محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829971257
فراکسیون اصولگرای «ولایت» تنها یک هفته «فراگیر» بود - پایگاه خبری مجلس مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس : ائتلاف «ریاست» دوام نیاورد. فراکسیون «اصولگرایان ولایت» تنها یک هفته در بهارستان «فراگیر» بود. عصر شنبه با ژست «اکثریت مطلق» ظهور کرد و روز چهارشنبه زمزمه تجزیه اش آغاز شد. آنها تنها در یک پروژه با هم اتفاق نظر داشتند؛ «ریاست لاریجانی». پروژه ای که با اتمامش حلقه وصل دیگری برای اعضای فراکسیون «اصولگرایان ولایت» باقی نماند. حالا تازه به این نتیجه رسیده اند که نشستن شان بر سر یک میز چیزهایی بیشتر از ائتلاف برای ریاست لاریجانی می خواهد. غلامعلی جعفرزاده از طیف اصولگرایان معتدل گفته «فراکسیون ولایت مجلس دهم به دو جریان سیاسی تبدیل خواهد شد» و نقوی حسینی از طیف مخالفان دولت تهدید کرده که اگر وضع به همین منوال باشد، سال دیگر شاید حتی رای آنها هم به نفع ریاست لاریجانی به صندوق ریخته نشود. اینها تازه نخستین تبعات انتخابات هیات رییسه مجلس دهم است. جایی که رییس «اصولگرا» میان دو نایب رییس منتخب اصلاح طلبان نهمین سال ریاستش بر پارلمان را تجربه خواهد کرد. کار که جلو برود و دستور کار مجلس به برنامه ششم و گزارش اجرای برجام و امثال اینها برسد، دامنه اصلی اختلافات خود را نشان خواهد داد. مثل همان اتفاقی که برای «رهروان» مجلس نهم افتاده بود. خانه سازی «فراگیر»ها روی آب اصولگرایان بعد از ٨ سال برای چند هفته ای طعم «همگرایی» را چشیدند. صورت «همگرایی»شان حول ریاست لاریجانی بود اما زیر پوستش بیشتر ترس از رییس شدن عارف موج می زد. آنها که منتقد و مخالف دولت هستند، از «سر ناچاری» تن به این انتخاب دادند. نه اینکه خیلی دل شان با لاریجانی باشد، برعکس از بغض عارف و خالی بودن دست شان در مجلس دهم وارد این بازی شدند. بازی برای شان خوب پیش می رفت. روز یکشنبه ترکیب هیات رییسه ٩ به ٣ شد؛ از آن ٩ نفر هم ٤ نفر از مخالفان جدی اصولگرای دولت بودند. چه چیزی از این برای آنها بهتر که سهم شان در یک مجلس «معتدل» نسبت به مجلس تماما اصولگرای نهم هم بیشتر شده است؟ ورق بازی اما خیلی زود برگشت. روز سه شنبه آن کاخ آرزو فرو ریخت. ترکیب هیات رییسه مجلس ٧ به ٥ شد. روزنامه های اصولگرا برخلاف دوشنبه، روز چهارشنبه را بعد از انتخابات هیات رییسه دایم به «سکوت» برگزار کردند. نه نشانی از سرودهای پیروزی روز دوشنبه در کار بود و نه ردی از رجزخوانی برای رقیب. تازه اگر ملاک هواداری دولت باشد که وضع از این هم بدتر است. از نگاه پاستورنشینان حالا این ترکیب ١٠ به ٢ است؛ نگاهی که بعید است مخالفان دولت به آن بی توجه باشند. این یعنی بازگشت دوباره دوقطبی مخالف- موافق برجام. صدای لرزه پایه های فراکسیون «فراگیر» خیلی قبل تر از آنکه به قول کریمی قدوسی، علی لاریجانی خطوط قرمز مخالفان دولت را رد کند بلند شد. تنها چند ساعت بعد از جلسه روز سه شنبه، نقوی حسینی لب به تهدید گشود که اگر اوضاع به همین منوال باشد شاید مخالفان دولت برای انتخابات هیات رییسه سال بعد حتی علی لاریجانی را هم پشت سر بگذارند. تعبیر او از انتخابات هیات رییسه مجلس در گفت وگو با جام جم نیوز این گونه است: «واقعا اتفاقات دیروز عجیب بود؛ در جلسه فراکسیون ولایت که با حضور حدود ١٨٠نفر برگزار شده بود. بنابراین می شود که تمامی اعضا به لیست مورد نظر فراکسیون رای بدهند اما اتفاق دیگری رقم می خورد و افراد دیگری رای می آورند. زمانی که فراکسیون با حدود ١٨٠ نفر تشکیل جلسه می دهد یعنی ١٨٠ عضو دارد پس چگونه نامزدهایش ١٣٠ رای می آورند، رای ٥٠ نفر دیگر چه می شود؟ این اتفاقات نشان دهنده عدم کارکرد مناسب فراکسیون ولایت است. اگر قرار به وجود فراکسیون باشد اما در صحن نتواند کارکردی داشته باشد به چه دردی می خورد؟ زمانی که تصمیمی در فراکسیون اتخاذ می شود تمامی اعضا باید به آن پایبند باشند در غیر این صورت چنین فراکسیونی کارکردی ندارد. » آیا صدای لرزه بر پایه های فراکسیونی که قرار بود مجموعه «فراگیر» مجلس باشد، از این بلندتر هم می شود؟ اما این صحبت ها فقط یک آسیب شناسی درون گروهی نیست؛ مقدمه ای است بر یک اقدام عملی. نقوی حسینی هیچ ابایی ندارد که بگوید: «با توجه به عملکرد نامناسب فراکسیون ولایت قطعا تا یک سال آینده شاهد تحولات و رخدادهایی در این فراکسیون خواهیم بود و فراکسیون ولایت خود را برای ایجاد تغییراتی در هیات رییسه سال آینده آماده خواهد کرد.» او حتی رسیدن دامنه این تغییرات به کرسی ریاست مجلس را هم تکذیب نکرده و گفته که «این موضوع بستگی به فراکسیون دارد». اما کدام فراکسیون؟ آیا تا آن زمان فراکسیونی باقی خواهد ماند؟ این هم سوالی است که طیف هواداران علی لاریجانی در فراکسیون «اصولگرایان ولایت» تمایل دارند جوابش منفی باشد. غلامعلی جعفرزاده در اظهارنظری که به اندازه سخنان جعفرزاده صراحت و روشنی دارد گفته که «فراکسیون سوم در مجلس دهم شکل خواهد گرفت». دلیل او برای این اظهارنظر همان آسیب اصلی «فراگیر»های مجلس دهم است؛ «معتقدم فراکسیون ولایت در جهت اتحاد موقت برای ریاست دکتر علی لاریجانی در مجلس شکل گرفت که بدون شک این فراکسیون به دو شعبه فراکسیون ولایت و فراکسیون سوم تقسیم می شود». جعفرزاده فراکسیون سوم را مجموعه ای از «نیروهای مستقل و معتدل مجلس» معرفی کرده است. موضع گیری های دو طرف آنقدر جدی به نظر می رسد که در سطح یک اظهارنظر ارزیابی نشود. همانقدر که تهدید چهار روز پیش کریمی قدوسی جدی بود. او بی هیچ تعارفی گفته بود که «لاریجانی خلاف مواضع ما عمل کند، مثل گذشته با او برخورد می کنیم»؛ کاری که لاریجانی قطع به یقین انجام خواهد داد. حداقل در مورد برجام و اقتصاد. فراگیری روی کاغذ سرنوشت «فراگیر»های مجلس البته قابل پیش بینی بود. بالاخره برای هم نشینی امثال کاظم جلالی که برای برجام سینه سپر می کردند با امثال کریمی قدوسی که برای زمین زدن آن بر هیچ روشی چشم نبستند، باید چیزی بیشتر از رای واحد به ریاست لاریجانی وجود می داشت. رای واحدی که باز هم در آن شکاف «انگیزه»ها هویدا بود؛ شکاف رای سلبی و ایجابی. حالا اگر قرار به تجزیه باشد، «امید»ها دیگر «اقلیت» مجلس دهم نخواهند بود. آنها «اکثریت» نمی شوند اما به لحاظ تعداد دست بالای بهارستان را پیدا می کنند. با اندکی بیشتر یا کمتر از ١١٠ رای. آن سو هر یک از طرفین فراکسیون شکاف خورده «اصولگرایان ولایت» هم بعید است بتوانند به مرز ١٠٠ نفر برسند. اما اگر تجزیه هم در کار نباشد، داستان «شکاف» حالا حالاها تمام شدنی نیست. آنها که در قدم های اول این گونه به هم می تازند، در گام های بعدی که تازه پای دولت هم وسط می آید چه خواهند کرد؟ آن هم دولتی که خودش تا همین چند هفته پیش بهانه شکاف میان اصولگرایان بود. با این توصیف فراکسیون «فراگیر» تنها کمتر از یک هفته بعد از آغاز عمرش در حد نامی روی کاغذ سقوط می کند؛ چه سرنوشت آن مختوم به تجزیه باشد و چه راه هم نشینی پر آشوب «رهروان» مجلس نهم را در پیش بگیرد.
پنجشنبه ، ۱۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[مشاهده در: www.mazandmajles.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]
-
گوناگون
پربازدیدترینها