واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بیماران صعب العلاج طرد نشوند تهران- ایرنا- روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم امیر محمود حریرچی متخصص سلامت عمومی نوشت: بیماری های واگیردار در کشور ما تا حد زیادی مهار شده اند. با این وجود نگرانی ها در مورد بیماری های غیر واگیردار که برخی از آنها مثل بیماری سرطان بیماری قرن حاضر به شمار می رود، کماکان ادامه دار

در ادامه این یادداشت که در شماره یکشنبه 30 خرداد منتشر شده است،می خوانیم:روش و سبک زندگی افراد در مورد این بیماری ها مساله مهمی به شمار می رود و می تواند تا حد زیادی در آماده شدن افراد برای چنین بیماری هایی موثر باشد. باید در چنین مواقعی پیشگیری های لازم انجام شده و تشخیص های به موقع داده شود. در مورد بیماری ای مانند سرطان تشخیص به موقع نقش مهمی دارد و تا حد زیادی روند درمان فرد را تسریع می کند. در کنار این حمایت اجتماعی هم نقش مهمی در درمان افراد دارد. تحقیقات اجتماعی نشان می دهد اگر افراد مورد حمایت های اجتماعی قرار بگیرند روند درمان آنها تا حد زیادی تسریع می شود. در کنار اینها شاید حضور پزشک کمیت زندگی این افراد را بهبود بخشد، اما کیفیت زندگی این افراد و میزان رضایت آنها از زندگی تا حد زیادی در گرو برخورداری از حمایت های اجتماعی است. این افراد نباید توسط جامعه طرد شوند و احساس نادیده گرفته شدن را نباید در وجود آنها زنده کرد.**فرهنگ غلط گفتاریدر کنار خود این افراد و لزوم حمایت اجتماعی از آنها، خانواده این افراد هم نباید فراموش شوند. در کمال تاسف این فرهنگ غلطی است که در گفتار برخی از ما جا افتاده و برای نامیدن این افراد از لفظ سرطانی استفاده می کنیم، اما این عبارت خودش غلط است و باید برای این افراد از عنوان بیمار مبتلا به سرطان یا بیمار مبتلا به ام. اس استفاده کرد. خانواده های این افراد در نگهداری از آنها به شدت نیازمند کمک هستند و اگر این کمک ها صورت نگیرد اعضای خانواده در نگهداری از آنها به شدت فرسوده می شوند. در محلات و در بین اعضای فامیل نباید این افراد را تنها گذاشت تا دچار فرسودگی شوند و نباید این افراد احساس کنند چون بیمارند تنها هستند. انجمن های زیادی در کشور وجود دارد؛ مانند انجمن های بیماران مبتلا به تالاسمی و انجمن بیماران مبتلا به بیماری های خاص. این انجمن ها علاوه بر اینکه از خود این افراد حمایت می کنند از خانواده های آنها هم حمایت کرده و چون امکان حضور همه افراد در این انجمن ها وجود دارد خانواده های این افراد هم می توانند از حمایت های ویژه برخوردار شوند. افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند در درجه اول این پرسش را دائما از خود می پرسند که چرا من؟ چرا من باید به این بیماری مبتلا شوم؟ و حتی برخی مواقع این افراد احساس می کنند گناهی را مرتکب شده اند که به این بیماری مبتلا شده اند.ولی اتفاق مهمی که با حضور افراد در این انجمن ها رخ می دهد این است که از خودشان خارج شده و متوجه می شوند افراد دیگری هم هستند که به این بیماری مبتلا بوده و شرایطی مشابه آنها دارند. در کشور ما فقط 600 هزار فرد مبتلا به سرطان وجود دارد و در سال بین 85 تا 90 هزار مورد ابتلای جدید به این بیماری وجود دارد. در کنار اینها استرس و اضطرابی که در وجود این افراد به شدت وجود دارد باعث می شود به سختی بتوانند تجاربشان را به یکدیگر منتقل کنند. باید پیشگیری های لازم در این زمینه صورت بگیرد و افراد باید بتوانند تا جای ممکن با استفاده از تسهیلاتی که دولت در اختیار آنها قرار داده سبک زندگی خود را سمت زندگی سالم هدایت کنند.**اعتماد به نفس خود را از دست می دهندمساله مهمی که در مورد درمان افراد مبتلا به بیماری های صعب العلاج وجود دارد این است که در جریان درمان این افراد بسیاری از آنها دچار فقر مالی شده و در ادامه راه نمی توانند مخارج این بیماری را تامین کنند. باید بخش هایی از این هزینه ها را نظام سلامت پیگیری کند و تسهیلات مالی این مساله تامین شود تا خانواده این افراد در جریان درمان اعضای خود هر روز فقیرتر نشوند. بسیاری از افرادی که به بیماری های صعب العلاج مبتلا هستند در مواجهه با این بیماری اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و تصور می کنند دیگر دنیا به آخر خود رسیده است. در حالی که افراد دیگر و اطرافیان می توانند به نحوی با آنها برخورد کنند که در اثر حضور در گروه ها و مراوده با سایرین این افراد خلا های خود را فراموش کنند و به شرایط عادی برگردند. زندگی عادی و جریان داشتن در مسیر آن و امید دادن به این افراد برای فراموش کردن مشکلات مهم ترین نیاز این افراد است. اگر در مواجه با این بیماری فرد خودش را رها کرده و به افسردگی و عزلت نشینی بپردازد بیماری او تشدید می شود. نمی توان منکر نقش آموزش های عمومی در بهبود نگاه جامعه به این افراد شد. رسانه ها و آموزش های همگانی تاثیر زیادی در بهبود وضعیت این افراد دارند و می توانند نگاه جامعه را نسبت به بیماری و نحوه رفتار با افراد مبتلا به بیماری های مختلف بهبود بخشند.**معلولیت متناسب با از کارافتادگیدر کنار اینها بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های مختلف بعد از ابتلا به بیماری چون نمی توانند کار خود را ادامه دهند یا کنار گذاشته می شوند و یا چون شرایط مناسب و متناسب با آنها به کار گرفته نمی شود نمی توانند به کار خود ادامه دهند. در برخی مواقع به آنها بیمه اختصاص داده می شود در حالی که معلولیت متناسب با از کار افتادگی باید برای آنها تعریف شود.البته این لفظ معلولیت به این معنی نیست که آنها توان و کارایی سابق را ندارند و یا نمی توانند در محیط کاری و سایر فعالیت های اجتماعی حاضر شوند، بلکه لفظ از کار افتادگی و معلولیت باید در بحث ساعات کاری و نحوه کار این افراد لحاظ شود. از نظر افرادی که تحت پوشش بیمه ها هستند موضوعی تحت عنوان از کار افتادگی وجود دارد و برخی افراد به دلایل شرایطی که برایشان ایجاد می شود دیگر نمی توانند کار کنند و از کار افتاده تلقی می شوند. باید تغییری در نوع کار کردن این افراد اتفاق بیفتد و ساعات کاری آنها به نحوی باشد که بتوانند متناسب با آن به زندگی خود ادامه دهند. واژه از کار افتادگی و استفاده کردن از این واژه برای این افراد باعث می شود آنها به خلوتی فرستاده شده و فراموش شوند. باید واژه از کار افتادگی تعریف شود و اگر این افراد بازنشستگی ندارند باید دولت از آنها حمایت کند و اگر بازنشستگی دارند باید کار آنها به شکلی باشد که ساعات آن تعریف شده باشد و زیاد تحت فشار نباشند.*منبع: روزنامه آرمان،30خرداد 1395 **گروه اطلاع رسانی**1893**9131
30/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]