واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: دیگر خیلی از شهرهای ترکیه مثل استانبول و کوش آداسی و ازمیر و آنتالیا برای خیلی از ما ایرانی ها غربت نیست. نه تور لیدر می خواهیم نه راهنما. حتی تسلط آنچنانی به زبان انگلیسی یا ترکی استانبولی هم لازم نیست.به گزارش سراج 24،به هرحال موج های سهمگین کودتا در این کشور فرونشسته و تورهایی که تقریباً تعطیل شده بودند و هیچ مسافری به ترکیه نمی بردند، حالا باز کرکره ها را بالا کشیده اند و حسابی سرشان شلوغ است. یک اینجا استانبول است؛ شهری که تقریباًهیچ کاری درآن سخت نیست. مخصوصاً برای توریست ها. نه سخت، نه زمان بر. همه جا نقشه های کوچک و بزرگ شهر در دسترس است. نقشه تمام شهر، امکاناتش، جاذبه هایش و وسایل دسترسی اش. در ایستگاه های مترو و اتوبوس و تراموا هم خبری از صف های طولانی انتظار برای خرید بلیت یا رسیدن قطار و اتوبوس نیست. همچنین در هر ایستگاه می توانید از دستگاه های اتوماتیک، کارت تردد بخرید یا آن را شارژ کنید. یک کارت برای هر نوع وسیله حمل و نقل عمومی؛ مترو، اتوبوس، تراموا حتی کشتی یا قطارهای بین شهری. در مترو فاصله قطارها بسیار کم است و کسی برای رسیدن به صندلی خالی، کسی را لگد نمی کند. مهم تر اینکه همه مناطق تاریخی و تفریحی، مراکز خرید و خیابان های تجاری و حتی بندرگاه ها و اسکله ها حتماً یک ایستگاه مترو دارند و شما می توانید در هر ساعتی از شبانه روز با خرید یک کارت کوچک تمام شهر را با مترو بگردید. ایستگاه ها طوری طراحی شده اند که دقیقاً از مهم ترین جاذبه آن خیابان یا محله سر درآورند. خیلی از پاساژهای بزرگ یک در خروجی به داخل مترو دارند و تقریباً هیچ جای مهمی در استانبول نیست که یکی از درهای آن به نزدیک ترین ایستگاه وسایل حمل و نقل عمومی ختم نشود. دو بگذریم از اینکه گشت شبانه در تهران یا شهرهای توریستی اصفهان و یزد و شیراز نه تنها برای یک توریست خارجی که برای خود شهروندان هم غیر ممکن است اما آیا لااقل نقشه جاذبه های گردشگری و سریع ترین و بهترین راه دسترسی به آنها را در ایستگاه های مترو یا اتوبوس خودمان دیده اید؟ مثلاً نزدیک ترین و بهترین راه رسیدن به کاخ سعد آباد، موزه آبگینه یا برج میلاد کدام است؟ موزه زمان که یکی از بهترین گنجینه های ساعت دنیاست، کجاست؟ اگر یک توریست بخت برگشته آلمانی در میدان هفت تیر به شما رسید و گفت می خواهم بروم میدان مشق، شما به عنوان یک شهروند تهرانی کدام مسیر را پیشنهاد می کنید؟ ببخشید خجالت می کشم بپرسم اصلاً می دانید میدان مشق کجاست؟ آیا تا به حال شنیده اید اپراتورهای مترو نام یک ایستگاه را به زبان انگلیسی بگویند؟ قطعاً نه. اما تقریباً هر روز شنیده اید که ایستگاه طالقانی را مولوی و ایستگاه ترمینال جنوب را تجریش اعلام می کنند. روی نقشه های دیواری مترو هم نام انگلیسی ایستگاه ها چنان ریز نوشته شده که پیدا کردن و خواندنش کار هرکسی نیست. سه «ور ایز تویلت؟» جمله ای که با همه سادگی اش در استانبول بی استفاده می ماند. ازهمان ابتدای ورود به فرودگاه بین المللی «آتا ترک» گرفته تا هر نقطه ای از شهر، هر جا که باشید؛ مرکز خرید، رستوران، فروشگاه، ایستگاه کشتی یا حتی وسط کوچه و خیابان، تنها کافی است سر بچرخانید و تصویر دو آدمک معروف خانم و آقا را دنبال کنید. البته ابتدا خیال خواهید کرد که اشتباهی وارد شده اید؛ یک لابی بزرگ مجهز به روشویی و آینه، سکوی آرایش و پیرایش، محل استراحت و شیر دادن و تعویض پوشک کودک، انواع خشک کن های دست و دستمال های کاغذی سرپوش دار بدون آنکه مرطوب یا آلوده شوند، دستمال های مرطوب، مایع های دستشویی مناسب و خوشبو و البته بعضی جاها بدرقه مشتری با ادکلن. اگر به فرض محال آدمک ها به چشم تان نیامد، می توانید با استشمام رایحه خوشبوترین عطرهایی که سراغ دارید، توالت را پیدا کنید. سرویس های فرنگی اغلب دستشویی ها اتوماتیک اند و سیفون شان با ورود و خروج هر کسی خود به خود کشیده می شود. سیفون اتوماتیک، خوشبو کننده های اتوماتیک و بعضی جاها دستمالی که به صورت اتوماتیک با باز و بسته شدن در بیرون می آید. روکش لبه های توالت فرنگی هم البته یک بار مصرف و اختصاصی است. مسأله مهم تر اینکه اگر در پاساژی نیاز به توالت پیدا کردید، نیازی به دویدن سمت زیرزمین نیست و در هر طبقه یک یا دو توالت با همان فضایی که توصیف شد، پیدا خواهید کرد. به زبان ساده تر توالت های عمومی در استانبول نه تنها در خدمت گردشگری بلکه خود یکی از جاذبه های گردشگری است. چهار تهران؟ چه عرض کنم. پنج برای تماشای مسجد ایاصوفیا دست کم باید 40 دقیقه ای منتظر ماند. 40 دقیقه به علاوه چیزی حدود 60 هزار تومان پول بلیت! اما نه کسی اعتراض می کند و نه خستگی و غرغری در کار است. همه منتظرند و مشتاق. بلیت خریده می شود و گیت بازرسی و امنیتی و تأکید مأموران برای استفاده نکردن از فلاش هنگام عکاسی. کمی جلوتر هم گوشی های هوشمند راهنما را می توانید در ازای مبلغ ناچیزی به امانت بگیرید. این گوشی ها با دریافت کد هر نقطه از بنای تاریخی، درباره آن نقطه به هر زبانی که بخواهید توضیح می دهد. مسیرها بخوبی با علائم مشخص شده است. برای جلوگیری از ازدحام جمعیت و اختلال در تردد از مسیری که رفته اید برنمی گردید. مأموران با لباس های ویژه همه جا هستند و دوربین های مداربسته کار امنیتی آنها را تکمیل می کنند. همچنین قسمت های مهم تر بنا با شیشه های مخصوص و زنجیرهایی محکم محافظت می شوند. نه خبری از فلش دوربین است و نه یادگاری های روی در و دیوار و نه... شش بلیت ورودی مسجد شیخ لطف الله اصفهان برای ایرانی ها 3 هزار تومان و برای توریست ها حدود 10 هزار تومان است. نه خبری از گیت امنیتی است و نه راهنما و مأموری. اگر چیزی راجع به این بنای ارزشمند می دانید که خوشا به سعادت تان. لطف کنید برای چند نفری هم که دور و برتان هستند توضیح دهید. البته مراقب باشید کار به بحث و جدل با مطلع دیگری نکشد. شوخی نمی کنم؛ من با چشم خودم در چهلستون اصفهان دیده ام که دو نفر سر اینکه نقاشی روی دیوار شاه عباس اول است یا شاه عباس دوم چنان درگیر شدند که آخر سر یکی آمد و همه را بیرون کرد. بعد با گوش های خودم شنیدم که یکی به دوستش می گفت؛ اینجا 20 تا ستون دارد ولی چون عکسش توی آب می افتد 40 تا می شود. تازه آنجا فهمیدم عجب؛ چرا اصلاً به این کاخ می گویند چهلستون! هفت در استانبول خیابان معروفی هست به نام سلطان احمد؛ خیابانی که بهانه های زیادی برای معروف شدن دارد. در این خیابان سنگفرش هیچ وسیله نقلیه ای تردد نمی کند جز یک تراموای برقی. تراموای برقی به آرامی و با فاصله کمی در ایستگاه های نزدیک به هم توقف می کند و مسافران را جابه جا می کند. مساجد تاریخی، عمارت های قدیمی، اسکله، بازارهای تاریخی و سنتی و دیوارهای یادبود از مهم ترین جاذبه های این خیابان است. اما از فروشگاه های بزرگ صنایع دستی سلطان احمد و خیابان آرام و بدون ترافیکش که بگذریم، رستوران های این خیابان عجیب نظرها را به خود جلب می کند. اینجا خبری از رستوران های زنجیره ای و بزرگ نیست. نه مک دونالد و نه هات پیتزا و نه برگر کینگ. فقط و فقط رستوران های سنتی با غذاهای ترکی و به جای میز و صندلی هم تخت های سنتی و بالش و پشتی های قدیمی. خانم ها کنار تنور رستوران ها نشسته اند و برای مشتری ها نان و کلوچه و شیرینی داغ می پزند. ظرف و ظروف هم سنتی است و هیچ خبری از ظرف های یک بار مصرف نیست. چای را که سفارش بدهید، بدون استثنا در استکانی کمر باریک برایتان می آورند. کنارش هم شیرینی های سنتی و قاشق های کوچک برنجی برای هم زدن چای. خبری از فنجان های آلمانی و لوکس نیست. هم چایی می خورید هم افسوس. افسوس برای استکان های کمر باریک انباری خانه مادربزرگ. افسوس برای اینکه کشور همسایه با ایرانی ها به چه رونقی رسیده! ترکیه کشور چهار فصل نیست، تنوع اقلیمی و فرهنگی ما را هم ندارد. ترکیه تاریخ چند هزار ساله ندارد و بسیاری از داشته هایش را هم مدیون فرهنگ ایرانی است؛ آنچنان که برخی از روشنفکران این کشور می گویند ایران برای ترکیه نقش یونان برای اروپا را دارد. اما این کشور نمونه خوبی است برای اینکه ثابت کند تنها طبیعتی زیبا و فرهنگی غنی و تاریخی بلند کافی نیست تا توریست پشت دروازهای کشورت صف بکشد. استانبول بیش از جاذبه های گردشگری و طبیعت زیبایش مدیون مدیریت است. منبع:ایران
پنجشنبه ، ۲۸مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]