تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 12 تیر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيت منافق بدتر از عمل اوست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

کاشت پای مصنوعی

میز جلو مبلی

پراپ رابین سود

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1803817847




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

امام بخش‌هايي از نظريه ولايت فقيه خود را از آيت‌الله بروجردي گرفت


واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: امام بخش‌هايي از نظريه ولايت فقيه خود را از آيت‌الله بروجردي گرفت
آيت‌الله سيدمحمدجواد علوي بروجردي درگفت‌وشنود پيش‌روي به مناسبت سالروز ارتحال نياي معظم خويش، به ارتباط ايشان با امام خميني اشاره كرده است.
نویسنده : محمدرضا کائینی 


آيت‌الله سيدمحمدجواد علوي بروجردي نواده مرجع والامقام آيت‌الله‌العظمي حاج آقا حسين طباطبايي بروجردي واز بازماندگان ِآن بزرگ در دوران معاصر به شمار مي‌رود. وي درگفت‌وشنود پيش‌روي و به مناسبت سالروز ارتحال نياي معظم خويش، به نكاتي در باب پيشينه و عمق ارتباط آيت‌الله بروجردي و امام خميني اشاره كرده است كه قطعاً پژوهندگان تاريخ معاصر را به كار خواهد آمد. طبق اسناد و مدارك تاريخي متقن، رابطه آيت‌الله‌العظمي بروجردي و امام خميني به چه دوره‌اي مربوط مي‌شود؟ بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم. در دوره مرحوم آيت‌الله شيخ عبدالكريم حائري، مرحوم آيت‌الله بروجردي داشتند از عتبات عاليات به بروجرد باز مي‌گشتند كه در مرز دستگير شدند و ايشان را به تهران آوردند و حدود 100 روز زنداني كردند! هنگامي كه ايشان از زندان آزاد شدند، فضلا و علما نگذاشتند ايشان به بروجرد مراجعت كنند و در نتيجه ايشان به مشهد تشريف بردند كه در آن دوران حوزه علميه معتبر و بزرگي داشت و مورد استقبال باشكوه علما و فضلاي مشهد قرار گرفتند و نماز جماعت بسيار باشكوهي در مسجد گوهرشاد هم به امامت ايشان اقامه مي‌شد. مرحوم آيت‌الله بروجردي يك سال در مشهد ماندند و به امر تدريس هم اشتغال داشتند، ولي بعد تصميم گرفتند مشهد را ترك كنند و به قم تشريف ببرند. ظاهراً علت اصلي اين تصميم هم اين بود كه در پي تشكيل جلساتي در منزل ايشان- كه علما در آن شركت مي‌كردند- براي مبارزه با اعمال ضد ديني رضاخان برنامه‌هايي پيشنهاد مي‌شد، عمال رضاخان به اين نتيجه مي‌رسند كه بايد اين محفل قدرتمند را كه حول محور وجود ايشان تشكيل شده بود، از بين ببرند. مرحوم آيت‌الله بروجردي هفت ماه در قم بودند. در اين زمان مرحوم آيت‌الله حاج‌آقا نورالله اصفهاني هم از اصفهان به قم آمده بودند و عملاً كانوني براي مبارزه با رضاخان، در حوزه قم تشكيل شده بود. مرحوم آيت‌الله بروجردي در قم تدريس را شروع كردند، ولي بالاخره بروجردي‌ها تصميم گرفتند با درخواست‌هاي پياپي، ايشان را به شهر خودشان برگردانند. شايان ذكر است مرحوم آيت‌الله حائري به خاطر حفظ، تداوم و تقويت حوزه، از هر نوع دخالتي در امور سياسي خودداري مي‌كردند و مرحوم آيت‌الله بروجردي هم در هيچ‌يك از اموري كه به حوزه مربوط مي‌شد، خارج از چارچوب ايشان اقدامي نمي‌كردند. آيا به نظر شما در مراجعت آيت‌الله بروجردي به بروجرد، فشارها يا برنامه‌هاي رژيم رضاخان هم مداخله‌ داشت؟ به احتمال قوي بله، اما به هرحال علاقه بروجردي‌ها هم در اين امر نقش اساسي داشت. بعد از رحلت آيت‌الله حائري، بار ديگر درخواست‌ها از آيت‌الله بروجردي براي مهاجرت به قم آغاز شد. الان نامه‌هايي از مرحوم امام به ايشان در اختيار ما هست كه نشان مي‌دهند امام اصرار زيادي داشتند كه ايشان به قم تشريف بياورند. مرحوم پدر مي‌گفتند:«وقتي از امام دليل اصرارشان را جويا شدم، ايشان گفتند: مراتب فضل، كمال و علم آيت‌الله بروجردي بر كسي پوشيده نيست. پس از رحلت آيت‌الله حائري بايد شخصيت بزرگي در قم حضور داشته باشد تا حوزه به اعتبار و شأن اصلي خود دست پيدا كند.» البته اصل دعوت از آيت‌الله بروجردي به قم، از آيت‌الله سيد‌صدرالدين صدر يكي از سه رئيس حوزه بود. همه علماي قم پس از رحلت آيت‌الله حائري تصميم گرفتند به آيت‌الله بروجردي نامه بنويسند و از ايشان دعوت كنند به قم تشريف بياورند، ولي ايشان تا قبل از بيماري دراين باره تصميمي نگرفتند. علت خودداري آيت‌الله بروجردي از رفتن به حوزه علميه قم چه بود؟ در آن زمان مرحوم آيت‌الله آقا سيد‌ابوالحسن اصفهاني مرجع اعلي بودند و آيت‌الله بروجردي بر اين باور بودند كه مطرح كردن مرجع ديگري در زماني كه مرجع اعلي در رأس امور حضور دارد، كار صحيحي نيست. ايشان هم از آن بيم داشتند عده‌اي در قم بخواهند ايشان را در برابر آيت‌الله اصفهاني قرار بدهند و اين قضيه را ابداً به نفع حوزه نمي‌دانستند. از اين گذشته علماي ثلاث داشتند به‌خوبي حوزه را اداره مي‌كردند و با حضور ايشان، علي‌الاصول آنها كنار گذاشته مي‌شدند و مرحوم آيت‌الله بروجردي ابداً چنين چيزي را صلاح نمي‌دانستند. همين احتياط‌ها اوج تقواي ايشان را نشان مي‌دهد و اينكه به هيچ‌وجه در پي كسب رياست حوزه نبودند و به قم نرفتند تا قضيه جراحي فتق برايشان پيش آمد و در بيمارستان فيروزآبادي تهران بستري شدند. در مدت بستري بودنشان تقريباً هيچ‌كس نبود كه به عيادت ايشان نرود و تقاضاي رفتن ايشان به حوزه علميه قم را تكرار نكند. غير از حضرت امام چه كساني در ترغيب ايشان به رفتن به قم تأثير داشتند؟ مراجع قم در سطوح بالا، مخصوصاً آيت‌الله صدر بسيار در اين قضيه نقش داشتند، اما اقدامات عملي را مرحوم امام از قم و آيت‌الله سيدمحمد بهبهاني در تهران انجام دادند. اصرار امام بر اين درخواست به چه دليل بود؟ همانطور كه اشاره كردم، مرحوم امام مي‌خواستند جايگاه حوزه علميه قم تعالي و تثبيت پيدا كند و پايگاه و شأن مرجعيت تقويت شود، زيرا جريانات چپ، به‌خصوص حزب توده به‌شدت فعال بودند و روشنفكران و دانشجويان را در ابعاد گسترده‌اي جذب مي‌كردند و لذا خطر شوروي به دليل زمينه مساعدي كه حزب توده به وجود آورده بود و نيز به علت جايگاه ضعيف شاه، واقعاً جدي بود و هر آن امكان داشت بلايي را كه به سر عراق و افغانستان آوردند، به سر ايران هم بياورند. به همين دليل وجود يك حوزه علميه قدرتمند، ضرورتِ حياتي داشت و اين ميسر نمي‌شد مگر اينكه يك مرجعيت ديني قوي در رأس آن قرار مي‌گرفت. امام اين خطر را به‌خوبي و به‌درستي متوجه شده بودند و لذا در طول دو ماه اقامت مرحوم آيت‌الله بروجردي در بيمارستان فيروزآبادي، با كمك آيت‌الله بهبهاني نهايت تلاش را كردند كه ايشان را به قم بياورند و موفق هم شدند. برنامه ورود ايشان به قم را خود امام به عهده گرفتند، به‌طوري كه معروف شده بود: امام وزير امور خارجه آيت‌الله بروجردي هستند! پس از اقامت آيت‌الله بروجردي در قم رابطه ايشان و امام چگونه بود؟ اين ارتباط چه سيري را پيمود؟ مرحوم امام نزد آيت‌الله بروجردي شأن و مرتبت بسيار بالايي داشتند. آيت‌الله بروجردي پس از اقامت در قم، تدريس را شروع كردند. امام هم خود در درس‌هاي ايشان شركت مي‌كردند و هم ديگران را به اين امر تشويق و ترغيب مي‌كردند و مطالب درس‌ها را هم تقرير مي‌كردند كه مؤسسه نشر آثار امام آنها را چاپ كرده است. امام معتقد بودند آيت‌الله بروجردي مانند شيخ طوسي هستند. به نظر من بسياري از مباني امام در فقه و اصول، از جمله نظريه ولايت فقيه، تحت تأثير آرا و نظريات آيت‌الله بروجردي است. امام براي ارتقاي جايگاه اجتماعي آيت‌الله بروجردي فوق‌العاده تلاش كردند و ايشان هم در مواقعي كه در قم نبودند، اداره امور را به امام مي‌سپردند و حتي مهر خود را در اختيارشان قرار مي‌دادند و چنين رابطه صميمي و نزديكي بين آنها برقرار بود. به برخي از اقدامات عملي امام در تقويت و تثبيت جايگاه آيت‌الله بروجردي هم اشاره‌ بفرماييد. حدود يك سال و نيمِ ابتداي ورود آيت‌الله بروجردي، با زعامت آيت‌الله سيدابوالحسن اصفهاني مقارن بود و آيت‌الله بروجردي به‌شدت از لحاظ مالي در مضيقه بودند، طوري كه حتي چندين بار تصميم گرفتند به بروجرد برگردند! مرحوم امام نهايت تلاش خود را براي حل اين مشكل مي‌كردند، از جمله براي آقاي فلسفي نامه نوشتند كه با تجار تهران صحبت و مبالغي را تهيه كنند و براي حوزه علميه قم بفرستند. مرحوم آيت‌الله سيدمحمدصادق لواساني، وكيل امام در تهران مي‌گفتند شيفتگي امام به آيت‌الله بروجردي به حدي بود كه برخي از كارهايي را كه ايشان مي‌كردند، در شأن ايشان نمي‌ديدم و اعتراض مي‌كردم! مثلاً چه كارهايي؟ مثلاً مي‌گفتند: وقتي آيت‌الله بروجردي مي‌خواستند از جايي خارج شوند، امام كفش‌هايشان را جلوي پاي ايشان مي‌گذاشتند و وقتي اعتراض مي‌كردم، مي‌گفتند: «شما نمي‌دانيد بودن ايشان در قم چه ارزش بالايي دارد و ايشان چه شخصيت جليل‌القدري هستند، وگرنه اعتراض نمي‌كرديد!» فضلا و علماي بسياري در حوزه هستند كه مي‌توانند بيان كنند كه امام در موارد مختلفي چگونه براي حفظ و تثبيت شأن آيت‌الله بروجردي تلاش مي‌كردند. يكي از فرازهاي مهم زندگي آيت‌الله بروجردي، نوع تعامل ايشان با رژيم پهلوي است. تحليل شما از اين رابطه چيست؟ مرحوم آيت‌الله بروجردي نه‌تنها با شاه رفاقتي نداشتند، بلكه گاهي به او تعرض هم مي‌كردند. مثلاً مجلس، قانون اصلاحات ارضي را تصويب كرد و مراحل قانوني آن هم طي شد، ولي ايشان به عنوان مرجع تقليد جلوي آن را گرفتند. شاه در كتاب «مأموريت براي وطنم» مي‌نويسد: همه كارها در مورد اصلاحات ارضي انجام شد، اما يك مقام غير مسئول ـ كه منظورش آيت‌الله بروجردي است ـ جلوي آن را گرفت! البته مرحوم آيت‌الله بروجردي اهل تندروي نبودند و فقط شاه را تهديد مي‌كردند كه از قم يا ايران مي‌روند. چند بار هم مي‌خواستند اين كار را بكنند كه مردم مانع شدند. نظريه ايشان درباره تشكيل حكومت اسلامي چه بود؟ درآن دوره، ايشان مي‌فرمودند:«ما كادر كارآزموده و مدير براي اداره كشور نداريم، بنابراين فعلاً بايد حوزه را تقويت كنيم تا افراد عالم به اندازه كافي تربيت شوند و در اين زمينه خللي به وجود نيايد، چون در صورت تضعيف حوزه و تربيت نكردن علماي قدرتمند و كارآمد، نه قادر به تربيت مردم خواهيم بود، نه مي‌توانيم مملكت را اداره كنيم.» تفاوت ايشان با فداييان اسلام هم در همين نكته بود كه آنها خواهان تشكيل حكومت اسلامي در آن برهه بودند و آيت‌الله بروجردي زمينه را براي انجام چنين كاري مساعد نمي‌ديدند. به نظر شما سهم آيت‌الله بروجردي در ايجاد زمينه براي پيدايش انقلاب اسلامي و حتي پيروزي آن تا چه حد است؟ نخستين و مهم‌‌ترين كاري كه ايشان پس از به عهده گرفتن رياست حوزه علميه قم انجام دادند، تقويت تبليغ و تربيت مبلّغ باسواد و كارآمد بود. ايشان مقرر كردند همه طلاب و حتي اساتيد در سه ماه رمضان، محرم و صفر، براي تبليغ به اقصي نقاط ايران بروند و اگر كسي استنكاف مي‌كرد، به‌شدت ناراحت مي‌شدند. كساني را هم كه براي تبليغ تلاش مي‌كردند، به‌شدت مورد تشويق قرار مي‌دادند. مهم‌تر اينكه افراد موجه حوزه را با اختيارات كامل به نقاط مختلف مي‌فرستادند. مثلاً شهيد آيت‌الله صدوقي را به يزد فرستادند و اگر كسي براي دادن وجوهات نزد ايشان مي‌آمد، بلافاصله او را به آيت‌الله صدوقي ارجاع مي‌دادند و مي‌فرمودند:«وجوهات ما را در شهر خودتان به وكيل ما در آنجا بدهيد.» حضور امثال شهيد آيت‌الله صدوقي در نقاط مختلف كشور، نشان مي‌دهد آيت‌الله بروجردي يك برنامه كلان و درازمدت را در ذهن داشتند و همگان مي‌دانند حضور علما و روحانيون بزرگ در استان‌هاي مختلف تأثير بسزايي در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي داشت. نكته تأثيرگذار ديگر اين بود كه ايشان كساني را كه به نگارش و چاپ مقالات و كتاب‌هاي اسلامي دقيق و صحيح مي‌پرداختند فوق‌العاده تشويق مي‌كردند، از جمله آيات عظام نوري همداني، مكارم شيرازي، سبحاني و بزرگاني را كه با مجله «مكتب اسلام» همكاري مي‌كردند. از همه مهم‌تر تقويت حوزه علميه قم بود كه امكان تربيت كادر مجربي را كه بعدها به امام در به ثمر رسيدن انقلاب و نيز اداره كشور كمك كردند، فراهم ساخت. بي‌ترديد امام بدون همراهي و ياري ياران صديق خود كه همگي دست‌پرورده حوزه‌هاي علميه قوي بودند، نمي‌توانستند انقلاب را به ثمر برسانند. آيت‌الله بروجردي با پرهيز از تنش و رويارويي مستقيم با رژيم و با نهايت عقلانيت، صبر و حوصله كارها را پيش مي‌بردند و از افراط و تفريط در كارها اجتناب مي‌كردند. همين آرامش و صبر به ايشان قدرت بالايي داده بود كه مي‌توانستند سر بزنگاه مانع اقدامات ضد ديني و مخرب رژيم شوند، از جمله جلوگيري از تغيير رسم‌الخط فارسي و جلوگيري از ساخت معابد آتش‌پرستي كه رژيم در دستور كار خود قرار داده بود. تلاش بي‌وقفه آيت‌الله بروجردي در تقويت حوزه و تربيت كادر فني مجرب و استقرار آنها در شهرهاي مختلف، مهم‌ترين زمينه‌ساز انقلاب اسلامي بود. قابل ذكر است حوزه هنگام رحلت ايشان بيش از 7هزار طلبه داشت كه دوسوم آنها مبلّغ و بقيه طلاب مبتدي بودند. اشاره‌اي هم به نظريه ولايت فقيه از نگاه آيت‌الله بروجردي داشته باشيد و بفرماييد آيا به نظر ايشان در دوره غيبت مي‌توان حكومت اسلامي تشكيل داد؟ ايشان معتقد بودند ولايت فقيه در بين فقهاي شيعه امري اثبات شده است و هنگامي كه وظايفي به عهده ولي‌فقيه گذاشته مي‌شود، بديهي است بايد شرعاً توان و اختيار براي اعمال آن وظايف را هم داشته باشد كه همان ولايت فقيه است. همانطور كه قبلاً هم اشاره كردم، امام بعضي از بخش‌هاي نظريه ولايت فقيه خود را از آيت‌الله بروجردي گرفتند. مرحوم آيت‌الله بروجردي ولايت فقيه را ناظر به كل جهان اسلام و حكومت را بخش كوچكي از آن مي‌دانستند و مي‌فرمودند:«هر چند ولايت فقيه عين ولايت ائمه نيست، اما مستند به آن است و ائمه كار شيعه را در دوران غيبت به دست فقيه داده‌اند.» البته نيابت امام در دوران غيبت كبري مثل دوره غيبت صغري خاص نيست، بلكه عام است و نايب عام هم از بين فقها انتخاب مي‌شود. با تشكر از وقتي كه در اختيار ما قرار داديد.

منبع : روزنامه جوان



تاریخ انتشار: ۲۵ تير ۱۳۹۵ - ۱۶:۲۴





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن