واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: :ابتدایی ترین و مهم ترین کاربرد روانی «خانه» برای فرزندان ایجاد حس امنیت و وجود محیطی امن برای زیستن است که در آن محیط هیچ تهدیدی از جانب فرزند احساس نشود،به گزارش اتاق خبر،از این رو در خانواده های طلاق یا حتی طلاق عاطفی و زندگی های نابسامان به دلیل عدم تأمین فضای امن خانوادگی و فردی برای والدین و فرزندان، سلامت روانی هیچ یک از اعضای خانواده تأمین نمی شود. سلامت روان در لغت به معنی سلامت هیجانی و روانشناختی است اما تا حالا به این فکر کرده اید که یک انسان سالم چگونه انسانی است؟ روانشناسان یک تعریف کلی و ساده ارائه می کنند: وقتی فرد می تواند نیازهای زیستی خود را برآورده و از توانمندی های خود به طور مناسب استفاده کند، به لحاظ سلامت روانی یک انسان سالم محسوب می شود، این شخص می تواند دوستان خوبی بیابد و خودش هم خانواده خوبی داشته باشد و برای گذر از موانع و چیرگی بر مشکلات خود و خانواده اش در زندگی راه حل های درخوری پیدا کند. البته فکر نکنید که داستان به همین جا ختم می شود! بهتر است خودتان بخوانید. وقتی فرد می تواند نیازهای زیستی خود را برآورده و از توانمندی های خود به طور مناسب استفاده کند، به لحاظ سلامت روانی یک انسان سالم محسوب می شود، این شخص می تواند دوستان خوبی بیابد و خودش هم خانواده خوبی داشته باشد و برای گذر از موانع و چیرگی بر مشکلات خود و خانواده اش در زندگی راه حل های درخوری پیدا کند. بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) سلامت روانی عبارت است از: «قابلیت ارتباط موزون و هماهنگ با دیگران، تغییر و اصلاح محیط فردی و اجتماعی و حل تضادها و تمایلات شخصی به طور عادلانه، منطقی و مناسب.» محمدرضا ولدخانی، روانشناس، وجود سلامت روانی در فرد را با بروز ویژگی هایی در او قابل شناسایی می داند و می گوید: «یکی از ویژگی های مهم سلامت روانی، داشتن آرامش و احساس امنیت نسبت به خود است، در تأمین بهداشت روان فرزندان، خانواده و بویژه والدین نقش اساسی دارند؛ بدین معنا که تا والدین در ایجاد یک خانواده سالم موفق نباشند و در رفتار بین خود نکات لازم را رعایت نکنند قادر به تأمین بهداشت روان فرزند شان نخواهند بود، اما در صورت رفتار صحیح بین والدین و فرزندان و نیز فراهم کردن محیطی سالم و صمیمی درخانه، سلامت روانی فرزندان بخوبی تأمین خواهد شد.» نشانه هایی برای تشخیص سلامت و ضعف روانی در افراد وجود دارد که این روانشناس به اختصار به برخی علائم ضعف روانی اشاره می کند: «احساس نگرانی دائم، غمگین بودن در بیشتر مواقع بدون هیچ دلیلی، بی خوابی، آشفتگی زندگی، تحمل نکردن فرزندان، عصبی بودن و پشیمانی بعد از آن به طور دائمی، دائماً حق را به جانب خود دانستن و دیگران را ناحق دانستن، احساس درد و شکایت های بدنی به صورت بیشمار به طوری که علتی برای آن پیدا نمی شود.» همه می دانیم که وجود محبت و صمیمیت بین والدین و ابراز آن به یکدیگر و از طرف دیگر آشکار نکردن مشاجرات در حضور فرزندان باعث افزایش حس امنیت و موجب اعتماد فرزندان به فضای خانواده خواهد بود. به گفته ولدخانی، ابتدایی ترین و مهم ترین کاربرد روانی «خانه» برای فرزندان ایجاد حس امنیت و وجود محیطی امن برای زیستن است که در آن محیط هیچ تهدیدی از جانب فرزند احساس نشود، از این رو در خانواده های طلاق یا حتی طلاق عاطفی و زندگی های نابسامان به دلیل عدم تأمین فضای امن خانوادگی و فردی برای والدین و فرزندان، سلامت روانی هیچ یک از اعضای خانواده تأمین نمی شود؛ البته لازم نیست حتماً خانواده ای نابسامان باشد یا والدین مدام در حال جنگ و دعوا باشند تا فرزندان احساس ناامنی کنند، همین که مادر دوست داشتن را در کلام خود مشروط می کند، اضطراب و استرس را به طور خودکار و ناخواسته در فرزندش ایجاد می کند، مثلاً وقتی مادر می گوید در صورتی دوستت دارم که فلان کار را بخوبی انجام دهی یا پس از انجام یک خطا از جانب فرزندش به او می گوید «دیگر دوستت ندارم»، بدون اینکه بداند و خواسته باشد، پایه های محکم پیوند عاطفی درون خانوادگی و آرامش موجود در درون فرزندش را سست می کند، به همین راحتی و به همین سادگی. مشاجره حتی در حضور نوزاد ممنوع! بعضی والدین به گمان اینکه بچه نمی فهمد، در حضور کودک نوزاد خود براحتی هر رفتاری از خود بروز می دهند. این روانشناس مشاور خانواده درباره این قبیل پدر و مادرها می گوید: «وقتی والدین در حضور کودک خردسال یا حتی نوزاد خود با هم دعوا می کنند یا همه گونه مشاجره ای را بین خود انجام می دهند و حتی به همدیگر ناسزا می گویند، در هر لحظه آن کودک در حال ضبط دقیق دیده های خود و ثبت آنها در ذهن خودش است. حالا دیگر این در میان روانشناسان یک عقیده متداول است که تفاوت درک کودک از جهان پیرامونی با بزرگسالان، تنها در میزان تجربه آنهاست و از لحاظ درک و فهم ذهنی و حسی تفاوتی با هم ندارند.» ولدخانی در خاتمه، محبت و صمیمیت در خانواده را زیربنای تشکیل یک خانواده سالم ارزیابی می کند و می افزاید: «در خانواده ای که در آن والدین با یکدیگر و با فرزندان یکدل و یکرنگ و صمیمی هستند، امکان بروز خلاقیت ها و شکوفا شدن استعدادها، بیشتر به وجود می آید و این خانواده قدم به قدم موفقیت های روزافزون را تجربه خواهد کرد.» منبع سلامت نیوز
جمعه ، ۲۵تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]