محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831210442
سفینه ای در خیابان های ایران - پایگاه اطلاع رسانی بلاغ مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ نیوز: اگر یک علاقه مند به دنیای ماشین های کلاسیک باشید، احتمالا از مجموعه خودروهای سلطان برونئی، جی لنو و حتی خودروهای محمدرضا پهلوی و درباریان ایران چیزهایی شنیده اید.به گزارش بلاغ ، خودروهایی که فارغ از اینکه در تملک چه کسی بوده اند و چه سرگذشتی داشته اند، به خودی خود شاهکاری در تاریخ صنعت خودرو به شمار می روند. در دوران قبل از انقلاب اسلامی، ایران یکی از بازارهای اصلی خودروهای آمریکایی به حساب می آمد. بنزین ارزان ایران اجازه میدان داری را به این خودروهای پرمصرف می داد. از طرفی شاه و اطرافیانش نیز هر کدام خودروها و موتورسیکلت های خاصی را از هر نقطه دنیا خریداری کرده و به کشور وارد می کردند. همچنین به دلیل اینکه هر فرد می توانست به صورت شخصی نیز اقدام به واردات خودرو به ایران کند، بسیاری از متمولین آن روزگار ایران، خودروهای خاصی را وارد کشور کردند که از این میان حتی می توان به لامبورگینی میورا یا مدل های مختلف مازراتی و فراری اشاره کرد. یکی دیگر از دلایل ورود خودروهای خاص برگزاری جشن های 2500 ساله در شیراز بود که باعث شد برای این برنامه چند دستگاه مرسدس بنز و کادیلاک برای جابه جایی میهمانان ویژه این مراسم به کشور وارد شود. بعد از انقلاب اسلامی تعداد زیادی از این خودروها با روش های مختلف از جمله مزایده به فروش رسیدند. هر چند در این میان بعضی از این خودروها در شرایطی نامناسب نگهداری شده و حتی اسقاط شدند اما بعضی نیز مثل کادیلاک فلیت وود مورد نظر ما، در شرایطی مناسب نگهداری شدند تا میراثی تاریخی برای نسل های آینده باشند. تاریخچه کادیلاک از زمان تاسیسش در سال 1902 تا امروز، به ساخت خودروهای لوکس و خاص شهره بوده است. استفاده از نام فلیت وود توسط کادیلاک نیز مربوط به یکی از خودروهای لوکس این کمپانی در دوران دهه 20 میلادی است. اما در دوران مختلف کادیلاک نمونه های زیادی از فلیت وود را ساخته است. نکته مهم در مورد این خودرو اینکه فلیت وود یکی از لوکس ترین ساخته های کادیلاک است و به همین دلیل در همه دوران ساختش می توانستید آپشن های مختلفی را برای آن سفارش دهید. حتی در دوران دهه 50 و 60 نیز نمونه های زیادی از فلیت وود ساخته شدند که گاه همراه با پسوند هایی مثل الدورادو بودند. کادیلاک فلیت وود خودرویی تشریفاتی و خاص بود که می توانستید هر آنچه آپشن در سر دارید در لیست سفارشتان بنویسید تا کادیلاک برایتان مهیا کند. اما این خودرو یک رقیب سرسخت به نام لینکلن کنتیننتال داشت. لینکلن یکی از شرکت های زیرمجموعه کمپانی فورد و به نوعی برند لوکس این کمپانی به شمار می رود. از این رو همواره با کادیلاک که آن نیز برند لوکس جنرال موتورز است، رقابتی تنگاتنگ دارند. اما یکی دیگر از رقیبان قدرتمند کادیلاک مرسدس بنز است. مرسدس بنزی که با کلاس S و اتاق W116،W109 و کمی قبل تر با W100 و W108 توانسته بود بخش عظیمی از بازار خودروهای لوکس دنیا را به خود اختصاص دهد. به خصوص مدل W100 که خودروی بسیار لوکس و تشریفاتی بود و از این حیث یک سرو گردن بالاتر از ساخته های کادیلاک قرار می گیرد. ساخت فلیت وود توسط کادیلاک را باید در تاریخچه سری 60 کادیلاک و سال 1937 جست وجو کرد. انگار هر جا سخن از کادیلاک است، باید پای Bill Mitchell طراح افسانه ای این شرکت هم در میان باشد. زیرا اولین سری 60 یا Sixty Special را او در سال 1937طراحی کرد. کادیلاک که به ساخت پیشرانه های V8 شهره بود، یک نمونه 345 اینچ مکعبی یا 7/ 5 لیتری را روی شاسی این خودرو نصب کرد و یک گیربکس اتوماتیک 3 سرعته دستی و 4 سرعته اتوماتیک را پشت موتور بست. استقبال بازار از این خودرو آنقدر بالا بود که کادیلاک را مجاب کرد در سال 1942 نسل دومش را بسازد. نسل دوم از جمله خودروهایی بود که توسط ارگان های دولتی در اموری خاص مثل تشریفات مورد استفاده قرار می گرفت. نسل سوم اما عمری کوتاه داشت و تنها از سال 1948 تا 1949 ساخته شد. این خودرو در سال 1948 حدود 3820 دلار قیمت داشت که رقم زیادی بود. مدل های کانورتیبل این سری که به تعداد کم تولید شدند از جمله ارزشمند ترین کادیلاک ها هستند. در سال 1950 نسل چهارم ساخته شد و به مدت 3 سال در خط تولید قرار داشت. در سال 1954 نسل پنجم و یکی از زیباترین کادیلاک های آنتیک به تولید رسید. اما این نسل هم عمری کوتاه داشت و در سال 1957 با مدل نسل ششم جایگزین شد. این نسل تنها به مدت یک سال به تولید رسید. در سال 1959، موشک فضایی کادیلاک ساخته شد. یکی از نمادهای دوران کلاسیک کادیلاک که چند نمونه از آن نیز در کشور موجود است و یکی از زیباترین های آن در موزه تماشاگه خودرو در کیلومتر 11 جاده مخصوص تهران- کرج قرار دارد. خودرویی که الویس پریسلی و بسیاری از ستارگان هنر و موسیقی و حتی ورزشکاران معروف آن دوران در لیست مالکانش قرار دارند. سال 1961 تا 1964 نسل هشتم ساخته شد. اما این خودرو شکوه دو نسل قبل را نداشت. یک سال بعد نسل نهم به تولید رسید. خودرویی که تعریفی مدرن تر از کادیلاک داشت. زیرا طراحی بدنه این خودرو هر چند المان های دهه 60 را تداعی می کرد اما در عین حال شیک تر و مدرن تر شده بود. این خودرو 5 سال میهمان خطوط تولید بود و در سال 1975 جایش را به نسل دهم داد. کادیلاک در این نسل هیچ چیز کم نگذاشته بود. سایز بزرگ بدنه، فضای زیاد کابین، آپشن های فراوان، پیشرانه های پر حجم و چرم اعلای صندلی ها، همراه با راحتی فراوان این مدل را بدل به یکی از بهترین خودروهای تشریفاتی آن دوران کرد. تا سال 1974 چراغ های جلو این خودرو به صورت گرد بودند اما در سال 1976 چراغ های با شکوه مستطیلی جایگزین آنها شدند. تولید این نسل در همان سال 1976 به پایان رسید و دست بر قضا بسیاری از فلیت وودهای سفارشی ایران نیز متعلق به همین نسل هستند. اما تولید فلیت وود تا حدود سال 2000 ادامه داشت و کادیلاک در این سال آخرین فلیت وود را راهی موزه اش کرد. طراحی هر چه بزرگ تر بهتر! این بخشی از تعریف ساده خودروسازان دیترویتی ( شهری در آمریکا که مقر اصلی خودروسازن در این کشور است) از یک خودروی لوکس، مجلل و تشریفاتی است. فلیت وود در طراحی ظاهری اصلا چیز پیچیده ای ندارد. نمای جلو شامل چهار چراغ مستطیلی است و راهنماها نیز در کنار آنها قرار دارند. یک جلوپنجره با شبکه های مربع شکل و سپر بزرگ تنها بخش هایی هستند که نمای جلوی این خودرو را تشکل می دهند. سپر قطور جلو را انگار سپرسازان دوران جنگ های صلیبی ساخته اند! زیرا یک قطعه آهنی بزرگ است که از ظرافت خاصی در طراحی ندارد. با این حال همین سپر یک هارمونی مناسب برای نمای جلو ایجاد کرده است. هر چند طرح بیرونی ساده است اما شکوه خاصی در پیکره کلی خودرو ایجاد می کند. شکوهی که حتی در دهه 70 و 80 میلادی، مورد توجه چند خودروساز روسی هم قرار گرفت . اما از آنجا که روس ها مردمانی کم احساس هستند، کپی های روسی کادیلاک ناهمگون و زمخت از آب درآمد! البته سپر مثل بسیاری از خودروهای آمریکایی آن دوران دارای ضربه گیرهای هیدرولیکی است. به این معنی که در پشت سپر مخازنی وجود دارد که در آنها روغن تزریق شده است و همواره تحت فشار قرار دارد. درون سیلندرها یا مخازن هیدرولیکی سوپاپ هایی تعبیه شده که وقتی ضربه به سپر وارد می شود، به روغن درون سیلندر اجازه می دهد که از جلوی مخزن به عقب آن حرکت کند. به این ترتیب ضربه وارد شده به سپر به کمک نیروی هیدرولیک جذب شده و کمتر به شاسی و اتاق وارد می شود. البته این مکانیسم در تصادفاتی با سرعت های پایین کارآیی دارد. از نمای کناری بیش از هر چیز سایز بزرگ بدنه به چشم می آید. ضمنا مثل دوران کلاسیک خودروها در دهه 50 روی محور عقب خودرو کاوری وجود دارد که تقریبا تا نیمه های مرکز لاستیک جلو آمده است. یکی از مشخصه های خودروهای لوکس ستون عقب قطور آنهاست. به دلیل اینکه شخصیت های خاصی با این خودروها تردد می کردند و معمولا هم روی صندلی عقب آن می نشستند، این ستون حجیم طراحی می شد تا سر و صورت سرنشین کناری در پشت ستون قرار بگیرد. احتمالا هم این سبک از طراحی به دلایل امنیتی صورت می گرفته است. کل شیشه ها دارای پوشش سبزرنگی هستند که مانع از ورود اشعه مضر نور خورشید به داخل خودرو می شوند. هر قدر نمای جلو ساده است، نمای عقب عجیب و غریب است. انگار فلیت وود یکی از سفینه های موجودات فضایی است. گلگیرهای عقب بسیار بزرگ هستند و از کنارهای درب صندوق عقب به سمت بیرون و عقب حجم گرفته اند. این حجم پردازی از زیر ستون عقب شروع شده و در انتها شکلی خاص به خود می گیرد که میراثی از دوران دهه 50 و 60 میلادی به شمار می رود. در انتهای دو گوشه نمای عقب دو قطعه عمود کرومی وجود دارد که چراغ های عقب در دو لبه بیرونی و درونی این قطعات جای گرفته اند. این چراغ های باریک در شب هنگام با نوری قرمزرنگ جلوه ای بسیار زیبا دارند. البته روی درب صندوق عقب و بالای سپر نیز چراغ های ترمز جا خوش کرده اند. فنی در سال های 1971 تا 1976که نسل دهم از فلیت وود یا همان سری 60 ساخته شد، دو پیشرانه 472 و 501 اینچ مکعبی روی شاسی این خودرو مونتاژ شدند. پیشرانه 501 می توانست 210 اسب بخار قدرت و 520 نیوتن متر گشتاور در سال 1975 تولید کند. هر چند در سال های بعد این اعداد به دلایل مختلف از جمله مقررات سختگیرانه زیست محیطی کمی کاهش یافت. 8 سیلندر این خودرو کاملا از پس جابه جا کردن غول 5/ 2 تنی بر می آید. اما نکته جالب اینکه در این نسل به صورت استاندارد تنها از گیربکس 400 که سه دنده دارد استفاده شده است ولی به دلیل اینکه فلیت وود های ایران به صورت سفارشی ساخته شدند، روی این خودرو گیربکس 700 که 4 دنده جلو دارد نصب شد. تعداد دقیقی از کادیلاک های باقی مانده سفارش ایران در دست نیست اما به نظر می رسد تعداد این خودروها بیش از 15 دستگاه باشد. در پایان از آقای فرزین مظفریان که در تهیه این مطلب کمال همکاری را با ضمیمه هفتگی دنیای ماشین داشتند، تشکر می کنیم.
جمعه ، ۱۱تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ نیوز]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها