محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846118387
فرهنگ در رسانه - سایت خبری تحلیلی بولتن
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: آرمان، آفتاب یزد، ابتکار، اعتماد، افکار، اطلاعات، ایران، تفاهم، جام جم، جوان، جمهوری اسلامی، حمایت، خراسان، راه مردم، حمایت، روزان، رویش ملت، سیاست روز، شرق، شهروند، قانون، قدس، کیهان، مردم سالاری، وطن امروز و همشهری روزنامه هایی هستند که روزانه به آن ها پرداخته و سعی می کنیم گلچینی از بهترین های آنها را در یک سبد فرهنگی به خدمت شما عرضه کنیم.گروه فرهنگی: امروزه رسانه ای نیست که فعالیت داشته باشد و به مقولات فرهنگی توجهی نکند. چه اینکه فرهنگ و رسانه دو روی یک سکه بوده و اصلاً نمی توان دم از کار رسانه ای زد ولی مقولات فرهنگی را نادیده گرفت. در این شرایط، یکی از مهمترین رسانه هایی که از قدیم الایام و به طور مدام، موضوعات فرهنگی را مورد بررسی قرار داده است، روزنامه ها بودند. تا جایی که بعید است تا امروز روزنامه منتشر شده باشد که هیچ بهره ای از فرهنگ نبرده باشد. به گزارش بولتن نیوز، در روزگار ما نیز روزنامه های موجود با گرایشات سیاسی و فکری گوناگون، دست به این کار زده و در قالب های مختلف، به مسائل فرهنگی می پردازند. اما نکته اینجاست که این همه تولیدات فرهنگی منتشر شده در روزنامه ها برای دیده شدن پا به این جهان گذاشته اند. به عبارت دیگر، مطلبی که دیده نشود گویی اصلاً تولید نشده است. اما آیا با حجم انبوه سایت ها و مجلات و روزنامه ها و رسانه های مختلف دیگری که وجود دارد، می توان به همه آن ها پرداخت و مطالب شان را از نظر گذراند؟ جواب معلوم است … * * * آرمان/ همیشه دغدغه نوشتن داشته ام داریوش مهرجویی کارگردان شناخته شده سینمای ما، امسال با کتاب «آن رسید لعنتی» در بیست و نهمین نمایشگاه کتاب تهران حضور داشت. او آن چنان که در کارهای قبلی اش نگاهی اجتماعی را مد نظر قرار داده بود در کتاب «آن رسید لعنتی» هم کارش را با درون مایه پول و مشکلاتی که این واژه در زندگی اجتماعی با خود به همراه دارد پی گرفته است. به بهانه انتشار آخرین رمان این کارگردان شهیر، امید ایرانیان با او گفت وگویی انجام داده که در ادامه می خوانید: آقای مهرجویی این نخستین بار نیست که مخاطبان ادبیات ایران شاهد حضور شما به عنوان یک کارگردان و البته فیلمنامه نویس شناخته شده در حوزه کتاب هستند. «آن رسید لعنتی» آخرین نوشته شما در نمایشگاه کتاب رونمایی شد. توضیح دهید چرا بعد از مدت ها کار و فعالیت در حوزه سینما و حتی تلاش های زیادی که برای آغاز فیلم جدیدتان یعنی سنتوری ۲ انجام دادید دوباره به سراغ نوشتن رمان رفتید؟ راستش این برای من این یک دغدغه بزرگ است. البته در ابتدا باید به این نکته اشاره کنم که از نظر من هیچ تفاوتی میان یک کارگردان بودن و یک نویسنده بودن وجود ندارد به ویژه که من در طول تمام سال های فعالیتم در سینما بسیاری از فیلمنامه های کارهایم را هم خودم نوشته ام و همیشه دغدغه نوشتن داشته ام. حالا اینکه بشود غیر از نوشتن فیلمنامه به سراغ رمان و داستان به عنوان یک گونه ادبی مجزا هم رفت خیلی خوب است و برای خود من لذت بخش است که مردم کتابم را بخوانند و با آن ارتباط برقرار کنند. از منظر فنی چطور با این تفاوت مواجه می شوید؟ یعنی به لحاظ ساختاری چه تفاوت هایی در کار وجود دارد که باعث می شود شما در مواقعی نوشتن را به ساختن فیلم ترجیح دهید... به نکته خوبی اشاره کردید. مساله در اینجا صرفا سلیقه من یا دیگری نیست. من البته در مورد علاقه ام به نوشتن بسیار گفته ام اما بحث بر سر این است که خیلی از اوقات فیلم ساز با محدودیت زمان مواجه است. او در خوش بینانه ترین حالت ممکن فقط دو ساعت برای نشان دادن تمام آنچه منطور نظرش بوده وقت دارد و این اصلا برای نشان دادن تمام جزئیات کافی نیست. حالا فرض کنید همان فیلم ساز آمده و مشغول نوشتن یک کتاب شده. طبیعی است که برای نوشتن رمان یا قصه اش خیلی وقت دارد، با بسیاری از محدودیت ها مواجه نیست و از سوی دیگر می داند که فقط مخاطبان کارهای او هستند که آن اثر را می خوانند و حتی اگر هم در میانه راه خسته شدند می توانند استراحت کنند و بعد به خواندن ادامه دهند. اما در سینما شما اگر بخواهی وارد جزئیات خیلی دقیق شوی ممکن است بخشی از تماشاگران که به سینما رفته اند آنجا را ترک کنند. محدودیت هایی که از آنها سخن گفتید تا چه حد بیرونی هستند؟ شما احتمالا از شیوه نظارت بر فیلم های سینمایی اطلاع دارید، خیلی اوقات برای خود من این مشکل پیش آمده که برای یک پلان بارها مجبور شوم دوباره فیلمبرداری کنم و حجم ممیزی در سینما خیلی بیشتر از آن چیز است که در کتاب و ادبیات و رمان وجود دارد. یعنی در حوزه نوشتن شما از این بابت هم دست بازتری دارید. از همین منظر هم هست که معتقدم رمان مدیوم قوی تری است. در مورد کتاب جدیدتان «آن رسید لعنتی» هم صحبت کنید. درون مایه این کتاب چیست و از چه منظری مورد نگارش قرار گرفته است؟ در این کتاب من درون مایه اثر را به موضوعی همه گیر که خیلی از مشکلات را حل می کند و البته تباهی ها و قهرها و نامهربانی ها هم ممکن است به خاطر آن اتفاق بیفتند قرار داده ام. تم اصلی این رمان پول و ثروت است و البته حرص و طمعی که ممکن است در دل انسان ها بیندازد. قصه این رمان درباره یک برنامه ساز است که با تلویزیون کار می کند اما پولش را نمی دهند و بعد مشکلاتی ایجاد می شود که بهتر است رمان را بخوانید تا با آنها مواجه شوید. ابتکار/ در روز ملی فردوسی با اهدای لوح زرین از شوالیه آواز ایران تقدیر شد شهرام ناظری و عشق به وطن شهرام ناظری در آیین روز ملی فردوسی گفت: ما به تشویق شدن عادت نداریم اما نیرویی باعث شده پیش برویم، و این نیرو چیزی جز عشق نیست. عشق به وطن باعث شده پیشنهادهای کشورهای دیگر را کنار بگذارم. به گزارش ایسنا، آیین روز ملی فردوسی با حضور احمد مسجدجامعی (عضو شورای اسلامی شهر تهران)، یاسر موحدفرد (دبیرکل بنیاد فردوسی)، ایرج راد (مدیرعامل خانه تئاتر)، جواد امام (مدیرعامل بنیاد باران)، ایرج حسابی (مدیرعامل بنیاد پروفسور حسابی)، فرهاد طلوع کیان (عضو کمیته ورزش کمیسیون ملی یونسکو)، علی اکبر خدابخش (مدیر روابط عمومی معاونت صدای سازمان صدا و سیما) و ناصر عظیمی (مدیرعامل موسسه پیشکسوتان ورزش) از سوی بنیاد فردوسی با همکاری موسسه فرهنگی هنری فردوسی توسی و بنیاد رودکی 25 اردیبهشت برپا شد. در آغاز این آیین، میثم موحدفرد (مدیرعامل موسسه فرهنگی هنری فردوسی توسی) ضمن خوشامدگویی به اهل فرهنگ و هنر با نقد «برخی از کسانی به دنبال راه اندازی نهادیهم نام بنیاد فردوسی هستند» گفت: بیش از 10 سال است که بنیاد فردوسی با حضور فردوسی شناسان و هنرمندان برجسته در ایران پایه گذاری شده و اقدام های شایسته ای در جهان برای بازشناسی فرزانه توس به انجام رسانده است. به همه فرهنگ دوستان می گوییم که ما بنیاد فردوسی هستیم و با توان افزون و بدون بودجه ای رسمی، یازدهمین بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی را برگزار کرده ایم. در روز ملی گرامی داشت فردوسی با پیشکش لوح زرین بنیاد فردوسی به شهرام ناظری از سوی یاسر موحدفرد (دبیرکل بنیاد فردوسی)، نکوداشت «شوالیه آواز ایران» انجام شد و در این نکوداشت اسفندیار ایمان زاده، سردیس شهرام ناظری را با حضور احمد مسجدجامعی و ایرج راد به این هنرمند پیشکسوت تقدیم کرد. شهرام ناظری در سخنانی کوتاه با «سپاس از بنیاد فردوسی که بیش از یک دهه بدون بودجه و با یاری هنرمندان و پژوهشگران توانسته کارهای ارزشمندی انجام دهد» گفت: ما به تشویق شدن عادت نداریم اما با وجود همه این ها، نیرویی باعث شده که ما پیش برویم، و این نیرو چیزی جز عشق نیست که ما را همچنان به تکاپو وامی دارد. این عشق به وطن است که باعث شده من با وجود شرایط سختی که در انجام کارهای فرهنگی هنری وجود دارد، پیشنهادهای ویژه ای را که از کشورهای دیگر داشته ام کنار بگذارم و با همان نیروی عشق روی شاهنامه کار کنم. این هنرمند افزود: من در این 37 سال عاشقانه آن چه را که باید در عرصه هنر موسیقی انجام داده ام؛ چرا که خودم نیز به واسطه کرد بودنم و بزرگ شدن با بزرگان شعر ادب و فارسی، عرق ویژه ای به این موضوع دارم و همچنان تا جایی که بتوانم این راه را ادامه می دهم. کار بر روی شاهنامه و اجرای قطعاتی در کشورهای گوناگون، موجب شد که با انتشار این آثار برخی متوجه شوند که با خواندن شاهنامه و اجرای آن، آموزه های شعر و فرهنگ فارسی را به همگان یادآوری می کنم. من در این راستا با حضور در بیشتر برنامه های مرتبط با شاهنامه و فردوسی به ویژه بزرگداشت هایی که 11 دوره آن را بنیاد فردوسی برگزار کرده است و اجرای شاهنامه خوانی، این دین ملی را ادا می کنم. ناظری با نقد بودجه اندک و وقت کمی که برای شاهنامه در عرصه هنر گذاشته می شود، پس از شاهنامه خوانی و تکنوازی سه تار و اجرای قطعه ای از مقدمه «بیژن و منیژه» اظهار کرد: من ترجیح می دهم کار جدیدی را اجرا نکنم؛ چرا که در برخی از اجراهایم، دیده ام که پیش از انتشار آن اثر انواع گوناگون آن تقلید و منتشر شده است که این اتفاق خوبی نیست. امروزه شاهد کپی برداری از آثار هنرمندان هستیم که این رویداد برای عرصه هنر تاسف برانگیز است. احمد مسجدجامعی هم با قدردانی از "تلاش های بنیاد فردوسی که در دهه اخیر توانسته گام های مهمی را برای ثبت های جهانی در یونسکو بردارد” گفت: ویژگی های شاعر گرانقدرمان فردوسی بسیار است. هماره کشورهای دیگر به دنبال چنین شخصیت هایی هستند تا در زیر پرچم برافراشته آنان بتوانند فرهنگ خود را به دنیا معرفی کنند اما ما قدر فردوسی را ندانسته ایم. او افزود: مبنای شعر فردوسی، «خرد» و «داد» است و این شاعر اثر ارزشمندش را با همان دو عنصر آغاز می کند. روایت عقل، فهم و معنویت از دیگر ویژگی های اشعار این شاعر ارجمند است. همچنین نگرش فردوسی نسبت به ایران هم مفهوم خردگرایی و عقلانیت را یادآوری می کند. در آیین روز ملی فردوسی به پاس تلاش فراهم آوری پرونده ثبت جهانی چوگان در یونسکو از حمزه ایلخانی زاده (رییس پیشین فدراسیون چوگان) تقدیر شد. همچنین از رمان «حیرانی» با نگاهی به اساطیر شاهنامه نوشته محمدعلی سجادی با حضور ایرج حسابی و هنرمندان پیشکسوت اصغر همت و مهدی میامی رونمایی شد. از دیگر برنامه های این آیین ملی، شعرخوانی در ستایش فردوسی توسط افشین علاء، شاهنامه خوانی محلی رستم لطیفی، نقالی دوزبانه کودکان، مهبد و مهدیس کرمی پور، اجرای نقاشی خط حسن طزری و ضرب نوازی سیروان نوروزی، مرشد برتر ایران بود. نمایشگاه «یکصد سردیس مفاخر ایران زمین» از اسفندیار ایمان زاده نیز در کنار برنامه تالار رودکی به علاقه مندان تقدیم شد. ابتکار/ واکنش اصغر فرهادی به سرمایه گذاری دختر پادشاه قطر تازگی خبری منتشر شد مبنی بر سرمایه گذاری یک موسسه قطری در فیلم «فروشنده»در این باره از اصغر فرهادی سوال شد که آیا آنها سرمایه گذار و تهیه کننده فیلم هستند؟ اصغر فرهادی نیز در پاسخ به این پرسش عنوان کرد: تهیه کنندگان فیلم من و کمپانی ممنتو هستیم. وقتی تصمیم به ساخت فیلم گرفتم و مقدمات ساخت آن فراهم شد، تهیه کننده و همچنین سرمایه گذار فیلم خودم بودم. همزمان با کامل شدن نگارش فیلمنامه و در طول تولید، کمپانی فرانسوی «ممنتو» که پیش از این تهیه کنندگی فیلم «گذشته» را برعهده داشت و پخش کننده دیگر فیلم های من است، درخواست کرد که فیلمنامه را مطالعه کند. آنها پس از مطالعه فیلمنامه، تقاضای سرمایه گذاری بخشی از فیلم را کردند و در نهایت تصمیم بر این شد که من و الکساندر ماله گی (مدیرعامل ممنتو) تهیه کننده مشترک این فیلم باشیم. در تیتراژ، تهیه کنندگان، کمپانی ممنتو و من هستیم. در رابطه با حضور «دوحه فیلم فستیوال» به عنوان تهیه کننده و سرمایه گذار، خبری که منتشر شده، یا از سر بی اطلاعی یا شیطنت است. جام جم/ محمد گلریز: مادرم گفت شیرم را حلالت نمی کنم اگر در جای ناصواب بخوانی خواننده خاطره ساز سال های بعد از پیروزی انقلاب. خیلی از مردم سرود هایی را که او در دهه 60 می خواند، زیر لب زمزمه می کردند. صدایش به عنوان میراث شفاهی ایران در سازمان میراث فرهنگی ثبت شده است. تصویر محمد گلریز: مادرم گفت شیرم را حلالت نمی کنم اگر در جای ناصواب بخوانی محمد گلریز برای سرودی که به مناسبت شهادت آیت الله مطهری خواند به دیدار امام راحل رفت و در سال 89 به عنوان خواننده ماندگار از او قدردانی شد. گلریز دو پسر و یک دختر دارد. همسرش مذهبی و محجبه است. خودش می گوید: «برخی وقتی حجاب همسر مرا می بینند، متعجب می شوند چون به نظرشان همسر خواننده ها نباید آدم محجبه ای باشد! در حالی که موسیقی مغایرتی با دین ندارد، اگر هدفمند و والا باشد». با گلریز درباره خانواده پدری اش و محیطی که در آن بزرگ شده است، گفت وگو کردیم. در خانواده مذهبی متولد و بزرگ شده اید، از فضای خانواده تان برایمان بگویید . در خانواده ای کاملا مذهبی متولد شدم در محله دردار. دوره ابتدایی را در مدرسه گلشن درس خواندم و دوره دبیرستان به مدرسه اقبال رفتم. اجداد مادری ام همه روحانی بودند که به نام سادات شیرازی معروف هستند. پیشینه اجداد مادری ام به سلطان الواعظین می رسد که یکی از مفاخر علمی روحانیت است. پدرم یکی از مداحان قدیمی تهران بود که همه او را به نام مرشد حسین می شناختند. آنقدر صدای خوبی داشت که برخی به او می گفتند، حسین بلبل . بنابراین صدای پدر در تشویق و ترغیب شما به خوانندگی تاثیر داشت؟ پدرم موسیقی را خوب می شناخت و ردیف و دستگاه های موسیقی ایرانی را بلد بود. از پدرم آوازی به یادگار دارم که در دستگاه بیات اصفهان در وصف حضرت فاطمه (س) و در تجلیل مقام مادر خوانده است.پدرم صدای خیلی خوبی داشت و مشوق اصلی ما هم بود. در خانواده ای چنین مذهبی چطور شد شما حرفه خوانندگی را انتخاب کردید؟ نفس خوانندگی و موسیقی فاخر و سالم مغایرتی با دین ندارد. اگر موسیقی درست باشد، شعر فاخری انتخاب شود و هدف برتر و بزرگی پشتش باشد که دارای موضوعات انقلابی، اجتماعی و سیاسی باشد و در فضای خوب و سالمی اجرا شود، با اصول و فروع دین مغایرتی نخواهد داشت. ازدواج پدر و مادر شما چطور شکل گرفت؟ چون مادرتان از خانواده ای روحانی و مذهبی بوده است. پدرِ مادرم واعظ بود و پدرم را در مجالس و محافل مختلف می دیده و با هم صحبت می کرده اند و این آشنایی به ازدواج پدر و مادرم منجر شده. این را هم بگویم که مادرم معلم قرآن بود. مادری که به قرآن تسلط داشته، چگونه شما را تربیت کرد که هم استعداد شما بروز پیدا کند و هم بتوانید زندگی سالمی داشته باشید؟ به نظر می آید خانم میانه رو و روشنفکری بودند. درباره موسیقی گُمانه های مختلفی وجود دارد، برخی فکر می کنند موسیقی گناه است در حالی که موسیقی یعنی اوج هماهنگی. اشعار خوب و فاخر را می توان در قالب موسیقی، موزون تر خواند که بر مخاطب اثر بیشتری داشته باشد. همه گونه های موسیقی لهو و لعب نیست.مادرم خیلی از من مراقبت می کرد که راه را اشتباه نروم. یادم هست همیشه می گفت «محمد ! شیرم را حلالت نمی کنم اگر در جای ناصواب بخوانی.» همیشه تلاش کرد ه ام مادرم از حرفه ام راضی باشد. برای همین بود که بعد از پیروزی انقلاب به سمت خواندن اشعار انقلابی رفتم و آوازی در رثای شهید مطهری خواندم که امام راحل هم از آن قدردانی کردند. اگر در آواز و موسیقی هدف والایی داشته باشی، مسلما راه را اشتباه نخواهی رفت. من در حضور شخصیت ها و چهره های شاخص، کنسرت اجرا کرده ام و هیچ کس به آنها خرده نگرفته، چون هم شعر و هم موسیقی آن فاخر و هدفمند بوده است.آواز ها و سرودهای انقلابی تاثیر زیادی بر مردم داشت و دارد، اما چند سالی است که به آن اصلا توجه نمی شود. هر چیزی دوره ای دارد، به نظرم موسیقی و سرودهای انقلابی به روز نشد و نتوانست جایگاه خود را حفظ کند، شاید بهتر بود روی آن بیشتر کار می شد. بله درست است. ولی ما هنرمندان زیادی در این حوزه داریم، باید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا وسیما بیشتر روی این گونه آثار سرمایه گذاری می کردند و نمی گذاشتند که سرودها و موسیقی انقلابی به حاشیه برود. در بچگی بیشتر تحت تاثیر مادر بودید یا پدر؟ کدام یک بیشتر در تربیت شما دخیل بودند؟ هر دو به یک میزان به ما و تربیت مان توجه می کردند. در خانه ما چیزی به نام پدرسالاری یا مادرسالاری وجود نداشت. چند تا بچه بودید؟ اکبر، عباس، محمود، محمد و ابوالقاسم. خواهر ندارم. در مسیر خوانندگی تان چه کسانی از شما حمایت کردند؟ پدرم خیلی از من حمایت کرد. اما همیشه نصیحت می کرد که اشعاری را برای خواندن انتخاب کنم که دغدغه مردم باشد و به کار آنها بیاید و در مکان هایی آواز بخوانید که مسائل انحرافی در آنجا نباشد. مادرم همیشه می گفت در این راه دام ها و خطرهای زیادی هست. وقتی به شهرت رسیدی، مراقب باش و اگر مردم به تو توجه کردند کار خطایی ازشما سر نزند. علامه جعفری در این باره گفته اند که موسیقی حرکت روی لبه تیغ است و با کوچک ترین حرکت یا می توان به بخش خوب آن وارد شد یا به ورطه بدی افتاد. مادرم هم دقیقا همین توصیه را به ما با زبان عامیانه می کرد. با نصیحت مادر درباره شهرت چطور کنار آمدید؟ ما اگر کار را برای مردم و خدا انجام دهیم، دچار غرور و خودبینی نمی شویم. معتقدم راز ماندگاری هنرمند تواضع است.باید مراقب بود دچار لغزش نشوی. تکبر بدترین خصلتی است که باعث شکست هنرمند می شود، نباید روی موج شهرت حرکت کرد، چون خیلی زود هنرمند را به زمین می زند. به نظرم باید روی این موضوع هم فرهنگ سازی کرد که هنرمندان دچار تکبر و غرور نشوند و همیشه برای خدا و مردم کار کنند. درباره برادرتان بگویید که دو راه کاملا متفاوت انتخاب کردید، در حالی که شما در یک خانواده و تحت نظر پدر و مادری مشترک بزرگ شدید؟ برادرم قبل از انقلاب فعالیت می کرد.فضای آن سال ها طور دیگری بود، باید خیلی قوی می بودی که می توانستی از آن همه فضا و امکان ناسالم، جان سالم به در ببری. پدر ومادرم خیلی مخالف کار برادرم بودند. همیشه به او نصیحت می کردند که به جاهای ناصواب نرو، اما محیط طوری بود که اگر می خواستی خواننده شوی، باید با شرایط آن زمان خود را تطبیق می دادی.وسوسه خواندن هم خیلی زیاد بود. در سال 42 به برادرم شبی 2200 تومان برای آواز خواندن می دادند و این مبلغ در آن دوره خیلی وسوسه انگیز بود. بنابراین می توان به این نتیجه رسید که خانواده تا حدودی می تواند در انتخاب های فرزندانشان و راهی که آنها می روند، موثر باشد؟ بله ! خانواده تا زمانی که بچه به مدرسه نرفته، خیلی روی او تاثیر دارد، اما وقتی که بچه وارد جامعه و مدرسه می شود، این دو مکان روی او و سرنوشتش تاثیرگذار است . معتقدم 50درصد خانواده و 50 درصد جامعه روی شخصیت افراد تاثیر می گذارد. هم خانواده و هم جامعه می توانند به بچه ها الگو بدهند. نمی توان یک بُعدی به این قضیه نگاه کرد. طاهره آشیانی - جام جم جام جم/ «رژه پنگوئن ها» برای پیدا کردن راوی دومین قسمت فیلم مستند تحسین شده «رژه پنگوئن ها» با ورود به مراحل پایانی تولید، به دنبال صدای بازیگری می گردد که روایت کننده داستان پنگوئن ها باشد. به گزارش جام جم آنلاین ، مورگان فریمن بازیگر سیاه پوست سینما راوی داستان قسمت اول بود. اما شواهد امر حکایت از آن می کند که وی با قسمت دوم همکاری ندارد. سازندگان فیلم که از همکاری فریمن با قسمت اول نهایت رضایت را دارند، می گویند به دلیل حال و هوای داستان قسمت دوم باید از صدای تازه ای استفاده کنند. لوک ژاکوت کارگردان فرانسوی این مستند، زمستان سال قبل به مدت دو ماه با دوربین خود به دنبال پنگوئن ها به راه افتاد و از آن ها فیلم گرفت. به نوشته نشریه اسکرین اینترنشنال، داستان قسمت تازه «رژه پنگوئن ها» در باره پنگوئن جوانی است که اولین سفر بلند خود را تجربه می کند. او هم مثل بقیه پنگوئن ها، پس از پایان فصل زمستان با فراخوان و تماس مرموزی روبرو می شود، که براساس آن پنگوئن ها راهی یک مقصد ناشناخته می شوند. به همین دلیل، قسمت دوم فیلم با نام «رژه پنگوئن ها: تماس» به روی پرده سینماها می رود. فرانسه اولین کشوری است که فیلم را نمایش عمومی خواهد داد. سینماهای این کشور اروپایی در اوایل سال 2017، میزبان این مستند خواهند بود. سینماهای آمریکای شمالی برای اواخر فصل تابستان 2017، فیلم را اکران عمومی خواهند کرد. قسمت اول فیلم در سال 2005 فروشی 128 میلیون دلاری در سینماهای آمریکای شمالی کرد و لقب پرفروش ترین مستند تاریخ سینمای این محل را گرفت. آکاذمی اسکار هم در مراسم جوایز اسکار سال 2006، اسکار بهترین مستند سال را به این فیلم داد. جوان آنلاین/ گزارش میدانی «جوان» از سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن تلاش برای راه اندازی دیپلماسی قرآنی در خارج از کشور حسن ربیعی، سخنگوی سازمان اوقاف و امور خیریه از راه اندازی بحث دیپلماسی قرآنی در خارج از کشور به منظور تعمیق ارتباط میان مسلمانان خبر داد. نویسنده : بهنام صدقی به گزارش «جوان»، در حالی که تنها یک روز به اختتامیه سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم امسال باقی مانده است، محل مسابقات و نمایشگاه جنبی آن با استقبال خوب و بی نظیر مردم و بازدید کنندگان روبه رو شده است. از آنجا که حوزه قرآن یکی از حوزه های پر مخاطب در کشور است، مسابقات بین المللی قرآن کریم نیز که هر ساله از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شود، بزرگ ترین نماد این حوزه محسوب می شود. نکته حائز اهمیت این است که آنچه در مسابقات قرآن امسال به آن توجه خوبی شده است، فضای خانوادگی آن است. بحث خانواده از دیرباز تاکنون در اسلام و قرآن مورد توجه و سفارش بوده و همچنین در آیات و روایات رسیده از ائمه و معصومین بارها مورد تأکید قرار گرفته است. امروزه پیوند بین اعضای خانواده به دلیل مدرن شدن زندگی، کم و دورهمی های خانوادگی کمرنگ شده است. یکی از اموری که می تواند این پیوند را برقرار و برای دقایقی اعضای خانواده را کنار هم جمع کند، قرآن خواندن دسته جمعی و بحث درباره آیات آن است. پس چه فضایی بهتر از جو صمیمی خانواده که این امر را در فرزندان نهادینه می کند؛ امری مهم که در سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم نیز به صراحت دیده شده و مسابقات قرآن با همین هدف به فعالیت خود ادامه می دهد. حسن ربیعی، سخنگوی سازمان اوقاف و امور خیریه در گفت و گو با «جوان» درباره حال و هوای این دوره از مسابقات بین المللی قرآن کریم می گوید: سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن با حضور نمایندگان بیش از 75 کشور جهان در دو رشته حفظ و قرائت قرآن کریم برگزار شده و در ایام برگزاری مسابقات 130 نفر از حافظان و قاریان جهان اسلام شامل 57 حافظ کل، 57 قاری و 16 حافظ روشندل تاکنون در این مسابقات به رقابت پرداخته اند و از این پس نیز به رقابت خواهند پرداخت. شرکت کنندگان جهانی ربیعی در ادامه می گوید: در مسابقات امسال از قاره آفریقا 32 کشور، قاره آسیا 23 کشور، قاره اروپا 20 کشور، قاره امریکا دو کشور و قاره اقیانوسیه یک کشور حضور دارند. مسابقات این دوره از مسابقات نیز از تاریخ 22 اردیبهشت ماه شروع شده و تا 28 اردیبهشت هم ادامه دارد. افتتاحیه این مسابقات نیز با حضور رئیس مجلس شورای اسلامی، آقای علی لاریجانی انجام شده و اختتامیه آن روز سه شنبه 28 اردیبهشت ماه است. سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن برای اولین بار در طول سی و دو سال گذشته در مصلی برگزار شد. دلیل برگزاری مسابقات در مصلی نیز این بود که فضا و محیط مصلی معنوی است، هنرمندانه است، معماری جذابی دارد و ظرفیت بالای پذیرش جمعیت را دارا است. به طوری که در مصلای تهران امکان تردد و جابه جایی برای حدود 70 هزار نفر فراهم شده است. مدیر کل حوزه ریاست و روابط عمومی در ادامه اظهار می کند: امسال که برای اولین بار سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن در مصلای تهران برگزار می شود این استقبال، مردمی واقعاً بی نظیر بوده و جای تعجب دارد. این در حالی است که ما حتی تصور این را هم نداشتیم که این دوره را با این کیفیت و این سطح و با استقبال با شکوه مردم برگزار کنیم. اصلاً تصور نمی کردیم که با چنین استقبال وصف ناپذیری از سوی اقشار مختلف مردم رو به رو شویم. راه انداختن بحث دیپلماسی قرآنی در خارج از کشور وی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح می کند: استقبال مردم از سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن روزانه حدود 3 تا 4 هزار نفر بوده و مسابقات در سه مرحله مقدماتی (شرط ورود به مسابقات)، نیمه نهایی و نهایی برگزار می شود. البته امسال مرحله مقدماتی از دور مراحل حذف شده و جای خود را به مرحله شرط ورود به مسابقات داده است. بدین گونه که شرکت کنندگان با انجام دادن قرائتی ارزیابی شده و نتایج ورود یا عدم ورود آنها به دور بعدی مسابقات به آنان اعلام می شود. همه این مراحل نیز با هدف بالا بردن سطح و کیفیت مسابقات این دوره از مسابقات بین المللی قرآن انجام گرفته و تحقق یافته است. وی با بیان اینکه طی سال های گذشته در دیداری که با رهبر معظم انقلاب داشتیم، ایشان بر ارتقای کیفی و کمی مسابقات تأکید داشته اند، گفت: هدف ما نیز در درجه اول، نشر فرهنگ و معارف قرآنی در کشور است و تلاش داریم در خارج از کشور بحث دیپلماسی قرآنی را راه بیندازیم؛ چراکه ارتباط با آنها از طریق قرآن راحت تر است. حسن ربیعی، مسئول کمیته تبلیغات و اطلاع رسانی ادامه می دهد: ما علاوه بر مسابقات برنامه های جانبی نیز مد نظر قرار داده ایم؛ برنامه هایی مثل برگزاری مسابقات بزرگ قرآن کریم. در واقع مجموعه ای از نهادهای قرآنی و مؤسسات فرهنگی و همچنین تولیدات قرآنی عرضه شده اعم از کتاب و سی دی و... است. محوریت مسابقات پیگیری حقوقی فاجعه منا است ربیعی با طرح این پرسش که چرا برنامه های قرآنی جذابیت و هیجان ندارند، می گوید: ما این سؤال را از رسانه ها داریم و رسانه ها هم این سؤال را از ما دارند که چه کاری انجام دهیم تا عنصر هیجان را در دل مسابقات قرآن ایجاد کنیم؟ وی در پاسخ به این سؤال که محوریت مسابقات قرآن چیست، می گوید: جدای از بحث هیجان و نشاط توأم با آیات قرآن در کل محوریت این مسابقات، معرفی شهدای منا (شهدای قاری) به عنوان شهدای شاخص و پیگیری حقوقی فاجعه دردناک منا و کشته شدن پنج تن از شهدای قرآنی است. به نوعی یادآوری فاجعه منا به منظور پیگیری حقوقی این رخداد جانسوز است. سخنگوی سازمان اوقاف و امور خیریه در خاتمه تأکید می کند: مسابقات بین المللی قرآن جمهوری اسلامی ایران، بزرگ ترین رویداد قرآنی جهان اسلام است. این مسابقات در واقع ویترین قرآنی کشور است که سالی یک بار برگزار می شود. بخش دیگر برنامه های جانبی، همایش بین المللی بانوان فعال قرآنی است که صبح امروز نیز شمار زیادی از بانوان به رقابت پرداختند و نفرات برتر آنها مشخص شدند و مورد تقدیر و تجلیل قرار گرفتند. بخش دیگر نیز بخش رسانه ها است. این در حالی است که بیش از 30 رسانه روزانه به تبادل اخبار، رویدادها، سخنرانی ها، اطلاعات و دیگر مطالب مربوط به سی و سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم می پردازند. حمایت/ واکنش های جالب رژیم صهیونیستی و حامیان غربی اش به برپایی یک نمایشگاه نمایشگاه « کاریکاتور هولوکاست» خواب از چشم نتانیاهو ربود کمتر از 48 ساعت از آغاز به کار نمایشگاه «کارتون و کاریکاتور هولوکاست» نگذشته بود که واکنش های مقامات اسرائیلی به برپایی این نمایشگاه شدت گرفت. با آنکه پیش از آغاز به کار این نمایشگاه هم زمزمه های مخالفت مقامات رژیم صهیونیستی با برپایی این نمایشگاه به گوش می رسید اما با آغاز به کار آن، مخالفت ها علنی شد. درخواست از جان کری برای محکوم کردن یک نمایشگاه اوج این عصبانیت و مخالفت را می توان در درخواست شنبه شب نخست وزیر رژیم صهیونیستی از وزیر خارجه آمریکا به عینه مشاهده کرد.نتانیاهو در تماس تلفنی با وزیر خارجه آمریکا خواستار محکومیت برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست در ایران شد. رسانه های صهیونیستی گزارش دادند بنیامین نتانیاهو در تماس تلفنی با جان کری از او خواسته که «مسابقه نمایشگاه انکار هولوکاست در ایران را محکوم کند». مشکل ما با ایران نه فقط سیاست ها بلکه ارزش های آن است همچنین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در جلسه دیروز یکشنبه کابینه این رژیم، بار دیگر اظهارات بی اساس خود درباره ایران و هولوکاست را تکرار کرد. بنیامین نتانیاهو در ادامه اظهارات بی اساس درباره هولوکاست، تاکید کرد که مشکل صهیونیست ها با ایران فقط سیاست هایش نیست بلکه ارزش های آن نیز است.به گزارش تایمز اسرائیل، نتانیاهو در کابینه این رژیم گفت: «ایران هولوکاست را انکار می کند، هولوکاست را مسخره می کند و در حال آماده شدن برای هولوکاستی دیگر است. به نظر من همه کشورهای جهان باید این را به شدت محکوم کنند». نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس افزود: «مشکل اسرائیل با ایران، فقط سیاست های ویرانگر و تهاجمی آن در منطقه نیست بلکه همچنین ارزش هایی است که بر آن استوار است». اعتراض شدید یونسکو به برپایی دومین نمایش هولوکاست البته باید تصریح کرد که برگزاری نمایشگاه کاریکاتو هولوکاست در ایران، بهانه ای برای اظهارات بی اساس نخست وزیر رژیم صهیونیستی و همچنین حامیان غربی آن شده است به طوریکه مدیرکل یونسکو هم به شدت از برپایی نمایشگاه هولوکاست در ایران انتقاد کرده و آن را به مسخره گرفتن یک واقعه تاریخی و موجبات تشدید تمایلات نژادپرستانه دانسته است. «ایرینا بوکووا» مدیرکل یونسکو در واکنش به گشایش دومین نمایشگاه هولوکاست در تهران ، آن را «به مسخره گرفتن یکی از برگ های غم انگیز تاریخ بشریت و موجب تشدید خشونت و نژادپرستی و برانگیخته شدن خشم» دانسته است. در بیانیه ای که از سوی وی منتشر شده آمده که برگزاری این نمایشگاه «با روحیه مدارای فرهنگ غنی پارسی و ارزش هایی که جمهوری اسلامی را به نامیدن سال 2010 به سال گفت وگوی تمدن ها کشاند» در تعارض است. بوکووا همچنین گفته که چنین رخدادی با ارزش های جهان شمول صبر و احترام و تلاش های یونسکو برای مبارزه با یهودی ستیزی همخوانی ندارد. به دنبال نفی یا اثبات هولوکاست نیستیم البته این سخنان در حالی مطرح شده که پیش از این و در نشست خبری آغاز به کار این نمایشگاه در تهران؛ « سید مسعود شجاعی طباطبایی» دبیر نمایشگاه بین المللی «کارتون و کاریکاتور هولوکاست» تاکید کرده بود که ما به دنبال نفی یا اثبات هولوکاست نیستیم اما رسانه های غربی به ویژه رژیم صهیونیستی آن را مسابقه نفی هولوکاست می دانند، در حالی که ما بحثمان درباره نبود آزادی بیان درباره موضوع هولوکاست در غرب است و این که چرا تاوان هولوکاست را باید مردم مظلوم فلسطین بدهند. وی تصریح کرده بود که در بخش چهره، شخصیت هایی چون نتانیاهو و هیتلر مطرح شده است و باز هم تاکید می کنم که ما به دنبال نفی یا تمسخر قربانیان جنگ جهانی دوم یا مباحث نئونازیسم نیستیم بلکه تنها به مظلومیت مردم فلسطین می پردازیم و رژیم صهیونیستی را ریشه تمام ظلم هایی که بر مردم فلسطین رفته است، می دانیم. رسالت/ بدرالدین ها بسیارند حمیدرضا مهدی زاده شهادت مظلومانه شهید بدرالدین یک بار دیگر به جهانیان ثابت کرد که شیعیان با تمام وجود پای آرمان مقدس هیهات من الذله ایستاده اند حتی اگر لازم باشد از خون خود نیز گذر می نمایند. سیدذوالفقار از بیروت به دمشق رفت تا پرچم پیروزی بر جهل و حماقت تکفیری های صهیونیست را که مولود نامشروع سعودی ها می باشند را به دست گیرد و شهد شیرین شهادت در راه نورانی اهل بیت پیامبر اکرم(ص) را سرکشد و به رفیق شفیقش حاج عماد بپیوندد. به راستی رژیم دریوزه سعودی آیا می پندارد که با شهادت امثال سیدذوالفقار مقاومت مظلومان در برابر ظالمان دیوصفتی چون آنها و سران بی شرف صهیونیست به پایان می رسد؟ زهی خیال باطل که 1400 سال پس از شهادت خونبار سید و سالار آزادگان جهان، چه بسیار شیردخترانی که از رحم های پاک مادران علوی به دنیا آمدند و بزرگ شده و ازدواج کرده و صاحب فرزند گشتند و کودکان خود را با روضه اباعبدالله الحسین خواباندند و با وصف رشادت های قمر منیر بنی هاشم بیدار کردند. سران ستمکار آل یهود آیا نمی دانند که آن کودکان یکی پس از دیگری رشد کرده و تبدیل به دلیرمردانی چون حاج ابراهیم همت، حاج حسین خرازی، حاج مصطفی چمران، حاج حمید و حاج مهدی باکری، حاج احمد کاظمی و حاج حسین همدانی، حاج عماد مغنیه، حاج جهاد مغنیه و حاج بدرالدین گشتند که با رشادت حیدرگونه خود لرزه بر اندام کثیف شاهزاده های بی خاصیت سعودی می افکندند؟ اگر نمی دانند، بدانند که ما هنوز فریاد پیر جماران را آویزه گوش خود ساخته ایم که بکشید ما را، این خون ها جاودانه مان می سازد. دبیر نوزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت: باید جشنواره زدگی در حوزه دفاع مقدس را از بین ببریم 1395/02/27 بزرگنمایی: 130 اثر به دبیرخانه جشنواره رسیده و در بخش خیابانی این تعداد به 85 اثر می رسد که در نهایت ما 8 اثر در بخش مسابقه و 3 اثر در بخش جنبی انتخاب کردیم.به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مسافر آستانه دبیر نوزدهمین جشنواره ملی تئاتر مقاومت یادواره فتح خرمشهر عنوان کرد:باید جشنواره زدگی در حوزه دفاع مقدس را از بین ببریم. وی افزود: همه کارهای اجرایی جشنواره در دو ستاد پیگیری می شود که یکی از آن ستادها در آبادان و دیگری در خرمشهر مستقر هستند. این جشنواره از 28 اردیبهشت تا 2 خرداد ماه امسال توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان، سازمان منطقه آزاد اروند و همکاری اداره کل هنرهای نمایشی برگزار می شود. شرق/ گفت وگو با اسماعیل میرفخرایی مردم خبرِ با انصاف می خواهند بهناز شیربانی بسیاری اسماعیل میرفخرایی را با اجرای برنامه های علمی به خاطر می آورند. هرچند فعالیت او در تلویزیون بعد از انقلاب محدودتر شد و ردپای او در ساخت و تولید بسیاری از برنامه های پرمخاطب رادیو و تلویزیون دیده می شود، اما عمده ترین فعالیت او در تمام این سال ها، آموزش بوده است؛ نکته ای که اتفاقا آن را کلیدی ترین عامل موفقیت تلویزیون می داند. با میرفخرایی درباره شرایط حال حاضر تلویزیون صحبت کردیم. مدت زمان زیادی از ایران دور بودید. ماجرای ترک ایران چه بود؟ بعد از انقلاب من به بازنشستگی دچار شدم. طبعا بعد از انقلاب بسیاری از تهیه کنندگان تلویزیون شغلشان را از دست دادند. من هم در ٣٠ سالگی بازنشسته شدم. بعد از آن هیچ وقت شغل تلویزیونی نداشتم و گهگاه بر اساس نیازی که تلویزیون احساس می کرد، برنامه هایی تولید می کردم. از جمله برنامه «با طبیعت» به تهیه کنندگی آقای آتش افروز و اجرای من، که در زمان خودش مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. البته شایعاتی در مورد ممنوع التصویرشدن شما هم وجود داشت. من تقاضای تصویری نداشتم که چنین مشکلی ایجاد شود. ممکن است برخی دوست نداشته باشند در تلویزیون کار کنم، اما هیچ وقت ممنوع التصویر نبوده ام. معیشت من در تمام این سال ها از طریق ساختن فیلم برای کارخانه ها و فعالیت در این حیطه به صورت آزاد بوده است. بنابراین تلویزیون محل رزق من نبوده و درحال حاضر بازنشسته تلویزیون هستم. من همیشه عاشق کارم بودم. سال دوم رشته زیست شناسی بودم که تلویزیون ملی ایران شروع به فعالیت کرد و من به عنوان گوینده برنامه ها کارم را در تلویزیون آغاز کردم. آن زمان در میان برنامه ها، ساعت پخش برنامه های بعد را اعلام می کردم، چراکه نیاز بود زمانی بگذرد تا دستگاه ها برنامه های بعد را آماده کنند و مثل الان همه چیز با دستگاه های پیشرفته انجام نمی شد. گاهی وقت ها هم خبر می خواندم. آن زمان به خواست رئیس تلویزیون برای تحصیل در رشته رسانه به آمریکا سفر کردم. بعد از اتمام تحصیل به ایران آمدم و هم زمان با انقلاب و بعد از آن طی پاکسازی کارکنان تلویزیون، با سه مرتبه تنزل از مقام مدیر برنامه از شبکه دو، به تهیه کنندگی رسیدم و بازنشسته شدم. خوشحالم که این پاکسازی برای من به شکل بازنشستگی بود؛ چراکه از شرایط التهابی بیرون آمدم و اینکه می توانم از برخی امکانات صداوسیما استفاده کنم. درنتیجه بسیاری از برنامه هایی که بعد از انقلاب در صداوسیما کار کردم بر اساس قرارداد موردی بود. مثل مشارکت در راه اندازی رادیو گفت وگو. در تمام این سال ها، ارتباط من با رادیو و تلویزیون به طور کل قطع نشد. اما نسل جوان ممکن است من را نشناسند چرا که رابطه مستمر با رادیو و تلویزیون نداشتم. به واسطه تجربه شما به جهت تولید برنامه در خارج از کشور و ایران، فکر می کنید به چه دلیل طی چندسال اخیر برخی از برنامه های تلویزیون ما تقلیدی از برنامه های پربیننده خارجی شده است؟ به نظر من یکی از دلایل آن فنی است. ماهواره پیش از اینکه در ایران فراگیر شود، در خارج از کشور تجربه شده بود. ٢٣٠ سال بعد از دنیا تجربه روزنامه در ایران به انجام رسید و ٧٠ سال پس از آن، روزنامه هم مثل رادیو- تلویزیون در کنترل دولت بود. مجموعا ٣٠٠ سال عقب هستیم. در نتیجه بسیاری از شبکه های خارجی در طی مدت زمانی طولانی مخاطبان داخلی ما را جذب کردند. دیگر موردی که به نظر من در پاسخ به این پرسش نکته مهمی است موضوع خبر است. مردم به دنبال خبرِ با انصاف هستند. مردم ما بیش از هر چیزی این روزها برای تفریح و سرگرمی جذب ماهواره ها و شبکه های خارجی شده اند. تلویزیون ما به دلیل تجربه کم در انتخاب تهیه کنندگان در طی سال های اخیر، بخش زیادی از مخاطبانش را از دست داد. اما به ماجرای تقلید می توان از زاویه دیگری هم نگاه کرد. متأسفانه ما هیچ وقت مدل ملی و ایرانی برای تصویرگری نداریم و طبیعی است که برخی گمان کردند با تقلید از برخی برنامه های پرمخاطب خارجی می توان مخاطب را با خود همراه کرد. معتقدم که ایده اجراشده به هیچ وجه کاربرد ندارد و هر آدمی باید از خودش خلاقیت و ایده داشته باشد. متأسفم که در طی این سال ها تهیه کنندگانی سر کار آمدند که کفایت تهیه کنندگی را نداشتند، در نتیجه فکر کردند اگر ادای یک برنامه خارجی را دربیاورند این برنامه موفق خواهد شد. از طرف دیگر هم می توان گفت اساسا تصویرگری در فرهنگ ما ایرانی ها کم بوده، چراکه با فقر تئاتر روبه رو بودیم. تلویزیون ما باید سعی می کرد که در تمام این سال ها تهیه کنندگان و دست اندرکارانی با تفکر ایرانی تربیت کند. اساسا یکی از انگیزه های راه اندازی مدرسه سینما و تلویزیون همین موضوع بود منتها این تفکر در میانه های راه به سمت دیگری رفت و کارکردش تغییر کرد. یکی از ساختارهای ایرانی، برنامه های گفت وگو محور است. ما ایرانی ها سال های سال قهوه خانه داشتیم و بحث و گفت وگو جزئی از زندگی روزانه ماست اما الگویی که باید بر اساس آن یک برنامه گفت وگومحور موفق تولید شود، وجود نداشته و تقریبا بسیاری از تجربه های ما در این زمینه ناموفق بوده است. البته بحث اجرا در برنامه های گفت وگومحور هم موضوع دیگری است که می توان نگاه آسیب شناسانه ای به آن داشت. جدا از محتوا، بسیاری از برنامه های گفت وگومحور ما به لحاظ نوع اجرا، کارهای موفقی نیستند. بله. متأسفانه «تاک شو»ی واقعی در ایران نداشتیم و اغلب «تاک شو»های ما ناموفق بوده است و بیشتر مجریان این برنامه ها مثل آدم های عصاقورت داده برنامه اجرا کرده اند. آداب اجرای چنین برنامه هایی نیز متفاوت است. اصلا در ابتدا باید مجری را محک بزنی که چه جایگاه و مقامی دارد. آیا دانش او برای اجرای برنامه ای که به او سپرده شده است کافی است؟ اغلب مجریان ما هنوز نمی دانند با چه میهمانی چطور باید صحبت کنند. بسیاری از هاردتاک های تلویزیون های خارج از کشور، برای اینکه از میهمانشان اطلاعات بگیرند به او حمله می کنند، منتها با اطلاعات و دانش با او وارد چالش می شوند. اما در کشور ما برعکس است مثلا سفیر کشور دوست را به تلویزیون کشورمان دعوت می کنیم و با او مثل هاردتاک رفتار می کنیم؛ چون نمی دانیم کارکرد مصاحبه چیست. موفقیت اغلب برنامه ها در تلویزیون های خارج از کشور به این دلیل است که هدف برنامه از نظر برنامه ساز روشن است. در اینجا می بینیم که حتی یک بازیگر می تواند اجرا کند در صورتی که بازیگری با اجرا زمین تا آسمان تفاوت دارد. معتقدم طی سال های اخیر بسیاری از مفاهیم برای ما تغییر کرد و سعی داشتیم در تلویزیون سبکی را ابداع کنیم و به این دلیل که آدم های آگاه در این زمینه انگشت شمار بودند، فکر کردیم بهترین مدل غرب است. برای همین بسیاری از برنامه های ما مدل برنامه های غربی است. ممکن است برخی از آنها در جذب مخاطب موفق شده باشند اما برخی دیگر در فرهنگ ما معنی ندارند... پس می توان این طور نتیجه گرفت که به دلیل نادیده گرفتن نگاه ملی در ساخت آثار تلویزیونی شبکه هایی مثل«من و تو» کاری را که ما می توانیم انجام دهیم، انجام می دهند. بله. البته مشکل اصلی ای که در این زمینه با آن مواجه هستیم نداشتن سواد رسانه ای است. از مردم عادی هم نمی توان انتظار سواد رسانه ای داشت. به هرحال سبک زندگی مردم تغییر کرده است. فکر کنید فردی بعد از یک روز پرکار به خانه می آید و طبعا دوست دارد تفریحی داشته باشد و ظاهرا شبکه های ماهواره ای سرگرمی خوبی برای مردم است. با اینکه ما در تولید برنامه با محدودیت هایی روبه رو هستیم، اما دلیل نمی شود که نتوانیم کار خلاقانه ای انجام بدهیم. به هرحال سریال ها و برنامه های خوبی در سال های اخیر ساخته شده است اما بخش اعظمی از تولیدات نیز نیازمند شرایط اقتصادی مطلوب است. پاسخ به این پرسش و بخشی از انتقادهایی که می توان مطرح کرد به فرهنگ و تفکر ما و بخش دیگر به رسانه مربوط است. متأسفانه ما تجربه کافی در تولید برنامه های سرگرم کننده نداریم. مثلا همان اوایلی که تلویزیون در ایران راه اندازی شد، برنامه نقالی داشتیم. برنامه نقالی به ظاهر به درد تلویزیون نمی خورد، اما با فرهنگ مردم ما هم خوانی داشت و از آن استقبال می شد، اما چون فکر کردیم که از مد افتاده است دیگر به سراغ آن نرفتیم. متأسفانه ما هیچ وقت مدل درستی برای تلویزیون کشورمان طراحی نکردیم و مردم ما به تلویزیون ها و شبکه های ماهواره ای پناه بردند. مشکل دیگر ما این است که در ایران، همیشه با رادیو- تلویزیون های دولتی مواجه بوده ایم و همین باعث درجازدن ما در حوزه برنامه سازی شده است. با این حال بدون تعارف، تلویزیون ما در سال های اخیر برای کیفیت برنامه هایش تلاش می کند. حتی اخیرا فرمت خبر تغییراتی داشته است و به اعتقاد من تلویزیون ما بیشتر از ناحیه نداشتن آدم های متعهد و حرفه ای که به کارشان مسلط باشند آسیب می بیند. در حقیقت چیزی که جامعه ما به آن نیاز دارد آموزش است. مثلا شبکه چهار از آن دست نمونه هایی است که همراه با سرگرمی به مردم آموزش می دهد. منتها در مقابل بهترین برنامه در شبکه چهار، برنامه «خندوانه» پخش می شود و بسیاری از برنامه های این شبکه دیده نمی شود. از نظر من، تفکیک شبکه ها به صرف شبکه سرگرمی یا شبکه علمی نیز صحیح نیست. نیاز است تلویزیون برحسب مخاطب برنامه بسازد. یعنی به عنوان مثال شبکه یک، هم برنامه علمی داشته باشد و هم سرگرمی. البته در تکمیل صحبت های شما باید بگویم نبود خلاقیت های فردی هم در روند برنامه سازی ما در تلویزیون به شدت آسیب زننده بوده... . بله. متأسفانه همه چیز با معیار پول جلو می رود. یکی از نقاط ضعف تلویزیون ما در این سال ها این بود که تعریف تهیه کنندگی صداوسیما با تهیه کنندگی سینما اشتباه شد. تهیه کننده در سینما تعریف مشخص خود را دارد؛ فردی که با سرمایه مشخصی کاری تولید می کند. اما تهیه کننده تلویزیون به این معنی است که آن فرد مدیر پروژه و نماینده تفکر سازمان است. ذوق تهیه کنندگی تلویزیون به مرور از بین رفت و مسئولیت تهیه کننده تلویزیون تنزل پیدا کرد. یکی از اشتباهات رادیو و تلویزیون در تفکیک نکردن تهیه کنندگان سینما از تلویزیون است. همان طور که معتقدم یک مجری باید کارمند سازمان باشد نه اینکه در اداره ای کار کند و ساعاتی را هم در تلویزیون بگذراند. اما مورد دیگری که در ارتباط با پرسش شما باید به آن اشاره کنم درباره خطوط قرمز تلویزیون است. هنوز هم بسیاری از برنامه سازان تلویزیون نمی دانند دقیقا چه چیزهایی خطوط قرمز تلویزیون است. با این حال وقتی رادیو و تلویزیون های دنیا را رصد می کنم می توانم بگویم شرایط ما به گونه ا
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها