تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833258801
دو بال پرواز امام خمینی(ره) - پایگاه هم اندیشی یاران انقلاب اسلامی
واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: امام از «ایدئولوژی» - و به عبارت واضح تر، اسلام انقلابی - یک بنیاد رسوخ ناپذیر ساخت و ساختن چنین بنایی در زمانه ای که ایدئولوژی ضدارزش به حساب می آمد و هر ایدئولوژی گرایی به عنوان دگماتیسم - ایستایی- معرفی می شد، خیلی شهامت و توانمندی می خواست.پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: سعدالله زارعی در "یادداشت روز" کیهان نوشت: در آستانه سالگرد رحلت جانسوز حضرت امام خمینی - قدس سره- قرار گرفته ایم. هر سال در چنین روزهایی تپش قلب بسیاری از مردم جهان تندتر می زند. مردی آسمانی که آمد و جهان را برای محرومین امن تر کرد و متقابلا برای مستکبران، جهان ناامن تر شد. درخصوص امام و آثار وجودی ایشان سخن بسیار است اما در این میان آنچه در زمانه ما توجه برانگیزتر است، نقش امام در بر هم زدن نقشه استکبار علیه ملت ها بود. وقتی امام انقلاب اسلامی خود را با بهره گیری از محروم ترین اقشار اجتماعی و فراموش شده ترین ایدئولوژی به پیروزی رسانید تا مدت ها عمق اقدامی که امام انجام داده بود، مکشوف نبود در این میان معدودی از اندیشمندان به عمق انقلاب امام پی برده و اظهار کرده بودند. یکی از این شخصیت ها «فرانسیس فوکویاما» اندیشمند ژاپنی الاصل آمریکا بود که در همان زمان نوشت: «با آیت الله خمینی جهان دگرگون خواهد شد». «مردمی مستضعف» و «ایدئولوژی فراموش شده» در زمانه ای که کمونیسم با ضرباهنگ «پرولتاریا» و «ایدئولوژی انقلابی» آمده بود و حداقل از میانه دهه 1950 از دل و دماغ ها افتاده بود، باور کردنی نبود. موج مقابله با ایدئولوژی حتی در ایران خیلی بالا بود و توده گرایی نوعی اندیشه کفرآلود تلقی می گردید. امام دقیقا از منظر توده و دین وارد عمل شد. امام البته در پی آن نبود که ایدئولوژی و راه حل بلوک شرق را بازنویسی کند و یا به احیاء آن مدد برساند و دقیقا از این رو بود که هر چه نهضت امام جلوتر آمد از فروغ کمونیسم و راه حل های آن کاسته شد. امام با مردم گرایی و ایدئولوژی یک جبهه منسجم ساخت و بر بسیاری از مناسبات و قرار و مدارهای مستحکم اثر گذاشت و از این رو به تعبیر فوکویاما، جهانی را تغییر داد. به میدان آوردن «محرومان و پابرهنه ها» که بعدها مستضعفین خطاب می شدند، اولا امکان انحراف را از انقلاب گرفت. چرا که اگر بار انقلاب به جز «آنها» بر دوش نخبگان یا گروهی خاص از مردم قرار می گرفت، امکان داشت این ها که به هر حال گروهی محدود بودند به زودی از مقاومت دست بردارند و دنبال مطالبات کمرشکن خود از انقلاب برآیند ثانیا تکیه بر توده های عادی و محروم جامعه موج عظیمی از ملت ها را در جاهای مختلف دنیا به میدان آورد و به عمق عظیمی کمک کرد. امام از «ایدئولوژی» - و به عبارت واضح تر، اسلام انقلابی - یک بنیاد رسوخ ناپذیر ساخت و ساختن چنین بنایی در زمانه ای که ایدئولوژی ضدارزش به حساب می آمد و هر ایدئولوژی گرایی به عنوان دگماتیسم - ایستایی- معرفی می شد، خیلی شهامت و توانمندی می خواست. امام با آن جمله معروف که: «ما سر اسلام دعوا داریم» مبدأ مناقشات در محیط داخلی را روی مقوله حاکمیت اسلام قرار داد و از این مسیر تلاش کرد تا خورده موضوعاتی که برجسته سازی آنان می توانست، انقلاب و روح انقلابی آن را تضعیف کرد، و به محاق برد، به حاشیه ببرد. امام در این هدفگذاری کاملا موفق شد. برای اینکه عظمت این موفقیت امام مشخص شود، نگاهی به پیشرفت این پروسه در زمان مشروطیت بیندازیم. در آن زمان هم ایدئولوژی به عنوان راهی برای اصلاح امور اجتماعی کشور مطرح گردید، اما یک جریان روشنفکری که در آن زمان خیلی ستبر هم نبود توانست در مقابل ایدئولوژی گرایی دینی علمای مشروطه، یک جریان به وجود آورد و ایدئولوژی را به حاشیه برد و بعضی از ایدئولوژی گرایان را با دار مواجه کرد! در دوره نهضت حضرت امام، آن جریان روشنفکری بسیار گسترده تر و قوی تر شده بود و وسایل متنوع ارتباط جمعی را در اختیار داشت اما حضرت امام با هوشمندی خاص خود پروسه اسلام گرایی را در ایران به ثمر رساند و همه طیف های معاند و منحرف را ناکام گذاشت. از یک منظر می توانیم بگوئیم «مستضعف گرایی» و «ایدئولوژی گرایی» دو عنصر مکمل همدیگر بودند به گونه ای که مستضعفان با تکیه امام به ایدئولوژی و اسلام انقلابی در انقلاب به مصادر مهم دست پیدا کرده و عملاً مانع سیطره جریانهای منحرف شدند و از سوی دیگر به میدان آمدن محرومان سبب گسترش اسلام انقلابی شد به گونه ای که انواع دیگری از اسلام ها که حضرت امام گاهی آن ها را «اسلام آمریکایی» و گاهی «اسلام متحجرین» خطاب می کرد، به حاشیه رفتند. حضرت امام تا آخرین روزهای حیات طیبه خود روی این دو عنصر حساسیت ویژه ای داشتند و بر این اساس بود که آن ندای تاریخی سر داده شد: «تا من زنده هستم نخواهم گذاشت لیبرال ها بر این مملکت حاکم شوند» و توصیه می کردند که «نگذارید انقلاب بدست نااهلان و نامحرمان بیفتد». الان هم اگر مشکلات کشور را کالبدشکافی کنیم درمی یابیم که اگر در جایی ضربه ای خورده ایم به واسطه غفلت از یکی از این دو عنصر یا هر دوی آن هاست. پاسداشت توده های محروم و مستضعف در این بود که منافع و مصالح این طبقه نسبت به طبقات دیگر ترجیح داشته باشد اما زمانی که از یک سو می شنویم بعضی از خانواده ها توانایی پرداخت پول ویزیت پزشک و دارو را ندارند و از طرف دیگر می شنویم که در یک سازمان دولتی، حقوق های 80 میلیون تومانی پرداخت می شود و وزیر مربوطه به جای آنکه ناراحت شود، افشای این زیاده خواهی را بازی با آبروی مسلمان و افراد خدمتگزار معرفی می کند، درمی یابیم که از عمل به توصیه امام تا چه اندازه فاصله گرفته ایم. کما اینکه در بحث «ایدئولوژی» و به عبارت واضح تر «اسلام انقلابی» هم وقتی تخطئه علنی آن را از سوی یک مقام عالیرتبه کشور مشاهده می کنیم، درمی یابیم که از دغدغه های آن امام راحل فاصله بسیاری گرفته ایم. امروز در عرصه خارجی نیز به همین دو عنصر بشدت نیاز داریم کما اینکه در خارج نیز این دو توسط همان ها که در داخل به محاق برده شده، کنار گذاشته شده است. امروز تلاش گسترده ای در دستگاه های رسمی کشور برای برقراری ارتباطات رسمی- سطح دولتی- صورت می گیرد که در جای خود شایسته تشکر هم می باشد ولی وقتی همان ها که این همه همت را برای ارتباط گیری با دولت ها مصروف می دارند، ارتباط با ملت ها را برنمی تابند، نگران می شوند. وقتی در برقراری رابطه با رژیم سعودی آنقدر تلاش صورت می گیرد که تو گویی ایران العیاذبالله گدایی رابطه با سعودی می کند و در همان حال سراغی از چند میلیون شهروند مظلوم این کشور گرفته نمی شود تا مبادا متهم به شیعه گرایی نشویم، انسان نگران می شود. به همان میزان که فراموشی مستعضفان و محرومان در داخل مذموم است در صحنه خارجی نیز مذموم و خسارت بار است. وقتی در عرصه تفکر انقلابی،جنبش های اسلام گرا و غیراسلام گرا را هر کدام با انگی و علامتی می نوازند و در نهایت این تئوری را بدست می دهند که: «منافع کشور درتوسعه روابط با لائیک های جهان اسلام است و تقویت جناح های دین مدار، آنان را در مقابل ما قرار می دهد»، جای نگرانی جدی دارد. جدای از این بحث در فضای خارجی، توده های فقیر بشدت هوادار انقلاب اسلامی بوده و از انواعی از اسلام های بدلی - اسلام وهابی و اسلام لیبرال- رویگردان هستند و توجه به نقش ایدئولوژی و ایده های انقلابی در جای جای جهان مشاهده می شود. م
چهارشنبه ، ۱۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[مشاهده در: www.hamandishi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها