واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: پیروزی تکان دهنده کمپین "خروج" از اتحادیه اروپا در رفراندوم روز پنجشنبه پروژه برائت عظیم نخبگان اروپایی و وصیت نامه پایداریِ حاکمیت ملی در عصر اضطراب جهانی بود.55آنلاین: این تصمیمی مهم و خطیر است که فراتر از جزایر بریتانیا طنین انداز خواهد شد. علاوه بر ایجاد بحرانی وجودی برای اتحادیه اروپا و خود انگلستان، به ایجاد تردید در نهادهای بین المللی و همکاری های چندجانبه در آمریکا نیز منجر خواهد شد. برای اتحادیه اروپا، این رفراندوم زنگ بیدارباشی است که خیلی دیر به صدا درآمد. دهه ها است که اتحادیه اروپا از فقدان چشمگیر دموکراسی و وفاداری رنج برده است. در سراسر قاره، مدت هاست که "بروکسل" عامل دخالت های غیرمسئولانه افراد اتحادیه بوده که در همه چیز از ماهیگیری گرفته تا شکل مناسب موزها دخالت می کنند. در تلاشی برای جلوگیری از این موضوع، اتحادیه اروپا و پیشینیانش چندین موسسه جدید ایجاد کردند که مهم ترینشان مجلس اروپا بود که مقرش در استراسبورگ فرانسه قرار دارد. اما این مجلس فاقد قدرت واقعی است و مشارکت در انتخابات آن بسیار پایین است. اتحادیه اروپا که معمولاً دور از دسترس، غیر شفاف و غیرمسئول است، حس وفاداری زیادی در میان 500 میلیون ساکن این منطقه ایجاد نکرده است. این روندها در بریتانیا تخریب و فساد زیادی ایجاد کرده است. بریتانیا پس از قرن ها انزوای پرزرق وبرق و امپراتوری حاکم، در سال 1973 به اتحادیه اروپا پیوست. بریتانیا از مزایای بازار مشترک و همچنین سفرهای بدون ویزا به مالاگا بهره مند شده است، اما وفاداری اولیه اش همیشه به ملت بوده و خواهد بود. رهبرانشان بدبینی عمومی را تقویت کردند و بارها و بارها با استفاده از اتحادیه اروپا به عنوان سپر بلایش خبر از آینده ای امیدبخش داده و نخست وزیر دیوید کامرون (که به زودی نخست وزیر سابق می شود) گفته مسائل را "حل" خواهد کرد. آرای بریتانیا نشانه بدی برای آینده اتحادیه اروپاست. چندین دهه است که رهبران اتحادیه اروپا سعی کرده اند اتحاد و یکپارچگی را تعمیق کنند؛ با این استدلال که تنها راه حل " اروپای بیشتر" است. دوره این رویکرد به سررسیده است. اتحادیه اروپا میان کنفدراسیون کشورهای مستقل و فدرال و حتی اتحادیه فراملی گیرکرده است. بسیاری از دولت های ملی قدرت خود را حفظ می کنند اما دیگر مسائل مانند سیاست های مهاجرتی و حقوق بشر را نابسامان باقی می گذارند. توسعه اتحادیه اروپا پس از جنگ سرد یک حس اقتصادی و ژئوپولتیک برجسته به وجود آورد. اما در یک تشکل ناهمگن، توافق بر سر منافع ملی و فرهنگ های سیاسی پیچیده و سیاست های مشترک بسیار کندتر و دشوارتر عمل می کند. این کاستی ها در سال های اخیر بسیار برجسته شدند و اتحادیه اروپا نتوانست واکنشی منظم در برخورد با بحران منطقه اروپا و سیل پناهندگان نشان دهد. برای اولین بار در تاریخ، اتحادیه اروپا با چشم انداز حل یک مشکل واقعی روبرو است. بریتانیا آخرین کشوری نخواهد بود که چنین رفراندمی را برگزار می کند. برای اینکه این تشکل نجات پیدا کند، رهبران منتخب این قاره باید به خواست مردم توجه کرده و با نهادهای اتحادیه اروپا، کشورهای عضو و شهروندان مجدداً در ارتباط با مسائل مهم سیاسی مذاکره کنند. محتمل ترین نتیجه، یک اروپای "چند- سرعتی" خواهد بود که به دولت های عضو و شهروندانشان انعطاف پذیری بیشتری می دهد تا بهتر درباره طرح ها و تدابیر خاص تصمیم گیری کنند. این موضوع ممکن است برای برخی به معنای اروپای بیشتر باشد و برای برخی کمتر. بااین حال باید بر پاسخگویی و شفافیت تأکید زیادی شود. در این بحبوحه، ممکن است بریتانیا باعث غافلگیریِ خودش شود. ممکن است برکسیت سبب فروپاشی بریتانیا شود. حزب ملی اسکاتلند که در سال 2014 در رفراندمی استقلال خود را به اسکاتلند باخت، قطعاً اصرار خواهد کرد که درباره همین مسئله یک همه پرسی دیگر برگزار شود. و از آنجاکه اسکاتلندی ها به "ماندن" در اتحادیه رأی دادند، برادران انگلیسی شان نمی توانند در برابر خواست آن ها برای داشتن کشوری مستقل مخالفت کنند. برکسیت مطمئناً بحث های داخلی برای ایجاد تعادل در استقلال ملی آمریکا با ضرورت همکاری های بین المللی را از نو روشن خواهد کرد. در ماه آوریل رئیس جمهور اوباما از رأی دهندگان بریتانیا خواهش کرد به خروج از اتحادیه رأی ندهند. در پاسخ بوریس جانسون شهردار سابق لندن اوباما را "ریاکار" خواند که آن ها را به "دست کشیدن از حق حاکمیتشان" تشویق می کند درحالی که آمریکایی ها حتی حاضر نیستند در دیوان کیفری بین المللی ثبت نام کنند. خروج بریتانیا از اتحادیه ما را به یاد کشش و جذابیت حاکمیت ملی و ضرورت پاسخگویی دموکراتیک در نهادهای حکومتی، چه در سطح داخلی و چه جهانی، می اندازد. منبع: فرارو
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]