تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833087798
عیدی حقوق بشری آمریکایی ها برای مردم ایران در ۶ تیر ۱۳۶۰/ چرا آمریکا نام منافقین را از لیست گروه های تروریستی حذف کرد؟ - پایگاه خبری تحلیلی رودن نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:رودن نیوز: آمریکا در حالی داعیه حمایت از گروه های حقوق بشری را دارد که در ششم تیر سال ۱۳۶۰ با حمایت از گروهک منافقین ترور ناکام امام جمعه موقت تهران را رقم زد.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رودان نیوز ، به نقل از راه دانا؛بعد از انتشار گزارش سالانه وزارت خارجه آمریکا در رابطه با وضعیت حقوق بشر در سطح دنیا در سال ۲۰۱۳ میلادی، رهبر انقلاب سخنان مهمی درباره حقوق بشر به سبک آمریکایی ها داشتند. ایشان فرمودند: ” من تعجّب می کنم، آمریکایى ها خجالت نمی کشند اسم حقوق بشر را مى آورند. … از صد رقم حرکت خلاف حقوق بشر آنها، شاید نود رقم، هشتاد رقم آن را مردم دنیا نمی دانند؛ همان ده بیست رقمى که می دانند، یک کتاب قطور سیاه است. هر کس دیگری درباره ی حقوق بشر حرف بزند، آمریکایی ها حق ندارند درباره ی حقوق بشر حرف بزنند؛ چون دولت آمریکا بزرگ ترین نقض کننده ی حقوق بشر در دنیا است؛ نه فقط دیروز، بلکه همین امروز.» بعد از این سخنرانی مقام معظم رهبری، پیشنهاد هفته حقوق بشر آمریکایی مطرح شد و هر ساله از ۶ تیر ماه تا ۱۴ تیر به نام هفته حقوق بشرآمریکایی نام گذاری می شود. اولین روز از هفته حقوق بشر آمریکایی مصادف است با ترور امام جمعه وقت تهران در سال ۱۳۶۰ که همان مقام معظم رهبری بودند؛ عناصر منافقین مورد حمایت آمریکا، در روز ششم تیر ماه ۱۳۶۰ با جاسازی مواد منفجره در دستگاه ضبط صوت در محل تریبون سخنرانی مقام معظم رهبری (که آن روزها امام جمعه تهران بودند) در مسجد ابوذر تهران و انفجار آن ، قصد ترور و به شهادت رساندن ایشان را داشتند. هرچند به خواست خداوند، این نیست پلیدانه عملیاتی نشد اما جراحاتی که به دست راست ایشان وارد شده است همچنان با ایشان همراه بوده و بهبود پیدا نکرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، استکبار جهانی که منافع خود را در منطقه از دست رفته می دید روش های مختلفی را برای براندازی نظام جمهوری اسلامی به کار گرفت، از جمله غیر انسانی ترین آنها می توان به برنامه سازمان جاسوسی آمریکا (CIA) به نام طرح فونیکس (phoenix) با هدف مقابله با انقلاب اسلامی مردم ایران اشاره کرد؛ بر اساس این طرح، باید سران نظام نوپای اسلامی از میان برداشته می شدند تا جمهوری اسلامی به زانو درآید. ماجرا چه بود؟ چهار پنج روزی از عزل بنی صدر می گذشت. جنگ و شورش منافقین بعد از اعلامیه ی جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی، بحث داغ محافل بود. آیت الله خامنه ای از جبهه ها مستقیماً خدمت امام رسیده بودند و بعد از دیدار، طبق برنامه ی شنبه ها عازم یکی از مساجد جنوب شهر برای سخنرانی بودند. ودرو حامل آیت الله خامنه ای که از جماران حرکت می کرد، آن روز مهمان ویژه ای داشت؛ خلبان عباس بابایی که می خواست درد دل هایش را با نماینده ی امام در شورای عالی دفاع در میان بگذارد، همراه ایشان بود. داخل حیاط مسجد یه جایی واسه ضبط صوت ها درست کرده بودند، نماز که تمام شد آقا پشت تریبون رفتند؛ سوالات بی ربطی پرسیده شد مثلا شما چرا داماد وزیر گرفتی یا فلان قدر مهریه دخترت کرده ای که آقا فرمودند من اصلا دختر ندارم. در ادامه ماجرا ضبط صوتی دست به دست شد و در نهایت توسط جوانی روی تریبون گذاشته شد؛ فردی با قد متوسط، موهای فر و کت و پیراهن چهارخانه و صورتی با ته ریش مختصر که آن روزها کلیشه ی چهره ی خیلی از جوانان بود، ضبط صوت به دست خودش را به تریبون رساند. ضبط را گذاشت روی تریبون؛ درست مقابل قلب سخنران! دستش را گذاشت روی دکمه ی Play؛ شاسی مثل حالت پایان نوار، تق تق صدا کرد و روشن نشد. به دقیقه نکشید که بلندگو شروع کرد به سوت کشیدن. آقا گفتند: آقا این بلندگو را تنظیم کنید! بعد خودشان را به سمت چپ کشیدند و از پشت تریبون کمی عقب آمدند. یک دقیقه نگذشت که بلندگو شروع کرد به سوت کشیدن، آقا همین طور که صحبت می کردند، گفتند: «آقا این بلندگو را تنظیم کنید.» بعد خودشان را به سمت چپ کشیدند و از پشت تریبون کمی عقب آمدند و به صحبت ادامه دادند: «در زمان امیرالمؤمنین، زن در همه ی جوامع بشری -نه فقط در میان عرب ها- مظلوم بود. نه می گذاشتند درس بخواند، نه می گذاشتند در اجتماع وارد بشود و در مسائل سیاسی تبحر پیدا بکند، نه ممکن بود در میدان های… و انفجار«….! سخنران که رو به جمعیت و پشت به قبله بود، با یک چرخش ۴۵ درجه ای به طرف چپ جایگاه افتاد. اولین محافظ خودش را به بالای سر آقا رساند و با توجه به کوچک بودن محیط مسجد، ایشان را به تنهایی بیرون برد. امام جماعت متحیر، وسط مسجد مانده بود؛ که چشمش به یک ضبط صوت افتاد. ضبط عین یک کتاب، دو تکه شده بود و روی جداره ی داخلی اش با ماژیک قرمز نوشته بودند: “عیدی گروه فرقان به جمهوری اسلامی!” منافقین ناکام در ترور مقام معظم رهبری دکترها می گفتند آقا چند مرتبه تا مرز شهادت رفته اند و برگشته اند. یک مرحله، همان انفجار بمب بود. مرحله ی دوم، خون ریزی بسیار وسیع و غیرقابل کنترل و مرحله ی سوم، جمع شدن پروتئین ها در ریه و حالت خفگی. این ها گذشت اما بیمار تب و لرزهای عجیبی داشت. چند تخته پتو می انداختند رویشان؛ گاهی حتی دکتر بغل شان می کرد تا کمتر بلرزند! تا مدتی معلوم نبود منشأ این تب ها کجاست؟ ضایعه ی کوچکی هم در ریه دیده می شد. آقا لوله ی تنفس داشتند و نمی توانستند حرف بزنند. خودشان کاملاً حس کرده بودند که دست راستشان کار نمی کند. اولین چیزی که نوشتند- با دست چپش- دو سؤال بود: همراهان من چطورند؟ مغز و زبان من کار خواهد کرد یا نه؟ دکتر باقی روی سطح پوستی که از بدن آقا برای ترمیم قسمت های آسیب دیده برداشته و پیوند زده بودند، کار می کرد. می گفت تحمل ایشان در برابر این دردها، زیاد است. “اصلاً مسکّن ها به حساب نمی آیند!” بحث دکترها این بود که این دست بلاخره تکلیفش چه می شود؟ شکستگی اش رو به بهبود بود ولی هیچ گونه علایم حرکتی نداشت. چند نفر از جراحان و ارتوپدها که به صورت تخصصی روی دست کار می کردند، بحث می کردند که دست قطع شود یا بماند! بعد از این ماجرا امام خمینی پیغام دادند و احوال آقا سید علی را از پزشکان جویا شدند؛ پیام امام در پی این حادثه در رادیو منتشر شد و امید تازه ای به مقام معظم رهبری داد. چه کسی آیت الله خامنه ای را ترور کرد در کتاب «ترکیب التقاط و ترور» که اسناد و عملکرد گروه فرقان در آن بررسی شده است، با تکیه بر اسناد دادستانی انقلاب به جزییات ترورهای گروه فرقان پراخته شده و برای اولین بار از ترور آیت الله خامنه ای در ۶ تیر ۱۳۶۰ در مسجد ابوذر به وسیله اسناد معتبر رمزگشایی می شود. در این کتاب اعترافات مسعود تقی زاده که عامل بمبگذاری مسجد ابوذر بوده، منتشر شده است. در بخشی از این اعترافات آمده است : تا این که مطع شدیم [آیت الله] خامنه ای در محل یک برنامه پرسش و پاسخ دارد. من روز قبل برای شناسایی مسجد رفته و فردایش با ضبط به محل رفتم. قبلا مهدی آن را با چراغ امتحان می کرد و خوب عمل می کرد ولی روز عمل صبحش که من چند دفعه آزمایش کردم، متوجه شدم که زیاد هم قابل اعتماد نیست و با کمی تکان از حالت معمولش بیرون می آید. به هر حال من ظهر به مسجد رفتم و دیدم که یک نماز به امامت خود [آیت الله] خامنه ای خوانده اند و نماز بعدی را هم من شرکت کردم و سپس وقتی وی برای سخنرانی به پشت میز بزرگی که قرار داشت رفت من بعد از یکی دو دقیقه ضبط را به کار انداخته و جلوی وی گذاشتم. البته چون میز بزرگ بود او برای برداشتن کاغذ سوال ها به آن طرف و این طرف خم می شد، من امکان این که به هدف بخورد را زیاد نداشتم و دیگر این که چون ترس داشتم، قبل از رسیدن نوار به آخر بمب عمل کند هر چه سریعتر به کناری رفته و جورابهایم را پوشیدم و سپس به توالت رفته و از آنجا خارج شدم و از کوچه پشتی به میدان ابوذر که فولکس را آنجا گذاشته بودم رفتم و از محل دور شدم. آمریکا در این شرایط حساس و بحرانی نه تنها کوچکترین عکس العنلی نسبت به اتفاقات و حوادث تروریستی در ایران نشان نمی داد، بلکه با حمایت های بی سابقه خود از این گروهک تروریستی حتی بعد از انحلال آن، اهداف شوم خود را پیگیری می کرد. طی سال های گذشته اوباما و مقامات آمریکایی بارها تلاش کردند گروهک تروریستی منافقین را از لیست گروهک های تروریستی دنیا خارج کنند و در همین راستا کمک های مالی زیادی به این گروهک کردند. اعضای مجاهدین برای حفظ جان خود ابتدا به پاریس گریخته و سپس به عراق رفتند چرا که صدام در آن زمان درگیر جنگ با ایران بود و به شدت خود را نیازمند متحدینی در این نبرد می دید و اینگونه بود که میلیونها دلار پول، تجهیزات و انواع سلاحها در اختیار این سازمان قرار گرفت. صدام همچنین اردوگاهی موسوم به «کمپ اشرف» را در ۸۰ کیلومتری شمال بغداد و به فاصله زمانی یک ساعت از مرز ایران در اختیار آنها قرار داد. سال ۲۰۰۳ که نیروهای امریکایی وارد عراق شدند انتظار داشتند با اعضای یک سازمان تروریستی مسلح روبرو شوند که به شدت به صدام حسین وفادارند و به خاطر او با امریکاییها می جنگند، اما رهبران سازمان در یک چرخش سیاسی آشکار به استقبال نیروهای امریکایی رفته و سربازان امریکایی وقتی وارد کمپ اشرف شدند مورد استقبال افرادی قرار گرفتند که به شکل مودبانه ای با زبان انگلیسی به آنها خوش آمد می گفتند و این روابط صمیمانه به گونه ای پیش رفت که پس از مدتی امریکاییها کمپ اشرف را به سان محیطی امن در یک کشور متخاصم تلقی می کردند . در نهایت منافقین از عراق هم خارج شدند و به کمپ لیبرتی رفتند؛ کمپی که سابقاً نیروهای هوایی ارتش ایالات متحده در آن مستقر بودند. حمایت های آمریکا از منافقین همچنان ادامه دارد و این حمایت ها به امید روزی است که این گروهک دوباره بتواند به کمک آمریکایی ها برآید؛ هرچند کمک های اخیر آنها به آمریکا در راستای ترور دانشمندان هسته ای بر هیچ کس پوشیده نیست. ط
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رودن نیوز]
[مشاهده در: www.roodannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]
-
گوناگون
پربازدیدترینها