واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: باید به او حق داد که در اولویت بندی های کاری سیاست خارجی را در صدر خواسته ها قرار دهد. او به خوبی می دانست که حل تمام یا حداقل بسیاری از مشکلاتی که دولت یازدهم وارث آن بوده، در گرو تعیین تکلیف مسائل هسته ای است. بنابراین چاره ای نیافت جز اینکه پرونده را به دست تیم وزارت خارجه خود بدهد تا از خلال آنها بتواند در مسیرهای دیگر نیز گام بردارد. او دو سال و نیم زمان نیاز داشت تا بتواند اجرایی شدن برجام را کلید بزند اما در این میان چه عاید سیاست داخلی شد؟ سیاستی که دو سال و نیم به گفته بسیاری از منتقدان حامی دولت منفعل ماند تا جایی برای خود در برنامه ریزی های اجرایی کشور باز کند، بالاخره مهم ترین ضعف حسن روحانی نام گرفت. فضای سیاسی که با آمدن رییس جمهور نوید باز شدن دوباره را می داد و شاهد مثال آن نیز تغییر روسای دانشگاهی بود که بازوی توانایی در این زمینه محسوب می شدند اما در نتیجه بخشی، گرفتار سناریوهای تکراری شد. همین چند مدت زمان کافی بود تا گروه هایی سر بر بیاورند و جلوی هرگونه تحرکات سیاسی را بگیرند. بر هم زدن اجتماعات، اخلال در سخنرانی ها و استقبال از حامیان دولت در استان ها به شیوه بدی در حال اجرا شدن بود. تا آن زمان که هنوز هیچ اتفاقی به صدر اخبار رسانه ها نرسیده بود، باقیماندن مدیران احمدی نژادی در پست های مهمی همچون فرمانداری ها و استانداری ها، حساسیت های زیادی را در میان بسیاری از حامیان دولت ایجاد کرد. این دسته از حامیان دولت بارها انتقاد خود را مطرح کردند اما گوش شنوایی برای حرف های خود نیافتند تا رقم خوردن حادثه ای در استان فارس بتواند عمق فاجعه را نمایان سازد. ورود علی مطهری به شیراز برای انجام سخنرانی در دانشگاه این شهر و استقبال او با سنگ و آجر، دولت را متوجه درست بودن هشدارهای حامیان خود کرد. آن حادثه آغازگر انجام تغییرات بود اما کافی نبود. استاندار فارس بنا به آنچه استعفا اعلام شد، کنار رفت و سکان هدایت استان را به دست یکی از حامیان دولت داد. کاری که باید در همان آغاز به کار دولت یازدهم انجام می گرفت هرچند با تاخیر زیادی حاصل شد اما تصمیمات دیگری را نیز رقم زد. این بار «انتخابات» سبب شد تا دولت هر بار هشدارهایی را به مدیران استانی خود بدهد که مبادا از انجام وظیفه قانونی خود تمرد کنند. دولت هشدار می داد اما همچنان برهم خوردن تجمعات یک جریان سیاسی خاص جزیی جدانشدنی از سیاست داخلی ایران شد. در این میان آنچه بیشتر از همه منتقدان دولت را آزار می داد، شعاع امنیتی بود که برای طیف مخالف دولت ایجاد شده و آنها را از گزند برخوردهای افرادی خاص دور می ساخت. هرچند نتیجه هشدارها با برگزاری انتخابات و پایان شیرین آن تقریبا مشخص شد اما باز هم از حجم نگرانی ها نکاهید. هرچند حامیان دولت در هر کدام از اقدامات دولتمردان تا اینجای کار، از انتقادات خود صرف نظر کرده باشند اما حضور «مدیران ناکارآمد» را همچنان از نقاط ضعف دولت می دانند. این عده معتقدند که دولت فرصت زیادی ندارد پس مماشات را کنار گذاشته و هرچه زودتر مدیران استانی را تغییر دهد. مدیرانی که بازوهای اجرایی دولت در استان ها هستند یقینا از کسانی خواهند بود که نقشی تعیین کننده در انتخابات 96 دارند. آیا دولت حالا که تنها یک سال تا برگزاری انتخابات فرصت دارد، این بار به انتقادات حامیان خود گوش فرا می دهد؟
دوشنبه ، ۲۴خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]