تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860595665
۸ میلیون کودک در ایران کار می کنند - پایگاه خبری - تحلیلی قدس آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: قدس آنلاین/ کیوان سرافرازی: با وجود آنکه بر اساس ماده ۷۹ قانون، استفاده از کودکان در مشاغل تولیدی، صنعتی و اداری ممنوع است، اما همچنان عوامل گوناگون موجب می شود گروه بسیاری از کودکان در این سن به کارهای مختلف روی آورند.کار کودکان آسیب های گوناگونی را در پی دارد که امیر حسین میر بهاری، عضو شورای مرکزی جمعیت دفاع از کودکان کار در گفت و گو با ما به بخشی از آن اشاره می کند. آقای میر بهاری! اگر ممکن است در ابتدای گفت و گویمان تعریفی از کودکان کار ارایه کنید. طبق تعریفی که در قوانین ما وجود دارد، کودک به پسران بالغ 15 ساله و دختران بالغ 11 سال اطلاق می شود، بنابر این کودکان کار زیر این سن قرار می گیرند که در مشاغل خانگی، صنعتی، خصوصی و بخش های دیگر فعالیت می کنند.اما به زعم ما، هر فرد زیر سن 18 سال که در یک فعالیت اقتصادی خواه به صورت مستقیم و خواه غیر مستقیم حضور داشته باشد، کودک کار است.کارِ کودک از نظر ما به فعالیتی گفته می شود که کودک از شرایط و وضعیت کودکی خود خارج می شود و در خدمت تولید برای معیشت، کسب پول و امکانات اقتصادی برای خود و خانواده اش قرار می گیرد. گویا یونیسف، کودکان خیابانی را از کودکان در خیابان متمایز می کند، درست است؟ حدود 95 درصد کودکانی که کار می کنند، در ارتباط با خانواده و یا گروه های کاری هستند و این نکته آن ها را از کودکان خیابانی متمایز می کند. کودکان خیابانی در اصطلاح مددکاری به کودکانی گفته می شود که در خیابان مأوا دارند و زندگی می کنند و در عین حال برای آنکه روزگارشان بگذرد، به فعالیت هایی چون دستفروشی، کارگری در مشاغل خدماتی و یا مشاغل خرد یا کاذب روی می آورند و حتی ممکن است دچار آسیب هایی مثل فروش مواد مخدر نیز شوند.اما کودکان کار، گروهی هستند که با خانواده خود در رابطه هستند و یا در کشورهای دیگر در اختیار باندهای خاص هستند و برای آن ها کار می کنند. در حال حاضر آماری از کودکان کار در کشور وجود دارد؟ واقعیت این است آماری که بتوان به صورت دقیق و مستند آن را ارایه داد، وجود ندارد.نه آنکه منابع آماری را در اختیار نداشته باشیم، ولی منابع تحقیقاتی برای کسب آمار در خصوص کودکان کار وجود ندارد، به دلیل آنکه نه تنها اصراری برای تهیه آمار وجود ندارد، بلکه ساز و کارهای فعالی هم برای استخراج این منابع نداریم. بنابر این نمی توان گفت که چه تعداد از کودکان مشغول به کار هستند. اما با این حال مراجعه به آمارها و گزارش هایی که وزارت آموزش و پرورش از کودکان بازمانده از تحصیل ارایه می دهد، حاکی از آن است که بخشی که از تحصیل باز می مانند، برای ارتزاق و گذران زندگی و کمک به اقتصاد خانواده وارد بازار کارمی شوند. یکی از عوامل بازماندگی کودکان از تحصیل، فقر و نداری آن هاست.پس از ترک تحصیل مسیری فراهم می شود که کودکان به بازار کار هدایت شوند.طبق آخرین آمار انعکاس یافته از سوی مسؤولان آموزش و پرورش، حدود 5/7 میلیون کودک بازمانده از تحصیل وجود دارد، حال آنکه عددی که به طور رسمی به عنوان آمار ارایه می شود 5/3 میلیون نفر است.این تعداد فاصله میان لازم التعلیم ها و کودکانی را که در مدارس ثبت نام کرده اند، نشان می دهد و به نظر ما این رقم؛ همان عددی است که حاکی از تعداد کودکان کار در جامعه است. ما معتقدیم حدود هفت تا هشت میلیون کودک در ایران کار می کنند که این تعداد ممکن است جنبه آشکار و یا پنهان داشته باشد. قانون کار در خصوص این کودکان چه می گوید؟ ماده 79 قانون کار تصریح می کند، استفاده از کودکان در مشاغل تولیدی، صنعتی و اداری ممنوع است.بنابر تعاریف قانونی، همان گونه که قبلاً اشاره شد، کودکان را زیر سن 15 سال تعریف می کنند و برای آن ممنوعیت قایل اند. تبصره دیگری می گوید که کودکان نباید در مشاغل سخت و زیان آور کار کنند و در صورت کار کردن، برای کودکان تسهیلات خاصی را قایل می شود، برای مثال باید ساعت کار آن ها کمتر باشد و مسایل بهداشتی آن ها تأمین باشد و فشار و آسیبی به کودکان نرسد.گرچه ایران پیمان نامه جهانی حقوق کودک - که به صراحت هر انسان زیر 18 سال را کودک محسوب می کند و اعلام می کند از کودکان نباید در مشاغل گوناگون استفاده شود- پذیرفته است، اما هنوز سن کار زیر 15 سال تعریف می شود و از آن ها در مشاغل رسمی و غیر رسمی استفاده می شود. چرا با وجود این ممنوعیت، همچنان از این کودکان در کارهای گوناگون استفاده می شود؟ کافی است نگاهی به مناسبات و رابطه تولیدی در جامعه بیندازیم.یک میل فطری و طبیعی سیستمی که در آن قرار داریم این است که برای کاستن از هزینه ها و بالابردن سود خود به استفاده از نیروی کار ارزان تمایل پیدا می کند. این وضعیت نه تنها در ایران که در برخی از کشورهای دیگر حتی در آمریکا نیز حاکم است. به دلیل ارزان بودن نیروی کار کودکان، آن ها منبع سرشار سود و ثروتی هستند که سیستم نمی تواند از آن ها چشم پوشی کند. علاوه بر این نیروی کار کودکان، نیروی خاموشی است که عصیان و اعتراض نمی کند و به سهولت و بسادگی مصرف می شود و متأسفانه به آسانی نیز به دست می آید. مشکلاتی که پس از کارکردن کودکان به وجود می آید، چیست؟ کار کودکان به دلیل سنگینی و شرایط سختی که دارد و فشاری که به جسم و فیزیک وارد می شود، رشد طبیعی آن ها را متوقف می کند و متناسب با شکل و صورت آن کار، فیزیک کودک رشد می کند.این کار تأثیرات مخربی بر روی رشد اندام، قد و عضلات او دارد و سبب تغییر شکل دادن اندام ها مثل کمر شده و سبب ایجاد قوز و تغییر فرم انگشتان دست و بازو می شود. بخش جدی تر به موضوع تغییر و آسیب رساندن در وضعیت شخصیتی و ساختار ذهنی آن ها بر می گردد. این مسأله به روند رشد و تکوین شخصیت کودکان آسیب می رساند و جایگاه ویژگی های کودکانه را از آن ها می گیرد و ناخودآگاه وارد چرخه نان آوری و تأمین معیشت و نیازهای خانواده می کند.ضمن آنکه آن ها را با آسیب هایی که از ناحیه محیط کار و بدآموزی ها و بد فرهنگی هایی که در مناسبات کار وجود دارد، مواجه کرده و آن ها را دچار ضعف شخصیتی می کند و در تشخیص و انتخاب جایگاه اجتماعی دچار ضعف می سازد. علاوه بر این، کودکانی که کار می کنند، از تحصیل و آموزش نیز دور می مانند و همین مسأله سبب ایجاد یک باور فرودستی و جایگاه پایین به عنوان افرادی که تحصیلات کافی و یا مدرک مناسب برای اتخاذ شغل مناسب ندارند، می شود. ضمن آنکه در محیط کار امکان تضییع حقوق آن ها، تجاوز و ... نیز وجود دارد. چه باید کرد تا مشکل کودکان کار رفع شود؟ به این پرسش می توان از دو منظر نگاه کرد، یک واقعیت آن است که دولتمردان و آن ها که سکان برنامه های اقتصادی و اجتماعی را در دست دارند، باید در این خصوص همت و تلاش کنند. متأسفانه تاکنون هیچ کاری در خصوص توقف کار کودکان انجام نشده است. هیچ گونه اراده ای برای آنکه اهرم هایی به وجود بیاید تا مانع کار کودکان شود، ایجاد نشده است و اتفاقاً حرف هایی که زده شده، برای آینده آن ها و مناسباتی که با آن مواجه هستند آسیب زا بوده است.نکته ای که باید ایجاد شود آن است که هیچ رفتار و سیاستی از سوی مسؤولان جامعه صورت نخواهد گرفت، مگر آنکه مطالبات جدی از سوی جامعه به سوی مسؤولان پیش برود. کودکان به واسطه فقر و بی حقوقی والدین شان وارد بازار کار می شوند و والدین بیشتر آن ها یا بیکار هستند و یا درآمدشان کفاف خرج زندگی را نمی دهد، از همین مسأله می توان نتیجه گرفت که بهبود شرایط اقتصادی خانواده ها به واسطه افزایش حقوق شاغلان در جامعه و نیز ایجاد ضمانت هایی از طریق قوانین و اعمال آن در سطح عمومی مانند بیمه تحصیلی، بیمه همگانی، حق مسکن و بالا بردن سطح دستمزد، به رسمیت شناختن حقوق شهروندی مهاجران و اساساً به رسمیت شناختن حضور آنان در کشور می تواند زمینه ساز حذف کار کودکان باشد. جامعه با در دست داشتن این مطالبات باید در مقابل کار کودکان بایستد، حتی اگر طرف مقابل ما دولت باشد. چرا شهرداری از کودکان در کار و مشاغلی که زیر نظر آن است، استفاده می کند؟ چرا کارگاه های زیر 10 نفر که در بیشتر آن ها از کودکان به عنوان نیروی کار استفاده می شود، از شمول قانون کار خارج می شوند؟ چرا با کارفرمایانی که از کودکان به عنوان نیروی کار استفاده می کنند، برخورد قانونی صورت نمی گیرد؟ باید اهرم ها و بازوهایی را برای ممنوعیت کار کودکان خلق کنیم. چاره ای جز این نداریم و اگر جامعه از این پدیده شوم رنج می برد، باید صدای خود را به گوش مسؤولان برساند تا شاهد به کار گیری این جوهر زندگی همه جامعه، نباشیم .
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها