محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844636451
شروع بیداری ایرانیان و انقلاب مشروطه/نقش سیدجمال و میرزا رضا در براندازی استبداد - پایگاه اطلاع رسانی بلاغ مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ نیوز: یش آمد های ایران از زمان میرزا حسین خان سپهسالار تا آغاز جنبش مشروطه خواهی وقایعی رخ داد که با بررسی اجمالی آن می توان به حقایقی درباره بیداری ایرانیان برد.به گزارش بلاغ ، درباره بیداری ایرانیان در دوره معاصر باید گفت، پیش آمد های ایران از زمان میرزا حسین خان سپهسالار تا آغاز جنبش مشروطه خواهی وقایعی رخ داد که با بررسی اجمالی آن می توان به حقایقی پی برد که در زیر به برخی عوامل پدید آمدن این جنبش پرداخته می شود. بررسی نقش شاهان قاجار در انحطاط جامعه ایرانی وقتی نادرشاه افشار در سال 1159 ﻫ.ق در خراسان کشته شد، آن بزرگی هایی که با کوشش های خود برای ایران پدید آورده بود، از میان رفت و زمانی که کریم خان زند پس از یک دوره کشمکش، شیراز را به پایتختی برگزید و خود را وکیل الرعایا خواند، او و جانشینانش تا هنگام سقوط آخرین فرد نه چیزی به کشور اضافه کردند و نه چیزی از آن کاستند. باید گفت در زمان قارجارها ایران بسیار ناتوان و ضعیف گردید و از بزرگی و جایگاه و آوازه ی آن بسیار کاسته شد، و انگیزه ی این بیش از همه یک چیز بود، آن دگرگونی جهان بود که کشورها به تکاپو افتاده بودند ولی ایران به همان حال پیشین مانده بود. از سال 1157 ﻫ.ق که کریم خان زند درگذشت تا سال 1212 ﻫ.ق که فتحعلیشاه قاجار بدرود حیات گفت، پنجاه و اندی سال می گذشت و تنها در سال های آخر پادشاهی ناصرالدین شاه بود که اندکی جامعه ایران تکان خورد. ناصرالدین شاه مستبد، میرزا تقی خان امیر کبیر را که قصد آراستن و پیراستن ایران را داشت و در سیاست کشور داری و وطن دوستی بی مانند بود، کشت و میرزا آقاخان نوری معشوقه ی مهدعلیا را بر جای او نشاند، و آن گاه که حاج میرزا حسین خان سپهسالار برخاست تا با کاردانی و شایستگی خود بر مشکلات کشور فایق آید، او را بر کنار کرده و صدارت را به نامحرمان و ناپاکان داد. در چنین اوضاع و احوال آشفته و استبدادزده، مردم راه نجات را تنها برقراری نظام مشروطه ی سلطنتی یافتند و در حالی که در آن سوی جهان، غرب شاهد تحولات زیادی بوده و داستان های تاریخی بی مانندی نظیر شورش فرانسه، پیدایش ناپلئون، جنگ های پی درپی آن و جنبش توده ها و پیشرفت فنون جنگی روی داده بود، کشور ایران از آن تحولات و دگرگونی ها بی بهره بود. نه پادشاهان قاجاری و نه زُعمای کشور از آن تحولات و دگرگونی ها سَر در می آوردند و ناآگاهانه به شیوه ی کهن خود به سر می بردند، به طوری که شکست های پی درپی فتحعلیشاه در برابر روس ها و شکست های محمد شاه و ناصرالدین شاه قاجار هریک زیانی فراوان به ایران رساندند و از بزرگی قلمرو کشور کاستند. در حقیقت حکومتی که آقا محمدخان به قوه جنگ، ستیز و اجرای سیاستی خشن و خانمان سوز تشکیل داده بود، در زمان فتحعلیشاه مورد شناسایی رسمی دُوَلِ بزرگ و کوچک دنیا قرار گرفته بود و در عصر ناصرالدین شاه به کمال استبداد مطلقه نزدیک شد. از طرف دیگر از زمان فتحعلیشاه به بعد، با افتتاح روابط با دُوَلِ اروپایی و انتشار اخبار سایر انقلاب ها مانند انقلاب کبیر فرانسه در ایران، تدریجاً افکار و عقاید جدید سیاسی ظهور کرد و محیط اجتماعی تاحدی برای رشد و نمو افکار تازه آماده شد، ظهور مردان بزرگی در آن عصر که آراء و عقاید سیاسی و اجتماعی آن ها در روشن کردن افکار عمومی و آماده ساختن مردم برای یک جنبش و نهضت سیاسی کاملاً موثر بود، زیرا نهضت مشروطه خواهی بر مبنای عدالتخواهی و نفی استبداد و استعمار بوده و با عقاید برخاسته از اندیشه های وارداتی، غربی و داخلی نیز هم خوانی داشت. سید جمال، آزاده ای با افکار سیاسی ناب سید جمال الدین اسدآبادی، نخستین کسی بود که افکار و آراء سیاسی خود را بی پروا برای خدمت به میهن خود و کلیه ی کشورهای اسلامی ابراز می کرد و ملل مسلمان را از مطامع و اغراض پلید دُوَل استعمار اروپا آگاه می ساخت و وجود او موجب نهضت جدیدی در افکار ایرانیان آن عصر گردید. او همت بلند، قریحه سرشار، حافظه قوی و نفوذ کلام فوق العاده ای داشت. آراء و عقاید سیدجمال بر مساوات و آزادی و روشن کردن افکار مردم ایران و عثمانی بود. افکار سیاسی سید جمال از لحاظ شدت، تاثیر بی نظیری داشت. بسیاری از مردمان بیدار دلِ شیفته ی آزادی، مشتاق او بودند. سید جمال همواره مورد وحشت ناصرالدین شاه بود و حتی زمانی که به تهران آمد، در اثر دسیسه و حیله های سیاسی مورد بغض شاه قرار گرفت و به عتبات عالیات تبعید شد، و از آنجا به لندن رفت و سپس با دعوت سلطان عبدالحمید به عثمانی رفت تا شاید او را به ایجاد وحدت اسلامی کمک کند، ولی عاقبت درباریان سلطان و کارگزاران انگلیسی در سال 1314 ﻫ یعنی یک سال پس از کشته شدن ناصرالدین شاه در استانبول مسموم و در همان شهر مدفون شد. علاوه بر این برخی از یاران سید عقیده داشتند که او توسط اعوان سلطنت قاجاری در تلافی ضدیت با نظام قاجار و قتل ناصر الدین شاه مسموم شده و به قتل رسیده است. از تحول فکری میرزا رضا کرمانی تا قتل ناصرالدین شاه میرزا رضا، پسر ملاحسین از اهالی توایع یزد بود. چون میرزا در کرمان متولد شد و تربیتش نیز در کرمان بود به کرمانی ملقب گردید. در اوایل سن و جوانی به تهران سفر کرد. یک سال و اندی در تهران توقف و با سید جمال الدین اسد آّبادی ملاقات کرد و مجذوب او شد. پس از تبعید اول سید از تهران میرزا رضای کرمانی در مجالس از ناصر الدین شاه بدگویی می کرد. سید عبدالرحیم معین التجار اصفهانی که در کرمان ساکن بود در آن زمان به تهران آمد، میرزا رضای کرمانی را دید و او را به کرمان عودت داد. میرزا رضا سخت تحت تاثیر افکار سید جمال قرار گرفته بود تا اینکه دستگیر شد و به زندان افتاد و بعد در اثر وساطت علمای کرمان از حبس آزاد شد. کامران میرزا پسر ناصرالدین شاه که به خواهش آقابالاخان معین نظام، وکیل الدوله و بالاخره سردار افخم شده بود میرزا رضا را مجدداً به زندان انداخت. سید جمال با حاج سیاح و حاج میرزا رضا کرمانی و چند نفر دیگر مدت 22 ماه در قزوین و انبار شاهی زندانی بودند. پس از تبعید سید به استامبول، میرزا رضا هم که از حبس آزاد شده بود به عثمانی رفت. در استامبول نزد سید جمال تظلم خواهی کرد، سید اظهار داشت: « می بایست که قبول ظلم نکنی»، این کلام سید جمال الدین در میرزا اثرزیادی گذاشت. او گفت به محض رفع کسالت انتقام می گیرم، با مراجعه به تهران در حرم عبدالعظیم در قسمت بالا خانه میان صحن و مدرسه منزل گرفت و شغل خود را جراحی معرفی کرد. تا اینکه در روز جمعه 17 ذی القعده سال 1313 ﻫ.ق ناصرالدین شاه، که تازه می خواست پنجاه سالگی سلطنتنش را جشن بگیرد، به حرم عبدالعظیم به شهر ری آمد که هدف گلوله ی ششلول میرزا رضای کرمانی قرار گرفت و به قتل رسید و در همانجا دفن شد. میرزا رضای کرمانی دستگیر شد و سپس به دار آویخته شد و جسدش مدتی بر دار بوده تا اینکه در ساعت ۹ شب جسد را از دار پایین آورده و به گورستان حسن آباد( که بعدها اداره آتش نشانی در محل آن ساخته شد) بردند و دفن کردند. گفته می شود، میرزا وصیت کرده بود روی سنگ قبرش بنویسند: محب آل محمد غلام هشت و چهار فدای مردم ایران رضای شاه شکار! ماجرای تاریخی سنگ قبر ناصرالدین شاه پس از ترور ناصرالدین شاه، تهرانیان قدیم به او لقب شاه شهید را دادند و تا مدت ها کالبدش در تکیه دولت نگهداری شد و سپس در سالروز مرگش با اجازه علما و به دستور امین الدوله (صدراعظم وقت) در آرامگاه دایمی خود در کنار مرقد حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد اما این پایان ماجرا نبود. از آنجا که شاهزادگان و درباریان قاجاری نتوانسته بودند آرامگاهی اختصاصی برای شاه شهید! بنا کنند، به یکی از استادان برجسته سنگ تراشی آن زمان به نام استاد حسین حجار (حجارباشی) در یزد دستوری مبنی بر ساخت سنگ قبری برای ناصرالدین شاه دادند. استاد چهار سال زمان برای ساخت سنگ قبر ناصرالدین شاه صرف کرد. بعد از اتمام ساخت سنگ قبر ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه به استاد حسین، صدتومان دستمزد داد که این رقم ناچیز برای آن کار سخت و دشوار برای این سنگتراش چنان توهین آمیز بود که وی از شدت رنج و اندوه بیمار شد و درگذشت. سنگ قبر ناصرالدین شاه با مرارت و زحمت فراوان توسط مردم از یزد به تهران منتقل شد. در هر آبادی، حاکم نایب الحکومه، کدخدا و اعیان مجبور بودند که در مسیر سنگ صف بکشند و کشاورزان هر آبادی سنگ را با غلتاندن آن روی تیرهای چوبی، به سمت تهران حمل می کردند. با این که در روزگار سلطنت رضا شاه بسیاری از یادگارهای عصر قجر از میان رفت و آثارشان از صفحه گیتی محو و ناپدید شد و یا این که در نگهداری آن ها نشانی از رغبت نبود اما این سنگ بی کم و کاست از آن دوران جان سالم به در برد. در دوران پادشاهی محمد رضا پهلوی هم تغییری نکرد تا این که انقلاب اسلامی رخ داد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، دیگر خبری از سنگ قبر ناصرالدین شاه نشد تا آنجا که همگان بر این باور بودند که این سنگ، از بین رفته است. نخستین سال های پس از انقلاب بسرعت گذشت بی آن که اثری از این سنگ و قبر ناصرالدین شاه دیده شود، البته کسی هم دلش بدان تنگ نشده بود اما با فرو نشستن التهاب اولیه انقلاب رفته رفته پرسش هایی در ذهن و کلام مردم پیدا شد تا اینکه در اوایل دهه 70 که کاخ موزه گلستان بازگشایی شد، این سنگ قبر بعد از گذشت سال ها در معرض دید عموم قرار گرفت. در پایان باید گفت طرح اساسی حکومت مشروطه اندکی بعد از وفات سید جمال به وسیله ی مریدان و شاگردانش چون شیخ احمد روحی، میرزا آقاخان کرمانی و میرزا حسن خان خبیرالملک، که از جمله ناشران افکار و نظریات او بودند، بروز کرد و در اوضاع و احوال آشفته و استبدادزده آن زمان، مردم راه نجات را تنها برقراری نظام مشروطه ی سلطنتی یافتند و شاید این آغازی برای شکل گیری نهضت مشروطه در ایران بود.
پنجشنبه ، ۲۸مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ نیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]
-
گوناگون
پربازدیدترینها