تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804660498
چرا مردم کتاب نمی خوانند؟ - پایگاه خبری - تحلیلی قدس آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: شرحی در صفحه ادبیات روزنامه گرامی قدس خواندم که تیتر خبر توجهم را جلب کرد؛ «معمای هیتلر گشوده می شود». بنده خیلی هم تعجب کردم. هم خوشحال شدم و کنجکاوی ام برانگیخته شد، چون تا آنجا که می دانم از سال 1945، دقیقاً بگویم از ماه مه سال 1945 که برابر با اردیبهشت 1324 می شود، سال ها معمای هیتلر به مانند یک راز ناگشوده حل ناشدنی مانده بود و معلوم نشد چه بر سرش آمد. خیلی ها می گفتند، به علت حضور یک کلنی آلمانی تبار در کشور آرژانتین، او در روزهای آخر و پیش از سقوط برلین، با زیردریایی مخصوص از بندری در ساحل دریای بالتیک از راه به دریا و اقیانوس اطلس شمالی، خودش را به آمریکای جنوبی رسانده و در آنجا با نام و مشخصات جعلی زندگی کرده و مرده است، بعد عده ای استدلال می کردند، چگونه او توانسته از برلین در محاصره صد هزار سرباز روسی که در هر 10 متر یک توپ مستقر کرده بودند، خارج شده و خود را به ساحل دریای بالتیک یا دریای شمال در شمال آلمان برساند. مدت ها جراید فرانسه می نوشتند، هیتلر در یک آبجوفروشی در مونیخ مستخدم است، ولی چهره اش را جراحی پلاستیک کرده است. عده ای گفتند، او فرار کرده و به نقطه نامعلومی رفته است. در 1323 در جراید پیش از سقوط آلمان نازی در تهران، مقاله ای از هانری کالیدی، روزنامه نگار آمریکایی ترجمه شده بود و ایرانی ها به او گفته اند: «گرمان همان جرمان است. گرمانی ها جرمانی هستند، (هانری کالیدی در تهران و مشهد این شایعه را بارها شنیده بود) و هیتلر نام اصلی اش حیدر است و کالیدی نوشت: از چهل پنجاه نفر در تهران و مشهد شنید که گفته بودند، خودشان هیتلر را با نام حیدر در مشهد دیده اند که می خواسته به زیارت آستان قدس برود (بعد معلوم شد این تبلیغات ستون پنجم آلمان بوده است که می خواست احساسات ایرانی ها را جلب کند) سرانجام جنگ تمام شد. کسی ندانست بر سر هیتلر چه آمده است. برلین که من در سال 1976 آنجا را دیده ام، در شرق آلمان قرار دارد و تا دهه 1990 پایتخت آلمان شرقی بود و سایر قسمت ها زیر اشغال ارتش آمریکا و انگلیس و فرانسه که آن شهر را به دولت آلمان غربی برگرداندند، بالاخره جسد سوخته هیتلر و اوابراون، همسر او را از حفره ای بیرون پناهگاه (بانکر) زیرزمینی او که سربازان اس.اس طبق وصیت خود هیتلر با بنزین سوزانده بودند، به دست آوردند. بقایای اجساد به دست آمد و روسها عکس های لازم را برداشته و اسکلت هیتلر و گوبلز و سایرین را به مسکو بردند. راننده هیتلر هم در سال های 1945 تا 1945 جریان خودکشی و سوزاندن جنازه هیتلر را افشا کرد و گرچه صدها فیلم از سال 1947 تاکنون تهیه شده است، اما هنوز ابهام دارد. در دهه 1970 مجله ایتالیایی استوریا ایلوستر تا رپرتاژ مفصلی در این مورد همراه با تصاویر بقایای جنازه چاپ کرد که ترجمه فارسی آن را در سال 1370 ش در ماهنامه «کهکشان» به سردبیری من چاپ کردیم. بی.بی.سی حدود هشت سال پیش رپرتاژ مفصلی از سرنوشت کاسه سر هیتلر که تنها قسمت باقی مانده جسم اوست، به صورت فیلم مستند تهیه و پخش کرد (این جمجمه در موزه نظامی در روسیه نگهداری می شود) در هر حال طی این 61 سالی که از پایان جنگ جهانی دوم می گذرد، موضوع فرجام زندگی هیتلر در مراجع گوناگون بین المللی از جمله دادگاه نورنبرگ، دانشگاه های مختلف جهان، کتابخانه ها، استودیوهای فیلم برداری، محققان بزرگ تاریخ قرن بیستم، دانشگاه های نظامی و مورخان جنگ جهانی دوم مطرح و قضیه کاملاً پایان یافته است. «شین بت» و «موساد»، دو سازمان جاسوسی اسراییل بیشتر جنایتکاران نازی از جمله آیشمان و رودوتق هوس (باهس فرق دارد) و دکتر منگله را شناسایی و دستگیر و اعدام کرده یا مخفیانه سر به نیست کرده اند. من منتظر بودم معمای هیتلر چگونه در تهران گشوده شد و کتابی که در این خصوص نشر یافته دیدم جناب آقای هادی معیری نژاد، نویسنده محترم و صاحب قریحه که احتمالاً جوان هم هستند، کتابی به نام «من هیتلر را کشتم» را نوشته که گویا داستانی معمایی است درباره این احتمال که روس ها پیشوای آلمان نازی را در روزهای پایان جنگ به ایران منتقل کرده اند و او به صورت مخفیانه در شمال ایران شاید در گیلان، شاید در مازندران و شاید در گرگان نگهداری می شده است، آخر چرا این کار را کرده اند، معلوم نیست. من خیلی تعجب کردم که این همه سوژه های بکر و دست نخورده تاریخی در کشورمان پرپر می زنند که کسی سراغشان برود، هیچ کس دنبال آن نیست، بعد سینماگری می رود داستان «دراکولا» را به فیلم می کشد و آن طور که خوانندگان قدس به من تلفن زدند و شکایت کردند، گویا دراکولاهای وطنی در فیلم برای نجات از عادت خون آشامی پای منقل و وافور نشسته اند و مفصل لب به وافور زده و از خماری درآمده و نشئه شده اند و بچه ها هم هیچ نخندیده اند. مادری می گفت: این هم شد سوژه؟ باری نویسنده عزیز هم به جای اینکه مثلاً برود داستانی بنویسد مانند حضور ستون پنجم آلمان در ایران، وجود دو مأمور متبحر جاسوس خرابکار آلمانی به نام «فرانتز مایر» و «رومن گاموتا» و نیز افسر هوایی آلمان، ماژور «هولتوس شولتوس» و حوادث جنوب و نبرد عشایر فارس با انگلیسی ها، هیتلر را همین طوری و یکهو به شمال ایران می آورد و لابد هیتلر عاشق باقالی قاتق و آش رشته و یا میرزا قاسمی ایرانی (گیلانی) و چقرتمه مازندرانی می شود و زنی گیلانی می گیرد و من تصور می کنم با این ترتیبی که پیش می رود، بزودی زوروی مکزیکی هم در ادبیات ما ظاهر می شود و «سوپر من» و مرد عنکبوتی در تهران هم جزو ادبیات ما به صورت کتاب عرضه خواهند شد. ای دریغ و درد که دیگران چه می کنند و ما چه می کنیم و گله می کنیم که چرا مردم کتاب نمی خوانند؟ چندی پیش جوانی که می گفت کارگردان و تهیه کننده نام آوری است و جوان دیگری که خود را سناریست معرفی کرد، نزد من آمدند و سناریست خواهان راهنمایی درخصوص تهیه سناریوی سریالی 20 قسمتی درباره عصر رضاشاه شد. من کتاب هایی را به آنان معرفی کردم و حتی گفتم به کتابخانه ملی برود و دوره روزنامه کوشش 1312 و سلسله مقالاتی درباره تهران آن روزگار را بخوانند. متأسفانه متوجه شدم این آقایان کاملاً پرت هستند و اطلاعات تاریخی آنان در حد صفر است، پرسیدم: شما با این اطلاعات ناچیز چگونه جرأت می کنید سریال تاریخی و اجتماعی بسازید؟ پاسخی نداشتند و رفتند و خوشبختانه دیگر پیدایشان نشد. شخصی هست به نام ویلیم فلور، تاریخدان هلندی که زبان فارسی می داند، اما نوشته هایش را به انگلیسی می خواند، کتاب هایی درباره روابط ایران و هلند در دوران صفویه، افاغنه غلیجایی و تسلط محمود و اشرف و حکومت نادرشاه نوشته که سال ها عمر سپری کرده و چند هزار گزارش (منتشر شده) کمپانی هند شرقی هلند را خوانده و چقدر اطلاعات سودمند به خواننده می دهد، مقایسه کردم با کارهای خودمان، حتی رمان نویسی تاریخی ایران و افسوس ها خوردم که چرا از سوژه های ناب و بکر تاریخ ایران برای دانش افزایی مردم استفاده نمی شود.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها