واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: واقعیت های پنهان در رابطه با سومین ریاست لاریجانی در مجلس
لیست امید اگرچه در اذهان عمومی به عنوان لیست واحد و قاطع اصلاح طلبی شناخته شده بود اما واقعیتی که هم اکنون مشخص شد نشان از این دارد که لیست امید متشکل از طیف های مختلفی بود که اشتراکات فکری و حزبی با یکدیگر نداشتند، اما توانستند تعامل مناسبی با یکدیگر چه قبل از انتخابات و چه بعد از آن داشته باشند.
کد خبر: ۵۹۳۹۴۱
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۰ - 01 June 2016
در انتخابات مجلس شورای اسلاکی که در اسفند سال گذشته برگزار شد، اصلاح طلبان و حامیان دولت در قالب فهرست واحدی به عنوان لیست امید حضور خود در انتخابات را سازمان دهی کردند.لیست امید اگرچه در اذهان عمومی به عنوان لیست واحد و قاطع اصلاح طلبی شناخته شده بود اما واقعیتی که هم اکنون مشخص شد نشان از این دارد که لیست امید متشکل از طیف های مختلفی بود که اشتراکات فکری و حزبی با یکدیگر نداشتند، اما توانستند تعامل مناسبی با یکدیگر چه قبل از انتخابات و چه بعد از آن داشته باشند. به گزارش « تابناک» پس از برگزاری انتخابات هیات رئیسه مجلس و انتخاب «علی لاریجانی» به عنوان رئیس دائم و «مسعود پزشکیان و علی مطهری» به عنوان نائب رئیس دوم، بررسی دقیق نتایج انتخاب اخیر و ترکیب سیاسی هیئت رئیسه گویای آن است که پیروز اصلی امروز نه با اصلاح طلبان و نه اصول گرایان بلکه با جریان مستقلی بود که به نوعی در منازعات سیاسی طرف دولت را در مجلس می گیرد در جریان انتخابات هیات رئیسه علاوه بر رئیس و نواب، غلامرضا کاتب، اکبررنجبر زاده، علی اصغر یوسفنژاد، احمد امیرآبادی فراهانی و محمد علی وکیلی و امیرحسین قاضیزاده هاشمی شش دبیر و محمد آشوری تازیانی، بهروز نعمتی و محمد قسیم عثمانی سه ناظر هیأترئیسه دائم مجلس دهم انتخاب شدند. بررسی های دقیق در رابطه با میزان رأی، جناح سیاسی حامی و پایگاه رأی اعضای هیئت رئیسه در یک نگاه کلی را اینگونه می توان دسته بندی نمود:
مجلس دهم در حالی فعالیت خود را آغاز کرد که برخی مدعی بودند اصلاح طلبان 119 کرسی، اصولگرایان 83، مستقلین 81 کرسی و اقلیت های مذهبی 6 کرسی دارند و از این رو به نظر می رسید بر اساس آن ادعا وزنه سیاسی به نفع اصلاح طلبان سنگین تر باشد که البته انتخابات هیئت رئیسه این ذهنیت را دگرگون کرد. اما نخستین نکته ای که در رابطه با ترکیب هیئت رئیسه فعلی می توان گفت این است که که تمامی اعضای هیئت رئیسه در همان دور اول انتخابات و با اکثریت آرای قاطع پیروز و وارد مجلس شورای اسلامی شدند.
نکته دیگر آنکه مرور تحلیل های پیش از برگزاری انتخابات هیئت رئیسه موقت و دائم مجلس اگرچه نوعی آشفتگی در ترکیب بندی سیاسی را نشان می داد، اما همچنین گویای آن بود که اصلاح طلبان توانستند به پیروزی مهمی دست یابند. به بیان دیگر آنها با همراهی دولت که تعامل نزدیکی نیز با طیف «علی لاریجانی» داشتتند توانست با مهندسی معکوس خود از ورود تعداد زیادی از نمایندگان جبهه ی پایداری به مجلس جلوگیری کنند چرا که جبهه پایداری تنها جریانی بود که هم با اصلاح طلبان، هم دولت و هم «علی لاریجانی» زاویه داشتند. حال بعد از موفقیت اولیه این سه طیف در خارج کردن رقیب اصلی خود، مسئله ریاست مجلس به عنوان مهم ترین مسئله پیش رو مطرح شد. در این میان اگرچه آمار و شواهد موجود و تحلیل کارشناسان خبر از وزن سنگین اصلاح طلبان و حامیان «محمد رضا عارف» در مجلس داشت اما بدیهی بود که نمی توان روی این آمار ریاضی و نسبی حساب ویژه ای باز کرد. چرا که لیست امید اگرچه در اذهان عمومی به عنوان لیست واحد و قاطع اصلاح طلبی شناخته شده بود اما واقعیتی که هم اکنون مشخص شد نشان از این دارد که لیست امید متشکل از طیف های مختلفی بود که اگرچه اشتراکات فکری و حزبی با یکدیگر نداشتند اما توانستند تعامل مناسبی با یکدیگر چه قبل از انتخابات و چه بعد از آن به ویژه در مسئله ریاست مجلس داشته باشند. به بیان بهتر لیست امید که در دوران انتخابات توانست نمایندگان زیادی را نیز به مجلس وارد کند خود از سه بخش اصلاح طلبان، مستقل ها و اصول گرایان معتدل تشکیل می شد و به هیچ وجه نمی توانست یک لیست یک دست قلمداد شود. از این رو نامزدهای منتسب به این لیست اگرچه در هدف اولیه خود یعنی جلوگیری از ورود نمایندگان جبهه پایداری به مجلس اشتراک نظر کامل داشتند اما در هدف مهم پسا انتخاباتی یعنی ریاست مجلس لزوماً اشتراک نظر کاملی نداشتند. با توجه این عدم اشتراک می توان به این پرسش در نزد اذهان عمومی و به خصوص طرفداران جریان اصلاح طلبی پاسخ داد که چرا برخی از نمایندگان اصلاح طلب (حداقل 16 نفر) به عارف رأی ندادند؟ واقعیتی که در این رابطه وجود دارد آن است که در جریان شکل گیری لیست ائتلافی امید و اصلاح طلبان بخش زیادی از افرادی که در لیست قرار گرفتند خود به نوعی از طرفداران و نزدیکان «لاریجانی» بودند که با تعامل متقابل او با دولت توانستند وارد لیست امید شوند. در این جریان اگرچه در حذف رقبا (اصول گرایان و نامزدهای جبهه پایداری) با اصلاح طلبان همگام بودند اما هیچ تعهدی نسبت به ریاست «عارف» نداشتند و از همان ابتدا واضح بود که از حامیان «لاریجانی» هستند. از سوی دیگر در میان 81 نامزد مستقلی که وارد مجلس دهم شدند دو دلیل عمده وجود دارد که آنها به ریاست لاریجانی گرایش پیدا کنند. نخست اینکه لاریجانی خود را نامزد مستقلی معرفی کرده بود و پایگاه رأی او نیز به مانند این این 81 نماینده حداقل به صورت نسبی پایگاه رأی جناحی نبود. دوم اینکه این افراد پس از ورود به مجلس و با سنجش شرایط گذشته، بررسی سوابق دو نامزد ریاست و برخی ملاحظات دیگر آزادانه و با انتخاب خود علی لاریجانی را به عنوان رئیس انتخاب کردند. در نهایت این طیف «علی لاریجانی» بود که توانست با جذب سه طیف اصلاح طلب (حداقل 16 نفر)، مستقلین و اصول گرایان معتدل و در غیاب نمایندگان منتسب به جبهه پایداری که از مخالفان اصلی او بودند بر صندلی ریاست مجلس تکیه بزند. در همین راستا به احتمال فراوان باید شاهد اکثریت نسبی فراکسیون ولایت در برابر فراکسیون امید در مجلس دهم باشیم که بیش از پیش می تواند جایگاه و وزن سیاسی «علی لاریجانی» را در مجلس تقویت کند. به نظر می رسد تعامل «حسن روحانی و علی لاریجانی» که قبل از انتخابات مجلس دهم آغاز شده بود و در انتخاب ریاست مجلس نیز متقالاً تداوم پیدا کرد را باید تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 شاهد باشیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]