واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: 55آنلاین: میرجلال الدین کزازی از «شاهنامه» به عنوان فرهنگ و منش ایران یاد کرد. این شاهنامه پژوه به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا - منطقه کرمانشاه، اظهار کرد: اگر بخواهیم از نگاهی بسیار کلان و فراخ و نگاهی گوهرگرایانه و پدیدارشناختی به شاهنامه بنگریم، آنچه می توان گفت این است که شاهنامه از آن روی جایگاهی دیگرسان و پایگاهی بلند و بی مانند در دل و جان ایرانیان یافته که هم در ساختار برونی، واژگانی و زبانی شاهکاری است بسیار گرامی، ارزشمند، شورانگیز و کارساز و هم در ساختار درونی، اندیشه ای و پیام شناختی. وی ادامه داد: زبانی که استاد فرخ نهاد طوس این نامه نامی گرامی را بدان سروده است، برترین نمونه از زبان سرشتین پارسی است. این استاد ادبیات فارسی زبان سرشتین پارسی را زبانی رسا، روشن و روان دانست و یادآوری کرد: زبان سرشتین پارسی زبانی است که زیبایی، هنر، شورآفرینی و دلنشینی در آن گوهرین است. به گفته کزازی، زبان فارسی که در شاهنامه به کار رفته نیازی به زیورها و آرایه های برساخته و بیرونی که بدان افزوده بشود ندارد، این زبان به زیبارویی می ماند دل آرام و دل آرای، جان افزای و هوش ربای که بی هیچ زیب و زیور زیباست و دل می رباید، زیرا زیبایی در او مادرزادی و خدادادی است. از همین رو نیازی نیست که زبان فارسی خود را با بزک بیاراید و زیبا و دلپسند بگرداند. این شاهنامه پژوه افزود: بسیاری از بیت های شاهنامه، این بیت های شورانگیز و شررخیز، آکنده از کارمایه های نیرومند روانی و عاطفی اند، ساده اند و برهنه و بی آلایش. کزازی با بیان اینکه بیت های شاهنامه از زمان سروده شدن در یاد بسیاری از ایرانیان مانده اند، گفت: این بیت ها در یاد ایرانیان می مانند، زیرا با نیرویی سرشار، با کارآیی و کاوندگی بسیار راه به نهاد آنان می برند. او افزود: اما آن ویژگی ساختاری و گوهرینه دیگر که ویژگی درونی و پیام شناختی است، هنگامی که با این ویژگی برونی و زبانی پیوند می گیرد و درمی آمیزد، هنگامه ای شگرفت و هنگفت را بر می انگیزد. به گفته این پژوهشگر، آن زیباروی که سخن پارسی در شاهنامه است کالبدی دارد که بی هیچ آرایه و زیور زیبا و دلربا جانی می یابد که آن جان، هم سنگ، هم ساز و هم تراز با این کالبد است. کزازی یادآوری کرد: کمتر می توان زیبارویی را یافت که هم به تن زیب باشد و هم به جان. هم روی و موی نکویی داشته باشد و هم جان و نهان خجسته و نیکو که زیباروی سخن فردوسی بدین هردو، در بیشترین و برترین گونه و نمود خویش آراسته است. او آن جان نهفته در زیباروی شعر فردوسی را جان ایران دانست که در کالبد شاهنامه دمیده شده است و خاطرنشان کرد: بر همین پایه است که شاهنامه را فرهنک و منش ایران می دانم و می خوانم. این نویسنده ادامه داد: درست است که شاهنامه شاهکار ادبی است، رزم نامه ای است که بی همان و همتاست، اما بسیار فزون تر و فراتر از آن است که در تنگنای ادب بماند. کزازی شاهنامه را شالوده ریز ناخودآگاهی تبار ایرانی دانست و افزود: شاهنامه شاهکار ادبی است که چیستی ایران و کیستی ایرانیان بر آن استوار شده است. از همین روست که هر ایرانی شاهنامه را نه تنها به آستانه یاد خود درمی آورد، آن را از این آستانه می گذراند و به مشکوی و نهان خانه نهاد خویش می برد. منبع: ایسنا
یکشنبه ، ۲۶اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]