تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833153712
کامبیز نوروزی: دولت از افشای دریافتی های غیر متعارف استقبال کند - سایت خبری تحلیلی قم پرس
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: کامبیز نوروزی - حقوق دان - در سرمقاله شماره امروز روزنامه شرق به موضوع حقوق و مزایای غیر متعارف شماری از مدیران پرداخته و تصریح کرده است: این واقعیت منحصر به یک قوه و سازمان نیست و به نهادهای غیر دولتی نیز اشاره کرده که حقوق مدیران ارشد آن از پرداختی های متداول بیشتر است. به گزارش عصر ایران متن کامل نوشته این روزنامه نگار / حقوق دان با عنوان « نوک کوه یخ» به قرار زیر است: راست است. گروه درخور توجهی از مدیران ارشد، حقوق و مزایای هنگفتی می گیرند اما این واقعیت منحصر به یک قوه یا سازمان نیست. در دولت، سازمان تأمین اجتماعی، شرکت های دولتی، شهرداری و شرکت های وابسته به شهرداری، سازمان صداوسیما و شرکت های وابسته به آن، شرکت های متعلق به برخی نهادهای عمومی یا خاص، شرکت های سهامی عام عظیم که عملا تحت اختیار دولت اند، صندوق های بازنشستگی، بانک ها، بیمه ها و خیلی جاهای دیگر کم نیستند مدیران ارشدی که حقوق دریافتی آنان از مقادیر متداول بسیار بالاتر است و به چند ده میلیون تومان می رسد. اصولگرایان در جهت رقابت خود با دولت کنونی، از این اخبار به طور گزینشی بهره برداری سیاسی می کنند. حق هم دارند؛ منطق رقابت سیاسی همین است؛ اما این رقابت نباید در ما موجب آن شود که از عمق تحلیلی این وضعیت، به غفلت بگذریم؛ این واقعه خبری را قدر نشناسیم و بر صدر ننشانیم. ١- این دریافت ها پنهان نیستند. مگر می شود عملکرد رسمی مالی مربوط به پرداخت حقوق و مزایای شغلی را پنهانی و مخفیانه انجام داد؟ از کارمندان حسابداری تا مقام های مافوق و صاحبان امضای مجاز تشکیلات تا حسب مورد ذی حسابی و مجمع عمومی از این پرداخت ها آگاهند. ادعای پنهان بودن این پرداخت ها اصولا مردود است و دفاع ناپذیر. ٢- این دریافت ها متخلفانه نیستند. تخلف وقتی اتفاق می افتد که یک قانون یا یک تصویب نامه یا یک آیین نامه یا مصوبات مجامع عمومی یا هیأت مدیره و... رعایت نشود. از استثناهایی که ممکن است وجود داشته باشد بگذریم، اما مگر می شود تصور کرد در سطوح بالای مدیریت دستگاه های مختلف کشور، در فرایندی که طبعا و مستقیما هزاران نفر در سمت های مختلف اداری و سازمانی در جریان آن قرار می گیرند، تخلفی بارها رخ دهد و کسی چیزی نگوید؟ حتی ذی حسابی یا بازرس قانونی یا مجمع عمومی یا... همگی ساکت باشند. ٣- منحصرکردن وضعیت حقوق و مزایای دریافتی گروهی از مدیران ارشد به دولت و سازمان ها و شرکت های وابسته به دولت، خطای محض است و بیشتر ناشی از منازعات سیاسی است. اگر فقط برمبنای منافع ملی و حقوق ملت و شئون عالیه نظام و به دور از گرایش های مختلف سیاسی، این موضوع بررسی شود، به روشنی معلوم خواهد شد در سازمان ها و شرکت هایی که متعلق به نهادها و دستگاه های عمومی غیر از دولت اند نیز این شرایط وجود دارد. شکل گیری طبقه ممتازی به نام مدیران ارشد که از بیشترین امکانات شغلی بهره برداری می کنند، واقعیتی فراگیر (اپیدمیک) است. طبقه ای که منابع عظیم قدرت اقتصادی، پولی، سیاسی و رسانه ای را در اختیار دارد و در بسیاری از مواقع با اوصافی مانند دلسوز، فداکار، ازخودگذشته و مانند اینها، هاله ای مقدس در پیرامون آنها نقش می بندد. آن منابع گسترده قدرت در کنار این قبیل اوصاف، آنها را دست نیافتنی تر و نقدناپذیرتر می کند و امکان مسئولیت خواهی از آنان را کمتر می کند و به گسترش قدرت ایشان که گاه بی منازع و بی مهار است، منجر می شود. این وضعیت برخلاف آنچه در جریان رقابت سیاسی نمایانده می شود، حاصل دولت روحانی نیست. این وضعیت مدتی نزدیک به ٢٥ سال و از زمانی به تدریج شکل گرفته و رشد کرده است که قرار شد برای جذب مدیران مثلا لایق، امکانات اعطایی به آنان زیاد شود. این ایده از بذر و نهالی کوچک رشد خود را آغاز کرده و حال به جنگلی انبوه و خاکستری بدل شده است. این طبقه ممتاز، راهبران و صاحب اختیاران یک شبکه عظیم بوروکراتیک و تکنوکراتیک اند که تمامی بودجه عمومی، بودجه عمرانی و سرمایه های ملی در آنها متمرکز است و از طریق آنها هزینه می شود. از سازمان تأمین اجتماعی تا شهرداری تهران، از صنایع نفت و گاز و پتروشیمی تا صدا و سیما، از صنایع عظیم فولاد و فلزات تا خودروسازها، از بانک ها و بیمه ها تا نهادهایی که زیر نظر دولت نیستند. حقوق و مزایای این طبقه ممتاز، یک سال و چند سال نیست که به عدد هنگفت امروز رسیده است. اما این وضعیت به یمن توسعه گردش اطلاعات و به برکت امکانات اجتناب ناپذیر جدید، تازه برملا و آشکار شده است. از مهم ترین ویژگی های رفتاری طبقه ممتازه مدیران ارشد، پنهان کردن رفتارهای سازمانی خود و سازمان متبوع شان از نگاه افکار عمومی است. سال های طولانی است که تقریبا بخش اعظم نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری در انواع و اقسام سازمان های رسمی از چشم خبرنگاران و رسانه و در نتیجه از افکار عمومی پنهان است. کمتر اقبال آن پیش می آید که جامعه از جزئیات قراردادها و عملکرد مالی واقعی، مثلا در نفت و گاز و پتروشیمی یا صداوسیما یا شهرداری تهران و شهرهای بزرگ یا نیروگاه ها و سدها یا صنایع خودرو سازی و فولاد و هزار و یک سازمان دیگر خبردار شود. البته عملکرد دستگاه های نظامی، اطلاعاتی و امنیتی حتما باید محرمانه و حتی سری بمانند، ولی امور دیگر غیر از اینها چرا و به کدام توجیه حقوقی باید در حلقه های بسته قدرت بوروکراتیک و تکنوکراتیک - که بی پیوند با سیاست نیستند- پنهان باشند؟ این ساخت اگرچه در نظام اداری کشور علنی است، اما اصولا در چشم افکارعمومی آشکار نیست. اینکه مقادیر حقوق پرداختی به مدیران ارشد، کم است یا زیاد، اصلا مهم نیست؛ مهم تر این است که نه فقط حقوق دریافتی آنان از جامعه پنهان است، بلکه اعمال و رفتاری که در سازمان متبوعه آنها انجام می شود نیز پنهان است. درواقع ملت نه فقط از حق گردش آزاد اطلاعات محروم مانده؛ بلکه این محیط بوروکراتیک، فضایی پنهان را شکل داده که در آن هم ناکارآمدی ها و هم فساد و در نتیجه اتلاف منابع عمومی به سرعت رشد می کند. افشای مبالغ حقوق دریافتی مدیران ارشد- که باید به همه سازمان های عمومی بزرگ تسری یابد- از حیث گردش اطلاعات و حقوق ملت و نظارت بر قدرت اتفاق مبارک و خجسته ای است و دولت هم باید شجاعانه از آن استقبال کند و آن را گسترش دهد. اما نباید به این اندک در استیفای حقوق ملت و گردش اطلاعات بسنده کرد. شرایط باید برای انتشار عملکرد مالی و اقتصادی سازمان های عمومی- جز سازمان های نظامی، انتظامی و اطلاعاتی- در حدود وظایف ذاتی آنها مهیا شود تا شاید نظارت افکار عمومی، اهرمی برای مقابله با ناکارآمدی و بهره برداری های شخصی و مبارزه با فساد باشد.
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها