واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۰۱:۰۹
یک روزنامه ژاپنی در مقالهای به قلم پاتریک پار، استاد دانشگاه آکادمی بینالمللی کالیفرنیای جنوبی در لسآنجلس نوشت: تا سال 2015 ایالات متحده و روسیه تقریبا 93 درصد همه تسلیحات هستهای را در کنترل دارند. این آمار سرسامآور میراث جنونآمیز دورهای دهها ساله، معروف به جنگ سرد است. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از ژاپن تایمز، در ایالات متحده، کشوری که به مراتب دربارهی ذخایرش نسبت به روسیه شفافسازی بیشتری دارد، تسلیحات هستهای به سه دسته تقسیم میشوند: 2080 سلاح مستقر، 2680 سلاح در انبار و 2340 سلاح هستهای که از رده خارج شدهاند. خیلی عجیب است که بگوییم این تسلیحات در مسیر برچیده شدن هستند. یک موشک منتهن، بخش ستاگایای توکیو با هیگاشی اوزاکا را منفجر میکند که اهمیت این تعداد تسلیحات هستهای را نشان میدهد. زمانی که باراک اوباما در خلال چهارمین و آخرین سفرش به ژاپن به عنوان رییسجمهور ایالات متحده از یادبود صلح هیروشیما دیدار میکند گفتن "متاسفم" به جای این که اقدام خوبی باشد، آسیب بیشتری به همراه خواهد داشت. دونالد ترامپ، نامزد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بر روی این ضعف میهنپرستانه انگشت خواهد گذاشت و بار دیگر به حامیانش میگوید که آمریکا یک بازنده است که به سراسر جهان سفر میکند و برای پیروزیهای گذشتهاش عذرخواهی میکند و بسیاری از آمریکاییها که کمتر با فرکانس جهان هماهنگ هستند به نشانه موافقت سر خود را تکان خواهند داد: عذرخواهی چه چیز خوبی به همراه دارد؟ هیچ چیز. ( در نظر داشته باشید دبیر رسانهای کاخ سفید علنا اعلام کرده است که اوباما عذرخواهی نخواهد کرد.) البته اوباما کاملا از واکنشهای سیاسی بالقوه آگاه است. سالهای انتخابات، آمریکا را به سرزمین تشنج تبدیل میکند. همه چیز بزرگنمایی میشود و کشور خود را به دو بخش آبی و قرمز تبدیل میکند مانند تیمهای ورزشی که به دنبال قهرمانی هستند. واقعیت این است که اوباما در طول زندگیش نسبت به دیگر رییسانجمهور آمریکا در تاریخ از نزدیک با فرهنگ ژاپن آشنا بوده است. در اولین شرح حالش با عنوان "رویاهایی از پدرم" که سالها پیش از ریاست جمهوریاش نوشته شد، اوباما به توصیف سفری در جوانیاش پرداخت: "در توقفی سه روزه در ژاپن ما از میان بارانهای بسیار سرد عبور کردیم تا مجسمه برنزی بودا در کاماکورا را ببینیم و در یک گذرگاه که از میان دریاچههای کوههای بلند میگذشت، چای سبز و بستنی خوردیم" و همچنین چیزی که به کرات ذکر شده تربیت آسیاییاش است: "چهار سال در اندونزی سپری شد و مابقی کودکیش عمدتا در حوالی منطقه آسیایی ماکیکی در هونولولو. همانطور که موفقیت سازمان شهرداران برای صلح نشان داده است، درخواستی جهانی برای رسیدن به جهانی عاری از سلاح هستهای تا سال 2020 وجود دارد. از سال 1982 بیش از 7هزار شهر (شامل بیش از 200 شهر ایالات متحده) عضو این سازمان شدهاند. برای اوباما، قدردانی از این تلاش 10 برابر موثرتر از عذرخواهی 71 ساله است. اوباما میتواند حتی یک کاهش 50 درصدی در سلاحهای هستهای را بیش از آن که رییسجمهور بعدی زمام امور را به عهده بگیرد تضمین دهد. زمانی که اوباما دربارهی مساله خلع سلاح هستهای تحت فشار قرار میگیرد، اغلب این جمله را بیان میکند: ما مشغول برچیدن ذخایر سلاحهای هستهایمان با همکاری روسیه هستیم. این چهار کلمه آخر بسیار مهم هستند زیرا روسیه به ندرت در این زمینه یاری بخش بوده است. اگر آنها حتی از تعیین میزان دقیق سلاحهای هستهای که در اختیار دارند، سرباز میزنند چطور روسها در فرایند پیچیدهای چون خلع سلاح هستهای همکاری خواهند کرد؟ یک اقدام نویدبخش توسط اوباما در این مرحله پایانی به مراتب ارزشمندتر از یک عذرخواهی ساده خواهد بود. با این حال نباید انتظار داشت که اوباما به طور علنی جهانی عاری از سلاح هستهای را خواستار باشد. اوباما به عنوان یک آمریکایی به ساختار کنونی قدرت ایمان دارد. "الحاق آلمان و ژاپن به سیستم جهانی دموکراسیهای آزاد و اقتصاد بازار آزاد به طور موثری تهدید درگیریهای قدرتهای بزرگ درون جهان آزاد را رفع کرد". اوباما این موضوع را در کتاب دوم خود "بیپروایی امید" نوشت: چتر هستهای ما بود که از ورود اروپا و ژاپن به رقابت تسلیحاتی در خلال جنگ سرد جلوگیری کرد - دست کم تا این اواخر - و این موضوع منجر شد تا بسیاری از کشورها به این نتیجه برسند که سلاحهای هستهای ارزش دردسر را ندارند. با این حال چیزی که باقی میماند آن رقم زننده و فاحش است: 7 هزار عددی که دیگر کشورهای غیرمسلح به عنوان یک سیلی به چهرهشان تلقی میکنند: آنها هفت هزار تا سلاح هستهای دارند و ما حتی یکی از این سلاحها را نداریم. کاهش این تعداد به نصف در سال جاری روش محکمی برای نشان دادن سطح همکاری و احترام در برابر دیگر کشورهایی خواهد بود که از چنین جایگاه مناسبی برخوردار نیستند. این موضوع بهتر از یک عذرخواهی است. این امر عملگرایی است. یا همانگونه که مارتین لوترکینگ یکی از قهرمانان اوباما نوشت: چه وقت جهان کمهوش به پا میخیزد تا ببیند که سیاست سختگیرانه و جدی نمیتواند صلح به ارمغان آورد؛ آموزش نظامی جهانی نمیتواند صلح به ارمغان آورد؛ تهدید بمب اتم نمیتواند صلح به ارمغان آورد، اما فقط از طریق در اولویت قرار دادن عشق، بخشش و عدالت ما میتوانیم صلح را به دست آوریم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]