محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845428474
ماجرای مذاکرات شهید بهشتی با آمریکایی ها - پایگاه خبری تحلیلی منبری ها
واضح آرشیو وب فارسی:منبری ها: مروری بر چندین گزارش منتشر شده توسط بی بی سی درباره شهید بهشتی و دیدارها و روابطش با برخی چهره های آمریکایی نشان می دهد هیچ چیز بیش از آنچه ایشان نقل کرده است وجود ندارد.به گزارش "منبری ها" طی دوسال گذشته جریان رسانه ای آمریکایی_انگلیسی کوشیده با داستان سرایی های جدید، روایتی تازه از انقلاب اسلامی و چهره های اصلی انقلاب را مطرح کند. مهم ترین هدف بی بی سی و ضدانقلاب از این جنجال سازی های رسانه ای هم این است که به مخاطبین خود «تناقض حرف و عمل چهره های اصلی انقلاب در آمریکاستیزی» را القاء کنند و اثبات کنند «آمریکاستیزترین انقلابیون» از قضا همان هایی هستند که دنبال «سازش پشت پرده با آمریکا» بودند. توهمی که سال هاست مارکسیست های ایرانی و سلطنت طلبانی که هنوز مردمی بودن سقوط پهلوی را باور نکرد ه اند از مروجانش هستند. در همین راستاست که موجی از اطلاعات غلط و ناقص درباره دیدارها، پیام ها و روابط بین انقلابیون و سیاستمداران امریکایی همراه با تحلیل های شبه امنیتی و به سبک رمان های پلیسی بر روی خروجی این رسانه ها قرار می گیرد. «شهید بهشتی و ماجرای مذاکره با آمریکا» از مسائلی است که به پایه ثابت این فرافکنی ها تبدیل شده و نویسندگان گزارش های تاریخی_تخیلی رسانه های ضدانقلاب بدون کوچکترین اشاره ای به توضیحات و سخنان شهید بهشتی درباره این ادعاها، روی آن مانور داده و سعی می کنند آن را مساله ای مرموز و پنهان معرفی کنند. آنچه در این گزارش می آید بررسی ماجرای مذاکره انقلابیون با آمریکا و بررسی این ادعاها درباره شهید بهشتی است. ماجرای مذاکره با آمریکا اولین باری که مذاکره با آمریکا از سوی انقلابیون جدی گرفته شد، آخرین ماه های عمر رژیم شاهنشاهی بود. همزمان با اوج گرفتن موج مبارزات مردمی در تابستان 57، آمریکایی ها در تلاش برای فهم واقعی شرایط فعلی ایران از سویی و تلاش برای یافتن راه حلی برای مهار انقلاب و بقای شاه از سوی دیگر بودند. در این مقطع دو جریان سیاسی_امنیتی آمریکا به طور موازی درصدد پیشبرد ایده های خود بودند. یک نگاه که برژینسکی مشاور امنیتی کارتر آن را رهبری می کرد و عمدتاً دغدغه ش ملاحظات امنیتی رژیم شاه بود، معتقد به برخورد سخت و خشن با مخالفین رژیم شاه بود. نگاه دیگر که حول وزارت امور خارجه به رهبری «سایروس ونس» وزیر امور خارجه و «ویلیام سولیوان» سفیر آمریکا در ایران بود، بیشتر اصلاح طلبانه و معطوف به بهبود حقوق بشر در ایران بود. بنابراین مقامات سفارت آمریکا ارتباط گیری با نیروهای سیاسی مختلف را شدت می بخشند. از لیبرال های شیفته آمریکا و سناتورها و مدیران میانی رژیم پهلوی گرفته تا ملی گراها، نهضت آزادی، روحانیون به اصطلاح میانه رو مثل شریعتمداری و در نهایت چهره های موثر نهضت و انقلاب که در اسناد لانه جاسوسی «ملاهای پیشتاز» لقب می گیرند. بعدها و در یکی دو ماه منتهی به پیروزی انقلاب پای فرستادگان وزارت خارجه آمریکا نیز به ایران باز می شود. انقلاب و مساله مذاکره با آمریکا با استقرار امام(ره) در پاریس در مهر 57، کم کم نیاز به تشکیل گروهی منسجم تر برای پیشبرد و هماهنگی مسائل داخل کشور احساس شد. جمعی که چند ماه پس از تشکیلش در شهریور و مهر ماه، در دی ماه با فرمان رسمی امام(ره) و با تغییراتی در افراد به عنوان شورای انقلاب رسمیت یافت. اما این جمعیت از همان ابتدا بر سر یک مساله اختلاف داشتند: «نسبت مبارزات با آمریکا»! عده ای معتقد به مبارزه گام به گام با تکیه بر آمریکا علیه رژیم شاه و عده ای دیگر معتقد به غیر قابل تفکیک دانستن شاه و آمریکا و لزوم مبارزه همزمان با هر دو بودند. شهید بهشتی یکسال بعد از انقلاب این اختلاف را اینگونه روایت می کند: «یک نوع تفکر بر این محور بود که ما این مبارزه را پشتش را محکم بگیریم، رژیم را مجبور کنیم به اینکه حق آزادی مردم را در بیان عقاید سیاسی، در سخنرانی، برگزاری اجتماعات، اعلامیه ها و روزنامه ها و بعد انتخابات این حق آزادی را برای مردم به رسمیت بشناسد. و بعد از اینکه این حق آزادی را مردم بدست آوردند گام به گام با رژیم و آمریکا و استعمار مبارزه کنیم. بنابراین مبارزه از نظر آنها مرحله ای بود. مرحله اول به همینجا محدود می شد که با فشار توده ای و مردمی بر رژیم و آمریکای حامی رژیم، ملت ما بتواند آزادی هایی که عرض کردم را بدست بیاورد و این را سکوی پرش برای مراحل بعدی قرار بدهد. در آن موقع این نقطه نظر و این طرز فکر حتی حذف شاه را هم یک مساله ضروری قطعی بیان نمی کرد. چه رسد به حذف رژیم و چه رسد به حذف آمریکا.» نهضت آزادی و ملی گراها نه تنها مبارزه با آمریکا را امری نشدنی می دانستند، بلکه چهره های انقلابی که دم از مبارزه با امریکا می زدند را متهم به سطحی نگری می کردند. شهید بهشتی دو سال پس از انقلاب می گوید: «در جلسات وقتی صحبت می شد به ما می گفتند که شماها ساده اندیشید! این عین تعبیری است که برای ما و حتی برای امام(ره) به کار می بردند. شماها از متون مبارزه اطلاعاتتان کم است، این ساده اندیشی است که ما بتوانیم هم با آمریکا در بیافتیم و هم با شاه؛ بهتر این است سر به سر آمریکا نگذاریم و فعلاً فقط با شاه در بیافتیم.» مذاکرات سازشکارانه طبیعی بود چهره های معتقد به همکاری با آمریکا، در پشت پرده و دور از چشم انقلابیون با آمریکا در حال مذاکره باشند. مذاکراتی که از ماه ها قبل از انقلاب آغاز شد و تا بعد از انقلاب نیز ادامه داشت. نهضت آزادی محمد توسلی _اولین شهردار تهران پس از انقلاب_ را با نام مستعار توکلی به عنوان رابط این نهضت با سفارت معرفی می کند. نهضت آزادی با توجه به درک نادرست و ناقص از وابستگی استبداد شاهنشاهی به استعمار خارجی آمریکا، در تلاش بود آمریکا را از حمایت از رژیم شاه منصرف و حضور خود در آینده سیاسی ایران را با تکیه بر آمریکا تضمین کند. اسناد لانه جاسوسی بخشی از دیدار 27 آذر 57 توسلی و مسئولان سفارت را اینگونه روایت می کند: «منبع گفت مهندس مهدی بازرگان و دیگر رهبران نهضت آزادی مایلند بدانند نقش آمریکا چه خواهد بود. نهضت «در قبال حمایت خارجی و حتی حمایت بی اندازه مطبوعات آمریکا از ما» از ادامه حمایت آمریکا از شاه حیرت زده است...حمایت فعلی آمریکا از شاه برای روابط نهضت با آمریکا خوب نیست. حرکت اسلامی همیشه ضدکمونیست خواهد بود، هیچگونه دیگر نمی شود. این حرکت باید به غرب تکیه کند و از اینکه آمریکا بیشتر کمک نکرده است مایوس شده است. این اوضاع آینده را تیره می کند و می تواند زمانی که نهضت آزادی بر مرز موفقیت قرار دارد به بستن درها منجر شود. بدین ترتیب این سیاست نه به نفع ایران است نه آمریکا... آنچه که آمریکا می خواهد _منظور دولت ائتلافی با بودن شاه_ غیرممکن است. حرکت اسلامی آن را تحمل نمی کند و مردم «رعدآسا آن را رد می کنند». آمریکا در کمک به حل مساله چه کمکی حاضر است بکند؟ نهضت آزادی آماده است با امریکا کار کند، اما تلاش دوجانبه باید بر «راه حل واقع بینانه» متمرکز باشد. (یعنی رفتن شاه) اسناد لانه، ج3، ص 127 مدتی قبل نیز بازرگان در ملاقات با نمایندگان سفارت آمریکا رسماً بهآنها اعلام کرده بود: «نهضت آزادی به قانون اساسی معتقد است. اگر شاه حاضر باشد که تمام مواد قانون اساسی را به اجرا درآورد ما آماده ایم تا سلطنت را بپذیریم.» اسناد لانه، جلد سوم، ص 106 آیت الله شریعتمداری که در اسناد لانه جاسوسی «کمی ترسو اما خودخواه و باهوش» لقب گرفته نیز علاوه بر چند ملاقات معدود با مسئولان سفارت، از طریق ناصر میناچی با سفارت مرتبط شده است و می کوشد با تاکید بر مرزبندی اش با اقدامات و فعالیت های امام(ره)، او نیز سهمی در آینده سیاسی داشته باشد. سند دیدار مهر ماه 57 میناچی _که پس از انقلاب وزیر ارشاد دولت موقت می شود_ با مسئولین سفارت به خوبی گویای این دیدگاه است: «میناچی گفت او مخصوصا از جانب آیت الله شریعتمداری مامور شده است تا نظر آمریکا در قبال دولت شریف امامی را دریابد. شریعتمداری و سایر رهبران مذهبی قم آماده بودند تا با دولت ایران، اگر این دولت قرار است بماند، همکاری کنند. رهبری برای شخص شریف امامی احترام قائل است و معتقد است که شرایط در ایران تا آنجا در حال خرابی است که هدف های رهبران مذهبی را در معرض خطر قرار می دهد... تحت شرایط فعلی مذاکرات با نخست وزیر طی چند روز آینده از سر گرفته خواهد شد. اگر موفقیت آمیز باشد میناچی، مهندس بازرگان و یدالله سحابی (هردو از رهبران جبهه ملی) و پسر شریعتمداری مهندس حسن شریعتمداری آماده اند که اوایل هفته آینده به پاریس بروند و آیت الله خمینی را متقاعد کنند که مخالفت با شاه را کنار بگذارد. میناچی گفت جبهه ملی متقاعد شده که خمینی نمی فهمد وضع واقعی ایران چگونه است و رهبری جبهه ملی مطمئن است که می تواند همکاری خمینی را جلب کند، تا حداقل زیاد با شاه مخالفت نکند.» (اسناد لانه، ج3 ، ص 235) مدتی بعد و پس از مذاکرات بیشتر سفارت با اطرافیان شریعتمداری، سفارت در گزارشی می نویسد: «آیت الله شریعتمداری خواهان حمایت بدون سر و صدای ایالات متحده برای یک رقابت مذهبیِ میانه روانه با خمینی است.» (اسناد، ج3، ص 370) کریم سنجابی رهبر جبهه ملی نیز چندین بار با مسئولین سفارت آمریکا دیدار می کند. بنا بر اسناد «او فکر می کرد خمینی در حمله به نهاد پادشاهی خیلی زیاده روی کرده است.» (اسناد، ج3، 391) شورای انقلاب و پیشنهاد مذاکره با آمریکا تشکیل «شورای انقلاب» در دی ماه 57 با دستور امام(ره) اعلام می شود. هرچند اسامی اعضای شورای انقلاب اعلام نشده بود، اما ناگفته مشخص بود برخی چهره ها چون شهید بهشتی از اعضای آن هستند، بنابراین از جانب آمریکایی ها پیشنهادات مذاکره مطرح می شود. در این باره سه نوع نگاه بین اعضای شورا مطرح بود. شهید بهشتی این اختلافات را اینگونه تشریح می کند که یک نظر این بود که «با آمریکایی ها به صحبت بنشینیم، با انگلیسی ها به صحبت بنشینیم با سران ارتش به صحبت بنشینیم و شاید به یک نقطه نظر جدیدی برسید. من با این مخالف بودم. من می گفتم ما باید نقطه نظرهایمان را قبلاً بر اساس معیارهای انقلاب انتخاب کنیم بعد با هر کسی صحبت کنیم باید وقتی آنجا می نشینید قاطع حرف بزنید.» هواداران نظر دوم هرگونه تماس با آمریکایی ها را رد کرده و «غلط می دانستند و می گفتند بدنامی برایمان پیدا می شود می گویند با آمریکایی ها حرف زدند.» نگاه دیگر معتقد بود باید با قدرت و قاطعیت با طرف آمریکایی مذاکره کرد و بدون کوچکترین نرمش و عقب نشینی حرف انقلاب را به او منتقل کرد. شهید بهشتی که از معتقدان به این نگاه است بعدها در این باره می گوید: «یک نوع دیگر این دید است که باید مطالب دشمن را مستقیماً از زبان نمایندگان مستقیمش شنید و از این نوع مقابله با نمایندگان دشمن خودداری نکرد. بلکه از آن به عنوان وسیله ای برای دو چیز استفاده کرد. یکی برای خواندن دست دشمن از نزدیک و دیگر برای نشان دادن آگاهی سیاسی و قدرت روحی و اعتماد به نفس در صف خودمان از نزدیک. من به عنوان فردِ خودم طرفدار این نظر دوم بودم و هنوز هم هستم...اگر باید به دشمن نشان دهیم که ما از توطئه ها و تهدیدهایت نمی ترسیم، این نترسیدنمان را او رویارو لمس کند.» شهید بهشتی همچنین بر خلاف نگاه بازرگان و ملی گراها معتقد بود ما باید پرستیژ و شان انقلاب را حفظ کنیم، بنابراین اگر کسی از ما درخواست ملاقات کند ما نباید پیش او برویم؛ او باید پیش ما بیاید. مساله ای که حتی در مذاکرات با ارتش شاهنشاهی نیز توسط ایشان رعایت می شود. شهید بهشتی علت عدم حضورش در دیدار با قره باغی و سران ارتش شاه را همین مساله معرفی کرده و می گوید: «برای اینکه از همان اول با یک ژست سیاسی این را به دشمن نشان بدهم در چند موردی که پیش آمد بدون استثنا وقتی تقاضای ملاقات می کردند گاهی که نمی پذیرفتیم، اگر مکرر می شد می گفتم فقط در منزل خودم یا منزل یکی از اعضای شورا! پس از اینکه فرمان امام(ره) آمد که جوان های ما از ارتش فرار کنند، اینها که مرعوب شده بودند تقاضای ملاقات کردند قره باغی و دیگران. من شخصاً گفتم فقط در خانه. پیغام دادند ما امنیت نداریم و نمی توانیم از محل ستادمان بیاییم بیرون، در ستاد. گفتم بنده که نمی آیم و نرفتم. من این را به عنوان یک نشانه اعتماد به نفس و قدرت ازش استفاده می کردم.» از مذاکره بهشتی تا مذاکره بازرگان؛ از خط امام(ره) تا خط سازش شهید بهشتی یکی دو ماه قبل از پیروزی انقلاب با یکی از مسئولان آمریکایی که در پوشش ایرانشناس درخواست ملاقات می کند. آیت الله بهشتی پس از انقلاب بخشی از این دیدار و نوع مواجهه اش با این آمریکایی را اینگونه شرح می دهد: «گفت این ها که می گویید درست، فکر کنید حالا نصف این ارتش هم به شاه وفادار نباشد، همان نصف دیگرش بیش از دویست هزار نیروی مسلح است. شما فکر نمی کنید شاه با این دویست هزار نیروی مسلح و با این سلاح های مدرن و تربیت ها و تاکتیک هایی که به کمک مستشاران آمریکایی در ایران به وجود آورده می تواند همه شما را از بین ببرد؟ حتی تهدید کرد گفت همه شما یک یک، شما و تو و امثال شما را قتل عام می کنند و در این تهران کشتار یک میلیون نفری راه می اندازند. به او گفتم اینکه به تو میگویم شماها اصلاً ما را درک نمی کنید به خاطر همین است. یادم می آید این جمله را بهش گفتم که "هیچ شنیده ای عاشقی را از معشوق خودش بترسانند؟" گفت چطور مگه؟ گفتم شهادت برای ما و این ملت عزیز یک آرمان مطلوب و یک معشوق است، تو داری ما و ملت ما را به شهادت و کشته شدن در راه خدا تهدید می کنی؟ شما غربی های ماتریالیست مادی که جز این زندگی مادی به هیچ چیز دیگر معتقد نیستید، باید اینگونه فکر کنید ...و سخن به همین جا پایان یافت. بعد آن آقایی که با این آمده بود به او گفتم چه یافتی؟ گفت «این جمله آخر او را مایوس کرد.» بله با دشمن سخن بگو و او را از خود مایوس کن! دندان طمع دشمن را بکن!» درست در همین ایام که آیت الله بهشتی اینگونه آمریکایی ها را ناامید می کند، بازرگان و نهضت آزادی مشغول دل و قلوه دادن با آمریکایی ها هستند. آنها واقعاً فکر می کنند آنچه در عرصه بیرونی رخ می دهد ناشی از تلاش های آنها برای اقناع مسئولان سفارت امریکاست. به همین خاطر است که گزارش سفارت آمریکا دیدار 28 دی ماه توسلی به عنوان نماینده بازرگان را اینگونه روایت می کند: «نهضت آزادی از ایالات متحده برای تلاش هایش در جلوگیری از ارتش برای بدست گرفتن قدرت از طریق کودتای نظامی متشکر است و اصرار دارد که دولت ایالات متحده به این کار ادامه دهد» خوش بینی به آمریکا آنقدر در نهضت آزادی شدید است که محرمانه ترین اطلاعات اتفاقات آتی را نیز با سفارت مطرح می کنند «برنامه زمان بندی طبق گفته بازرگان به ترتیب زیر است: خمینی اسامی افراد شورای انقلاب را در 19 یا 20 ژانویه اعلام خواهد نمود. بازرگان و رهبر جبهه ملی _کریم سنجابی_ مطمئناً در شورا خواهند بود ولی دیگر اسامی مشخص نیست...».(اسناد، ج3، 373) دیدار با سولیوان سفیر آمریکا در مجموعه اسناد لانه جاسوسی که سال 1387 منتشر شد به دیدار بهشتی با ویلیام سولیوان _سفیر وقت آمریکا در تهران_ اینطور اشاره شده است: «روز 28 اسفند1357 و در نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب، «جی. بی. لامبراکیس»، مسئول بخش سیاسی سفارت آمریکا در تهران به همراه دو عضو دیگر سفارت در منزل شهید بهشتی با وی دیدار کردند. در این دیدار راجع به مسائل مختلف انقلاب و روابط خارجی ایران پس از سقوط شاه و از جمله روابط آتی با آمریکا که دغدغه مقامات واشنگتن بود سخن به میان آمد. ویلیام سولیوان، سفیر آمریکا پس از این ملاقات در نامه ای به وزارت خارجه کشور متبوع خود بهشتی را اینگونه توصیف می کند: او به وضوح سیاستمداری خبره است. زبان انگلیسی را خوب می داند. او متفکری قوی و روشمند و مدیری توانا است. سخنانش متمرکز است و از شاخه ای به شاخه دیگر نمی پرد. بهشتی می گوید تلاش می کنیم به مردم خود بیاموزیم که شکیبا باشند و سعی کنند کسانی را که تاریخ گذشته ایران، آنان را لایق نمی شناسد، درک کنند. او این سخنان را در پاسخ به سئوالی درباره روابط ایران و آمریکا مطرح کرد. او گفت: سیاست های آمریکا برای مخالفان اسلامی، دردسرهای زیادی ایجاد کرده و همه مردم جهان از این سیاست ها متنفرند.» سولیوان نیز در کتابش این تماس ها را تائید کرده و نوشته است: «ما در زمان مناسب تماس و ارتباط مستقیم خود را با آیت الله بهشتی توسط یکی از کارمندان سیاسی سفارت برقرار ساختیم. او قبلا هم در سفارت ما در تهران بود و فارسی را هم خوب صحبت می کرد. من او را همراه خود به تهران آوردم تا ما را در ایجاد رابطه با انقلابیون ایران کمک نماید.» مذاکره هفت آبان؛ سفیر آمریکا در توصیف بهشتی: مردی که به ما ظنین بود هفت آبان ماه 58 شهید بهشتی به پیشنهاد ابراهیم یزدی _وزیر امور خارجه وقت_ با «هنری پرشت» مسئول امور ایران در وزارت خارجه آمریکا که به ایران سفر کرده و «بروس لینگن» کاردار وقت آمریکا در ساختمان مجلس سنا دیدار کرد. دیداری رسمی در محلی رسمی که هیچ یک از طرفین فکر نمی کردند کمتر از یک هفته بعد با تسخیر سفارت آمریکا بزرگترین نقطه عطف روابط ایران و آمریکا رقم بخورد. آیت الله بهشتی همانطور که اعتقاد و روشش بود، محکم و قاطع با طرف آمریکایی صحبت کرد. سال ها بعد پِرِشت درباره این دیدار به بی بی سی فارسی می گوید: «از او پرسیدم بسیاری از ایرانی ها که ایران را ترک کرده اند به وطنشان دلبستگی دارند و خیلی هم علاقه دارند که برگردند. آیا آن ها می توانند به ایران برگردند. بهشتی گفت، بله ما به این افراد احتیاج داریم و می توانند برگردند، اما نباید فکر کنند که می توانند انقلاب را تغییر بدهند. انقلاب، ایران را تغییر داده و نمی توانند چیزی را عوض کنند.» «لینگن» کاردار سفارت روز 13 آبان وقتی از سفارت بیرون می رفت، چند سند سری از جمله گزارش این دیدار را روی میز کارش جا گذاشت، همین سند بعدها گواه صداقت و درستی شهید بهشتی در برابر تهمت ها شد. هفته نامه «مجاهد» ارگان مطبوعاتی سازمان مجاهدین خلق در دو شماره خود در 25 آذر و 2دی ماه 59، متنی که مدعی است نامه افشاگرانه یکی از دانشجویان خط امام به این نشریه است را منتشر می کند که در آن خبر از وجود اسنادی مبنی بر مذاکرات شهید بهشتی با مقامات سفارت آمریکا می دهد. در این نشریه تصویر کاغذ چک نویسِ ترجمه این سند که مربوط به ملاقات 7 آبان شهید بهشتی با مسئولان سفارت است نیز منتشر می شود. جالب آنکه نویسنده نامه مذکور در بخش دیگری از نامه خود با اشاره به سند دیگری که درباره یکی از راهپیمایی های حزب جمهوری چند روز قبل از تسخیر لانه جاسوسی است این نقل قول را از سند نقل کرده که: «ما هفته پیش از یکی از رهبران مذهبی (ملاهای پیشتاز) در مجلس سنا ملاقات کردیم. مذاکرات جالبی بود. مردی که عمیقا به ما ظنین بود ولی ظاهرا حاضر بود حرف های ما را بشنود. البته با به رسمیت شناختن این مساله که ایران مشکلاتی دارد که به ما مربوط نیست.» زمزمه های وجود سند ملاقات شهید بهشتی با آمریکایی ها از همان ابتدای تسخیر لانه در جامعه می پیچد. اما اغلب شایعات حول این موضوع دور می زند که شهید بهشتی در آخرین روزهای عمر رژیم شاه از طریق مذاکره با آمریکا، «هایزر» و بختیار به دنبال راه حلی سازشکارانه بوده است. علیرغم تاکید چندین باره شهید بهشتی بر انتشار هر سندی که از ایشان در لانه موجود است، دانشجویان خط امام سندهای ادعایی را منتشر نمی کنند و همین مساله باعث تداوم ابهامات و دامن زدن به شایعات و تهمت ها می شود. همه علیه بهشتی متحد شده بودند؛ منافقین و بنی صدری ها یکی با تهمت «آمریکایی بودن» و دیگری با برچسب «انحصارطلب و دیکتاتور بودن» به او حمله می کردند و در میتینگ هایشان «مرگ بر بهشتی» می گفتند. سند دیدار هفت آبان نه توسط دانشجویان خط امام در همان سال ها؛ بلکه نهایتا سال 1387 منتشر شد. طرف آمریکایی در گزارش خود، آیت الله بهشتی را «برخوردار از اعتماد به نفس بالا هنگام گفت وگو، آرام و غیراحساسی، با رفتار محترمانه و مسلط بر زبان انگلیسی معرفی می کند. بهشتی در این دیدار شمرده سخن گفته و به سبک گفت وگوهای رسمی از هرگونه حاشیه پرهیز کرده و تنها به حجم زیاد کارهای خود اشاره کرده تا احتمالاً از این طریق مدت زمان دیدار را محدود سازد.» مذاکره با هایزر؛ دروغی که پاسخش شنیده نشد ژنرال هایزر فرستاده ویژه آمریکا نیمه دی ماه 57 وارد تهران شده بود تا امکان انجام کودتای نظامی را بررسی کند. او بعدها در کتاب خاطراتش درباره آن روزها اینگونه می نویسد: «من برای بررسی این مساله مخفیانه به تهران آمدم که کودتا چگونه میسر است و آیا اصلاً به مصلحت هست یا نه؟ پس از بررسی های بسیار، از واشنگتن دستور رسید که دولتی قوی به رهبری شاهپور بختیار تشکیل شود؛ در صورتی که این کار شکست بخورد کودتای نظامی انجام خواهد شد.» او در حدود یک ماه و نیمی که در تهران است علاوه بر دیدار با ارتشی ها دیدار ملاقات با شهید بهشتی و بازرگان را نیز مطرح می کند. اما هیچگاه ملاقاتی بین او و شهید بهشتی صورت نمی گیرد. اما شایعه سازانِ بعد از انقلاب علی رغم تکذیب چندین باره این مساله توسط شهید بهشتی و تاکید بر اینکه اساسا نه کسی را به عنوان هایزر می شناسد و نه با کسی به این نام ملاقات کرده است، مدام بر طبل همدستی بهشتی و هایزر و ملاقات محرمانه این دو نفر می کوبند. سی و هفت سال بعد: همصدایی بی بی سی و مجاهدین خلق علیه بهشتی مروری بر چندین گزارش منتشر شده توسط بی بی سی درباره شهید بهشتی و دیدارها و روابطش با برخی چهره های آمریکایی، نشان می دهد هیچ چیز بیش از آنچه خود شهید بهشتی نقل کرده، وجود ندارد. به همین خاطر است که رمان نویسان بی بی سی بدون اشاره به توضیحات و سخنان شهید بهشتی درباره این دیدارها و منطق ناشی از آن؛ تنها با گل آلود کردن آب و مبهم و مرموز نشان دادن آنها سعی در تخریب چهره شهید بهشتی دارند. بهشتی مظلوم زیست و هنوز هم مظلوم است، اگر روزگاری در سال 59 فریب خوردگان داخلی روی دیوارهای شهر می نوشتند «خط بهشتی خط برژینسکی» و «مجاهدِ» منافقین، در اثبات بهشتی را «آمریکایی»بودن او قلم فرسایی می کرد؛ سی و چندسال بعد بی بی سی همان خط تهمت را با تیتر « چرا برژینسکی بی سر و صدا دنبال بهشتی بود؟» ادامه می دهد. «بهشتی» بهانه است همانطور که سال 58 بهانه بود. «خط تخریب بهشتی» در همان سالها هم هدفش «تخریب انقلاب و جریان خط امام» بود. منبع: فارس
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: منبری ها]
[مشاهده در: www.menbariha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها