگیرید و اجازه ندهید؛ این را نشان بدهید به مردم. به هر حال این نکته ی [مهمّی] است. به نظر من برای متخلّف اصلاً نباید عذر تراشید؛ برخورد هم بایستی قاطع باشد؛ مخصوص قوّه ی مجریّه هم نیست. در همه ی قوا و در همه ی سازمانها، همین معنا ساری و جاری است؛ همه بایستی این را رعایت بکنند. خب، قوّه ی مجریّه جلوی چشم است و حالا مثلاً بیشتر از دیگران گسترده است. در برخورد هم فقط قوّه ی مجریّه نیست که باید برخورد کند، قوّه ی قضائیّه هم در جای خود ــ آ نجایی که جای ورود قوّه ی قضائیّه است ــ بایستی برخورد کند. والسّلام علیکم و رحمت اللّه و برکاته
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]
-
گوناگون
پربازدیدترینها