محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827553487
معنای خوش گمانى و بدگمانی نسبت به خدا چیست؟ - پایگاه اطلاع رسانی هیئات مذهبی وارث
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: منظور از حدیث زیر که درباره گمان بندگان نسبت به خدا آمده، چیست؟ «من با بنده ام به همان گمانی که به من دارد، رفتار می کنم؛ اگر گمان نیک دارد، به نیکی و اگر گمان بد دارد، به بدی رفتار می کنم». چکار کنیم که همیشه بتوانیم به خداوند گمان نیک داشته باشیم؟ حقیقت چه موضوعی را باید درک کنیم تا بتوانیم به خداوند گمان نیک داشته باشیم؟ خوش گمانی چیست؟ خوش گمانی را ممکن است با چه مفهومی جا به جا بگیریم؟ از کجا بدانیم که خوش گمانیمان منطقی و عقلانی است؟وارث : آیاتی از قرآن، گمان بد به پروردگار را نکوهش کرده است. [1] روایاتی نیز به موضوع گمان نیک و بد بندگان نسبت به خدای تعالی پرداخته است: امام على(ع): «هر کسی به خدا گمان نیک بُرد، به بهشت دست یافت و هر کسی به دنیا گمان نیک بُرد، به رنج و محنت گرفتار آمد». [2] امام صادق(ع): روز قیامت، بنده اى را که به خویشتن ستم کرده است، می آورند و خداى بلندمرتبه به او می فرماید: «آیا فرمانت ندادم که از من اطاعت کنى؟ آیا تو را از نافرمانی ام نهى نکردم؟». او می گوید: چرا، اى پروردگار من؛ امّا شهوتم بر من چیره آمد. پس اگر مرا عذاب کنى، به سبب گناه خود من است و تو به من ستم نکرده اى. خداوند، دستور دهد که او را به دوزخ برند. بنده می گوید: گمان من به تو، این نبود! خداوند می فرماید: «گمان تو به من، چه بود؟» بنده می گوید: نیکوترین گمان را به تو داشتم. پس خداوند، دستور می دهد که او را به بهشت ببرند و می فرماید: «گمان نیک تو به من، اکنون به دادت رسید». [3] امام رضا(ع): «به خداوند گمان نیک ببر؛ زیرا خداى عزّ و جلّ می فرماید: من نزد گمان بنده مؤمن خویشم؛ اگر گمانِ او به من نیک باشد، مطابق آن گمان با او رفتار کنم و اگر بد باشد نیز مطابق همان گمانِ بد با او عمل کنم». [4] معناى خوش گمانى و بدگمانی به خدا به طور خلاصه؛ خوش گمانی به خدا؛ یعنی امیدوار به رحمت او بودن و بدگمانی نسبت به خداوند؛ یعنی ناامیدى از رحمت خداوند. انسان، باید از عذاب الهى، بیمناک باشد، ولى نباید از رحمت خدا، مأیوس گردد، او باید به وظایف خود، عمل کند، خلوص نیّت داشته باشد، از گناهانش بترسد، و در عین حال، به عفو و بخشش پروردگار، امیدوار باشد: امام على(ع): «خوش گمانى [به خدا] این است که عمل را [براى او] خالص گردانى و امیدوار باشى که خداوند از لغزش ها درگذرد». [5] امام صادق(ع): «خوش گمانى به خدا این است که جز به خدا امید نداشته باشى و جز از گناهت نترسى». [6] علامه مجلسی(ره) در توضیح خوش گمانی و بدگمانی به خدا می گوید: «کسى که داراى کردار نیک باشد، قطعاً داراى گمان نیک به خدا نیز خواهد بود و کسى که به کردارهای زشت آلوده است، حتماً به خدا نیز بدگمان است». [7] آثار بدگمانی به خداوند بدگمانی نسبت به خداوند و وعده هاى او آثار مخربى در بنیان ایمان و عقائد انسان دارد؛ در این جا به برخی از آنها اشاره می شود: 1. کاری ناپسند و کفرآمیز: خدای متعال در قرآن می فرماید: «از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می شوند!». [8] پیامبر اسلام(ص) می فرماید: «داود(ع) در مناجاتش می گفت: پروردگارا! کسى که تو را بشناسد اما به تو خوش گمان نباشد در حقیقت ایمان نیاورده است». [9] 2. قبول نشدن عبادت: بدگمانی به وعده هاى الهى سبب فساد(قبول نشدن) عبادت می گردد، چرا که روح اخلاص را در انسان می میراند؛ از این رو امام علی(ع) می فرماید: «بدگمانی، عبادت را فاسد مى کند». [10] 3. ناتوانی در برابر مشکلات: بدگمانی به وعده هاى الهى، انسان را در برابر حوادث سخت و پیچیده، سست و ناتوان می سازد، همان گونه که در برخی نبردها - مانند جنگ احزاب - گروهى از تازه مسلمانان، نسبت به وعده هاى خدا بدگمان شده و به دنبال آن در مبارزه با دشمن سست گشتند، در حالى که مؤمنان راستین و با معرفت که به پروردگارشان خوش گمان بودند، با کمال قدرت و امیدوارى در برابر دشمنان ایستاده و پیروز شدند: «[به خاطر بیاورید] زمانى را که آنها از طرف بالا و پایین [شهر] بر شما وارد شدند [و مدینه را محاصره کردند] و زمانى را که چشم ها از شدّت وحشت خیره شده و جان ها به لب رسیده بود، و گمان هاى گوناگون بدى به خدا می بردید». [11] 4. محروم شدن از عنایات الهی: بدگمانی نسبت به خدا، انسان را از عنایات الهى محروم می کند؛ زیرا - براساس روایات اول پاسخ- خداوند با هرکس، مطابق خوش گمانی و بدگمانی او رفتار می نماید. راه های درمان بدگمانى الف. برای برطرف کردن بدگمانی نسبت به پروردگار؛ نخست باید سراغ اصول کلی حاکم بر درمان بیماری هاى اخلاقى رفت که همان اندیشیدن در آثار نکبت بار آنهاست؛ زیرا هنگامى که انسان به پیامدهاى بدگمانی بیندیشد، که چگونه سرمایه اعتقادی او را از بین برده و آرامش روانی او را تهدید کرده و او را از واقعیت ها غافل می سازد؛ خواه ناخواه از این خوى زشت و رذیله اخلاقى فاصله می گیرد، همان گونه که آگاهى به مسموم بودن غذا، سبب فاصله گرفتن از آن می شود. ب. جست وجوى توجیهی صحیح براى اتفاقاتی که احیاناً سبب بدگمانی انسان به خداوند شده است، کمکی برای برطرف کردن آن خواهد بود؛ چراکه تعدادی از این حوادث، امتحانات الهی است که واقعیتی در زندگی مادی انسان ها بوده و با واقعیت باید کنار آمد و گمان نیک به خداوند داشت؛ زیرا این امتحانات برای پیشرفت معنوی انسان ها است. تعداد دیگری از حوادث نیز پیامد کارهای ناشایست انسان است که به جای بدگمانی به خدا، روش صحیح آن است که انسان از اعمال ناپسند و گناه خویش توبه نموده و در صدد جبران آن برآید. ج. ترتیب اثر ندادن به بدگمانى نسبت به خدا نیز یکى دیگر از طرق درمان آن است؛ زیرا اگر انسان این حالت پیش آمده نفسانی را دنباله گیری نکند و با بی اعتنایى از آن وسوسه ها فاصله گیرد، تدریجاً این حالت بدگمانی ضعیف و محو می گردد. این روش در بدگمانی به برادران دینی نیز کارساز است و به همین دلیل در روایتی به صورت قاعده ای کلی می خوانیم: «اذا ظَنَنْتُمْ فَلا تَحَقَّقُوا»؛ [12] هنگامى که گمان بد بردید، به آن ترتیب اثر ندهید. کوتاه سخن این که؛ اگر انسان، طالب آرامش و استقامت و ایستادگى و جلب عنایات پروردگار و ایمان خالص است، باید نسبت به خداوند و وعده هاى او – از جمله عفو و گذشت در صورت توبه واقعی - گمان نیک داشته باشد. برای آگاهی بیشتر از پاسخ موارد مطرح شده در پرسش نمایه های زیر را مطالعه کنید: «گمان نیک؛ از آثار عبادت خداوند»، سؤال 59039 «گستره حسن ظن»، سؤال 7611 «انسان و بدبینی»، سؤال 5311 [1] . از جمله، فتح، 6 و 12. [2] . تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، ص 641، قم، دار الکتاب الإسلامی، چاپ دوم، 1410ق. [3] . برقى، احمد بن محمد بن خالد، محاسن، ج 1، ص 25 – 26، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق. [4] . کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 72، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. [5] . لیثی واسطی، علی، عیون الحکم و المواعظ، ص 229، قم، دار الحدیث، چاپ اول، 1376ش. [6] . کافی، ج 2، ص 72. [7] . مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 67، ص 366 ، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [8] . یوسف، 87. [9] . طبرسى، على بن حسن، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص 36، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1385ق. [10] . عیون الحکم و المواعظ، ص 99. [11] . احزاب، 10. [12] . ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، ج 19، ص 374، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق. منبع: اسلام کوئست /1102101305
شنبه ، ۸خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها