واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: بررسی های یک مرکز جهانی مشاوره سرمایه گذاری حکایت از آن دارد که مهم ترین عوامل موثر بر تصمیم سرمایه گذاران در انتخاب کشور هدف برای سرمایه گذاری به 19 گروه تقسیم می شوند. این 19 گروه در دو دسته کلی قرار دارند؛ دسته نخست عوامل مربوط به زیرساخت ها و دارایی های بازار در هر کشور و دسته دیگر عوامل قانونی و حاکمیتی کشور سرمایه پذیر معرفی شده است. این بررسی که براساس نظرسنجی از مدیران شرکت های بزرگ سرمایه گذار جهان استخراج شده است، درصد اثرگذاری هریک از این عوامل را نیز به صورت مستقل نشان داده است. طبق این گزارش ا55آنلاین: موسسه ای تی کرنی (A.T. Kearney) گزارشی را تحت عنوان شاخص های اطمینان سرمایه گذاری مستقیم خارجی منتشر کرده که در آن رتبه بندی کشورها را در جذب سرمایه های خارجی اعلام کرده است. موسسه ای تی کرنی یک بنگاه مشاوره مدیریتی پیشگام جهانی است که با بیش از 61 دفتر در بیش از 40 کشور دنیا به عنوان مشاور مورد اعتماد اکثر بنگاه ها و سازمان های صنعتی در سطح جهان فعالیت می کند. شاخص معرفی شده میانگین وزنی از تعداد پاسخ های دریافت شده بر مبنای خوب، متوسط و ضعیف است که به پرسش های مربوط به محتمل ترین عوامل سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سه سال آینده داده شده است. براساس پاسخ های به دست آمده از نظرسنجی صورت گرفته، عوامل مختلفی روی جذب سرمایه گذاری خارجی کشورها اثرگذار است. براساس نتایج به دست آمده اکثریت شرکت ها تصمیم افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی خود را منوط به قابل دسترس بودن اهدف کیفی خود می دانند. براساس اعلام این مرکز مشاوره ای، مهم ترین عواملی که می توانند موجب تصمیم گیری درخصوص افزایش سرمایه گذاری خارجی شرکت ها شوند و درصد اهمیت این عوامل عبارتند از: قابل دسترس بودن اهداف کیفی (34درصد)، فضای اقتصاد کلان (28درصد)، پویایی بازار ارزهای خارجی (28درصد)، دسترسی به بودجه مورد نیاز (27درصد)، تحمل ریسک (25درصد)، هزینه دسترسی به اهداف (21درصد)، فضای قانون گذاری (17درصد) و حداقل سپرده (15درصد). در این بررسی همچنین مهم ترین عواملی که روی تصمیم سرمایه گذاران مبنی بر انتخاب کشور هدف برای سرمایه گذاری موثر است به 19 گروه تقسیم شده اند. این عوامل به همراه درصد اهمیت آنها از کل عوامل عبارتند از: اندازه بازار داخلی (15درصد)، هزینه نیروی کار (15درصد)، شفافیت قانون گذاری و عدم وجود فساد (15درصد)، فضای امنیت عمومی (14درصد)، کارآیی فرآیندهای قانون گذاری (13درصد)، ظرفیت های نوآوری و تکنولوژیک (13درصد)، نرخ های مالیات و سهولت پرداخت آن (12درصد)، سطح توانایی و استعداد نیروی کار (12درصد)، سهولت جابه جایی سرمایه به داخل و خارج از کشور (11درصد)، دسترسی به سرمایه های مالی در بازار داخلی (11درصد)، مشوق های دولتی به سرمایه گذاران (11درصد)، ظرفیت های تحقیق و توسعه (9درصد)، توافق های دوجانبه یا منطقه ای (9درصد)، قدرت سرمایه گذاران و حقوق مالکیت (8درصد)، دسترسی به مواد خام و سایر نهاده های تولید (7درصد)، دسترسی به زمین و سایر مستغلات (6درصد)، کیفیت زیرساخت های حمل ونقل (6درصد)، کیفیت زیرساخت های صنعت برق (5درصد) و کیفیت زیرساخت های مخابراتی (5درصد). طبق این گزارش اگرچه تنش های سیاسی یکی از مهم ترین عوامل منفی اثرگذار روی سرمایه گذاری مستقیم خارجی است، اما در گزارش امسال نقش احتمال ایجاد بحران های اقتصادی افزایش یافته است. اگرچه از لحاظ بسیاری از سرمایه گذاران خارجی عواملی همچون کاهش تنش میان روسیه از یکسو و آمریکا و اتحادیه اروپا از سوی دیگر و همچنین مذاکرات هسته ای میان ایران و سایر قدرت های جهانی که باعث لغو تحریم های ایران و وارد کردن کشورمان به بازارهای جهانی و اقتصاد های بین المللی شده است موجب کاهش ریسک سرمایه گذاری هستند، اما همچنان همانند سال قبل، تنش های سیاسی یکی از مهم ترین عوامل ایجاد ریسک برای سرمایه گذاری های خارجی است که در مناطقه خاورمیانه بیشتر از سایر مناطق اثرگذار است. براساس این گزارش کشورهای آمریکا، چین، کانادا، آلمان و انگلیس در رتبه اول تا پنجم کشورها از لحاظ بهترین مقاصد سرمایه مستقیم خارجی قرار می گیرند. برای چهار سال متوالی است که دو کشور آمریکا و چین جزو بهترین مقاصد سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) جهان هستند. در رتبه بندی ٢٠١٦، انگلیس از رتبه سوم به پنجم تنزل کرده است و در مقابل کشورهای کانادا و آلمان هر کدام یک رتبه ارتقا داشته اند. در سال ٢٠١٦ در مقایسه با سال ٢٠١٥، رتبه شاخص اعتماد FDI کشور هند با دو رتبه بهبود از ١١ به ٩ رسیده؛ ضمن اینکه موقعیت کشور برزیل نیز در رابطه با این شاخص در سال ٢٠١٦ تضعیف شده و با شش رتبه کاهش، جایگاه ١٢ را از لحاظ شاخص اعتماد سرمایه گذاری مستقیم خارجی، کسب کرده است. رتبه کشور مکزیک نیز از ٩ به ١٨ افزایش یافته که نشان می دهد از جذابیت این کشور برای سرمایه گذاری خارجی در سال ٢٠١٦ کاسته شده است. شاخص مذکور صرفا برای ٢٥ کشور اندازه گیری و رتبه بندی می شود. این گزارش براساس نظرسنجی اختصاصی از مدیران ارشد شرکت های بزرگ جهانی صورت گرفت. تمامی شرکت هایی که از آنها نظرسنجی صورت گرفته، درآمد سالانه ای بیش از 500 میلیون دلار داشته و در 27 کشور دنیا و در بخش های مختلف فعالیت دارند. انتخاب کشورهایی که از شرکت های آنها نظرسنجی صورت گرفته براساس داده های به دست آمده از کنفرانس توسعه و تجارت سازمان ملل متحد (United Nations Conference on Trade and Development) است. از میان اطلاعات جمع آوری شده سهم شرکت های خدماتی حدود 45درصد، بنگاه های صنعتی حدود 35 درصد و شرکت های تکنولوژی حدود 15 درصد است. همچنین نظرسنجی صورت گرفته تنها از دفاتر خارجی شرکت های منتخب صورت گرفته است. برای مثال برای محاسبه شاخص جذب سرمایه خارجی در آمریکا، پاسخ نمایندگی های داخلی شرکت های آمریکایی لحاظ نشده است.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]