تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820599101
برزخ اسارت - پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : اردوگاه های محل نگهداری اسرای ایرانی در عراق عمدتاً در سه منطقه یا سه شهر عراق تجمع یافته بود. اردوگاه ها به گونه ای تعبیه شده بودند تا جهنم اسرای ایرانی باشند. منع شکنجه و رفتارهای تحقیرآمیز و پرهیز از هرگونه بی احترامی به شخصیت و شرافت نیروهای متخاصم از اصول اساسی کنوانسیون ژنو است. این در حالی است که در جریان جنگ تحمیلی و سال های بعد از آن، به کرات شاهد نقض ابتدایی ترین حقوق آزادگان سرافراز ایران بودیم. نمونه های بسیاری از فجایع صورت گرفته در رفتار با اسرا وجود دارد که از زبان اسرایی که آزاد شده یا از دست دشمن گریخته بودند، ذکر شده که کمیته بین المللی صلیب سرخ طی گزارشی در هفت مه ۱۹۷۳ بر این موارد صحه گذاشت. در بند ۷۵ گزارش هیأت ناظر سازمان ملل آمده است: «با توجه به خصومت های شدیدی که طی جنگ پدید آمده نمی توان این احتمال را که تعداد درخورتوجهی از سربازان ایرانی ممکن است هنگام تسلیم کردن خود به قتل رسیده باشند، رد کرد». ۱ – استان الانبار به مرکزیت شهر رمادی، در مرز اردن و سوریه قرار داردکه تعداد ۱۶اردوگاه در این استان مستقربود آن هم در پادگان ۱۴رمضان ارتش عراق که یکی از بزرگ ترین پادگان های خاورمیانه است. اولین اردوگاه در این پادگان به نام رمادی یک در سال اول جنگ تشکیل شد. این اردوگاه از ۲۰بند تشکیل شده بود. هر بند هشت آسایشگاه داشت که در زمان های مختلف تعداد نفرات هر آسایشگاه از ۵۰نفر تا ۸۰نفر تغییر می کرد. ۲ – استان نینوا به مرکزیت موصل هم مرز با سوریه است که چهار اردوگاه در آنجا بود؛ ۱۰اردوگاه موصل یک، دو، سه و چهار که موصل سه کوچک ترین و موصل یک بزرگ ترین بودند. تعداد آسایشگاه های کل این اردوگاه ها ۶۲ و تعداد نفرات هر آسایشگاه از ۱۰۰تا ۱۵۰نفر بودند. اسرای این استان توسط صلیب سرخ بازدید شده بودند. ۳ – در اردوگاه های استان صلاح الدین به مرکزیت شهر تکریت (پس از سقوط صدام، سامرا مرکز این استان شد)تقریباً از همه ادیان و مذاهب موجود در ایران در میان اسرا وجود داشت. بیشترین دوران اسارت مربوط به دو نفر به نام های سرلشکر خلبان شهید حسین لشگری و محمد دبات به مدت بیش از ۱۸سال بود و کمترین دوره اسارت عمدتاً ۲۴ ماه بود. گرچه استثنائاتی به صورت یکساله هم دیده می شد. همه وسایل زندگی در همه اردوگاه ها مطلقاً وسایلی مانند کولر، یخچال، دستشویی و توالت (درون آسایشگاه)، آب لوله کشی، وسایل گرمایشی و… به هیچ وجه موجود نبود. لوازم شخصی ای که به عنوان مایحتاج زندگی به اسرا می دادند شامل دو عدد پتوی سربازی، یک نصف پتو به عنوان زیرانداز، یک کیسه انفرادی خالی، یک جفت دمپایی، یک جفت جوراب، یک جفت شورت و لباس زردرنگ که سالی یک بار به اسرا می دادند و عمدتاً پاره می شدند. غذای اسرا در بعضی از اردوگاه ها در تمام دوره اسارت آزادگان ایرانی، صبحانه سوپی بود به نام «شربا» که تشکیل شده بود از آب و دال عدس که در مواقع زیادی رقیق بود و در بعضی اردوگاه ها ازشام هم خبری نبود و فقط دو وعده در روز غذا به اسرا می دادند آن هم با نسبت بسیار کم به گونه ای که در دوران اسارت هیچ اقلام غذایی مانند پنیر، کره، تخم مرغ، مربا و… به چشم نمی خورد. آسمان پیدا نیست اردوگاه های رمادی تماماً در دوطبقه با حفاظ سیم خاردار حلقوی به عرض ۲۰ و ارتفاع ۲۰متر بودند. اردوگاه های موصل قلعه بوده که ارتفاع دیوارهای اطراف قلعه به ۱۲متر می رسید. بعضی اسرا بخشی از آسمان را می دیدند. اردوگا ه های تکریت هم مانند رمادی بودند. ازدحام و شلوغی بیش از حد در خوابگاه ها، بدون نظافت و ادغام اسرایی که دارای عقاید مختلف بودند در خوابگاه هعیت ای مشترک، گوشه ای از مصادیق نقض مقررات کنوانسیون سوم ژنو بودند که نمونه بارز آن حادثه اردوگاه موصل یک است که بعد از انتقال ۵۰۰ اسیر از اردوگاه موصل و ادغام آنها در یک خوابگاه، منجر به بروز درگیری هایی شد که با تیراندازی نگهبانان اردوگاه که خلاف صریح ماده ۴۲کنوانسیون سوم ژنو است، موجب شهادت چهاراسیر و مجروحیت چندین نفر شد که این حادثه در گزارش هیأت اعزامی سازمان ملل متحد نیز منعکس شده است. بی توجهی به قوانین بین المللی نمایندگان صلیب سرخ طی دیدارهایشان از اردوگاه های اسیران ایرانی شواهد بسیاری از خشونت ها و بدرفتاری های جسمی مشاهده کرده بودند. آنان اذعان کرده بودند که بدون استثنا بر بدن اسیران ایرانی آثار کبودی مشاهده می شود و تعدادی از آنها به واسطه ضربات وارد شده بر سرهایشان بینایی و شنوایی خود را از دست داده اند. این کمیته اظهارنظر اسیران درباره انواع و اقسام شکنجه ها را تأیید و در گزارش سالانه در مه ۱۹۸۳ مقررات بی رحمانه و خشن در اردوگاه ها را به شدت محکوم کرد. «اسیران را ساعت ها از دست ها و پاها بدون تماس بدن با زمین آویزان می کردند و در بعضی موارد دست و پای آنها را با میله آهنی به هم می بستند. مدت زمان آویزان کردن مختلف بود؛ بین پنج الی ۱۰ ساعت و گاهی تا ۳۶ساعت طول می کشید. این عمل در سلول های انفرادی به وسیله چنگک هایی که از سقف آویزان شده بود صورت می گرفت یا در بیرون بازداشتگاه نزدیک قسمت اداری انجام می شد و اسرا را به شکلی که در معرض آفتاب باشند می آویختند. در موردی جالب، نماینده کمیته اینطور گزارش می دهد: «مسئولان و نگهبانان اردوگاه های عراقی به حدی در اعمال خودسرانه خود افراط می کردند که حتی در پاره ای موارد در حضور نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ، اسرای ایرانی را با کابل کتک می زدند». اسرایی که از چشم صلیب سرخ مخفی می ماندند با وجود ماده ۷۰کنوانسیون سوم ژنو که مقرر می دارد اسیران جنگی حداکثر تا یک هفته بعد از به اسارت درآمدن و ورود به بازداشتگاه اصلی باید بتوانند کارتی را که حاوی مشخصات آنهاست جهت اطلاع به خانواده های خود و آژانس مرکزی اطلاعات اسیران جنگی پر کنند، حکومت عراق از ثبت نام بسیاری از اسیران جنگی امتناع کرده و آنها را در اردوگاه های مخفی نگه می داشت. کمیته بین المللی صلیب سرخ در گزارش تاریخ ۱۷اردیبهشت ۶۴ اعلام کرد: «کمیته بین المللی صلیب سرخ توانسته است با اطمینان اعلام کند که بسیاری از اسرای ایرانی عمداً از ابتدای جنگ توسط مقام های عراقی مخفی نگه داشته شده اند. کمیته نام صدها نفر از این اسیران را تهیه کرده است. این اسرا در محل هایی مخفی زندانی هستند که کمیته بین المللی صلیب سرخ هرگز نتوانسته به آنجا راه یابد».
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آزادگان ایران]
[مشاهده در: www.badriyoon.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها