واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: جاهطلبیهای هستهای سمی برای اقتصاد کره شمالی
جاهطلبیهای هستهای کیم جونگ اون سمی برای اقتصاد کره شمالی است.
به گزارش نامهنیوز، به نقل از چاینادیلی، بر خلاف سخنان تند و گاها تهدیدآمیز ماههای گذشته کره شمالی در مورد کسب سلاحهای هستهای و رابطه با سئول و واشنگتن، پیونگ یانگ به طور چشمگیری در این کنگره کمتر ستیزهجویانه و حتی آشتیجویانه جلوه کرد.
با این حال پافشاری کیم مبنی بر این که جمهوری دموکرات خلق کره کشور هستهای مسوول است در بیرون از پیونگ یانک ممکن است فاقد اعتبار باشد، زیرا جدای از تردیدها نسبت به تواناییهای هستهای کره شمالی، کشورهای کمی از کره شمالی به عنوان قدرت هستهای مسوول استقبال خواهند کرد. اگر پیونگ یانگ دربارهی خلع سلاح هستهای صادق است، بهترین روش برای نشان دادن آن توقف سیاست رفتن تا مرز جنگ هستهای خواهد بود.
با این حال کیم فقط این موضوع را منتفی دانست.
او متعهد شد تا از سلاح هستهای در وهله نخست استفاده نکند مگر این که تهدید شود. با این حال پیونگ یانگ همیشه احساس میکند مورد تهدید است.
کیم با تاکید بر ضرورت گفتوگوها برای کاهش خصومتهای مرزی و بازگویی فرمول قدیمی اتحاد تحت سیستم فدرال پیونگ یانگ واقعا شاخههای زیتون را به سمت هم سئول و هم واشنگتن دراز کرد. او حتی از آمادگیاش برای دوستی با کشورهای متخاصم خبر داد.
و در اقدامی که به نظر میرسد نقض استراتژی سونگون (songun) یا "نخست ارتش" پدرش باشد و اقدامی که این امید را القا میکند که او تمرکز را به اقتصاد معطوف خواهد کرد، کیم جونگ اون نخستین طرح پنج ساله اقتصادی کره شمالی از دهه 1980 را اعلام کرد و متعهد شد تا استانداردهای زندگی در این کشور را بهبود بخشد.
او متعهد شد تا انرژیرسانی، کشاورزی، صنایع سبک را تقویت کند. او حتی ضرورت افزایش تجارت بینالمللی و تعامل با اقتصاد جهانی را مطرح کرد. با این حال، سیاست بیونگجین ( توسعه موازی byongjin) به عنوان کلید واژه سیاستهای ملی کره شمالی نشان میدهد، توسعه اقتصادی و تواناییهای هستهای دو هدف موازی هستند که به نظر میرسد از وزن برابری در دستور کار کیم برخوردارند.
همین جاست که مشکل به وجود میآید.
همانطور که این موضوع نشان میدهد کیم در نهایت واقعیت تلخ اقتصادی کره شمالی را پذیرفته است و نشان میدهد که از اراده سیاسی برای رسیدگی به آن برخوردار است، سیاست بیونگجین در یک گام پیشتر از سیاست سونگون قرار دارد. با این حال این موضوع ورای صلاحیت پیونگ یانگ است تا دو هدف را در یک زمان دنبال کند. منابع محدود این کشور از هر دو هدف نمیتواند پشتیبانی کند و همچنین جامعه بینالمللی اجازه هستهای شدن را نخواهد داد.
کیم به ضرورت ایجاد صلح و تعامل با جهان بیرون به منظور نجات اقتصاد رنجور کشورش پی برده است.
اما به نظر میرسد او از این که جاهطلبیهای هستهایاش سمی برای اقتصاد کشورش باشد ناآگاه است. این جاهطلبیهای هستهای نه تنها منابع محدود این کشور را فرسوده خواهد کرد بلکه کشورش را در برابر مابقی جهان به لحاظ اقتصادی و سیاسی منزویتر خواهد کرد.
منبع: ایسنا
۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۳:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]