واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/ رضا عاطفی کیساری*شبکه های اجتماعی از بدو تمدن انسانی وجود داشته اند و پیامد ها و دستاورد های آن چیز جدیدی نیست.شبکه های اجتماعی کلاسیک دلالت بر امور مختلفی داشتند که کماکان پابرجاست. از تصمیم گیری های قبیله ای و خانوادگی گرفته تا تصمیم گیری های جدی سیاسی، مالی و اجتماعی.اما مفهوم شبکه های اجتماعی مجازی، پدیده ای مدرن است که به زحمت سن اش به ۲۰ سال میرسد. در مورد پیدایش شبکه های اجتماعی مجازی و مفهوم وب ۲ میتوان سطرها نگاشت اما موضوع این یادداشت سابقه بهکار گیری و همفکری مردم شهر رشت از این شبکه ها در سیاست های جزء و کلانِ شهری است.پس از گسترش وب ۲ و نفوذ اینترنت به خانه ها کم کم صفحات اجتماعی مجازی با عناوین شهری توسط اشخاص بوجود آمد.هدف های این رسانه های غیر حرفه ای همواره متفاوت بوده است اما در ابتدا اکثر صفحات در فیس بوک ایجاد و هدف عمده آن تصاویر طبیعت، غذا ، منظره و بیدار کردن حس نوستالژی رشتوندان بود. کم کم صفحات ورزشی مانند صفحه داماش گیلان و سپیدرود رشت که کارکرد هواداری و ورزشی داشت شروع به فعالیت کرد.شاید بتوان گفت اوایل پیدایش این صفحات به علت مشکلات فیلترینگ، عدم گسترش ارتباطات سیار و همچنین وب بیس بودن (بر پایه صفحات وب) فیس بوک درصد بالایی از مردم را درگیر خود نکرد. اما همچنان نفوذ خود را در دنیای واقعی اثبات میکرد. مثلا در صفحه هواداران باشگاه داماش قرار گذاشته بودند در جایگاه « اچ » تیم محبوب خود را تشویق کنند، که کردند.حال با گسترش ارتباطات سیار و گوشی های هوشمند که در همه جا به راحتی قابل دسترس است، صفحات اینستاگرام و کانال های تلگرام محبوبیت خاصی دارد که بر کسی پوشیده نیست.البته اگر از کانال های تلگرام به علت یکسویه بودن و محتوای غالباً زرد عبور کنیم صفحات اینستاگرامی با محوریت گیلان و رشت بسیار است که هر صفحه طرفداران خاص و بسیار خود را دارد.کاربرانی که در مورد «همه چیز» نظر میدهند و کوچکترین نکته و نقطه ضعف هارا متوجه میشوند.دیگر نمیتوان کاری در شهر کرد که کسی به آن حساس نشود به عنوان مثال نقاشی های دیواری، نوپردازی مناظر، متریال های استفاده شده در پیاده راه مرکز شهر رشت، نحوه اجرای خط ویژه اتوبوس و …این مقوله مدیران و مسئولین شهری را نیز علاقمند به حضور در شبکه های اجتماعی مجازی کرد که در آن حجم زیادی از پیشنهادات، انتقادات و گاهاً فحاشی به وفور یافت میشود.در مورد مسأله اخیر شورای شهر کلانشهر رشت و موضوع استیضاح شهردار نیز بار دیگر نظرات بسیاری مطرح شد و برآیند کلی آن حمایت از ماندگاری دکتر ثابت قدم بر مسند شهرداری بود. مساله ای که با توجه به تغییرات صورت گرفته در چهره شهر عجیب به نظر نمیآمد.اینبار برخلاف رویهی معمول، اکثر شهروندان راه توهین را پیش نگرفتند و بارها دیالوگ برقرار کردند. این واکنش ها پدیدهای جدید است و میتوان گفت برای اولین بار در شهر رشت رخ داد.موضوعی که شاید اکثر اعضای محترم شورای اسلامی شهر رشت را مجاب کرد که جایگاه فعلی شهردار جوان را دستخوش تغییر نکنند.درست است که جامعه مجازی آسیب های خاص خودش را دارد و پر است از نظرات احساسی و سطحی اما باید قبول کنیم نمودی است از جامعهی کم حوصلهی ما.جوانانی که دیگر حتی طاقت ۲ دقیقه موسیقی بدون کلام را هم ندارند. و البته نباید غافل شد که همین جوانان کم طاقت هستند که دیگر به واسطهی ارتباطات گسترده مجازی شهردار شهر و اعضای شورای شهر خود را میشناسند، نظر میدهند و سطر ها در مورد مزایا و معایب پروژه های مختلف نظر گفت و گو میکنند. حتی در لابلای کامنت ها قرار میگذراند که در دوره پنج شورای اسلامی شهر انتخاب و حضوری بهتر داشته باشند. یا در برنامه های سازمان های مردم نهاد محیط زیستی شرکت میکنند و با جان و دل برای شهرشان عرق میریزند.آینده چگونه رقم میخورد؟پاسخ به این سوال کمی سخت است، با توجه به سیاست متفاوت دولت ها در این زمینه نمیتوان پاسخ قطعی داد اما با پیش فرض ادامه حمایت های دولت آینده مانند رییس دولت تدبیر و امید، از عدم فیلترینگ شبکه های اجتماعی مجازی میتوان این سرمایه عظیم اجتماعی را هدایت کرد و از مشارکت و دخالت افراد جامعه به منظور افزایش سازگاری اجتماع و تقویت امنیت اجتماعی که زمینه ساز توسعه پایدار اجتماع میشود بهره برد.در مشارکت عمومی به مردم فرصت داده خواهد شد که در تعیین سرنوشت و ساختن آینده خود سهیم شوند.*مدرس دانشگاه و فعال در زمینه تجارت الکترونیک
۱۸ مرداد ۱۳۹۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]