واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: یک روان شناس با تاکید بر این که والدین نباید در برابر مرگ به کودک پاسخ های نامفهوم بدهند، گفت: پاسخ هایی مانند «خوابیده» یا «راه دور رفته» اصلا مناسب نیست و بار هیجانی دارد.55آنلاین: یک روان شناس با تاکید بر این که والدین نباید در برابر مرگ به کودک پاسخ های نامفهوم بدهند، گفت: پاسخ هایی مانند «خوابیده» یا «راه دور رفته» اصلا مناسب نیست و بار هیجانی دارد. فرناز امیراصلانی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: متاسفانه برخی پاسخ هایی که والدین از سر ناآگاهی به پرسش های فرزندانشان در رابطه با مرگ می دهند، این حس را به کودک القا می کند که آرامش فقط با مرگ اتفاق می افتد. به همین دلیل، برخی کودکان با مرور زمان از خوابیدن نیز واهمه پیدا می کنند. مثلا اگر به فرزندمان بگوییم « او الان خوشحال و در بهشت است» این تصور را به او می بخشد که اگر خوب باشیم، می میریم. این روان شناس با تاکید بر این که نباید کودک را دچار تضاد بکنیم، ادامه داد: والدینی که در پاسخ به فرزندشان از افسانه و اسطوره بهره می گیرند، با خود می اندیشند که اگر تصویر خوشایندی از مرگ به کودک بدهند، او بهتر درک می کند و احساس منفی اش کمرنگ تر می شود. در حالی که این کار آسیب زننده است و والدین باید در قبال سوالاتی با این مضمون، رفتار متعادلی داشته باشند. وی افزود: انکار مرگ و واکنش تند به سوالات فرزندان نیز اصلا روش درستی نیست؛ چراکه بچه ها در سنین پایین ادراک ندارند و نیازی به توضیح نیست، ولی وقتی صاحب تفکر شده اند و پرس و جوی جدی می کنند، باید پاسخ اصولی و صحیح دریافت کنند؛ به عبارتی واکنش والدین در مواجهه با مرگ بسیار مهم است و والدینی که در این مواقع بی تابی و عجز غیر عادی دارند، زمینه را برای ترس کودک فراهم می کنند. امیراصلانی تاکید کرد: باید چهار مرحله قطع علایم حیاتی، اتفاق، برگشت ناپذیری و همگانی بودن را برای فرزندمان تبیین کنیم. البته این پاسخ نیز نیاز به اولویت بندی دارد و نباید به صورت یک جا ارائه شود. مثلا در پاسخ به سوال «او چرا مرده؟» بهترین پاسخ این است که «او نمی خورد، نمی خوابد، درد نمی کشد و بدنش دیگر کار نمی کند» و یا زمانی که می پرسد «کی می میریم؟» می توانیم بگوییم «کسی نمی داند ما چقدر زنده ایم، وقتی پیر و نوه دار شدی آنوقت به این موضوع فکر می کنی». این روان شناس تصریح کرد: برخی کودکان از والدینشان می پرسند که «تو کی می میری؟»، این ممکن است والدین را ناراحت کند. در حالی که کودک در حال تجربه است و درک درستی از این سوال ندارد. به همین خاطر باید بشنود که «مامان و بابا قوی و سالم هستند و زمان زیادی پیش تو می مانند»؛ چراکه سوال کودک به خاطر ترس از تنهایی است و نباید با خشم مواجه شود. وی تصریح کرد: کودکان ماجراجو، نترس و بیش فعالی که رفتارهای حمله وار و ماجراجویانه دارند، همچنین کودکان وابسته و قشری که اضطراب جدایی دارند باید بیشتر مورد توجه والدین باشند؛ چراکه وقتی با مرگ روبه رو می شوند ترس تنها شدنشان چندبرابر می شود و ممکن است به خاطر احساس ناامنی دچار تزلزل شوند. منبع: ایسنا
جمعه ، ۲۹مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]