واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هرمزگان در عزای بانوی فضل و کرامت، حضرت خدیجه (س) به سوگ نشست بندرعباس- ایرنا- همزمان با فرارسیدن دهمین روز از ماه مبارک رمضان، عاشقان و شیفتگان آل الله درهرمزگان با سیاهپوش کردن در و دیوار شهر، برافراشتن پرچم سیاه عزا، با چشمانی اشک آلود و قلب هایی اندوهگین، در عزای غروب غریبانه نخستین بانوی اسلام حضرت خدیجه کبری (س) مرثیه غم سرودند.
به گزارش پنجشنبه ایرنا"آئین های سخنرانی، سینه زنی، روضه خوانی و مرثیه خوانی در شب و روز این عزای بزرگ در شکوه و عظمتی خاص در جای جای هرمزگان برگزار و عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) با حضور در مساجد، تکایا و بقاع متبرکه، بر سر و سینه زنان در عزای بانویی از جنس نور، معرفت و معنویت به سوگ نشستند و اشک ماتم ریختند. با صبر و استقامتی مثال زدنی دوشادوش محمد (ص) جنگیدی و پایمردی کردی تا ارزش ها و فضائل اخلاقی در گستره عالم هستی و حیات بشریت، ظهور و تجلی یابد و آدمی از گرداب هولناک و کشنده ضلالت و گمراهی رهایی یابد. اُمّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبری (س) دختر خویلد بن اسد بن عبدالعزی نخستین همسر رسول خدا (ص)، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام می باشد. آن حضرت با وجود اینکه در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار، رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم نظیر بود و وی را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش می خواندند و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا (س)، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت. حضرت خدیجه کبری (س) در چهل سالگی با امین قریش، حضرت محمد (ص) که در سنّ بیست و پنج سالگی بود ازدواج کرد، این دو بزرگوار زندگی شرافتمندانه و اصیلی را پایه ریزی کردند، که در تاریخ بشریت بی همتا و بی مانند است. حضرت خدیجه کبری (س) به پیامبر (ص) عشق و علاقه ویژه ای داشت و هنگامی که آن حضرت به رسالت مبعوث شد، تمام توان و دارایی های خویش را در اختیار آن حضرت گذاشت، تا در راه رشد و تعالی اسلام هزینه کند. او نخستین زنی بود که به آن حضرت ایمان آورد و در این راه مشقت ها و آزارهای فراوان طایفه قریش و اهالی مکه را به جان خرید. آن حضرت در تمام صحنه ها یار و یاور رسول خدا (ص) و موجب تسلی قلب شریف آن حضرت بود و در روزگار سخت تبعید در شعب ابی طالب، هیچگاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از ایشان حمایت می کرد. سرانجام این بانوی فداکار، پس از سال ها تلاش و مجاهدت و 25 سال خدمت به خاتم النبیین (ص) و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابی طالب به مکه معظمه، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان آفرین تسلیم کرد و زمان و زمین را در غمگینانه ترین مصیبت فرو برد. پیامبر اکرم (ص) در مدت کوتاهی، دو یار و پشتیبان خویش، یعنی عمویش ابوطالب و پس از وی، حضرت خدیجه کبری (س) را از دست داد و از این باب، بسیار اندوهگین و ماتم زده بود و روزگار سختی را پشت سر می گذاشت. به همین جهت، آن سال را "عام الحزن" (سال اندوه) نامیدند. پیکر مطهر حضرت خدیجه کبری (س) پس از غسل و کفن در "حجون مکه" به خاک سپرده شد. پیامبر اکرم (ص) در شأن همسرش حضرت خدیجه (س) فرمود: سوگند به خدا، پروردگار کسی را بهتر از خدیجه نصیبم نکرد. زیرا در حالی که مردم، کفر می ورزیدند، او به من ایمان آورد، در حالی که مردم تکذیبم می کردند، او مرا تصدیق کرد، در حالی که مردم محرومم کرده بودند، او با دارایی های خود با من مساوات کرد و خداوند از او به من فرزندانی عطا کرد، که از سایر همسرانم چنین موهبتی نصیبم نشد. رحلت جانسوز حضرت خدیجه کبری (س) ام المؤمنین تسلیت باد. 7196/ 6048
27/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]