محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845750724
شهریارعدل؛ دیروز هیچ کس نبود! - پایگاه خبری مجلس مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس : هنوز جیپ یخی رنگت در حیاط حمام آفتاب می گیرد، همان خوش رکابی که ایران را با آن درمی نوردیدی، هنوز درختان خانه ات سبزند و هنوز مسوولان وعده می دهند که روزی این بنا موزه تو خواهد شد، موزه شهریار عدل! مریم اطیابی- با عجله پله ها را دو تا یکی می کنم قرار است بعد از ساعت کاری سری به مزارت بزنیم و حالا ساعت ۴ بعد از ظهر است. آنقدر باعجله پایین می آیم که «رَم» دوربینم را در لب تاپ جا می گذارم. فرصت برگشت نیست. اولین خودرو را سوار می شوم که موبایلم زنگ می خورد و نتیجه اش این می شود که نمی توانیم به بهشت زهرا برویم. حالمان دگرگون می شود، فردا نخستین سالی است که نیستی. شهریار میراث فرهنگی! و ما حتی نمی توانیم سری به مزارت بزنیم. نمی خواهم زنگ بزنم به این و آن تا در رثای نبودنت سخنی بگویند یا خاطره ای ذکر کنند. احتمالاً در این هفته باز دور هم جمع می شوند و هر کدام سعی می کنند از دیگری گوی سبقت بگیرند در وصف خوبی هایت و خاطراتشان از تو. پروفسور از شما چه پنهان به قول خودتان شیطنت کردیم و سراغ موزه شدن خانه ات را پیشتر گرفتیم. خبری نیست. می گویند سازمان زیبا سازی فعلاً در الویتش نیست که آن خانه را به موزه تبدیل کند. در طرح سامان دهی خانه های تاریخی هنوز نوبت به منزل شما نرسیده است! لطفاً نخندید! از خنده شما ما هم خنده مان می گیرد. ما هم همین را می گوییم، نه این که دیگر خانه های تاریخی حال و روز خوشتری دارند! شما که همه عمرت به صبر گذشت احتمالاً روحت در این یک سال هم سعه صدر بیشتری یافته است. حالا که نمی توانیم به مزارت سری بزنیم، پیچ شمیران، خیابان «حقوقی» بهترین انتخاب می شود! و این گونه عصر ۳۰ خرداد ۹۵ راهی خیابان «حقوقی» می شویم انتهای یک کوچه به خیابان مانده(فولادوند)، خانه ای تاریخی با در سبز ما را فرا می خواند. خانه ات دیوار به دیوار آن است اما از اینجا چیز زیادی قابل دیدن نیست. یک نفر با کنجکاوی به دوربین موبایل هایمان نگاه می کند و می گوید:« این خانه متعلق است به شهرداری و خانه چسبیده به آن مالک شخصی دارد.» و ما راهی خیابان حقوقی می شویم برای دیدن خانه ای که مالک شخصی دارد.در این خیابان هم ساز بکوب و بساز به راه است، نشانش برج شیک و نوساز کنار خانه شهریار عدل که بر در و دیوارش کاغذی سفید چسبانده اند با این مضمون که جهت دیدن طبقات با نگهبانی به شماره... تماس بگیرید. خانه روبه رویی را هم خراب کرده اند و حالا به جایش یک ساختمان چند طبقه ساخته اند همان ساختمانی که وقتی می خواستند بنای قدیمی اش را تخریب کنند آه از نهادت بلند شد و به خبرنگاران زنگ زدی که بیایید این خانه را از دست بکوب و بسازها نجات دهید! نجاتش ندادیم مثل خیلی از خانه های دیگر. چه کنیم زور سود و سودا همیشه بیش از فرهنگ بوده است. به خانه ات که می رسیم ناخواسته تلخندی می زنم. خوب شد که سردر خانه شما کاشی نداشت. از شما چه پنهان در این یکسالی که نیستی گروهی به جان کاشی خانه های قدیمی افتاده اند و همه را با خود می برند. البته شما اصلاً نگران نباش! میراث فرهنگی شبانه روز در حال پیگیری این موضوع است! نتیجه اش این که فقط خدا رو شکر می کنیم که خانه شما کاشی ندارد. البته شاید بهتر بود که داشت، این طوری تیتر یک رسانه ها می شد و از این سکوت بیرون می آمد.« کاشی های خانه شهریار عدل را نیز ربودند!» در خانه ات بسته است. «کامران عدل» پیشتر به ما گفت که هرگونه تلاش برای دیدن خانه بی فایده است اما این سبب نمی شود که چیزی از تلاش خبرنگاری ما کم کند. از لای شکاف خانه هنوز هم می توان جیپ یخی رنگت را دید که در حیاط حمام آفتاب می گیرد و رنگش پریده تر شده است، با یک تکه چوب در صندوق پست را کنار می زنیم برای گرفتن عکسی از جیپ ات، همان که در همه سفرهای دور ایران خوش رکابت بود! حالا آدمهای داخل خودرو ها در خیابان حقوقی با تعجب به ما نگاه می کنند. از درز در ماشین رو هم تنها لامپ روشن زیر زمین را می توان دید و البته پیچکهای سبز باغچه را. خوب است که خانه شهریار عدل اینقدر خوش شانس هست که به ناف پی بنای آن آب نمی بندند. این خبر هنوز داغ است پروفسور، صبح جمعه که سری زدیم به خانه «نصیرالدوله» شیلنگ آب را باز گذاشته بودند سمت درب کالسکه رو. شما به دل نگیر، میراث استان تهران به هوش و به گوش دنبال ماجرا است، اینقدر که وقتی سراغ هر کدام از مسوولانش را می گیری به همایش تجلیل از حافظان میراث فرهنگی می رسی. بالاخره هرچه باشد تابستان است و پی بنای تاریخی هم مانند هر موجود دیگری تشنه اش می شود. ده روز آب خوردن که به جایی برنمی خور،د بگذار همایششان را برگزار کنند! زنگ طبقه اول خانه سمت چپی را می زنیم و مثل بچه مثبت ها همان اول می گوییم که خبرنگاریم و نمی دانم چرا فکر می کردیم اگر مانند همیشه خودمان را دانشجوی سینه چاک بناهای تاریخی نشان ندهیم و راستش را بگوییم کارمان به فرجام می رسد که صد البته نمی شود و از پشت بام گردی و عکاسی محروم می شویم. زنگ اتاق نگهبانی برج سمت راستی را هم که می فشاریم به هیچ چیزی دست نمی یابیم حتی وقتی دست به موبایل می شویم و شماره نگهبان را می گیریم. حالا لوازم تحریر فروشی روبه رو تنها گزینه پیش رو است. سلام و احوال پرسی ما به اینجا ختم می شود که پسر جوان داخل مغازه بگوید که اینجا همه شهریار عدل را می شناسند اما بیش از همه مکانیکی همسایه با پروفسور دوست بوده و همیشه جیپ های شهریار عدل مهمان دست هایش بوده اند برای تعمیر و به یمن همین تعمیرها دوستی شان عمیق و عمیق تر شده است. اما مکانیکی محل کجاست؟ پسر جوان می گوید: دیر آمدید اگر هفته پیش اینجا بودید می توانستید با او صحبت کنید. در ملک بغلی مکانیکی داشت که حالا می خواهند آن را بکوبند و بسازند و مکانیک اکنون بار و بندیلش را جمع کرده و فقط هر کس به او زنگ بزند، گوشه خیابان خودرو ها را تعمیر می کند. او این را هم می گوید که احتمالاً سوپر مارکت سر خیابان هم شهریار عدل را می شناسد به دنبال مکانیک، خیابان حقوقی به سمت شریعتی را اندکی بالا می رویم؛ خبری نیست. به سر خیابان باز می گردیم بالای سوپر مارکت هم بنای آجری حداقل متعلق به دوره پهلوی دوم نمایان است و البته خانه کناری اش که قطع به یقین اگر قاجاری نباشد قدمتی حدود پهلوی اول دارد. سه جوان داخل مغازه از عدل به نیکی یاد می کنند و از مرگش ابراز تأسف می کنند. آنها هم مکانیکی محل را بهترین دوست شهریار عدل می دانند. اما رفیق شفیق شهریار عدل در این خیابان مدتی است در بستر بیماری افتاده و در بیمارستان است. آنها البته این را هم می گویند که خانمِ پیرِ صاحب لوازم التحریری که به فرانسه علاقه مند بوده هم خاطرات خوبی از عدل دارد اما او هم در مغازه نبود. آنها از این هم می گویند که اصلاً فکر نمی کردند عدل به این زودی ها به دیار باقی بشتابد. از مهربانی، شوخ طبیعی و افتاده حالی اش هم می گویند و این که هر بار به ایران می آمد برای پسرش از سوپر مارکتی محل آلوچه می خرید و بعد با خنده می گفت:«سفارش پسرم را که نمی توانم پشت گوش بیاندازم.» یکی از آنها می گوید: چرا با کامران عدل( برادر شهریارعدل )صحبت نمی کنید او هنوز هم گه گداری سری به اینجا می زند. عکاس است، عکس های خوبی هم می گیرد. ما خیلی از کار ایشان سر در نمی آوردیم نه ما، همه همینطورند. می دانید که استاد دانشگاه بودند و وقتی به ایران می آمدند مشغول کار باستان شناسی بودند. شغل سختی است. همیشه در بیابان و تپه ها و کوه ها هستند. در زلزله بم ایشان بارها و بارها با خارجیان برای نجات ارگ بم به ایران آمده اند البته پروفسور در افغانستان هم کار باستان شناسی انجام می دادند. خدا رحمتشان کند احتمالاً مثل همه آنها که سرشان به تنشان می ارزد بعد از مرگشان عزیز شده اند و تا وقتی زنده بوده کسی برایش مهم نبوده که او چه می کند. نمی دانم چرا تا نام افغانستان به میان آمد به یاد مثنوی معنوی افتادم. شهریار عدل، احتمالاً شما جزو معدود کسانی بودی که برای شناساندن ایران بزرگ تلاش می کرد. حالا ایران و افغانستان و ترکیه هرکدام مدعی پر و پا قرص مثنوی معنوی شده اند و برای ثبت جهانی اش سینه چاک می دهند. شاید چند صباحی بگذرد و در خواب غفلت مسوولان ما برای شناساندن مشاهیر بشنویم که روزی افغان ها شما را هم به نام خود در یونسکو ثبت جهانی کنند. نه عجیب است و نه غریب، هنوز یکسال نگذشته وعده ساخت موزه عدل که به فراموشی سپرده شد، یاد عدل را از خاطر بردن که دیگر جای خود دارد! راستی همایش باستان شناسی خلیج فارس هم برگزار نشد. از مغازه بیرون می آییم و به سمت پایین دست خیابان حقوقی حرکت می کنیم. مغازه دار چند خانه بالاتر هرچند می گوید از قدیمی های کوچه است اما عدل را نمی شناسد. پیرمرد عابر هم تنها به این جملات اکتفا می کند: خدا رحمتشان کند. مرد خوبی بود. خیلی ایران نبود اما مرد مهمی بود. به خانه لطفی نزدیک می شویم و تصمیم به بازگشت می گیریم. امروز هیچ کس نبود تا خاطرات مرد مهم این خیابان را ورق بزند.دیروز هم هیچ کس نبود و فردا...
سه شنبه ، ۱تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[مشاهده در: www.mazandmajles.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها