محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828701239
حرف حساب متولدین دهه هشتاد چیست؟ - سایت خبری تحلیلی راوی نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:راوی نیوز: عجیب و پیچیده به نظر می رسند در همه امور. از سبک و سیاق لباس پوشیدنشان گرفته تا ادبیات روزمره شان. به آنها انتقاد می شود که درس نمی خوانند، لذت جو و خوش گذرانند، وقت خود را صرف امور بیهوده می کنند.به گزارش راوی نیوز ، عجیب و پیچیده به نظر می رسند در همه امور. از سبک و سیاق لباس پوشیدنشان گرفته تا ادبیات روزمره شان. به آنها انتقاد می شود که درس نمی خوانند، لذت جو و خوش گذرانند، وقت خود را صرف امور بیهوده می کنند و از همه مهم تر اینکه مانند نوجوانان نسل قبل اغلب آرمان و اهداف بزرگی ندارند. علاوه بر این هر از گاهی هم دست به اقدامات گروهی عجیب و غریبی می زنند که نه تنها موجب شوک و نگرانی مسوولان سیاسی و تحلیلگران اجتماعی می شوند، بلکه بسیاری از افراد جامعه را هم نگران و درگیر این پرسش می کنند که این نوجوانان که زنان و مردان آینده ساز دهه های آتی کشور خواهند بود، چه سرنوشتی را برای خود و جامعه خود تدارک خواهند دید؟ گاهی در مراسم ختم مرتضی پاشایی ظاهر می شوند، چندین ساعت نظم شهر را به هم می زنند و مشکلاتی را برای شهروندان ایجاد می کنند و گاهی هم به صفحات چهره های مشاهیر ایرانی و خارجی از جمله لیونل مسی حمله می کنند و تبعات اقداماتشان را به اعضای جامعه تحمیل می کنند. آخرین اقدام شوکه آور آنها هم هفته گذشته اتفاق افتاد، در تجمع گروهی دو هزار نفره شان در مرکز تجاری کوروش. اتفاقی که گرچه تبعات کم هزینه ای مانند ایجاد بی نظمی و ترافیک چند ساعته در خیابان ستاری و تعطیل شدن کار و کاسبی کسبه مجتمع کوروش را به همراه داشت ولی این نگرانی را به وجود آورد که آیا همیشه اقدامات این چنینی آنها کم هزینه خواهد بود؟ ضمناً این پرسش ها را ایجاد کرد که انگیزه این نوجوانان از چنین تجمعاتی چیست؟ چه مطالبه و درخواستی دارند و چرا از این روش ها برای بیان مطالبات خود استفاده می کنند؟ و پرسش مهم تر اینکه ادامه این روند به چه صورت خواهد بود؟ و در واقع این نوجوانان از ابزاری که اکنون در قالب شبکه های اجتماعی در اختیار دارند و به وسیله آن می توانند میتینگ های وسیعی تشکیل دهند، در آینده به چه صورت و در چه جهتی استفاده خواهند کرد؟ از خودشان که می پرسی جواب ها ساده اند. دختران و پسران نوجوانی که با هشتگ های پلنگ ها، پرنس ها، شاخ ها، داف ها و پاف های دهه ۸۰ تجمع چند هزار نفره در خیابان را می گردانند، درباره چرایی رفتارشان توضیح می دهند که می خواهند تفریح کنند. از امتحانات خسته شده اند و شادی می خواهند و برای شکل گیری این تجمع گسترده نیز انگیزه ای جز گذران وقت ندارند. موضوعی که در خیل عظیم انتقاداتی که به آنها می شود، بیشتر مد نظر بسیاری از تحلیلگران اجتماعی قرار گرفته. این موضوع حتی مورد نقد و توجه متولدین نسل های قبل نیز هست. در این زمینه به ویژه جوانان دهه ۶۰ در صفحات اجتماعی مطالب متعددی را منتشر می کنند. آنها معتقدند فرزندان متولد شده در دو دهه بعد از خودشان، آرمانی ندارند که برای آن تلاش کنند و فقط به دنبال برنامه ریزی برای تفریح و گذران وقت هستند، در حالی که نسل های قبل آرمان های بزرگی داشته اند و زمانی از هر ابزاری از جمله تلفن های همراه، شبکه های محدود اجتماعی و… برای شکل دادن کنش سیاسی و اجتماعی استفاده می کرده اند تا آرمان های والایی را پیگیری کنند. و اگر به دنبال تشکیل گرد همایی هایی هم بودند، هدفشان جز تفریح، گردش و دوست یابی بود. انتقاداتی که به نظر نمی رسد گوش بدهکاری برایش وجود داشته باشد. همچنان که می بینیم نوجوانان دهه هشتادی با قوت تمام برنامه های تازه خود را تدارک می بینند، در صورت لزوم به شبکه های اجتماعی که مورد وفاقشان هست حمله می کنند، میتینگ برگزار می کنند و… وقعی هم نمی نهند به انتقاداتی که رفتار آنها را پوچ و بی محتوا می شمارد. نوجوانان دهه هشتادی را چگونه می توان شناخت؟ وقتی از ماجرا با خبر می شویم که جمعیتی را مقابل یک پاساژ بزرگ در تهران می بینیم. جوانانی که از شکل و شمایلشان پیداست آمده اند تا آغازین روز تابستانشان را جشن بگیرند. همان هایی که در سالیان پیش قرار آب بازی در پارک آب و آتش گذاشته بودند. نیاز نیست در دستگاه های اجرایی و انتظامی حضور داشته باشی که از حرکت آنها شوکه شوی. حتی حاضرین در فضاهای مجازی و استفاده کنندگان از شبکه های اجتماعی نیز از شکل گیری این اجتماع بی خبر بودند. جماعتی که هویت و تشکیلات خود را در شبکه ها ساخته اند اما نه به شکل عیان. یک شبه می توانند گروه موسیقی محبوب شان را ترند کنند. گاهی هم با هجوم دسته جمعی شان به صفحات مجازی شناخته می شوند. حتی نمی شناسیشان. در گروه ها و روابطی که به عناوین مختلف شکل گرفته دیده نمی شوند و قابل رصد کردن نیستند. اما هستند و آنقدر پرتعداد که قرارشان با تمام ریزش ها به فراتر از هزار می رسد. دیگریِ پرتعداد فضای مجازی که آرام از حاشیه به متن می آیند. واقعیت اینجاست که «در فضای زندگی مجازی (Virtual Life)، سبک زندگی خاصی که هیچ گاه رنگ و بوی واقعیت و تجسم مادی را به خود نخواهد گرفت، شکل می گیرد. در این فضا که مرز هم نمی شناسد، همه به نوعی یک متعامل (interactor) به حساب می آیند و هیچ کس، به خاطر آنکه از طبقه ای خاص است، مورد بازخواست قرار نمی گیرد، بلکه بیشتر به خاطر آنچه هست، مورد ارتباط قرار می گیرد» (فیلیپ روزدال، ۱۳۹۲). از این روست که فضای مجازی و اینترنت، برای نوجوان اغلب ناراضی از وضع زندگی و اقتصادی، زندگی دوم را می سازد و البته استفاده ای ۷۰درصدی از اینترنت که بیشتر صرف ارتباطات اجتماعی و شبکه های اجتماعی شده تسهیل کننده آن است. طبیعی است که این درصد در شهرهای بزرگ بیشتر هم خواهد بود. نسلی که در فضای مجازی از فیلترشکن استفاده می کنند (بیش از ۹۰ درصد) و این دنیا را بیشتر برای سرگرمی و تفریح (۵۳ درصد) و ارتباط متنوع و جدید (۳۰ درصد) می پذیرند، حتی اگر ارتباط حقیقی و حضوری فراگیر دارند، آن را در امتداد همان زندگی خویش یافته اند. می توان چنین ارزیابی کرد که «ریسک پذیری، انتقالی بودن احساسات و عواطف، دادن فرصت بازاندیشی، تقویت فردیت و استقلال عمل و انتخابی بودن، سیال ساختن هویت، ایجاد تعارض، دوسویگی و بحران در هویت، جبران کردن برخی کاستی های فضای عمومی و حقیقی، خصوصی کردن دنیای زندگی، فراغتی ساختن رسانه و فردی ساختن هویت، پیچیدگی در هویت، زیباسازی زندگی روزمره، کسب سریع تجارب مربوط به بزرگسالی، جزء جزء کردن هویت، افسون زدایی از برخی جاذبه های زندگی غربی، ایجاد تمایز، ارزشمند کردن تمایز و اهمیت دادن به سبک زندگی از جمله تاثیرات مفروض این فضا بر ارزش ها، هویت و گرایش های این جوانان به حساب می آیند (ذکایی ۱۳۹۰). فضایی که بسته به شبکه مورد استفاده شان نیز تفاوت های عمده ای در آن وجود دارد. نه تنها حضور نفس ارتباطات مجازی تفاوت های بسیاری ایجاد کرده، بلکه حضور در چه شبکه ای و چگونگی حضور در فضای مجازی هم روابط و هویت های متنوعی را آفریده است. برای شناخت نسل نوخاسته دهه هشتادی توجه به نوع گسترش شبکه های اجتماعی اهمیت دارد. پست گذاری و تعامل در شبکه های اجتماعی جزو فراگیرترین کاربردهای اینترنت در حال حاضر است. شبکه های اجتماعی در ابتدا مبتنی بر نوشتار بودند و به مرور شبکه های اجتماعی جدید شکل گرفتند. بخش زیادی از آنها خیلی زود فیلتر شدند. اما ویژگی اصلی این شبکه ها و شبکه های مشابه مثل یوتیوب، فیس بوک و … این بود که هر فرد هویت کامل خود را در آن بازنمایی می کرد و علایق را نشان می داد و روابط و دوستی ها شکل می گرفت. فرصت برای ارائه اطلاعات و ثبت لحظه ها در این شبکه ها زیادتر بود. شبکه های این چنین در حال حاضر مورد توجه جوانان سنین بالاتر قرار گرفته و نسل نوجوان حتی از این شبکه ها کوچ کرده اند. تلفن های همراه هوشمند و انواع برنامه های کاربردی روی آن که شبکه های متنوع و جدیدی را با خود به همراه داشته، انتخاب اول بخش زیادی از ایرانیان اعم از جوان و غیر جوان شده است. ارتباطات مکتوب و مولتی مدیایی و روابط سریع و همه جایی. در بین همه این افزونه ها نسل جدید برای بازنمایی هویتی خود اینستاگرام را که فیلتر نیست بیش از سایرین انتخاب کرده است. رسانه ای که زندگی ها، آرزوها و… جوانان را بازنمایی می کند. نمود هر فرد در هرلحظه است و حداکثر زمان برای صحنه سازی ۱۵ ثانیه (که به تازگی در ورژن های جدیدتر به ۵۰ ثانیه رسیده) است. در این شرایط می توان هویت مطلوب و آرمانی را ساخت و با دیگران به اشتراک گذاشت و این تفاوت اساسی این رسانه با رسانه های پیشین است. پسند دیگران و طرفداری دیگران (لایک) اولین اصل در این بازنمایی است. لایک گذارانی که در این فضا از خود یک انبوهه می سازند و هر از چندی این انبوهه را در فضایی حقیقی تر به نمایش می گذارند. فضایی که رد نسل نوجوان ایرانی و خواسته هایش را می توان در آن سراغ گرفت. در واقع تفاوت در بازنمایی های شبکه های اجتماعی، بازنمود هویتی نسل ها را نیز متفاوت ساخته است. مساله نسل جدید سبک زندگی و بازنمود آن در شبکه های اجتماعی است. سبک زندگی ای که هم هویت بخش است و هم متمایزکننده. و این نسل بر اساس علایقش به دنبال بازنمودی از انبوهه خویش است. و این طلب جماعت با اجتماعاتی از جنس پاساژ کوروش خود را نشان می دهد. معلمان مدارس و اهالی آموزش و پرورش، دیگریِ پرتعداد فضای مجازی را خوب می شناسند. خانواده های دارای فرزند نوجوان نیز با خلق و خویشان آشنا هستند. آمارها و نگرش سنجی های جوانان نیز آنها را تا حدودی به تصویر کشیده است. هنوز به اجتماع وارد نشده اند که بتوان مانند نسل جوان از سرمایه اجتماعی آنها یا حتی افسردگی اجتماعی آنها گفت. هنوز به سن قبول مسوولیت اجتماعی نرسیده اند. ازاین رو مهم ترین محل های بروز و ظهورشان فضای مجازی است و همچنان که نشان می دهند، به وضوح احترام به زندگی و سبک زندگی مختص خودشان برایشان ارزشمند است. «مصرف» نقطه مرکزی و کانون رفتار و مبادلات آنها شده و خوب مصرف کردن جزو آمال اصلی ایشان است. مهم ترین مطلوبیت در بزرگسالی رسیدن به رفاهی است که این خواسته را برایشان به ارمغان آورد. سبک زندگی ماهیتی مدرن دارد و فضای مجازی و سهولت دسترسی به آن انواع سبک ها اعم از شنیدنی، خوردنی، پوشیدنی، بازی و تفریح کردنی و … را به ایشان شناسانده است. از طرفی سبک های زندگی به طور بارزی بیانگر محیط های ویژه فعالیت اجتماعی هستند و عملاً به آنها وابسته اند. بدین ترتیب گزینش شیوه های زندگی اغلب تصمیم گیری هایی برای غوطه ور شدن در آن محیط ها و یک رنگ شدن در آنها هستند. عاملی برای ایجاد همان انبوهه هایی که پیشتر درباره شان گفته شد. کسب هویت از اجتماعی که به محیط های خاص وابسته است و این محیط ها در نسلی که در حال بالیدن است مدارس و فضاهای مجازی است. فقط نوع و روش هویت یابی این افراد به محیط ها بستگی ندارد بلکه نحوه قرار گذاشتن و جایی که ایشان گرد هم می آیند نیز وابسته به همان است. اتفاقی که افتاده این است که محل قرار پارک یا کافی شاپ نیست. محل قرار رستوران نیست. محل قرار یکی از بزرگ ترین پاساژهای نوساز شهر تهران است که از قرار هم به فکر خورد و خوراک بوده و هم ژست فرهنگی را از نوع سینمایی اش تکمیل می کند. اما بیش از هر چیز یک پاساژ بزرگ و مدرن و نماینده مصرف در جامعه است. مصرفی که می تواند به سمت فرهنگی هم سوق پیدا کند. فرهنگ جماعتی که هویت و سبک زندگی شان را بر مصرف و لذت بنا کرده اند. در واقع این شیوه هویت یابی جریان زندگی جدید و جذاب تری را برای نسل نو آفریده که از خلال آن آزادی اجتماعی مورد توجه اش را در فضای مجازی و در تودرتوی اینترنت نیز یافته است. زندگی ای که به جوان آموخته هیچ اقتداری را نپذیرد و دخالت در زندگی و سبک زندگی اش را برای هیچ فردی حتی خانواده حق نداند. نسلی که از دولت و بزرگ ترها تنها تسهیلات می خواهند و بس. تسهیلاتی که امنیت و آینده شان را به جهت فراغت و لذت بیشتر در زندگی بسازد. نسلی که هرچند اجتماع نسلی را می پذیرند اما دغدغه هایشان فعالیت های اجتماعی و حضور در نهادهای مدنی را برنمی تابد. (آمارهای رسمی و واقعی وزارت جوانان گویای این مهم است.) درواقع ایشان را می توان دیگریِ ساکن در فضایی شناخت که اجتماع و انبوهه می آفریند اما جامعه سازی نمی کند. منبع: هفته نامه تجارت فردا
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راوی نیوز]
[مشاهده در: www.ravinews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها