محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803051628
«زرنگ»های سیاسی! - پایگاه خبری تحلیلی نفت و انرژی سپر
واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: («زرنگ»های سیاسی!)عنوان سرمقاله امروز روزنامه ابتکار به قلم(رضا دهکی)است که در آن می خوانید: «زرنگی» واژه جالبی در ادبیات ایرانی هاست. در مدرسه، شاگرد زرنگ یعنی دانش آموزی که درس خوان و منضبط است. در خانه، فرزند زرنگ آن بچه ای است که کارهایش را سریع و با دقت انجام می دهد. در فضای اجتماعی و اقتصادی نیز زرنگ کسی است که با هوش، ذکاوت و موقعیت شناسی از فرصت ها بهترین استفاده را می برد. به طور کلی زرنگی در واژه، کلمه ای مثبت به حساب می آید. با این حال هر کلمه ای می تواند در تفسیرهای مختلف، معانی دیگری نیز به خود بگیرد؛ معانی که گاه حتی متضاد هستند! تعبیر برخی از زرنگی با انجام بی قانونی به گونه ای که اصطلاحا گیر نیفتند گره خورده است. کسی که می تواند از پارتی برای راه انداختن کارش استفاده کند، زرنگ محسوب می شود. کسی که در هنگام ترافیک از روی شانه خاکی راهش را باز می کند و یا با رفتن به لاین مقابل از صف ماشین ها جلو می کشد، احساس زرنگی می کند. کسی که از بی اطلاعی دیگران برای کسب سود از چیزی اقدام می کند هم خود را زرنگ می داند. به طور کلی زرنگی در این تعریف منفی، مصداق بارز آن تعریف معروف ماکیاولیستی از سیاست است که «هدف، وسیله را توجیه می کند». در این راستا استفاده از هر راهی که شما را به مقصد برساند مجاز است و انتخاب هر راهی که نزدیک تر و سریع تر این کار را انجام دهد، نشانه زرنگی بیشتر است؛ حتی اگر این کار با قواعد و قوانین ناسازگار و در تضاد باشد. با چنین نگاهی، شاید سیاست یکی از عرصه های جالب توجه بروز زرنگی قلمداد شود. نیچه – فیلسوف مشهور – می گوید: «سیاستمدار انسان ها را به دو دسته تقسیم می کند: ابزار و دشمن؛ یعنی تنها یک طبقه را می شناسند و آن هم دشمن است» و یا از فردریک کبیر – پادشاه پروس – نقل شده است که «سیاست در ایجاد فرصت نیست، بلکه در استفاده از فرصت است». مثلی ایرانی هم هست که می گوید «سیاست پدر و مادر ندارد» و البته از این تعریف، همان منظوری برداشت می شود که می توان در این عرصه انتظار هر کاری را داشت. جدا از همه آن چه در عرصه سیاست دسیسه، فریب و نیرنگ دانسته می شود، گاه «زرنگ های سیاسی» از تغییر کاربری ابزار قانونمند نیز برای بروز زرنگی خود استفاده می کنند. به عنوان مثال در مجالس مختلف دنیا می توان نمونه هایی از این چنین استفاده هایی از قانون را دید. فیلی باستر (سخنرانی طولانی یک نماینده برای جلوگیری از طرح یا تصویب یک قانون) یا آبستراکسیون (عدم حضور نمایندگان در جلسه برای جلوگیری از به حد نصاب رسیدن اعضا و از رسمیت انداختن آن) نمونه هایی از حرکات سیاسی جمعی این چنینی هستند.در ایران و در مجلس شورای اسلامی، نمونه ای که بسیار دیده شده است، تغییر استفاده از ابزارهایی همچون نطق میان دستور، تذکر و اخطار قانون اساسی بوده است. هرچند استفاده های سیاسی و حتی بنا بر برخی اقوال خواسته های فردی نمایندگان بعضا در طرح سوال و استیضاح بی تاثیر نبوده است، اما استفاده از ابزار تذکر و اخطار در صحن علنی مجلس موضوعی است که در واقع اغلب به اصطلاح «رو» اتفاق می افتد. برخی نمایندگان مجلس با علم به پخش مستقیم مذاکرات پارلمان از رادیو و نیز انعکاس رویدادهای آن در رسانه ها، ابزار تذکر و یا اخطار قانون اساسی را برای زدن حرفی به کار می برند که در قالب هیچ کدام نیست. در این شرایط گاه تذکری مطرح می شود که اصلا درباره موضوع در دستور کار مجلس نیست و یا اخطاری مطرح می شود که بر اساس ماده استنادشده به قانون اساسی همخوانی ندارد. حتی اگر این نماینده لطف کند و در پایان حرف هایش تذکر یا اخطاری مطرح کند، تا رسیدن به طرح آن حرف های خارج از موضوعش را می زند و سپس وارد طرح شکل قانونی فرصت حرف هایش می شود. در این شرایط به فرض این که تذکرش وارد دانسته نشده و یا اخطارش رد شود، باز هم در واقع هدف اصلی که زدن برخی حرف ها از تریبون مجلس بوده، حاصل شده است. این حرف ها را اغلب ابراز و اعلام مواضعی علیه گروه مخالف تشکیل می دهند. در مجلس نهم نمونه های فراوانی از چنین عملی را توسط برخی نمایندگان دیدیم.شاید از نگاه برخی، چنین رفتاری از سوی یک نماینده، فارغ از دیدگاه سیاسی اش، چون برای زدن حرفش به هر طریقی است، زرنگی محسوب شود؛ اما واقعیت این جاست که حتی اگر آن را یک حرکت سیاسی بدانیم، اخلاق در این سیاست جایی ندارد. در نظامی که نام جمهوری اسلامی را با خود یدک می کشد، قاعدتا اخلاق باید یکی از ارکان سیاستمداری و سیاست ورزی باشد. تریبون مجلسی که برای قانونگذاری و حتی نظارت تشکیل شده، جای رفتارهایی ضد قانون و یا رفتارهایی بر اساس قانون اما بدون رعایت اخلاق نیست. کرسی های نمایندگی، ملک شخصی نمایندگان نیست که آن گونه خود بخواهند از آن استفاده کنند و از تریبون مجلس چیزی را بگویند که انگار آن را ارگان نگاه سیاسی خود می دانند.در مجلس نهم و حتی برخی مجالس قبل چنین رفتاری بسیار دیده شده است. حال در شرایطی که مجلس دهم در آستانه تشکیل است، باید امیدوار باشیم که چنین اتفاقی در پارلمان جدید نیفتد و یا کمتر بیفتد. در عین حال این وظیفه بر دوش رسانه هاست که با شناسایی چنین موقعیت هایی، این زرنگ های سیاسی را به جامعه بشناسانند. آن وقت مردم خود تصمیم می گیرند که جای این قسم از «زرنگ »ها در مجالس آتی هست یا نیست.
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[مشاهده در: www.neconews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها