واضح آرشیو وب فارسی:الف: بسیاری از شرکت های خارجی با شرایط مناسب تر از IPC خواهان ورود به ایران هستند
بخش اقتصادی الف، 28 مرداد 95
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۴۳
چهل و هشتمین قسمت برنامه اقتصادی «چوب خط» با موضوع ملی شدن صنعت نفت ایران و قراردادهای جدید نفتی، چهارشنبه شب به صورت زنده از شبکه افق پخش شد.به گزارش الف، همزمان با قرارگیری در آستانه سالروز کودتای آمریکایی انگلیسی ۲۸ مرداد، این برنامه تلویزیونی به بررسی روند ملت شدن صنعت نفت و همچنین قراردادهای نفتی جدید کشور پرداخت. دوربین چوب خط پای صحبت های هدایت الله خادمی عضو و فریدون حسن وند رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی نشست و با محمد رضا اکبری دارنده دکترای مهندسی نفت نیز صحبت کرد.در تماس تلفنی نیز محمد دهقان نماینده مردم چناران و طرقبه در مجلس شورای اسلامی درباره نامهای که درباره قراردادهای جدید نفتی خطاب به نمایندگان مجلس نوشته بود توضیح داد.این نماینده مجلس عنوان کرد: برگزاری جلسات متعدد با وزیر نفت برای اصلاح الگوی جدید قراردادهای نفتی علیرغم استقبال ظاهری و تعهد ایشان مبنی بر اصلاح اشکالات در عمل نتیجه مناسبی بر نداشت و روشن شد که هدف اصلی ایشان بیشترخنثی کردن اعتراضات و دور زدن منتقدان بوده است در همین راستا رهبر معظم انقلاب الگوی جدید قراردادهای نفتی که به شکل مصوبه هیأت وزیران ظاهر شده بود را مورد مداقه قرار داده و طی مکاتبه ای به رئیس جمهور محترم ۱۵ محور اصلی ایرادات این مصوبه (الگوی جدید قراردادهای نفتی) را در ۱۳ تیرماه ۹۵ جهت اصلاح ابلاغ نمودند.به نظر دهقان اشکال اصلی قراردادهای جدید نفتی نقض حاکمیت جمهوری اسلامی ایران و کم خاصیت کردن استقلال صنعت نفت بوده است. نماینده طرقبه و چناران در ادامه گفت: برای جلوگیری از خسارات مذکور و تأمین نظر کارشناسان و دلسوزان کشور به ویژه نظرات رهبر انقلاب که به صورت مکتوب اعلام شده است نمایندگان باید با اصلاح ماده ۷ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوب ۱۳۹۱ نافذ شدن الگوی جدید قراردادهای نفتی را منوط به تصویب مجلس شورای اسلامی نماید.ایردات قراردادهای جدید نفتیمهمان استدیوی پخش زنده این برنامه چوب خط احمد توکلی نماینده چند دوره مجلس شورای اسلامی، رییس پیشین مرکز پژوهش های مجلس و چهره شناخته شده در حوزه مقابله با پرونده های فساد مالی و اقتصادی بود که هم اکنون نیز چندی است سازمان مردم نهاد دیده بان شفافیت و عدالت را پایه گذاری کرده است. میهمان دیگر دکتر سید حمید حسینی، فعال اقتصادی در حوزه پتروشیمی بود.احمد توکلی در ابتدای برنامه گفت: اول باید مشخص شود که ما کجا اختلاف نظر و کجا اشتراک نظر داریم. اینکه سرمایه گذاری خارجی بشود، انتقال فناوری صورت بگیرد، توان و ظرفیت داخلی افزایش پیدا کند ، منابع برای توسعه زیاد بشود، از کار سیاسی هم در این امر پرهیز بشود همه اجماع داشتند. اما اختلاف نظر بر سر این بود که وزارت نفت معتقد بود باید قراردادها را برای خارجی ها جذاب کرد تا به ایران بیایند و به همین دلیل بر انجام IPC تاکید دارند. الان بسیاری از شرکت های خارجی بیرون از این نوع قراردادها با شرایط بسیار مناسب تر خواهان ورود به ایران هستند، وزارت نفت می گوید که باید کار را به دست شرکت های بزرگ سپرد اما نظر ما این است که با این اقدام جوان های کشورهای انگلیس، فرانسه و هلند بر سر کار خواهند رفت در حالی که وزیر نفت می گوید من حتی نسبت به بورسیه های شرکت نفت در آبادان و اهواز تعهدی ندارم، وزارت نفت معتقد است که قرارداهای نفتی را حداقل بیست سال یا 57 سال تمدید کنیم تا جذاب باشند اما معتقد هستیم که این کار سپردن سرنوشت کشور به بیگانگان می باشد، وزارت نفت می کوید باید از توتال آغاز کنیم تا خط شکنی کند ما می گوئیم شرکتی که بیست سال پیش با رشوه وارد ایران شده است و به تعهدات خودش درست عمل نکرده است نباید بدون مناقصه برای آن فرش قرمز پهن کنیم تا وارد ایران بشوند این در حالی است که 20 یا 30 شرکت خواهان کار کردن با ما هستند، همچنین وزارت نفت عنوان می کند که ما باید سریعاً شرکت ها را بیاوریم تا از مخازن مشترک بهره برداری کنیم و همسایگان آن ها را خالی نکنند اما معتقد هستیم چرا ایرانی های توانا را کنار می زنید و به جای میادین مشترک مانند دریای خزر و عمان که تجربه نداریم میادین آزادگان که گوشت لخم هستند و در آن تجربه موفق هم داریم را به آنها واگذار می کنید در حالی که ما هم از واگذاری میادین مشترک استقبال می کنیم. مدیر سازمان مردم نهاد شافیت و عدالت در ادامه عنوان کرد: که بر سر اشتراکات من صحبتی ندارم و بهتر است بحث ها بر سر موارد اختلافی باشد تا مشخص بشود که علت مخالفت های ما چه می باشد. این که گفته می شود منتقدان قراردادهای نفتی هم 150 اشکال وارد کرده بودند درست نمی باشد در حقیقت ما حدود 11 صفحه مطلب نوشتیم تا ایرادات قراردادهای جدید نفتی را احصاء و مشخص کنیم. در ادامه سید حمید حسینی عنوان کرد: ما در دنیا سه نوع قراردادهای نفتی برای کشورهای اوپک و غیر اوپک داریم. کشورهایی مثل چین، آمریکا و عربستان که منابع مالی دارند و از خارجی ها استفاده می کنند و به شکل پیمانکاری خودشان سرمایه گذاری می کنند و میادین را توسعه می دهند. کشورهای دیگری مثل ایران، عراق و مکزیک و بسیاری از کشورهای دیگر که منابع مالی به اندازه کافی ندارند به سمت یک مدل قراردادی که از نظر قانون اساسی هم مثلاً برای ما محدودیت هایی وجود داشت و نمی توانستیم خارجی ها را در منابع شریک کنیم چون انفال می باشند قراردادهای چون بیع متقابل و بای بک را بستیم تا خارجی ها منابع مالی لازم را برای سرمایه گذاری به ایران بیاورند و از محل محصول به آنها سود برگشت داده شود مثلاً در ده تا فاز پارس جنوی چنین اتفاقی رخ داد. نوع دیگر قرارداهای پروداکشن شیرینگ می باشند یعنی سرمایه گذار خارجی آمده و یک میدان نفتی به آن واگذار شده تا به تولید بپردازد و بعد از آن به صورت پنجاه پنجاه، شصت- چهل و ... تقسیم می شود.حسینی در ادامه گفت: آقای توکلی و دوستان که این همه بر موضوع استقلال اقتصادی و حاکمیت ملی تاکید دارند باید بگویند که آیا حاکمیت ملی ما با حاکمیت ملی روسیه، عمان، قزاقستان و مکزیک فرق دارد. این کشورها همه پروداکشن شیرینگ دارند یعنی روسیه سرمایه گذار خارجی را پذیرفته و به آن میدان نفتی را واگذار کرده است تا بعد از تولید به نسبت مشخصی سهم دو طرف تقسیم شود؛ یعنی اصلا مالکیت را به سرمایه گذار خارجی واگذار کرده است. این دوستان به این معتقد می باشند که اصلاً حق ندارید قرارداد ببندید و سرمایه گذار خارجی برای بهره برداری به ایران بیاید. این یک برداشت ذهنی است که آقایان دارند و به این امر معتقد می باشند که حاکمیت ملی نقض می شود. من می گویم اگر قراردادهای IPC حاکمیت ملی را نقض می کنند قرارداهای پروداکشن شیرینگ هم حتما حاکمیت را نقض کنند اما عمان بالاترین ضریب برداشت را در منطقه خلیج فارس دارد. قطر همه میادین خود را با پروداکشن شیرینگ توسعه داده است. همچنین شرکت توتال در قطر حضور دارد و معلوم است که در این کشور منافع دارد. این فعال اقتصادی در حوزه پتروشیمی گفت: اگر فرایند رسیدن به قرارداهای IPC توضیح داده شود بسیاری از مسائل حل می شود و این که چرا مجبور شدیم از قراردادهای بیع متقابل گذر کنیم. البته به نظر من قراردادهای بیع متقابل اصلاً بد نمی باشد. البته ایران به این دلیل که برداشت این است که قراردادهای پروداکشن شیرینگ حاکمیت ملی را نقض می کند مورد قبول واقع نشد. احمد توکلی در ادامه گفت: قراردادهای بیع متقابلی که مثال زدند دارای ایراداتی بود از جمله این که بلند مدت نبود در نتیجه ریسک نداشت، دوره توسعه توسط ایران انجام می گرفت، تصمیم گیری در مورد مخازن مشترک برعهده ما بود.اگر این نوع قراردادهای جدید را با پروداکشن شیرینگ مقایسه کنید مشخص می شود که این قراردادها بدتر می باشند به این دلیل که برخی امتیازاتی که بر اساس IPC واگذار می شود در آنها وجود ندارد یعنی ضررهای آن را دارد اما منافع و مزایای آن را ندارد. اتفاقا در بحثی که با آقای زنگنه داشتیم ایشان معتقد بود که قراردادهای پروداکشن شیرینگ بهتر می باشند که من نیز این حرف را قبول دارم اما قانون اساسی چنین اجازه ای نمی دهد. این که حاکمیت ملی کشورها با هم مقایسه می شود باید گفت هر کشوری برای خودش قانون اساسی مشخصی دارد و بر اساس آن عمل می کنند. آنها ممکن است بر این اساس فعالیتی را در قانون خود ممنوع کنندو ما فعالیت دیگری را ممنوع اعلام کنیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]