واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: المپیک سی و سوم برای ورزش ایران، مسابقات مملو از اشک و ناداوری بود. تعدد صحنه های ناشی از ناکامی ورزشکاران کشورمان که منجر به گریه و فریاد تظلم خواهی آنها مقابل دوربین رسانه های داخلی و خارجی شد، بیشتر از لحظات ناب شادی و غرور ناشی از کسب مدال بود یا حداقل در ذهن ورزش دوستان ایرانی اینطور نقش بسته است.
وقتی اشک ورزشکاران ایرانی سوژه نخست و تیتر اول رسانه های بین المللی چون گاردین، دیلی تلگراف، سی ان ان و ... می شود، این خود تایید کننده فجایعی است که بر ورزش زخم خورده ایران تحمیل شد.

به گزارش تابناک ورزشی، ورزش عرصه ای مملو از شکست ها و پیروزی ها است و طبیعتا هیچ ورزشکاری علاقه ندارد طعم تلخ باخت را ، آن هم در چنین میدانی که چهارسال زحمت شبانه روزی و تمرین های دشوار و طاقت فرسا پشت سرش بوده، بچشد. با اینحال پذیرش شکست نیز از اصول حرفه ای یک قهرمان ملی و خلقیات نیک یک ورزشکار برگزیده است که نشان دهنده اخلاق پهلوانی آنها هم هست.
اما آنچه در ریو 2016 برای کاروان ورزش ایران رخ داد، داستان متفاوتی از شکست های طبیعی ناشی از قدرت و توان حریفان بود. مردم ایران که از لحاظ علایق ورزشی در دنیا زبانزد هستند و همزمان با چنین رویدادهایی سراسر هیجان ورزشی و شور ملی برای موفقیت ورزشکاران ملی خودشان می شوند.
مردم ایران فرق شکست طبیعی در ورزش و بازانده شدن در میدان را خوب درک می کنند . آنها شکست حمید سوریان را دیدند، باخت احسان حدادی را لمس کردند، ناکامی فرزان عاشورزاده را هم پذیرفتند بدون اینکه کوچکترین عذر و بهانه ای برای این شکست ها بیاورند اما آنجه بر سر بهداد سلیمی، مجتبی عابدینی و امید نوروزی (البته در مقیاسی کمتر از دو نفر قبلی) آمد، به هیچ عنوان با مختصات یک شکست ساده ورزشی قابل توجیه و تفسیر نیست.
مسوولان ورزش ایران حاضر در دهکده بازی های المپیک ریودوژانیرو،از صبح امروز در رسانه ها خبر از پیگیری حقوقی این ناعدالتی ها و حق کشی ها دادند و نامه ای هم خطاب به رییس کمیته بین المللی المپیک ارسال کردند که در نوع خود باید انجام می شد، هر چند شکایتی با این سبک و سیاق در دادگاه عالی ورزش (کاس) راه به جایی نخواهد برد.

با اینحال لازم است پیش از هر نوع رفتار و اتخاذ مواضع مختلف، یک گام عملی برداریم و بخشی از حق قهرمانان مورد ظلم قرارگرفته خود را خودمان بدهیم تا به انها بگوییم که مردم ایران قدر آنها را می دانند و برای جامعه بزرگ ایرانی در دنیا، آنها قهرمان المپیک هستند. دسیسه و ترفند و لابی برای ربودن حق مسلم ورزشکاران برتر ایران در میادینی مثل المپیک ، چیز تازه ای نیست اما با برخورد اصولی و پشتیبانی ما، این ورزشکاران حس دلگرمی خواهند یافت و به جز رنج و عذاب ناشی از تحمل ظلم، درد ناشی از بی ثمر بودن زحمات شان با پرداخت پاداش مدالی که حق شان بوده تا حدودی رفه و جبران می شود.
دولت و دستگاه های متولی ورزش در جامعه باید اینجا دست به کار شوند و مرهمی از حمایت های خود به سوی این ورزشکاران مورد ظلم واقع شده گسیل دارند.
۲۸ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۰:۰۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]