واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نگار: فرهنگ نگار: آقا معلم روستا همان روز اول مدرسه، تصمیم گرفت هر روز به درِ خانه دانش آموزش که از ناحیه پا دچار معلولیت بود، برود و او را با خود به مدرسه بیاورد و مثل برادری مهربان، در کنارش باشد.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ نگار ، وسعت مهربانی برخی انسان ها آنقدر گسترده است که در کلام نمی گنجد؛ آنها صادقانه مهر می ورزند و مهربانی شان انتهایی ندارد. یکی از این انسان های مهربان، آقا معلم 28 ساله ای است که 6 سال است امور شخصی، آموزشی، پرورشی و بهداشتی دانش آموز معلولش را انجام می دهد و در این سال ها مونس دانش آموزش بوده است. او در مدرسه یک روستا درس می دهد و همه شاگردانش را به یک اندازه دوست دارد و نه تنها برادر بزرگتر دانش آموز معلولش است بلکه برادر بزرگتر همه بچه های مدرسه است. علیرضا هادی نژاد همان آقا معلم فداکار است؛ وی در خصوص نحوه ورودش به آموزش و پروش، اظهار داشت: در سال 1389 با قبولی در آزمون استخدامی وارد حرفه معلمی شدم و محل خدمتم در روستای دولاب بخش خضرآباد شهرستان اشکذر در استان یزد تعیین شد. *شروع خدمت در روستایی محروم وی تصریح کرد: در این روستا نزدیک به 350 خانوار زندگی می کردند و مدرسه آنجا فقط 7 دانش آموز از پایه اول تا پنجم داشت و من به عنوان معاون آموزگار در این مدرسه چند پایه شروع به تدریس کردم. *طی کردن روزانه مسافت 70 کیلومتری خانه و مدرسه این معلم فداکار با بیان اینکه محل سکونتم در شهرستان یزد بود و هر روز مجبور بودم فاصله 70 کیلومتری را تا روستای دولاب طی کنم، افزود: سال 89 که تازه استخدام شده بودم در روز دوم مهرماه آن سال متوجه شدم یک مادری، فرزند معلول خود که ابوالفضل نام داشت را با شرایطی سخت به مدرسه آورده است و من کاملا منقلبم شدم و تصمیم گرفتم هر روز به درِ خانه این دانش آموز معلول که 500 متری مدرسه است، رفته و وی را به مدرسه بیاورم. *حضور دانش آموزی معلول در کلاس درس هادی نژاد به بیان برخی از مشکلات تدریس در کلاس چند پایه و با حضور دانش آموزی معلول اشاره کرد و گفت: در این مدرسه امکانات کمی وجود داشت و همچنین با وجود دانش آموزی که دچار معلولیت بود بر مشکلات و مسئولیتم افزوده تر شده بود. وی تصریح کرد: ابوالفضل از ناحیه پا دچار مشکل بود و در کلاس درس، صندلی مناسب برای این دانش آموز وجود نداشت و باعث زمین خوردنش می شد، همچنین مسائل بهداشتی و تنها شدن وی در زنگ های تفریح از جمله مشکلات و بیشتر شدن مسئولیت هایم بود. *خرید فوتبال دستی و دارت برای بازی با دانش آموز این معلم فداکار ادامه داد: با کمک خیرین صندلی ویژه ای برای ابوالفضل خریداری شد و نیز برای آنکه در زنگ های تفریح تنها نماند، با هزینه های شخصی، فوتبال دستی و بازی دارت خریدم و با او بازی می کردم. *پخش گزارش فداکاری های آقا معلم از تلویزیون هادی نژاد به ساخت گزارشی از کلاس وی و پخش در تلویزیون اشاره کرد و گفت: بارها از صدا و سیما برای گرفتن گزارش مراجعه می کردند، اما من مخالفت می کردم تا اینکه یکی از همکارانم عنوان کرد که شاید پخش این گزارش برای ابوالفضل خوب باشد و دیدم که پیشنهاد خوبی است و قبول کردم. *توجه مردم جهان به ابوالفضل و معلم فداکارش وی با بیان این مطلب که پخش گزارش از ابوالفضل باعث کمک مردم از تمام جهان به این مدرسه روستایی شد، تصریح کرد: مردم ایران لطف های بسیاری در حق ابوالفضل و مدرسه کردند و امکاناتی خوبی دریافت شد و این گزارش در تمام جهان پخش شد و هموطنانمان از آمریکا، کانادا، آلمان، سوئیس، دانمارک و نروژ، با بنده تماس می گیرند و به مدرسه کمک می کنند. این معلم فداکار در خصوص خانواده ابوالفضل گفت: پدر ابوالفضل، کشاورز است صاحب سه فرزند بود که متاسفانه یکی از فرزندانش که پسری 17 ساله بود فوت کرد و اکنون یک دختر بزرگ دارد که ازدواج کرده و اتفاقا فرزندش در کلاسم، همکلاسی ابوالفضل است و بی نهایت به بنده لطف دارند و سنگ تمام می گذارند. هادی نژاد با بیان اینکه هم اکنون معلم 9 دانش آموز هستم، اظهار داشت: در کلاسم در پایه های آمادگی، اول، دوم، چهارم، 2 دانش آموز حضور دارند و در پایه های پنجم و ششم یک دانش آموز هستند که ابوالفضل تنها دانش آموزم در پایه ششم است. *ابوالفضل برای ادامه تحصیل نیاز به کمک خیّرین دارد وی با اشاره به نداشتن مدرسه مقطع راهنمایی در روستای دولاب، افزود: ابوالفضل سال تحصیلی آینده وارد مقطع راهنمایی می شود و نزدیک ترین مدرسه به محل سکونت وی در حدود 40 کیلومتری است و نیازمند مساعدت افراد خیّر برای پرداخت هزینه های تحصیلی و خوابگاه وی هستیم. *تمام معلمان، فداکار هستند این معلم فداکار با بیان اینکه شاید سال بعد در مقطع راهنمایی و در مدرسه ای که ابوالفضل تحصیل می کند به تدریس مشغول شوم، اظهار داشت: فداکاری و سختی، ذات و جوهره معلمی است و بین ما معلمان هیچ فرقی نیست و تمام معلمان زحمت می کشند و از جان برای کمک به دانش اموزانشان مایه می گذارند.
سه شنبه ، ۱۴اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نگار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]