واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چین و ژاپن؛ چند دهه کدورت پکن - ایرنا - روابط چین و ژاپن با وجود گذشت چند دهه از اختلاف میان دو کشور در خصوص مناقشات ارضی در حالی همچنان پابرجاست که کدورت ها و زخم های ناشی از جنگ جهانی دوم نیز میان طرفین هنوز التیام نیافته است.
به گزارش ایرنا، چهار سال از اعتراض های گسترده خیابانی در پکن و شهرهای مختلف دیگر این کشور در مخالفت با ملی شدن جزایر دیایوئو در دریای شرقی از سوی توکیو می گذرد ولی روابط دو کشور هنوز به حالت عادی برنگشته است.مشکل اصلی دو کشور به غیر از اختلافات در مورد دریاهای شرقی و جنوبی چین، وجود منازعات تاریخی لاینحل است که همیشه از درون، دو کشور را نسبت به یکدیگر حساس و بی اعتماد نگه داشته است.مسائلی مربوط به زمان جنگ سال 1931 که ژاپن منطقه منچوری را در شمال شرقی چین اشغال کرد و در سال 1937 جنگ بزرگتری در گرفت.یکی از بدنام ترین کشتارها در این دوران در شهر «نانجینگ» چین اتفاق افتاد. این شهر در دوران حکومت ملی گرایان کومینتانگ بر چین پایتخت این کشور بود و مقامات پکن می گویند، در این اشغال که تا ماه های نخستین سال 1938 ادامه داشت، نیروهای نظامی ژاپنی بین 200 تا 300 هزار غیرنظامی چینی را به طرز فجیعی قتل عام کرده اند. این مسئله تاکنون در واقع نوعی دیوار بلند بی اعتمادی بخصوص از زمان جنگ جهانی دوم که ژاپنی ها کشتار بزرگی در چین به راه انداختند میان دو کشور ایجاد کرده که شکستن آن هم عزم راسخ می خواهد و هم زمان بر است.در دولت های فعلی دو کشور نیز افق روشنی در بهبود روابط دیده نمی شود و از سال 2012 که «شنیزو آبه» در ژاپن نخست وزیر شد و در 2013 که «شی جین پینگ» به عنوان رئیس جمهوری خلق چین سکان هدایت این کشور را به دست گرفت، دیدار میان سران دو کشور به صورت رسمی انجام نشده است.این نشان می دهد که به رغم گذشت سه سال دیپلماسی میان دو کشور ناکارآمد بوده و فرستاده ها، نمایندگان و برگزاری نشست ها میان آنها مشکلی را حل نکرده است.از سوی دیگر منازعات اشکالی پیچیده تر هم پیدا کرده است. چرا که ژاپن به فروش های تسلیحاتی بیشتر به فیلیپین روی آورده که از چین در دادگاه بین المللی لاهه شکایت کرده است. این نشان می دهد که ژاپن قصد فعالتر شدن در دریای جنوبی را دارد که کانون منازعات جدی چین با برخی کشورهای همسایه است. از طرف دیگر توکیو مدتی است از چین انتقاد می کند که از محدودیت های مرزی آبی در دریای شرقی عبور کرده و امنیت ژاپن را تهدید می کند.انتشار بیانیه های همراه با هشدار و تهدید توسط دو کشور علیه یکدیگر موضوع ساده ای به نظر نمی رسد و نشان می دهد که به صورت بالقوه دو کشور آمادگی زیادی برای رویارویی نظامی دارند و کینه های گذشته هم خیلی زود می تواند سر باز کرده و یکدیگر را به مناقشه بیندازد.روزنامه چاینا دیلی چین در یکی از گزارش های خود در باره ادعاهای ژاپن آورده است: توکیو در امور دریای جنوبی مداخله می کند و می گوید باید از آزادی کشتیرانی حراست شود اما وقتی صحبت به آبهای مناطق دیگر می رسد مواضعی متناقض دارد.این نشریه تاکید می کند که عبور کشتی های چینی از برخی مناطق و تنگه ها در دریای شرقی به هیچوجه نقض مقررات بین المللی و نقض امنیت ژاپن نبوده است و در واقع توکیو بهانه تراشی می کند.یک کشتی چینی روز 15 ژوئن از تنگه «توکارا» در دریای شرقی عبور کرد، تنگه ای که چین می گوید منطقه ای برای عبور و مرور کشتی های بین المللی است.اما همین کافی بود تا ژاپن ضمن انتقادهای قوی از پکن سفیر چین در توکیو را به وزارت خارجه احضار کرده و چین را اصلی ترین عامل تنش های فزاینده در دریای شرقی معرفی کند.بر خلاف ژاپن که می گوید که کشتی چینی وارد آبهای قلمرو آن کشور شده است پکن اعلام می کند که بر اساس کنوانسیون حقوق دریایی سازمان ملل این منطقه و تنگه برای عبور کشتی های مختلف خارجی باز است و لازم نیست در این زمینه نظر ژاپن اعمال شود.چین بر این باور است که اصولا ژاپن به دلیل اینکه متحد نظامی آمریکاست به دنبال ایجاد مشکل برای کشتی های چینی و روسی در منطقه است.بنابرگزارش های موجود، دولت ژاپن بارها کشتی های چینی و روسی را مخل امنیت منطقه دانسته و بر سر راه آنها مشکل تراشی کرده است.قرار است اواخر این هفته مقام های ژاپنی و روسی در باره اختلافات خود در مورد جزایر مورد منازعه کوریل نیز در توکیو با یکدیگر گفت وگو کنند.علی ایحال چین بر این باور است که ژاپن در مسئله دریاهای جنوبی و شرقی استانداردهای متفاوتی دارد و از حضور کشتی ها، ناوها و جنگنده های آمریکا در دریای جنوبی حمایت می کند اما برای کشتی های چینی در دریای شرقی مانع می تراشد و به دنبال رویارویی است و پکن را در معرض تهدید و فشار قرار می دهد.این اختلافات میان دو کشور موضوعاتی بسیار بغرنج است که در ماه های گذشته بزرگترین دغدغه رهبران دو کشور بوده است و به رغم برگزاری نشست های مختلف و دیدارهای دوجانبه در سطوح مختلف هنوز راهی برای پایان دادن به آنها یافت نشده است.در شرایطی که اوضاع دردریای جنوبی بحرانی تر می شود هر رویارویی در دریای شرقی می تواند مشکلات کشورهای منطقه شرق و جنوب شرق آسیا و خاور دور و حتی آسیای شمال شرقی را بیشتر کرده و جبهه بندی ها و تشکل های نظامی منطقه ای را به دنبال داشته باشد.به نظر می رسد تا زمانی که رهبران دو کشور دیدار رسمی نداشته باشند و هر دو راهکاری برای برگزاری نشست های راهبردی با تمرکز بر اختلافات دریای شرقی و دریای جنوبی نداشته و جو موجود را تغییر ندهند، چشم انداز روشنی برای کاهش تنش ها که چند دهه است دو کشور را درگیر خود کرده، وجود نخواهد داشت.به نظر می رسد، تا زمانی که رهبران هر دو کشور به سیاست های فعلی شان در قبال یکدیگر ادامه دهند، هیچ شانس و چشم انداز روشنی برای آشتی وجود نخواهد داشت و طرفین می بایست همچنان بر طبل اختلافات خود در ارتباط با دریاهای شرقی و جنوبی و مسائل مربوط به دوران جنگ جهانی دوم بکوبند.آساق**231**1597
01/04/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]