واضح آرشیو وب فارسی:الف: سیاست "یک در برابر یک"؛ یعنی جمع کردن و جدا کردن از میان بیخانمانها
بخش خارجی الف، 13 اردیبهشت 95
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۶:۰۰
رابرت فیسک نویسنده برتانیایی روزنامه ایندیپندنت مستقر در بیروت در مقاله ای به وضعیت اسفناک پناهندگان در اروپا میپردازد.سیاست "یک در برابر یک " یعنی ما در حال جمع کردن و جدا کردن از میان بی خانمانها هستیم. مارتین ترنر کاریکاتوریست سیاسی روزنامه آیریش تامز چاپ لندن با ارائه دو طرح مختلف درباره بحران پناهندگی بر روی صفحه اول این روزنامه یکی از جالبترین لحظات را رقم زد. در سمت چپ آن یک فرد پولدار در حال قدم زدن در یک جزیره که زیر آن نوشته شده است: همیشه افراد پولدار اموالشان را دور از ساحل دریا قرار میدهند تا به آنها مالیات تعلق نگیرد..." در سمت راست کاریکاتور پناهندگان در یک قایق سست و بی جان در حال عبور از امواج خروشان دریا قرار دارند و زیر آن نوشته شده است: "زمانی که افراد فقیر در حال دور نگه داشتن اموالشان از ساحل هستند ... حدس بزنید شبانه روز در حال حل چه مشکلی میباشیم؟"
خب البته این مشکل افراد فقیر میباشد که در طوفان گرفتار شدهاند. خوشامد گویی با استفاده ازاختصاص دادن یک بودجه سه میلیارد یورویی برای تمام ترکها و شرایط ویزای آسان برای افرادی که قصد سفر از ازمیر به بندر اسکندریه جهت سیاحت اروپا را دارند. همان چیزی که پناهندگان زندگی خود را برای رسیدن به آن به خطر میاندازند. این یک روش هوشمندانه برای آنچه که مدنظر اتحادیه اروپا است میباشد. بسته بندی و برگرداندن اولین گروه کشتی بازگشت کنندگان پاکستانی یعنی کسانی که نه تنها به اندازه کافی برای دلسوزی ما مناسب نبودند بلکه حتی برای نشان دادن پناهندگانی که در نجات دادن زندگی خود دست و پا میزنند در تلویزیون نیز مناسب نمیباشد. همهی آنها با صبر و حوصله و همراهی ماموران مرزی که اتحادیه اروپا در سراسر این اتحادیه ایجاد کرده است به خارج بازگردانده شدهاند. من مطمئن هستم که همه آنها زنان و مردان محترمی هستند اما چرا در این کره خاکی در مقابله با پناهندگان ما بر روی صورتمان ماسک میزنیم؟
گزارشگران، سازمانهای داوطلبانه، ان جی اوها و مسولین محلی ظاهراً هیچ احساسی نسبت به محافظت سلامت خود از ازدحام و تودههای جمعیت ایجاد شده در خاورمیانه ندارند؛ اما به نظر میرسد افسران رومی گاردهای مرزی اتحادیه اروپا در یک محافظت دايمی قرار دارند. فی الواقع به مانند ارتش و نیروهای نظامی بروکسل برای تمام نیروهای امنیتی اروپایی نوعی اجبار برای پوشاندن صورت خود وجود دارد. آیا ما با رفتارمان اذعان به این داریم که پناه جویان حامل بیماری طاعون میباشند؟ یا نیروهای گارد مرزی اتحادیه اروپا و پلیس و ارتش دولت بلژیک این ماسک و مد لباس را از نیروهای داعشی الگو گرفتهاند؟با توجه به طرح "یک در برابر یک " پناهندگان تمام این موارد مضحک و خنده دار به نظر میرسد. نگرانیهایی ما در مورد ماهیت دولت ترکیه چه میشود در لحظه ای که پناهندگان به خاک ترکیه میرسند در حالی که ما در حال بازگرداندن آنها هستیم؟ به طور حتم ترکها قول دادهاند خیلی مهربان و خوش رفتار با تمام اقوامی باشند که ما به سمت آنها پرت کردهایم؛ اما در ترکیه هیچ مشکلی وجود ندارد؟ آیا جایی نیست که ماموران پلیس به روزنامهها حمله و خبرنگاران را دستگیر کردند؟ جایی که تعداد زیادی از کرد ها را در طول دههها کشته است؟ جایی که رییس جمهورش سودای امپراطوری عثمانی را در سر دارد؟ و جایی که هنوز نمیتوانیم فراموش کنیم که دولت اش نسل کشی بیش از یک و نیم ملیون نفر از ارامنه را در سال ۱۹۱۵ اساساً تکذیب میکند؟من تصور میکنم که پناهندگان ارمنی از سوریه تقاضای انتقال سریع به یونان و کرد های سوری در یونان تقاضای یک انتقال آرام و با تأخیر به ترکیه را داشته باشند. من به شدت مجذوب کلمات فیلسوف فرانسوی فردریش ورمز میشوم که اشاره به این نکته میکند، ترکها به نوعی تضمین میکنند که اتحادیه اروپا هویت پناهندگانی که از راههای دیگر سفر کردهاند را معتبر خواهد شناخت. در واقع ما داریم آنهایی را انتخاب میکنیم که نمیخواهیم انتخاب کنیم.از میان مطالب بیان شده خبرنگار آلمانی ولفگانگ باور و عکاس اهل جمهوری چک ایستانیسلاو کروپار در کتاب "عبور از دریاها: همراه با مهاجران سوری به اروپا " یک مطلب غم انگیز را بیان میکنند اما عمیقاً شدت موضوع تجارت با پناهندگان را نشان میدهد. هر دوی اقایان از مصر همراه با مهاجرین حرکت کردند و جالب تر اینکه توسط قاچاقچیان کتک زده شدهاند. در مسیر رسیدنشان به ساحل توسط یک کشتی گشت ملوانان مصری متوقف شدند و به دلیل پول ندادن قاچاقچیان به آنها از ادامه مسیر بازماندند. همین افراد سوری البته بدون دوستان خبرنگار خود در سفری دیگر یک قایق گشت بر خلاف گشت قبلی اجازه داد که آنها عبور کنند.اینها جزییاتی از یک کتاب نیست که بیان میشود. این خشم و عصبانیت است.
اتحادیه اروپا هیچ کاری برای پایان دادن به قتل عام در سوریه انجام نداده است. باور بیان میدارد که اکنون بیشتر دولت مردان اروپایی اذعان دارند که یک منطقه پرواز ممنوع و مداخله نظامی رابطه را بدتر خواهد کرد. صدها هزار نفر از مردم از طریق دریای بالکان به اروپا آمدهاند و وزیر خارجه اتحادیه اروپا تقاضای بستن مرزها را دارد. هیچکدام از آنها استعفا ندادهاند برخلاف هزاران نفری که در دریای مدیترانه بر اساس اشتباهات آنها مردهاند.تمام آن کسانی که استراتژی آنها منجر به وقوع جنگ جهانی دوم شد در حال کار کردن بر روی استراتژیهای موجود در خاورمیانه میباشند. من ایده و تقاضای باور به منظور تجهیز نیروهای بد در سوریه را نمیپذیرم. ما به امدازه کافی تجاوز نظامی در حال حاضر انجام دادهایم؛ اما نتیجه گیری ای که در پایان کرده است متواضعانه و قابل درک میباشد.او دربارهی ترسهای حملات تروریستی پاریس بیان میدارد: ما متحمل روزهای دردناکی به وسیله سوریها شدهایم؛ اما ما هرگز به طور ویژه تمایلی نداریم به دردها و مشکلات سوریها. ما فقط به دنبال مشکلات خودمانیم. بدون هیچ ترسی که بر روی صورتهای خود ماسک زدهایم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]