واضح آرشیو وب فارسی:ناطقان: ناطقان: مردم ایران و فارسی زبانان با مفهوم تحویل سال که همزمان با آغاز هر سال خورشیدی و فصل بهار صورت می پذیرد، آشنا و مأنوس هستند و این دو واژه، خاطرات بسیاری را در قلوب و اذهان آنها زنده نموده و زمینه ساز آمادگی و حرکت برای ایجاد و بهره وری از فرصت های بهتر می شود. این اهتمام به تحویل سال، بخشی از فرهنگ و رفتار ما شده است، چرا که با هدف غایی خلقت و آفرینش انسان که همان شناخت ذات هستی و درک حقیقت وجود و عظمت حق تعالی است و نیز یقین به حیات پس از مرگ و زنده شدن مردگان, سنخیت داشته و این توجه به کمال نهایی، انسان را به تکاپو وامی دارد تا آخرین لحظه حضور در این دنیا، دست از تلاش برندارد. در این مسیر,گام برداشتن در راه حقیقت جویی و حقیقت یابی رابطه معناداری با انتخاب منابع شناخت، راهنما، راهبر و ویژگی های مسیر دارد و قرآن کریم دو منبع ارزشمند را در این زمینه ـ که فطرت انسانی نیز به آن اذعان دارد ـ به ما معرفی می نماید؛ که تفکر در شگفتی های جهان خلقت و وجود خود انسان است؛ «سنریهم آیاتنا فی الافق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق؛ ما به زودی آیات و نشانه های خود را در آفاق هستی و جانشان نشان خواهیم داد تا برایشان آشکار شود که او حق است.» و البته باید توجه داشت که مهمترین امکان در بهره برداری از این دو منبع تفکر است؛ تفکر یعنی طرح پرسش و مسأله از آنچه در وجود ما و پیرامون ما می گذرد. هر چه پرسش عمیق تر و دقیق تر باشد؛ فهم بهتر و آسانتر خواهد بود. لذا بی جهت نیست که قرآن همواره انسانها را دعوت به تفکر در دو عالم خلق و امر کرده است: «افلاینظرون الی الابل کیف خلقت و الی السماء کیف رفعت و الی الجبال کیف نصبت و الی الارض کیف سطحت»؛ چرا مردم به چگونگی آفرینش شتر، برافراشته شدن آسمان، قرار گرفتن و میخکوب شدن کوه ها و گسترده شدن زمین نمی نگرند؟ خداوند متعال برای تذکر و هدایت انسان، تفکر در عالم طبیعت را نیز درکنار عالم معنویت منظور کرده است، چرا که با تفکر در عالم خلق به رازهای عالم امر می توان پی برد و این دریافت گاهی از یک نشانه کوچک در عالم هستی نصیب انسان می شود. به قول سعدی علیه الرحمه: برگ درختان سبـز در نظر هوشیار هر ورقش دفتریست معرفت کردگار و گاهی نیز با نگاه جامع به چرخ حیات و طبیعت حاصل می شود: ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری در این بین تحویل سال از جمله نشانه های جهان هستی است که با خود درس ها، راز ها و عبرت هایی از جنس انفسی و معنوی دارد و مهمترین پیام آن درس تغییر و تحول و حرکت به سمت جلو، همراه با بازتولید و بازآفرینی است و سکون، درجا ماندن، تحرک نداشتن، به استقبال تحولات نرفتن و نو نشدن، در جوهر طبیعت و هستی وجود ندارد. لذا بهار، فرصت دیدن روییدن ها و شکفتن ها و شنیدن نسیم بیداری است تا تحولات را درک و باور نموده و بهترین کار که غنیمت این وقت است را در پیش بگیریم: تا توانی مـده از کف به بهار ای ساقی لب جوی و لب جام و لب یار ای ساقی نوبهارست و گل و سبزه و ما عمر عزیز می گذاریم بـه غفلت مگذار ای ساغی حال با وزیدن نسیمی روح افزا از کوی یار، نوید آمدن بهار دیگری به گوش می رسد که با شکفتنی های خاص خود، روح نواز و دل آرام است و دریچه های بهشت را در این دنیای خاکی به روی انسان می گشاید. این بهار نیز فصلی کامل است از رویش و بالندگی و تعالی که از رجب با آهنگ تخلیه از خودیت ها شروع می شود و در شعبان با تحلیه به زیور ها و آرایه های معنوی ادامه می یابد و در نهایت با تجلیه ارزش ها و فضایل معنوی در رمضان؛ ماه میهمانی خدا به بار می نشیند و اوج درک و احساس شمیم روح افزای آن، شب قدر است و نویدبخش تحویل حالی نیکو. براستی شب قدر لحظه باز شناسی هویت روحانی آدمی با مدد پروردگار و همراهی فرشتگان و دعای اولیای الهی است. پس این بهار الهی را قدر بدانیم و با عمل به برنامه های آن بر قدر خود بیفزاییم و حالی خوش برای یکسال مان رقم بزنیم. در مهمترین سند اسلامی و دینی ما یعنی قرآن کریم و در سوره قدر، شب قدر این گونه معرفی شده است: ۱ ـ شبی است که قرآن در آن نازل شده است. ۲ ـ شبی است که از هزار شب بهتر است. ۳ ـ در این شب فرشتگان به همراه روح (در آیات دیگر روح الامین) به فرمان خدا فرود می آیند. ۴ ـ شبی است که تا سپیده دم شب سلام، شب سلم و سلامت است. در سوره دخان نیز می خوانیم: «إنا أنرلناه فی لیلة مبارکه؛ ما قرآن را در شب مبارک و پربرکتی فرستادیم؛ شبی که در آن شب به فرمان ما هر امر محکمی به صورت قاطع معین می شود». جمع این دو آیه این است که شب مبارک همان شب قدر است که فرشتگان با هر فرمان یا به تبع فرمان می آیند و هر امری به صورت محکم و قاطع مشخص می شود. در سوره نحل نیز می فرماید: خداوند کسی است که فرشتگان را به همراه روح الامین می فرستد، بر هر یک از بندگانش که بخواهد برای دعوت به توحید و یکتاپرستی. اما قدر به چه معناست، برای قدر این معانی احتمال داده شده است: تعیین مقدرات و سرنوشت ها برای یک سال یا بیشتر، روشن شدن اندازه هر مطلبی و حساب ها به حکم قاطع، قدر یعنی ارزش و منزلت؛ بنابراین، شب قدر باید قدردانی شود، چون خیلی منزلت دارد و از هزار ماه بهتر است و قرآن در آن نازل شده است. اما از نظر روایات منقول از پیامبر اسلام(ص) ائمه اطهار(ع) اینگونه به دست می آید که شب قدر در دهه آخر ماه رمضان و بین شب های نوزدهم، بیست ویکم و بیست وسوم است که در این شب، مقدرات یک سال تعیین می شود و بهترین اعمال در این شب ها، پرداختن به عبادت، دعا کردن در حق خود و دیگران و توجه به خداوند متعال و معنویات بوسیله شب زنده داری، تفکر، محاسبه نفس، پاک کردن دل و روح از آلودگی ها و آماده کردن روح و جان آدمی برای آینده و نیز وظایفی که خداوندمتعال بر ما مقرر کرده است و در یک جمله، شب قدر، شب تحویل حال آدمی از خود به خدا، از نار به نور، از زمین به آسمان، از کثرت به وحدت، از الهه به الله و از شیطان به رحمن است که با انجام اعمال و غنیمت دانستن فرصت ها در این شب حاصل شده و به بار خواهد نشست؛ شبی است که اگر با محاسبات ـ ناظر به گذشته و اهتمام به آینده ـ برنامه ریزی شود، بی گمان، در سرنوشت سالانه انسان تأثیر فراوان خواهد داشت؛ درست مانند شخصی یا سازمانی،که برای یک سال تحصیلی یا پژوهشی یا شغلی خود تدبیر می نماید. حال اگر این محاسبات در دل شب همراه اشک و آه و توبه و دغدغه نسبت به گذشته و آینده و طلب مغفرت و آمرزش و دعا و توسل به اولیای خدا همراه باشد، آثار روحی فراوان به دنبال خواهد داشت و در سرنوشت دست کم یک ساله هر کس تاثیر بسیار خواهد افتاد و چه بسا یک شبه ره صد ساله را پشت سر گذارد.
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناطقان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]