محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831501652
کارنامه کشتار آمریکا در 37 کشور دنیا
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق خبر 24: آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم و به نام دموکراسی، سیاست هایی را اتخاذ کرده که جان بیش از 20 میلیون نفر را گرفته است.اتاق خبر 24 : خلاصه گزارش: جنگ جهانی دوم با بیش از 73 میلیون قربانی، قطعاً یکی از مرگ بارترین روی دادهای معاصر ما بود. با این حال، آمریکایی ها بعد از جنگ جهانی دوم، سیاست هایی در پیش گرفتند که به کشته شدن 20 تا 30 میلیون نفر، یعنی حدود یک سوم از قربانیان جنگ جهانی انجامید. مسلماً این شمار قربانی برای هیچ کشور دیگری قابل تصور نیست. جنگ های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا در افغانستان، اندونزی، پاکستان، سودان، عراق و کشورهای دیگر جان میلیون ها نفر را گرفته و کشور ما نیز با بیش از 260 هزار شهید، یکی از قربانیان همین جنگ ها بوده است. آمریکایی ها نه تنها خود غیرنظامیان و کودکان را به خاک و خون کشیده اند، بلکه به حکومت های تحت حمایتشان روش های شکنجه و ترور را آموزش داده اند. دولت آمریکا از دوران جنگ سرد تا همین امروز، خود را حامی آزادی و دموکراسی در سراسر جهان معرفی کرده است، در حالی که وقتی نگاه دقیق تری به نتایج سیاست خارجی این کشور بیندازید متوجه خواهید شد که کاخ سفید، جز به مرگ و بدبختی در دنیا دامن نزده است. بررسی تمام آمار موجود درباره درگیری های نظامی آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم نشان می دهد که برنامه های «گسترش آزادی» واشنگتن، حدود 20 تا 30 میلیون نفر را در سراسر جهان به کام مرگ کشیده است. بعد از حوادث 11 سپتامبر، عصبانیتی قابل درک (اگرچه از روی بی اطلاعی) وجود مردم آمریکا را فراگرفت. کم تر کسی در آن زمان به خود زحمت می داد تا به این واقعیت اشاره کند که آمریکا تا کنون بارها همین احساس عصبانیت را در دل مردم کشورهای مختلف دنیا کاشته است. اگر هم اشاره ای به این واقعیت ها می شد، به سرعت در هیاهوی «جنگ با تروریسم» گم می شد. اکنون بعد از گذشت 15 سال، زمان آن رسیده که بپرسیم آمریکا از پایان جنگ جهانی دوم تا کنون چند 11 سپتامبر در کشورهای دیگر ایجاد کرده است؟ به رقم آن که گزارش پیش رو، تعداد زیادی از کشورهای قربانی جنگ افروزی آمریکا را ذکر کرده، اما قطعاً آمار واقعی قربانیان سیاست های واشنگتن از این تعداد، بیش تر است. تنها بررسی کودتاهایی که سازمان سیا در کشورهای مختلف انجام داده و شاید در بسیاری از آن ها آمار قربانیان هرگز فاش نشده باشد، نشان می دهد، سیاست های کاخ سفید بعد از جنگ جهانی دوم، بسیار بیش تر از 30 میلیون نفر را قربانی کرده است. توضیحاتی درباره منطق پشت اعداد و ارقام گزارش پیش از پرداختن به اصل موضوع، باید توضیحاتی درباره منطقی ارائه شود که اعداد و ارقام این گزارش بر اساس آن جمع آوری شده اند. در گزارش پیش رو، آمار قربانیان در درگیری هایی مدنظر قرار گرفته که آمریکا در آن ها نقش مهمی داشته است، از جمله جنگ های نیابتی پنهان و انقلاب های ساختگی بی شمار در کشورهای سراسر جهان. هر جا آمریکا یک عامل اصلی در بروز درگیری بوده، کاخ سفید مسئول قربانیان آن درگیری در نظر گرفته شده است، چراکه اگر دخالت آمریکا نبود، آن درگیری هیچ گاه شکل نمی گرفت. بر این اساس، نیروهای نظامی آمریکا به طور مستقیم در مرگ حدود 10 تا 15 میلیون انسان طی جنگ های کره، ویتنام، و دو جنگ عراق بوده اند. از سوی دیگر، آن چه مردم آمریکا کم تر اطلاعاتی درباره آن دارند، نقش کشورشان در جنگ های نیابتی از جمله در افغانستان، آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، تیمور شرقی، گواتمالا، اندونزی، پاکستان و سودان است که منجر به کشته شدن 9 تا 14 میلیون نفر شده است. سایر قربانیان در کشورهای کوچک تری بوده اند که شمار آن ها بیش از نیمی از کل کشورهای دنیاست. نتیجه نهایی این که آمریکا عملاً در تمام نقاط دنیا دخالت کرده و این دخالت ها بین 20 تا 30 میلیون کشته بر جای گذاشته است. در عین حال، برخی کارشناسان معتقدند در هر جنگ، به ازای هر یک قربانی، 10 نفر مجروح وجود دارد. به هر حال، در پاسخ به سؤالی که پیش تر مطرح کردیم شاید بتوان گفت: آمریکا تا کنون 10 هزار 11 سپتامبر در نقاط مختلف دنیا ایجاد کرده است. آخرین نکته ای که باید در این جا بیان شود، درباره ارقامی است که طی گزارش خواهید دید. شمار نیروهای آمریکایی که طی درگیری های توصیف شده در این گزارش کشته شده اند، در آمار گنجانده نشده، نه به این خاطر که مرگ این افراد اهمیتی ندارد، بلکه به این دلیل که موضوع گزارش حاضر، شمار قربانیانی است که آمریکایی ها از کشورهای دیگر گرفته اند. نیمه اول سال 2010، عده ای از سربازان آمریکایی در افغانستان برای تفریح، دست کم چهار غیرنظامی افغان را کشتند و اعضای بدن برخی از آن ها را جدا کردند؛ جنایت های داعش از ارتش آمریکا هم برمی آید هم چنین تعیین تعداد دقیق قربانیان تقریباً غیرممکن است، چراکه مورخان نیز دائماً تخمین های خود را تغییر می دهند. این گزارش نیز ادعایی درباره دقیق بودن ارقام ارائه شده ندارد. با این وجود، آن چه مسلم است این که تعداد قربانیان سیاست های آمریکا حتی با در نظر گرفتن تخمین های حداقلی، چندین میلیون نفر است و دخالت های این کشور در همه جای دنیا، نتیجه ای جز قتل و آوارگی مردم غیرنظامی نداشته و این آمار، واشنگتن را هم ردیف رژیم های دیکتاتوری قرن بیستم قرار می دهد. 37 کشوری که قربانی جنایات آمریکایی ها شدند سیاست های آمریکا دست کم در 37 کشور دنیا جان مردم را گرفته است. در ادامه این گزارش و قسمت دومی که بعداً منتشر می شود لیست این کشورها و توضیحاتی مختصر درباره آن ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهد. لیست زیر بر اساس ترتیب الفبایی نام کشورها مرتب شده است. 1- اروگوئه «عملیات کاندور» عملیات مشترکی میان 6 حکومت استبدادی در آمریکای جنوبی بود: اروگوئه، آرژانتین، برزیل، بولیوی، پاراگوئه، و شیلی. این 6 حکومت اطلاعات درباره مخالفان خود را با یک دیگر به اشتراک می گذاشتند و برآورد می شود در نتیجه این عملیات، 13 هزار نفر کشته شدند. این عملیات 25 نوامبر 1975 در شیلی و با «اتحاد بین آمریکایی درباره اطلاعات نظامی» کلید خورد. به اعتراف «جان تیپتون» مأمور سیاسی سفارت آمریکا در شیلی، سازمان سیا و پلیس مخفی شیلی با یک دیگر هم کاری می کرده اند. هم چنین 6 مارس سال 2001، نیویورک تایمز از وجود یک سند محرمانه وزارت خارجه خبر داد که اخیراً افشا شده و نشان می دهد آمریکا در کمک به برقراری ارتباطات لازم برای عملیات کاندور هم به حکومت های آمریکای جنوبی کمک کرده است. 2- افغانستان دولت آمریکا مسئول مرگ 1 تا 1.8 میلیون نفر در افغانستان طی جنگ میان شوروی با این کشور است. آمریکایی ها شوروی را فریب دادند و مجاب کردند تا به افغانستان حمله کند. «زبیگنیو برژینسکی» مشاور «کارتر»، سال 1998 طی مصاحبه با نشریه فرانسوی «لو ناول آبزرواتور» اعتراف کرد به مجاهدین در افغانستان کمک کرده است. همین کمک ها موجب شد تا مجاهدین در افغانستان قدرت بگیرند، با دولت این کشور که روابط خوبی با شوروی داشت، درگیر شوند و بنابراین شوروی تصمیم به دخالت در افغانستان بگیرد. برژینسکی در این باره می گوید: «طبق روایت رسمی تاریخ، کمک های سازمان سیا به مجاهدین سال 1980 آغاز شد، یعنی پس از آن که ارتش شوروی (24 دسامبر 1979) به افغانستان حمله کرد. اما واقعیت چیز دیگری است. این کمک ها 3 ژوئیه 1979 زمانی آغاز شد که کارتر اولین دستور کمک مخفی به مخالفان حکومت طرف دار شوروی در کابُل را امضا کرد. همان روز، من یک یادداشت به رئیس جمهور نوشتم و توضیح دادم که به نظر من این کمک ها منجر به دخالت نظامی شوروی خواهد شد.» مشاور سابق رئیس جمهور آمریکا در توجیه تله ای که برای شوروی پهن کرده می گوید هدفش این بوده که ویتنام (= شکست بزرگِ) شوروی را رقم بزند و باعث فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شود: «حسرت بخورم؟! این عملیات مخفی ایده ای عالی بود. باعث شد روس ها به دام افغانستان بیفتند، بعد شما می خواهید از این بابت پشیمان باشم؟» سیا مبلغی بین 5 تا 6 میلیارد دلار برای ضربه زدن به شوروی در جنگ افغانستان خرج کرد. پس از پایان این جنگ 10 ساله، بیش از یک میلیون نفر کشته شده و افغانستان 60 درصد از بازار هروئین آمریکا را در دست گرفته بود. آمریکا به طور مستقیم در کشته شدن حدود 12 هزار افغان نقش داشت. بسیاری از این قتل ها نتیجه بمباران تلافی جویانه آمریکا پس از 11 سپتامبر بود. اما ظاهراً این تعداد کافی نبود، چون ارتش آمریکا نهایتاً اقدام به اشغال افغانستان کرد. 3- السالوادور جنگ داخلی سال های 1981 تا 1992 السالوادور، نتیجه 6 میلیارد دلار کمک آمریکا به دولت این کشور برای سرکوب جنبشی بود که هدفش تحقق عدالت اجتماعی بود. یکی از اعضای فراری گارد ملی السالوادور طی مصاحبه ای که در نیویورک تایمز منتشر شد، اعتراف کرد که طی این مدت، مشاوران نظامی آمریکا روش های شکنجه زندانیان نوجوان را به جوخه ای 12 نفره در ارتش السالوادور آموزش می دادند. وی به عنوان یکی از این 12 نفر، بخشی از آموزش های خود را در یکی از پایگاه های آمریکایی در پاناما دیده بود. سال 1981 حدود 900 روستایی تنها در یک روستا به دست 12 سربازی کشته شدند که 10 نفر از آن ها فارغ التحصیل «مدرسه [قاره] آمریکا» بودند، مدرسه ای که به دست دولت آمریکا اداره می شد. با این حال، این 900 نفر، تنها بخش کوچکی از 75 هزار نفری بودند که طی جنگ داخلی کشته شدند. طبق گزارش سال 1993 کمیسیون حقیقت یاب سازمان ملل، بیش از 96 درصد از موارد نقض حقوق بشر در طول جنگ داخلی السالوادور توسط ارتش این کشور یا جوخه های مرگ شبه نظامی مرتبط با آن انجام شد. این کمیسیون، فارغ التحصیلان «مدرسه آمریکا» را مسئول بسیاری از جنایت ها طی این جنگ دانست. هیأت نظارت کاخ سفید نیز سال 1996 گزارشی را منتشر و بسیاری از اتهام ها علیه این مدرسه را تأیید کرد. همان سال، پنتاگون اسنادی را از حالت محرمانه خارج کرد که نشان می داد فارغ التحصیلان «مدرسه آمریکا» در زمینه قتل، اخاذی، سوءرفتار فیزیکی حین بازجویی (بخوانید: شکنجه)، بازداشت غیرقانونی، و سایر روش های کنترل مردم آموزش دیده بودند. - اندونزی سال 1965، یک کودتا در اندونزی، ژنرال «سوهارتو» را به جای ژنرال «سوکارنو» به قدرت رساند. آمریکا نقش مهمی در این تغییر حکومت ایفا کرد. «رابرت مارتنز» عضو سابق سفارت آمریکا در اندونزی توضیح داده که دیپلمات های آمریکایی و افسران سازمان سیا چگونه 5000 اسم را به جوخه های مرگ ارتش اندونزی داده و بعد از کشته یا دست گیر شدن آن ها، کنار اسم هایشان تیک زده اند. مارتنز اعتراف می کند که «احتمالاً خون افراد زیادی به گردن من است، اما این [واقعیت] همیشه هم بد نیست. گاهی در یک لحظه تعیین کننده، باید ضربات مهلکی وارد کنید.» برآوردها درباره کشته شدگان در این کودتا بین 500 هزار تا 3 میلیون نفر را نشان می دهد. آمریکا بین سال های 1993 تا 1997 حدود 400 میلیون دلار کمک اقتصادی به جاکارتا کرد و ده ها میلیون دلار نیز اسلحه به اندونزی فروخت. کلاه سبزهای یگان ویژه آمریکا هم چنین دوره های آموزشی برای نیروهای ویژه اندونزی برگزار کردند، نیروهایی که مسئول جنایات بسیاری در تیمور شرقی بودند. 5- ایران ایران بین سال های 1980 تا 1988 حدود 262 هزار نفر را در جنگ علیه عراق از دسدادت د اد (هم چنین به توضیحات عراق مراجعه کنید). آمریکا در این جنگ به هیچ عنوان بی طرف یا بی کار نبود. تنها در یکی از مواردی که دست آمریکا را در جنگ ایران و عراق می توان دید، 3 جولای 1988، ناو آمریکایی «وینسنس» در حالی که درون آب های ایران از نیروهای نظامی عراق پشتیبانی می کرد، دو موشک به سوی یک هواپیمای ایرباس ایرانی شلیک کرد. این هواپیمای غیرنظامی که به شکلی کاملاً معمولی در حال انتقال 290 مسافر بود، در اثر حمله ناو آمریکایی سقوط کرد و تمام سرنشینان و خدمه آن کشته شدند. 6- آرژانتین (به توضیحات اروگوئه مراجعه کنید) 7- آنگولا بومیان آنگولا سال 1961 مبارزه علیه پرتغالی ها را آغاز کردند و سال 1977 یک دولت آنگولایی توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شد. آمریکا یکی از کشورهای معدودی بود که با این تصمیم سازمان ملل مخالف بود و سال 1986 کمک های مادی به «یونیتا» از گروه های معارض در آنگولا را آغاز کرد. تلاش یونیتا برای سرنگونی دولت آنگولا تا همین امروز هم ادامه دارد. در حالی که آمریکایی ها دخالت در آنگولا را تحت عنوان واکنش به مداخله 50 هزار نیروی کوبایی در این کشور توجیه کردند، اما «پیرو گلایجسز» استاد تاریخ دانشگاه «جانز هاپکینز» آمریکا می گوید واقعیت، دقیقاً عکس این است. اعزام نیروهای کوبایی، واکنشی به حمله مخفیانه کشور «زئیر» (نام سابق کنگو) با حمایت مالی سیا و همین طور هجوم آفریقای جنوبی (متحد آمریکا) به سوی پایتخت آنگولا بود. سه برآورد درباره تلفات این جنگ ارقامی بین 300 هزار تا 750 هزار قربانی را نشان می دهند. 8- برزیل (به توضیحات اروگوئه مراجعه کنید) 9- بنگلادش (به توضیحات پاکستان مراجعه کنید) 10- بولیوی وقتی بولیوی موفق شد معادن قلع کشورش را ملی کند و زمین هایش را میان بومیان تقسیم کرد، آمریکایی ها آن قدر ناراحت شدند که تصمیم گرفتند حکومت این کشور را تغییر دهند. بنابراین «هوگو بانزر» بولیویایی که ابتدا در «مدرسه [قاره] آمریکا» در پاناما (تحت مدیریت واشنگتن) و بعدها در قرارگاه «فورت هود» در تگزاس (و بزرگ ترین پایگاه نظامی آمریکا در دنیا) آموزش دیده بود، برای این هدف انتخاب شد. وی طی این مدت بارها و بارها با «رابرت لوندین» سرگرد نیروی هوایی آمریکا مشورت کرد و بالأخره در سال 1971 با کمک همین نیرو (به خصوص سیستم های رادیویی) کودتایی موفق را در بولیوی شکل داد. وی طی دو سال اول از حکومت دیکتاتوری خود، حمایت های نظامی بسیار زیادی از آمریکایی ها دریافت کرد. سال 1975 در پی اعتصاب کارگران معادن قلع، ارتش بولیوی دست به قتل عام این کارگران زد. هم چنین وقتی کلیسای کاتولیک بولیوی این قتل عام را محکوم کرد، بانزر با کمک اطلاعاتی که از سازمان سیا دریافت می کرد، کشیش ها و راهبه های مخالف خود را شناسایی کرد و هدف قرار داد. استراتژی ضدکلیسایی وی که به «طرح بانزر» مشهور شد، سال 1977 توسط 9 دیکتاتوری دیگر در آمریکای لاتین نیز پیاده شد. رژیم بانزر به «ناپدید» کردن 100 نفر، ترور 39 نفر و قتل عام بیش از 400 نفر دیگر طی دوران تصدی حکومت در بولیوی متهم شده است (هم چنین به توضیحات اروگوئه مراجعه کنید). 11- پاراگوئه (به توضیحات اروگوئه مراجعه کنید) 12- پاکستان سال 1971 پاکستان غربی (حکومتی استبدادی و تحت حمایت آمریکا)، به طرز وحشیانه ای به پاکستان شرقی حمله کرد. این جنگ زمانی به پایان رسید که هند (به علت هجوم پناهندگان به این کشور) به پاکستان شرقی (بنگلادش کنونی) حمله کرد و نیروهای پاکستان غربی را شکست داد. برخی منابع آمار کشته شدگان در این جنگ را 3 میلیون نفر و منابع دیگر 1.5 میلیون نفر تخمین زده اند. طی این درگیری که برخی آن را یک نسل کشی به دست پاکستان غربی توصیف می کنند، میلیون ها نفر کشته شدند. پاکستان غربی از مدت ها پیش متحد آمریکا محسوب می شد و اولین بار، آمریکایی ها 411 میلیون به این کشور کمک کردند تا بتواند ارتش خود را تأسیس کند. طی جنگ نیز واشنگتن 15 میلیون دلار تسلیحات به پاکستان غربی تحویل داد. 13- پاناما ماه دسامبر سال 1989 نیروهای آمریکایی به پاناما حمله کردند تا (به ظاهر) «مانوئل نوریگا» رئیس جمهور این کشور را دست گیر کنند. این اقدام واشنگتن به خوبی نشان می دهد که از دیدگاه آمریکا، این کشور صاحب اختیار جهان است و می تواند هر کسی را که بخواهد، دست گیر کند. این در حالی است که نوریگا از سال ها قبل، برای سیا کار می کرد، اما دیگر از چشم آمریکایی ها افتاده بود، تا حدی به این خاطر که با ساندینیست ها در نیکاراگوئه مبارزه نمی کرد. طبق برآوردها، در جریان حمله آمریکا به پاناما، بین 500 نفر تا 4000 نفر کشته شدند. 14- تیمور شرقی دسامبر سال 1975 «جرالد فورد» رئیس جمهور و هنری کیسینجر وزیر خارجه آمریکا به اندونزی رفتند و به «سوهارتو» رئیس جمهور این کشور اجازه دادند تا از سلاح های آمریکایی (که طبق قوانین نباید برای تجاوز استفاده می شدند) استفاده کند. فردای روزی که مقامات آمریکایی اندونزی را ترک کردند، حمله این کشور به تیمور شرقی آغاز شد. طی این جنگ که به قول «دانیل موینهان» سفیر آمریکا در سازمان ملل «آن طوری که [آمریکا می خواست] اتفاق افتاد»، 200 هزار نفر از جمعیت 700 هزار نفری تیمور شرقی کشته شدند. 16 سال بعد، در تاریخ 12 نوامبر سال 1991، طی یک مراسم یادبود 217 نفر از جمله تعداد زیادی کودک که در «دیلی» پایتخت تیمور شرقی، راه پیمایی می کردند، توسط نیروهای ویژه شوک اندونزی موسوم به «کوپاسوس» کشته شدند. فرماندهی این نیروها را دو فرمانده آموزش دیده در آمریکا به نام های «پرابوو سوبیانو» (داماد سوهارتو) و «کیکی سیاهناکری» به عهده داشتند. بعد از این اتفاق، کامیون هایی اجساد کشته شدگان را درون دریا ریختند. 15 - چاد طبق برخی برآوردها، دولت چاد که ژوئن سال 1982 به رهبری «حسین حبری» و با حمایت های مالی و تسلیحاتی سیا روی کار آمد، طی هشت سال حکومت، حدود 40 هزار نفر را در این کشور کشته و 200 هزار نفر را شکنجه کرد. حبری سال 1990 طی یک کودتا برکنار شد و به سنگال گریخت. سال 2001 در سنگال پرونده ای علیه او تشکیل شد و تا مرز محکومیت هم پیش رفت، اما حکم یک دادگاه مانع از ادامه پی گیری این پرونده شد. سپس پرونده ای دیگر در بلژیک علیه حبری باز شد. با این حال، ژوئن سال 2003 آمریکا دولت بلژیک را تهدید کرد که اگر این پرونده را پی گیری کند، ممکن است میزبانی مقر ناتو را از دست بدهد. این تهدید موجب شد تا بلژیک، به کل، قانونی را لغو کند که به قربانیان جنایت های صورت گرفته در کشورهای دیگر، اجازه می داد تا در دادگاه های بلژیک شکایت کنند. 16- چین تخمین زده می شود که حدود 900 هزار چینی طی «جنگ کره» کشته شده اند (هم چنین به توضیحات کره در قسمت بعدی گزارش مراجعه کنید). 17- جمهوری دومینیکن سال 1962، «خوان بوش» رئیس جمهور دومینیکن شد، اما برنامه هایش برای اصلاحات ارضی و خدمات عمومی به مذاق آمریکایی ها خوش نیامد. بنابراین بوش تنها 7 ماه پس از به دست گرفتن ریاست جمهوری، طی یک کودتا به دست سیا سرنگون شد. سه سال بعد، زمانی که گروهی در دومینیکن تلاش کرد تا بوش را دوباره به قدرت برساند، آمریکا حمله به این کشور را کلید زد و 22 هزار سرباز و تفنگ دار دریایی را به دومینیکن اعزام کرد. طی این جنگ، حدود 3000 نفر در دومینیکن کشته شدند. 18- سودان سودان از سال 1955 که استقلال خود را به دست آورد، بخش عمده تاریخ خود را درگیر جنگ داخلی بوده است. طبق آمار، تنها تا سال 2003، حدود 2 میلیون نفر در این جنگ داخلی کشته شده بودند. به علاوه، مشخص نیست که آیا آمار کشته شدگان در منطقه «دارفور» در این ارقام گنجانده شده یا مستقل از آن هاست. گروه های حقوق بشری معتقدند که سیاست های آمریکا به طولانی شدن جنگ داخلی در سودان منجر شده است. واشنگتن از اقدامات برای سرنگونی دولت مرکزی در خارطوم حمایت می کند. سال 1999 «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه وقت آمریکا با رهبر «ارتش آزادی بخش مردم سودان» دیدار کرد. این معارض سودانی بعدها گفت آلبرایت به او قول داده اگر طرح صلحی را نپذیرد که مصر و لیبی مطرح می کنند، آمریکا برای نیروهایش مواد غذایی تأمین خواهد کرد. سال 1978 وسعت ذخایر نفت سودان کشف شد و تنها دو سال طول کشید تا این کشور به ششمین کشور دنیا از نظر میزان دریافت کمک های نظامی از آمریکا تبدیل شود. طبیعی است که وقتی آمریکایی ها به چنین دولتی کمک می کنند تا به قدرت برسد، سهمی از نفت این کشور هم خواهند خواست. آگوست سال 1998 آمریکا خارطوم را با 75 موشک کروز هدف قرار داد به این بهانه که می خواهد یک کارخانه سلاح های شیمیایی متعلق به اسامه بن لادن را نابود کند. واقعیت این بود که بن لادن دیگر صاحب آن کارخانه نبود، بلکه این کارخانه تنها تأمین کننده منابع دارویی برای ملت فقیر سودان بود. پس از این بمباران، احتمالاً ده ها هزاران نفر به دلیل کم بود دارو برای درمان مالاریا، سل و بیماری های دیگر کشته شدند. تنها واکنش آمریکا این بود که هزینه بسته شدن پرونده ای را پرداخت کرد که مالک کارخانه به دادگاه برده بود. 19- شیلی سازمان سیا در انتخابات های سال 1958 و 1964 شیلی مداخله کرد، اما سال 1970 بالأخره یک سوسیالیست به نام «سالوادور آلنده» رئیس جمهور شیلی شد. سیا ابتدا قصد داشت تا پیش از مراسم تحلیف آلنده، یک کودتای نظامی را به انجام برساند، اما این نقشه با مخالفت ژنرال «رنه اشنایدر» رئیس ستاد ارتش شیلی مواجه شد. سازمان سیا سپس هم راه با برخی از افراد در ارتش شیلی، نقشه ای برای ترور اشنایدر کشید، که این نقشه هم شکست خورد. با این حال، نیکسون تصمیم نداشت دست از سر شیلی بردارد و بنابراین به سیا دستور داد تا شرایط کودتا را در این کشور فراهم کند. این آماده سازی شامل جنگ های چریکی، بمب گذاری، تخریب، تحریک مردم به اعتصاب و ایجاد وحشت بود. 11 سپتامبر 1973 وقتی آلنده «در اثر خودکشی یا ترور» درگذشت، «هنری کیسینجر» وزیر خارجه وقت آمریکا گفت: «من دلیلی نمی بینم که بایستیم و ببینیم یک کشور به دلیل بی مسئولیتی مردمش، کمونیست می شود.» در نتیجه، ژنرال «آگوستو پینوشه» (یکی از نمادهای دیکتاتوری در آمریکای لاتین) 17 سال حکومت را در شیلی به دست گرفت و حدود 3000 نفر از مردم این کشور را کشت و بسیاری دیگر را شکنجه یا «ناپدید» کرد (هم چنین به توضیحات اروگوئه مراجعه کنید). 20- عراق جنگ عراق و ایران بین سال های 1980 تا 1988 حدود 105 هزار قربانی از عراقی ها گرفت. «هاوارد تیچر» عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا اعتراف می کند که کشورش میلیاردها دلار وام به عراقی ها داده و از راه های دیگر نیز به صدام کمک می کرد، از جمله تأمین سلاح ها و تجهیزات نظامی مورد نیاز ارتش عراق، از جمله سلاح های بیولوژیکی. جنگ عراق و ایران، تنها بلایی نبود که آمریکایی ها بر سر عراق آوردند. بعد از آن که عراق در تاریخ 2 آگوست 1990 به کویت حمله کرد، آمریکا از صدام خواست تا عقب نشینی کند و چهار روز بعد، سازمان ملل تحریم های بین المللی علیه عراق وضع کرد. آن چه باید دانست این که عراق بدون دلیل هم به کویت حمله نکرد. «ایپریل گلاسپی» سفیر وقت آمریکا در عراق به صدام گفته بود که آمریکا موضعی در قبال مناقشه میان عراق با کویت ندارد. بنابراین چراغ سبز به صدام داده شده بود، اما ظاهراً این اجازه بیش تر یک تله بود. برای جلب حمایت مردم آمریکا از حمله به عراق، دختر سفیر کویت در آمریکا مقابل کنگره و به دروغ شهادت داد که نیروهای عراقی به نوزادان درون بیمارستان های کشورشان هم رحم نمی کنند و دستگاه های ان آی سی یو (محفظه نگه داری از کودکان نارس) را از برق می کشند. به این ترتیب، حمایت از حمله آمریکا به عراق، شعله ور شد. 17 ژانویه سال 1991 حمله هوایی آمریکا به عراق آغاز شد و 42 روز بعد، این حملات پایان یافت. 23 فوریه، جورج بوش پدر دستور داد تا حمله زمینی آغاز شود. در این حمله بدون آن که هیچ نیازی به کشتن پرسنل نظامی عراق باشد، حدود 150 نیروی آمریکایی در مقابل 200 هزار عراقی کشته شدند. تعدادی از این عراقی ها وحشیانه طی حادثه «بزرگ راه مرگ» کشته شدند. ضمناً حدود 400 تُن اورانیوم ضعیف شده نیز به دست نیروهای آمریکایی در عراق باقی ماند. تعداد زیادی از مردم عراق نیز بعدها بر اثر جراحت های ناشی از جنگ، آسیب های وارد شده به تأسیسات تصفیه آب یا سایر زیرساخت های عراق، و یا تحریم های بین المللی جان خود را از دست دادند. سال 1995 سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (فائو) گزارش داد که تحریم ها علیه عراق از سال 1990 جان 576 هزار کودک را گرفته است. وقتی درباره این موضوع از «آلبرایت» نماینده وقت آمریکا در سازمان ملل، پرسیده شد که آیا کشته شدن نیم میلیون کودک (رقمی بیش از کودکان کشته شده در هیروشیما)، ارزشش را دارد، وی پاسخ داد: «به نظر من، سؤال بسیار سختی است، اما ما معتقدیم ارزشش را دارد.» سال 1999 یونیسف گزارش داد که هر ماه 5000 کودک در عراق بر اثر تحریم ها و جنگ با آمریکا کشته می شوند. برخی برآوردهای دیگر حاکی از این بود که بین سال های 1990 تا مارس 1998، تعداد کودکان کم تر از 5 سال که جان خود را از دست دادند، 227 هزار نفر بوده است، یعنی دو برابرِ آمار دهه قبل. طبق همین برآوردها، این آمار تا سال 2000 به 350 هزار نفر رسید. تعداد این کودکان هر قدر که باشد، نشان دهنده یک واقعیت است: آمریکا از این پیامدهای تحریم ها باخبر بوده، اما آگاهانه و به عنوان بخشی از استراتژی تحمیل درد به مردم عراق با هدف شوراندن آن ها علیه حکومت، به تحریم ها ادامه داده است. پروژه های آمریکا در عراق، مرحله دیگری هم داشت. همان گونه که پایان جنگ سرد به آمریکا جسارت حمله به عراق در سال 1991 را داد، حوادث 11 سپتامبر نیز زمینه ای برای جنگ کنونی علیه عراق فراهم کرد. در حالی که دروغ های پشت برخی از جنگ های آمریکا، مدت ها بعد آشکار می شود، دروغ های پشت جنگ عراق، تقریباً همان زمان که گفته شدند، آشکار هم شدند. هیچ خبری از سلاح کشتار جمعی در عراق نبود؛ آمریکا به دنبال گسترش دموکراسی در عراق نبود؛ و واشنگتن علاقه ای به نجات دادن مردم عراق از دست یک دیکتاتور نداشت. تعداد کل کشته شدگان عراق در نتیجه جنگ فعلی، 654 هزار نفر است که طبق تحقیقات دانشگاه جانز هاپکینز، 600 هزار نفر از آن ها با «اعمال خشونت آمیز» کشته شده اند. همان طور که در ابتدای گزارش هم اشاره شد، برآورد دقیق تر از آمار قربانیان جنگ های آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم باید شامل کشته شدگان بر اثر کودتاهای سیا در سراسر دنیا نیز شود.
جمعه ، ۱۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق خبر 24]
[مشاهده در: www.otaghkhabar24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها