آشنايي با پايتخت‌هاي جهان: پاريس

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: آشنايي با پايتخت‌هاي جهان: پاريس

اروپا- همشهري آنلاين:
پاريس پايتخت فرانسه است كه در شمال اين كشور قرار دارد و رود زيباي سن از ميانه آن مي‌گذرد.

اين شهر با جمعيتي بالغ بر ۱۲ مليون نفر يكي از پرجمعيت‌ترين كلانشهرها اروپا است.

با قدمتي به درازاي دو هزاره، پاريس امروزه به يكي از مراكز بازرگاني و فرهنگي دنيا تبديل شده است.

مقر بسياري از سازمان‌هاي جهاني مانند يونسكو در اين شهر است و شركت‌هاي بزرگ بازرگاني در اين شهر نمايندگي‌ دارند. اين شهر همچنين محبوب‌ترين مقصد توريست‌ها در سراسر جهان است و سالانه حدود 30 مليون توريست از آن بازديد مي‌كنند.

تاريخ شهر
اولين نشانه‌هاي سكونت بشر در منطقه پاريس به ۴۲۰۰ سال پيش از ميلاد باز مي‌گردد. ۲۵۰ سال پيش از ميلاد اين منطقه محل سكونت قوم پاريسي‌ها شد و ۵۲ سال پيش از ميلاد مسيح، شهر به دست امپراتوري روم افتاد. در اين دوران پاريس به لوتس تغيير نام داد و همراه با شكوه امپراتوري روم رشد پيدا كرد.

در دوران حكومت رومي‌ها بر شهر، معابد، حمام‌ها، قصرها و سالن‌هاي تئاتر زيادي در شهر ساخته شد.

اما سقوط امپراتوري روم و حمله ژرمن‌ها در قرن سوم ميلادي پاريس را از شكوه انداخت. پس از آن شهر به تدريج از سوي ساكنانش ترك شد و تنها اتفاق مهمي كه برايش افتاد بازگرداندن پاريس، نام قديمي‌اش به آن بود.

در قرن ششم ميلادي و پس از مرگ شاه كلوويس، پادشاهي فرانك‌ها در سرزمين فرانسه چند پاره شد و پاريس پايتخت يكي از ايالت‌هاي خودمختار شد. در قرن نهم پاريس يك ايالت فئودال بود.

در اين زمان كنت‌نشين پاريس كم‌كم بر قدرت خود افزود. پاريس در قرن دهم مورد حمله وايكينگ‌ها قرار گرفت اما مقاومت شهر در هم شكسته نشد و شهر به دست آن‌ها نيفتاد.

در سال ۹۸۷ هوگو كاپه كه كنت پاريس بود به عنوان پادشاه فرانسه انتخاب شد و سلسله كاپسيان را بنيان نهاد؛ در همين تاريخ پاريس براي اولين بار به عنوان پايتخت فرانسه انتخاب شد.

در اواخر قرن ۱۲ اتفاقات بنياديني در پاريس اتفاق افتاد؛ كرانه چپ رودخانه سن پررونق شد و با دانشگاه و چند موسسه آكادميك به مركز آكادميك پاريس تبديل شد. در همين سال‌ها تجارت در كرانه سمت راست رودخانه پررونق شد.

اين شهر در قرن سيزدهم و در طول جنگ‌هاي صد ساله توسط سلسله بورگندي اشغال شد و عنوان پايتختي را از دست داد اما با روي كار آمدن شارل هفتم دوباره در سال ۱۴۳۷ پايتخت فرانسه شد.

اما اين بار ديگر كاخ سلطنتي به اين شهر نيامد و در در لوآر باقي ماند. در سال ۱۵۹۴ هنري چهارم دوباره كاخ سلطنتي را به پاريس منتقل كرد.

در قرن هفدهم دوباره كاخ سلطنتي از پاريس منتقل شد و اين بار به ورساي. يك قرن بعد، شعله‌هاي خشم انقلاب به سلطنت رسيد و در سال ۱۷۹۲ دوران حكومت سلطنتي به پايان رسيد.

در قرن نوزدهم اين شهر شاهد اتفاقات تاريخي زيادي بود. انقلاب صنعتي، امپراتوري دوم فرانسه و Belle Époque (عصر طلايي اروپا كه از اواخر قرن نوزدهم شروع شد و تا جنگ جهاني اول طول كشيد و در آن تمامي قدرت‌هاي اروپايي در صلح به سر مي‌بردند) باعث تحولات عظيمي در ساختار شهر شدند.

در اين دوره حمل و نقل ريلي در شهر ايجاد شد كه همين باعث افزايش حضور ساكنان اطراف شهر در آن شد و جمعيت آن را بيشتر كرد. در دوران امپراتوري دوم فرانسه و حكومت ناپلئون سوم، طرح شهري هاوس‌مان كه يك معمار شهري بود در پاريس اجرا شد.

اين طرح در واقع پايه ساختار شهري مدرن امروزي پاريس است. در اين طرح شهر با انجام اصلاحاتي در ساختار خيابان‌ها و ايجاد خيابان‌هاي پهن‌تر زيباتر شد و وضعيت بهداشتي آن بهبود يافت.

بين‌سال‌هاي ۱۸۳۲ تا ۱۸۴۹ و با ۲۰ هزار نفر از ساكنان شهر را از بين برد. جنگ‌هاي فرانسه و پروس هم در سال ۱۸۷۱، لطمات زيادي به پاريس وارد كرد.

در همين سال جنگي كه بين دولت‌ خودمختار پاريس و حكومت مركزي فرانسه رخ داد ۲۰ هزار نفر از ساكنان اين شهر را كاهش داد. اما در اواخر قرن نوزدهم پاريس به شهري جهاني تبديل شد، برج ايفل به ياد انقلاب فرانسه در آن ساخته شد، مترو راه‌اندازي شد و نمايشگاه جهاني شهر به نمادي از پيشرفت و مقصدي براي توريست‌ها تبديل شد.

در ابتداي در قرن بيستم پاريس به جبهه نبرد انگليس و فرانسوي‌ها با آلمان تبديل شد. در دوره بين دو جنگ‌جهاني‌ (۱۹۱۸-۱۹۳۹) اما جلوه ديگري از پاريس به جهانيان معرفي شد؛ شهري كه شب‌ها زنده است و پايتخت فرهنگي و هنري دنيا است.

اين شهر در اين سال‌ها محل زندگي هنرمندان و شخصيت‌هاي فرهنگي زيادي شد، از استراوينسكي نقاش روس گرفته تاپيكاسو، دالي و ارنست همينگوي آمريكايي. در ژوئن سال ۱۹۴۰ شهر به دست ارتش نازي افتاد و تا اوت سال ۱۹۴۴ در اشغال ارتش آلمان بود. در دوران جنگ جهاني دوم شهر آسيب چنداني نديد.

پس از جنگ پاريس دوباره توسعه پيدا كرد. حومه شهر بزرگ‌تر شد و حمل و نقل شهري با ساخت سيستم‌هاي ريلي جديد دگرگون شد، در همين سال‌ها چندين بزرگ‌راه در حومه شهر ايجاد شد و كمربندي پاريس شكل گرفت.

از دهه ۷۰ ميلادي صنايع در بسياري از مناطق شهر به ويژه در شرق شهر برچيده شدند و در مقابل بخش‌هاي ديگر شهر فن‌آوري‌هاي نوين را مبناي در آمد‌هاي اقتصادي خود قرار دادند كه باعث بالارفتن درآمد ساكنان اين مناطق شد. همين امر باعث ايجاد شكاف طبقاتي در شهر شد كه باعث درگيري‌هايي در پاريس شده است؛ نمونه بارز آن ناآرامي‌هاي سال ۲۰۰۵ است.

جغرافيا و آب و هواي شهر

پاريس در شمال فرانسه قرار دارد و از لحاظ زمين‌شناختي عوارض چنداني ندارد. مهم‌ترين عارضه زمين‌شناختي اين شهر رودخانه سن و دو جزيره آن سن‌لوئيس و دولاسيته هستند. پاريس تقريبا شهر تختي است و پايين‌ترين ارتفاع آن از سطح دريا ۳۵ متر است. اين شهر همچنين چند تپه دارد كه بلندترين آنها مون‌مارتره با ۱۳۰ متر ارتفاع است.

اين شهر آب‌و هوايي اقيانوسي دارد و آب و هواي آن تحت تاثير جريان اطلس شمالي است به همين خاطر در شهر به ندرت هواي بسيار گرم يا بسيار سرد ديده مشاهده مي‌شود.

ميانگين دماي سالانه شهر ۱۵ درجه سانتي‌گراد است. بيشترين دمايي كه در اين شهر مشاهده شده ۴۰.۴ درجه سانتي‌گراد در سال ۱۹۴۸ است و پايين‌ترين دما هم ۲۳.۹ درجه زير صفر در سال ۱۸۷۹ بوده است.

در پاريس در هر فصلي از سال امكان بارش باران وجود دارد. اين شهر همچنين به باران‌هاي سيل‌آهاي يك‌باره‌اش مشهور است. ميانگين بارش در پاريس ۶۴۱.۶ ميلي‌متر است. در پاريس بارش برف به ندرت و در ماه‌هاي زمستان اتفاق مي‌افتد اما به حدي است كه خيابان‌ها را هم سپيدپوش نمي‌كند.

حمل و نقل شهر

پاريس با توجه به جايگاهش از سيستم حمل و نقل پيشرفته و گسترده‌اي برخوردار است كه هر روز در حال گسترش است. در سطح شهر پاريس سيستم حمل و نقل ريلي نقش عمده‌اي در جابجايي مسافران دارد. در شهر، مترو مهم‌ترين وسيله حمل و نقل به شمار مي‌رود.

متروي پاريس ۱۴ خط اصلي و دو خط فرعي دارد. ۳۸۰ ايستگاه ۲۲۱.۶ كيلومتر خطوط متروي پاريس را به هم متصل مي‌كنند. از آنجا كه ايستگاه‌هاي مترو پاريس بسيار نزديك به هم هستند، سرعت حركت قطارها در اين خطوط براي سفر به حومه شهر بسيار كند است.

براي حل اين مشكل، سيستم RER (سيستم اكسپرس منطقه‌اي) در پاريس راه‌اندازي شده است كه در آن از سيستم مدرن مركز شهر و خطوط ريلي قديمي استفاده مي‌شود.

اين سيستم در حال حاضر ۵ خط، 256 ايستگاه و ۵۸۷ كيلومتر ريل دارد. علاوه بر اين‌ها در پاريس ۴ خط سيستم حمل و نقل ريلي سبك به نام تراموا فعال است.

علاوه بر سيستم حمل و نقل ريلي در پاريس، سيستم اتوبرس‌راني اين شهر هم بسيار گسترده و فعال است. در اين شهر سنديكاي حمل و نقل ايل‌دو فرانس علاوه بر مديريت بخشي از خطوط حمل و نقل ريلي، ۶۵۴ خط اتوبوس را هم مديريت مي‌كند.

يكي ديگر از شركت‌هاي خصوصي حمل و نقل شهري در پاريس ۱۰۷۰ خط اتوبس‌راني را در اين شهر مديريت مي‌كند.

سيستم دوچرخه‌هاي شهري هم بخش ديگري از سيستم‌ حمل و نقل پاريس است. در اين سيستم ۱۰ هزار دو چرخه در ۷۵۰ پاركينگ عمومي در اختيار شهروندان قرار داده شده است كه مي‌توانند با آن‌ها در ايستگاه‌هاي رفت و آمد كنند.

پاريس همچنين قلب سيستم حمل و نقل ريلي فرانسه است. شش ايستگاه قطار اصلي در اين شهر وجود دارد كه با استفاده از آن‌ها مي‌توان از سه نوع قطار ت.‌ژ.و (TGV) كه قطارهاي سريع‌السير هستند، قطار‌هاي معمولي و قطارهاي حومه‌شهري استفاده كرد.

علاوه بر سيستم ريلي، سيستم اتوبان‌هاي پاريس هم بسيار گسترده است. اين شهر شبكه‌اي از بزرگ‌راه‌هاي شهري دارد و اطراف آن را سه اتوبان كمربندي بزرگ احاطه‌كرده‌اند. با استفاده از جاده‌هاي اطراف پاريس مي‌توان سه ساعته به بروكسل، ۶ ساعته به فرانكفورت و ۱۲ ساعته به بارسلونا رفت.

اين شهر همچنين دو فرودگاه اصلي دارد. فرودگاه اورلي كه در جنوب شهر است و فرودگاه بين‌المللي شارل‌دوگل كه يكي از شلوغ‌ترين فرودگاه‌هاي دنيا به شمار مي‌رود.

فرودگاه شارل دوگل در ۲۷ كيلومتري شمال شهر قرار دارد و همه روزه از اكثر شهرهاي فرانسه حداقل يك پرواز به اين فرودگاه انجام مي شود، پاريس دو فرودگاه ديگر هم دارد كه البته به هيچ وجه قابل مقايسه با فرودگاه دوگل نيستند.

جمعيت‌شناسي شهر

جمعيت منطقه شهري پاريس براساس سرشماري سال ژانويه سال ۲۰۰۸، ۲ ميليون و ۱۶۷ هزار و ۹۹۴ نفر است كه بيشترين ميزان جمعيت شهري در فرانسه به شمار مي‌رود.

در اين منطقه تراكم جمعيتي ۲۴ هزار و ۹۴۸ نفر در هر كيلومتر مربع است. جمعيت پاريس و حومه در سال ۱۹۹۹، ۹ ميليون و ۶۴۴ هزار و ۵۰۷ نفر بود و تعداد ساكنان كلانشهر پاريس در همين سال به ۱۲ ميليون و ۶۷ هزار نفر مي‌رسيد.

اقليت‌هاي نژادي زيادي در اين شهر زندگي مي‌كنند كه سابقه مهاجرت آن‌ها به پاريس به سال ۱۸۲۰ مي‌رسد. در سال ۱۹۹۹، ۱۹.۴ درصد ساكنان كلان‌شهر پاريس خارج اين كلانشهر به دنيا آمده بودند. در همين سرشماري، ۴.۲ درصد از ساكنان كلانشهر مهاجراني بودند كه به تازگي به پاريس آمده بودند مانند چيني‌ها و آفريقايي‌ها.

با اين حال اولين موج مهاجرت به اين شهر در سال ۱۸۲۰ اتفاق افتاد و كشاورزان آلماني به دنبال بحران در كسب و كارشان به اين شهر مهاجرت كردند. در قرن نوزدهم ايتاليايي‌ها، ساكنان اروپاي مركزي و يهودي‌ها بيشترين مهاجراني بودند كه پاريس را براي زندگي انتخاب كردند.

از ديگران مهاجران عمده پاريس مي‌توان به روس‌ها پس از انقلاب ۱۹۱۷، شهروندان مستعمرات در دوران جنگ جهاني اول، لهستاني‌ها مابين دو جنگ جهاني، اسپانيايي‌ها، پرتغالي‌ها و آمريكايي‌ها در دهه‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ و آفريقايي‌ها و آسيايي‌ها از آن زمان تا كنون اشاره كرد.

جاذبه‌هاي گردشگري شهر

پاريس داراي جاذبه‌هاي تاريخي و گردشگري زيادي است كه از مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به برج ايفل، موزه لوور، كليساي نوتردام و خيابان شانزه‌ليزه اشاره كرد.

برج ايفل: برجي فلزي واقع در Champ de Mars در كنار رود سن در پاريس است. برج ايفل امروزه به عنوان نماد جهاني فرانسه شناخته مي شود و يكي از شناخته شده ترين سازه‌هاي جهان است. ساخت برج ايفل از سال‌ ۱۸۸۷ شروع و در ۳۱ مارس ‌‌۱۸۸۹ ميلادي به اتمام رسيد. اين سازه براي نمايشگاه بين‌المللي پاريس و به مناسبت صدمين سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد.

در ابتدا اين سازه مورد قبول همگان واقع نشد و ۳۰۰ نفر كه در بين آنها مي توان از اميل زولا، موپسان، شارل گارنيه (معمار اپراي گارنيه) و هم چنين دوما نام برد به ساخت آن شديدا اعتراض كردند. نام برج ايفل از نام سازنده‌اش گوستاو ايفل گرفته شده است.

موزه لوور: اين موزه كه از آن به عنوان بزرگ‌ترين موزه جهان ياد مي كنند از سال ۱۷۹۳ تا كنون به عنوان موزه عمومي فعال است. تمركز موزه‌ي لوور روي هنر، تاريخ بشر و فرهنگ است و آثار بسياري در اين زمينه‌ها در اين موزه جاي گرفته‌اند كه از آن جمله‌ مي توان به لوح حمورابي، تابلوي بانوي صخره‌ها و تابلوي موناليزا اثر لئوناردو داوينچي اشاره كرد.

ساختمان اين موزه قبل از انقلاب كبير فرانسه يكي از كاخ‌هاي سلطنتي بود كه در آن آثار باارزش هنري نگهداري مي‌شد(به عنوان موزه سلطنتي). پس از انقلاب كبير، در سال ۱۷۸۹ موزه و آثار موجود به مردم فرانسه اهدا شد و در سال ۱۷۹۳ تبديل به موزه ملي فرانسه شد.

از آثار مهمي كه در اين موزه نگهداري مي‌شود مي‌توان به اين موارد اشاره كرد: موناليزا (لئوناردو داوينچي)، شام آخر (لئوناردو داوينچي)، بانوي صخره‌ها (لئوناردو داوينچي)، لوح حمورابي، گاو بالدار آشوري، لوح پيروزي نارام سين، نقش برجسته‌هاي آشوري، ظروف گلي آشوري، بخش هاي قابل توجهي از تخت جمشيد، بز بالدار طلايي(هخامنشي)، كاتب نشسته(سقاره-مصر)

كليساي جامع نوترودام پاريس: اين بنا كليساي معروفي در شهر پاريس است. اين كليسا در جزيره سيته در ميانه رود سن و در مركز پاريس واقع شده است. برج‌هاي دو قلوي كليسا نيز در رمان گوژپشت نوترودام اثر ويكتور هوگو محل زندگي كازيمودوي گوژپشتند.

خيابان شانزه‌ليزه: خيابان شانز اليزه بخاطر سينماها، كافه‌ها و فروشگاه‌هاي ويژه و لوكس يكي از شناخته‌شده‌ترين خيابان‌هاي جهان است. معني نام آن دشت اليزه است و كاخ اليزه نيز در نزديكي اين خيابان قرار گرفته است. اليزه در اساطير يونان به معني خجسته‌است.

مردم فرانسه شانزه‌ليزه را la plus belle avenue du monde يعني زيباترين خيابان جهان مي‌نامند.

طاق نصرت: بزرگترين تقاطع جهان است كه ۱۲ خيابان به آن منتهي مي شوند. بناي اين تقاطع در سال ۱۸۰۶ و به دستور ناپلئون و براي به يادگار نگهداشتن پيروزي هاي بزرگش ساخته شد.

تاريخ درج: 8 خرداد 1387 ساعت 16:31 تاريخ تاييد: 27 خرداد 1387 ساعت 12:33 تاريخ به روز رساني: 27 خرداد 1387 ساعت 14:29
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 419]