واضح آرشیو وب فارسی:ملیت: درحالی که چند ماهی از آغاز افت قیمت نفت در بازارهای جهانی در نیمه اول سال ٢٠١٤ می گذشت، فشارهایی از محافلی در ایران بر وزارت نفت در راستای قانع کردن هم قطاران خود در اوپک برای کاهش سقف تولید سازمان اعمال می شد؛ موضوعی که باعث شد از یک طرف از سوی این محافل به مقامات نفتی دولت حسن روحانی به دلیل «انفعال» حمله شود و از طرف دیگر تحلیل های بین المللی مؤید این مسئله بود که ایران چندان تمایلی به کاهش سقف اوپک ندارد، چراکه خود را برای توافق هسته ای و افزایش تولید آماده می کند.به گزارش ملیت به نقل از شرق، قبل از ورود به این مسئله، بهتر است کمی به عقب برگردیم؛ زمانی که در سال ٢٠٠٨ بازارهای جهانی با نفت مازاد مواجه شدند و قیمت نفت به سرعت سقوط کرد. در آن زمان تولید نفت اوپک در سطح کنونی و حتی بالاتر بود. کشورهای عضو برای حمایت از قیمت نفت، تولید روزانه خود را از ٣٢,٥ میلیون بشکه به زیر ٣٠ میلیون بشکه کاهش دادند و عربستان به عنوان بزرگ ترین تولید کننده سازمان که به تنهایی یک سوم نفت اوپک را تولید می کند، ١.٥ میلیون بشکه تولید خود را کاهش داد. به یاد داشته باشیم که هم اکنون تولید نفت اوپک با احتساب تولید ٧٣٠ هزار بشکه ای اندونزی که عضو جدید این سازمان است، به ٣٢.٥ میلیون بشکه در روز هم نمی رسد. از سال ٢٠٠٨ تاکنون، تولید نفت کشورهای اوپک نه تنها تغییری نکرده، بلکه مقداری کاهش هم یافته است؛ اما در این میان، تولید نفت دیگر کشورها به یُمن کاهش تولید اوپک و قیمت های بالای نفت حدود شش میلیون بشکه در روز افزایش یافته که سهم آمریکا از این رقم حدود چهار میلیون بشکه است. حالا دوباره به نیمه سال ٢٠١٤ برگردیم که تولید اوپک بسیار پایین تر از سطح ٢٠٠٨ بود، عربستان و دیگر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس آشکارا مخالف کاهش سقف تولید سازمان بودند و ایران نیز چندان تقلایی برای متقاعدکردن هم قطاران خود نمی کرد. اما طرح موضوع کاهش تولید سقف اوپک و شکست آن در پاییز ٢٠١٤ حرکت کاهش قیمت نفت را سرعت بخشید و در نهایت در اوایل سال جاری میلادی قیمت نفت به زیر ٣٠ دلار سقوط کرد. اما نتیجه ادامه افتِ قیمت نفت در دو سال اخیر این بود که کشورهای غیراوپک که هزینه تولید نفت آنها به مراتب بیشتر از ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس است، تولید خود را کاهش دهند و میزان عرضه مازاد در بازار کاهش یابد. هم اکنون انتظار می رود که تولید کشورهای غیراوپک در سال جاری ٧٠٠ هزار بشکه کاهش یابد؛ به ویژه تولید نفت آمریکا به شدت سقوط خواهد کرد. از طرفی، برای سال آینده روند سقوط تولید کشورهای غیراوپک ادامه خواهد یافت و انتظار می رود تا آخر سال ٢٠١٧ بازارهای جهانی نفت به ثبات برسند؛ یعنی توازن میان عرضه و تقاضای نفت برقرار شود. در این میان، دوباره برخی اعضای اوپک مانند ونزوئلا که هم هزینه استخراج نفت در آن بالاتر است و هم قیمت نفت تولیدی آن پایین تر است، در اوایل سال جاری تلاش کرد اعضای اوپک و روسیه را قانع کند فریز نفتی انجام دهند؛ موضوعی که در اجلاس قطر در ١٧ فوریه مطرح شد و به شکست انجامید؛ اما چندان تأثیری در قیمت نفت نداشت، چراکه بازار هم اکنون به سمت تعادل پیش می رود و دوباره قیمت های جهانی نفت به حدود ٥٠ دلار رسیده است. از طرفی سرمایه گذاری های جهانی در حوزه بالادستی نفت که منجر به تولید نفت خام می شود، در دو سال گذشته تا ٤٠ درصد کاهش یافته که به معنی افت آهنگ رشد تولید جهانی نفت در سال های پیش رو است. از سال ٢٠٠٠ تا ٢٠١٣ سرمایه گذاری ها در حوزه بالادستی نفت تا دو برابر افزایش پیدا کرد و به بالای ٥٠٠ میلیارد دلار در سال رسید. همین سرمایه گذاری های کلان بود که تولید نفت را به شدت افزایش داد و بازارها با نفت مازاد مواجه شدند. در سال های پیش رو بی تردید ثبات بازار بیشتر خواهد بود. از طرفی ایران به غیر از اینکه اکنون تولید خود را به دوران پیش از تحریم ها رسانده است، برای پنج سال آینده برای جذب ٨٥ میلیارد دلار سرمایه در بخش بالادستی نفت برنامه دارد که تولید خود را افزایش دهد. در کل، شاید افت قیمت نفت در چند سال گذشته، فرصتی استثنایی برای ایران در دوران بعد از تحریم ها فراهم کرد. *دالغا خاتین اوغلو، کارشناس پایگاه تحلیلی «نچرال گس یوروپ» و مدیر اخبار ایران بخش انگلیسی خبرگزاری ترند.
پنجشنبه ، ۱۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ملیت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]