واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: مجلس دهم؛ یک گام به پیش
ابتکار در سرمقاله خود آورده است:
به گزارش نامهنیوز، مجلس دهم سرانجام افتتاح شد و برآیند رای نیروهای متنوع، حکم به ابقای رییس پیشین داد. پیشبینی این حادثه اما کسانی را وا داشت که دم بگیرند که «پیام رای مردم در اسفندماه 94 تغییر بود و این سخن ناشنیده مانده است.» اینان به سران و هواردان اصلاح و اعتدال نهیب می زنند که این، مطایبه با مطالبه تغییرخواهی مردمان است.
به راستی آنکه در حال دویدن است و البته هرچه تندتر می دود، اصوات خفیف و موثر و شریف را نمی شنود. برای شنیدن این صداها باید آرام گرفت و از هیجان و تعرق و حرارت کاست. باید اهل تامل و تحمل بود:
یکم: دل دادن به روش اصلاح و گام نهادن به شیوه اهالی اعتدال، نظاره گر را در منظری می نشاند که در منظره، تحولات خرد و کلان را رصد کند. به راستی اگر طایفه رنجیدگان در نظاره گاهی ایستاده اند که از آن زاویه هیچ فرقی میان مجلس نهم و دهم نیست و صدرنشین آن و صدرنشین این مجلس با هم تفاوتی ندارند به جد باید آنان را توصیه کرد منظر خود را تغییر دهند تا واقعیات منظره را دقیق تر ببینند.
گروهی تندگویان آتشین مزاج رفتند و طایفه ای مدبران بردبار آمدند. رای مردم، طایفه ای از اهالی اصلاح را برکشید و آنان را از کنج انزوا و گوشه زوایا فراخواند و بر صندلی های سبز پارلمان نشاند.
دایره تغییرخواهی را می توان تا زیر و زبر کردن همه چیز وسعت داد و می توان هم چشم ظاهربین را بست و دیده باطن نگر را گشود و تغییر را به ضمانت تدریج و دگرگونی را به شرط نظم خواست و جانب احتیاط و خرد را فرونگذاشت.
رای اسفندماه 94 البته پیغام تغییر داشت. اما پیام دیگر و مهمتر، روش معتدل و معقول تغییر بود. مردمان، دگرگونی را چندان صریح و بی محابا نخواسته اند که نظم و نسق و قاعده از هم بگسلد. نمی توان پیام تغییر را در رای اسفند شنید و پیغام تدریج و آهسته گی در اعمال آن را نشنید. نمی توان نادیده گرفت پیغام اصلیتر و مهمتر انتخابات 94 و 92 را هم که تغییر را به قیمت درهم ریختگی نخواست و نفی قاعدهگریزی کرد و نظم را ستود و اعتدال را نواخت و در میان لیستها و نامها، آنها را که به تغییر متین و پیوسته و موقر باور داشتند شناخت و اراده تغییرطلبی طبقه متوسط به هوش آمده از تجربه سالیان، فراکسیونی از امیدواران ساخت و طرحی نو درانداخت که بر مبنای آن مقرر شد که دگرگونی را جزء به جزء باید آفرید. صدای رسای اراده اصلاح بود که همگان را به متانت و تامل فراخواند تا صدای نحیف تغییرات کوچک را هم بتوان شنید و دگرگونی را هرچقدر هم خرد و کوچک، خفیف ندانست.
دوم: می توان در یک سویه ایستاد و آرزو کرد که ای کاش پیروزی قطعی و اکثریت مطلق، از آن ما بود. این موضع مردان سیاست است. برای کسانی مانند صاحب این قلم که سیاست را از منظر فرهنگ می نگرد اما صحنه، کمی متفاوت است. برای ما مردمان ساده که عزم و رغبتی برای تسخیر کرسی های قدرت نداریم و خود را وامدار و موظف و مقید به حمایت از یک دیدگاه به هر قیمت و در هر حالت نمی دانیم، ترکیب مجلس دهم، امید افزون تری به تعمیق روند دموکراتیزاسیون ایجاد می کند.
گفته اند که پروژه دولت روحانی نرمالیزاسیون است و این البته مقدمه ای است برای ایجاد و تعمیق روند دموکراسی سازی. اگر چنین باشد آنچه در مجلس نو رخ داد بیشتر به این روند کمک می کند.
برای جوامع در حال گذار مانند سرزمین ما، پارلمانی مرکب از نیروهای متنوع و مختلف که هیچیک توان مطلق و اکثریت متفق ندارند مفیدتر است... و مجلس دهم از این نوع است.
در مجلس نو هیچ دیدگاهی حذف نشده است. همه هستند و البته هر کدام به اندازه وزن و قدر خویش، جایی دارند. نابرجامیان کم شمار شده اند البته؛ اما هستند و این لابد به معنای آن است که صدای ناراضیان از برجام هنوز در صحن پارلمان به گوش می رسد. برجامیان هم حضور دارند. اما نه آن قدر که رقیب را نبینند و خود را از معامله با او بی نیاز بدانند. اصولگرایان نیز از چند طایفه آمده اند. اصلاح طلبان نیز.
در مجلس دهم هیچ کاری بدون تعامل با رقیب و معامله با مخالفان شدنی نیست. در مجلس تازه نمی توان بر اکثریت مطلق تکیه کرد و کار را سهل گرفت و خود را از هر گفت و گو و جلب و جذبی ، مستغنی دید.
این مجلس، مجلس پیوستنها و گسستنهاست. مجلس گفتوگوها و معاملهها. توافقها و بده بستانها؛ و سیاست چیست جز همین داد و دهش ها و رفت و برگشت ها و فراز و فرودها؟
... و کدام صحنه آمادهتر از این تا بیاموزیم و تمرین کنیم که حذف رقیب نه ممکن است و نه مطلوب. نمیتوان آنکه در آدمی ایجاد خشم میکند و ساز مخالف میزند را از صدا انداخت. پس «دیگری» را باید به رسمیت شناخت که گاه در ائتلاف ماست و گاه با ما در اختلاف محض است. و این یعنی مدنیت. جامعه مدنی هیچ نیست جز تن دادن به همین خرد جمعی و آموختن اینکه نفع من در نفع دیگری است و لاجرم حذف، به سود هیچ کس نیست.
جامعه مدنی به رسمیت شناختن همین کنتراست است. خلاف آمد عادتی است که از آن کسب جمعیت از نیروهای پریشان و متکثر میتوان کرد.
اگر بیاموزیم و اگر به قاعدهها و پرنشیپها وفادار بمانیم به نظر میرسد مجلس دهم در روند دموکراسیسازی، یک گام بلند به پیش خواهد بود.
منبع: روزنامه ابتکار
۱۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۷:۴۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]