محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845851074
رفع تحریم ها شرط لازمه برای پیشرفت است، ولی شرط کافی نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۴:۰۸
مشاور فرهنگی رییس جمهور تصریح کرد که صرفا با رفع تحریم‌ها معجزه رخ نمی دهد؛چراکه رفع تحریم ها شرط لازمه برای پیشرفت است، ولی شرط کافی نیست. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان حسام‌الدین آشنا درگردهمایی معاونین و مدیران فرهنگی و اجتماعی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور در مشهد در تبیین مسئولیت اجتماعی و فرهنگی دانشگاه در دوران پساتحریم ، یادآورشد: دوره‌ای از تاریخ کشور فرا رسیده است که به نام پساتحریم یا پسابرجام معرفی می‌شد اولین ویژگی این دوران محدودیت زمانی آن است. وی افزود: امید خلق شده در مردم ایران برای ساخت ایرانی بهتر دائمی نیست و همچنین اقبال شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی برای ورود به اقتصاد ایران همیشگی نخواهد بود. می‌دانیم برای کشوری که در آن زمان هیچگاه عامل مهمی نبوده است سخن گفتن از محدودیت زمانی دشوار است، اما باید این واقعیت را در محاسبات خود وارد کنیم. وی افزود: ویژگی دوم عصر پساتحریم مشروط بودن موثر بودن توفیقات خارجی به اصلاحات در داخل است اگر اصلاحات داخلی نباشد چه اتفاقی خواهد افتاد در بهترین احتمال ما به دارایی‌های خود یا بخشی از دارایی‌های خود می‌رسیم و گشوده شدن زمینه‌های تجارت ما را حداکثر به همان نقطه‌ای می رساند که قبل از تحریم‌ها در آن قرار داشتیم.در بهترین حالت به همان نقطه‌ای باز خواهیم گشت که در سال 1384 قرار داشتیم و وضعیتی که با نیازهای کشور تناسبی نخواهد داشت. مشاور فرهنگی رییس جمهور ادامه داد: می گویند برجام برای توسعه جامعه ایران معجزه نمی کند، اما فقط بخشی از واقعیت را می‌گویند با تشدید تحریم‌ها فاجعه رخ می داد، ولی فقط با صرفا رفع تحریم‌ها نیز معجزه رخ نمی دهد. آشنا تاکید کرد: رفع تحریم ها شرط لازمه برای پیشرفت است، ولی شرط کافی نیست. اقتصاد درون زای برونگرا بدون ارتباط کارآمد با جهان کافی نخواهد بود و بدون برجام هم چنین ارتباطی شکل نمی گرفت و نخواهد گرفت. وی اضافه کرد: برای فراتر رفتن از وضع موجود نیازمند اصلاحات بنیادین هستیم شواهد و گزارش‌های کارشناسان نشان می‌دهد قرار گرفتن در مسیری که رشد اقتصادی هشت درصدی، اقتصاد مقاومتی، سند چشم انداز 1404 و بالفعل کردن ظرفیت‌های اقتصادی ایران را در پی داشته باشد، بدون اصلاحات اساسی در نظام نهادی و ساختاری کشور امکان پذیر نیست. آشنا با اشاره به اینکه به 10 اصلاح ساختاری برای کشور نیاز داریم از کاستن از تعداد مراکز تصمیم گیری متوازی و متداخل ، اصلاح نظام قانونگذاری و مقررات گذاری و تصمیم گیری، بهسازی نظام قضایی برای جرم زدایی، زندان زدایی و مقابله با فساد درون دستگاهی، اصلاح نظام بودجه‌ریزی و ارزیابی عملکرد بودجه، اصلاح نظام بانکی عقب مانده تجارت زده و ناکارآمد در مقابله با پولشویی، اصلاح نظام قیمت گذاری برق، نفت، بنزین، گاز و آب به خصوص در مصرف کشاورزی، اصلاحات اداری و چابک سازی و هوشمندسازی و فسادزدایی و کم هزینه کردن بروکراسی دولتی، ساماندهی نظام رفاهی طرح تحول سلامت و هدفمندکردن یارانه‌ها، افزایش پایه مالیاتی و لغو معافیت مالیاتی شماری از بزرگترین هلدینگ‌های اقتصادی کشور، به روز رسانی شرایط همکاری با شرکتهای خارجی در حوزه‌های مهم مثل نفت و گاز و همچنین توسعه در بخش‌های صنعتی به عنوان این موارد یاد کرد. آشنا اضافه کرد: باید از عوام فریبی ساختاری که بیش از 5 دهه در کشور ساکن شده رها شویم و بتوانیم از فرصت‌های پساتحریم شرایط بین المللی، همکاری فناورانه و حتی سرمایه‌های داخلی برای هموار کردن مسیر توسعه استفاده کنیم. وی با تاکید بر اهمیت زمان تصریح کرد: آنقدر گشاده دستانه زمان را از دست داده‌ایم و اخذ تصمیم‌های دشوار را به تعویق انداخته‌ایم تا به یکباره دریافتیم که نظام بانکی مشحون از رباست، انبوهی از صندوق‌های مالی و اعتباری تحت نظارت بانک مرکزی نیستند، سهم غیردولتی‌های رانتی از اقتصاد افزایش یافته، محیط زیست تخریب شده، نیروهای متخصص از کشور می‌گریزند، آسیب‌های اجتماعی به حد و مرز خطرناکی رسیده است، واردات بی‌رویه خطرناک است، تولید داخل تضعیف شده و بیکاری سر به فلک می‌کشد.این حق برای ملت ایران و نخبگانی که چند دهه است درباره همه این مسائل هشدار می‌دهند محفوظ است که سوال کنند، چرا به هشدارها توجه نشده است و چرا هشدار دهندگان مجازات شدند ولی بی مبالاتان مکافات ندیدند. آشنا با بیان 4 علت در رابطه با به تعویق افتادن اخذ تصمیم‌های مهم بیان کرد: سیاستمداران اسیر رای مردم هستند و همواره بیم آن را دارند که واکنش مردمی به تصمیم‌های سخت سبب کاهش محبوبیت ایشان شود. پی‌آمد اخذ تصمیم‌های دشوار با منافع بسیاری - سازمان‌یافته و سازمان‌نیافته – در تعارض است و همین عامل مقاومت اجتماعی ایجاد می‌کند. بروکراسی غیرشفاف و تصمیم‌گیری در اتاق‌های دربسته به دور از چشم ذی‌نفعان، رسانه‌ها و نخبگان راه پنهانکاری و مسئولیت گریزی را باز گذاشته است. دانش لازم برای شناسایی تصمیم‌های درست و شواهد دقیق برای متقاعد کردن ذی‌نفعان و سیاست‌گذاران در دست نیست. بخش مهمی از چیستی نقش اجتماعی و فرهنگی دانشگاه در عصر پساتحریم در کمک به رفع این موانع نهفته است. مشاور فرهنگی رییس جمهور ادامه داد: هر تصمیم بزرگی، بالاخص تصمیم‌هایی که با منافع گروه‌هایی در تعارض است، بدون طی شدن فرایند اجتماعی اجماع‌سازی شکست می‌خورد. سیاستمداران اغلب فقط زمانی تن به پذیرش تصمیم‌های بزرگ می‌دهند که مطمئن باشند اکثریتی از مردم از آن‌ها حمایت می‌کنند و در نظام‌هایی که رأی انتخاباتی تعیین‌کننده است این موضوع شدت می‌یابد. بنابراین تا زمانی که اکثریت مردم بر عمق خسارت ناشی از به تعویق افتادن اخذ تصمیم‌های بنیادین آگاه نشده باشند، و به اثربخش بودن تصمیم‌های سخت اعتماد نکنند، پشت تصمیم‌های درست و دشوار نخواهند ایستاد. آشنا تصریح کرد: وقتی مردم نسبت به واقعیت کشور و ضرورت تصمیم‌گیری‌ها آگاه نشوند فرصت فراهم می‌شود تا صاحبان منافعِ در خطر فضاسازی کنند و دایه‌های مهربان‌تر از مادر شوند و بوروکراسی غیرشفاف به تعویق افتادن تصمیم‌های درست و دردناک را تسهیل می‌کند. البته این واقعیت که گاه مسائل شناخته‌شده هستند اما راهکارهای درست روی میز نیستند، به تعویق تصمیم‌گیری کمک می‌کند. وی با پررنگ خواندن نقش دانشگاه گفت: حال پرسش این است که نقش دانشگاه و مسئولیت اجتماعی و فرهنگی آن در قبال این وضعیت چیست؟ آیا دانشگاه به نظاره می‌نشیند تا همان مسیر طی‌شده گذشته را بپیماییم و زیانکار باشیم؟ یا دانشگاه ارزش مسئولیت نخبگی و قدر سرمایه اجتماعی خویش را می‌داند و مسیر دیگری را در پیش می‌گیرد؟ دانشگاه می‌تواند در مقابل این وضعیت سکوت پیشه کند و بگذارد به همان راهی برویم که تاکنون رفته‌ایم؛ اما دانشگاه می‌تواند پرسشگر، پاسخ‌گو و مروج باشد. دانشگاه مسئول است که باید به درباره وضع جاری، عاقبت و ضرورت‌های کشور سخن بگوید. وی افزود: آیا دانشگاه در مقام یک موجودیت سازمانی و نه تک‌ستاره‌هایی از اساتید که فعالانه در عرصه سیاست‌گذاری عمومی مداخله کرده‌اند، نقش مهمی در بازتعریف سیاست‌گذاری عمومی ایفا کرده است؟ آیا دانشگاه کنشگر فعالی در برشمردن ضرورت‌های ساختاری و نهادی و مبارزه فکری برای اصلاح رویه‌های نادرست بوده است؟ یا دانشگاه حتی حوصله نقد رویه‌های ناکارآمد حاکم بر خویش را نیز نداشته است؟ آیا جریانی از اساتید که علیه غلبه اقتصاد رانتی، نظام بانکی ناکارآمد، سیاست‌های مخرب محیط زیست، سیاست خارجی تنش‌آمیز، نقصان نظام مالیاتی و چندین مسأله مهم دیگر نوشته‌اند و بر آگاه کردن عرصه عمومی اصرار ورزیده‌اند جریان غالب دانشگاه است؟ آیا آن‌ها که تقلب علمی و رویه‌های نادرست ارتقای علمی، گزینش و آموزش و پژوهش در دانشگاه‌ها را نقد کرده‌اند از حمایت جریان آکادمیک بهره‌مند شده‌اند؟ آیا دانشگاه کوشیده است کنشگر فعالی در جریان سیاست‌سازی و سیاست‌گذاری باشد؟ یا به گلایه کردن از به بازی گرفته نشدن دانشگاه قناعت کرده است؟ عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق (ع) تاکید کرد: عصر پساتحریم از دانشگاه می‌طلبد که کنشگر باشد، اما نه کنشگری الزاماً سیاسی آن‌چنان که در دهه 1370 و اوایل دهه 1380 بود، بلکه کنشگری سیاستی که آغازگر گفت‌وگوی تخصصی، اجتماعی، شجاعانه و منتقدانه نسبت به رویه‌های جاری تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و تداوم مسیرهای غلط گذشته است. کنشگری سیاستی-اجتماعی که خواهان شفافیت بیشتر در فرایندهای تصمیم‌سازی، انتشار آزادانه اطلاعات و گشودن درهای اتاق‌های بروکراسی به روی مردم و نخبگان است. کنشگری که به مردم نزدیک می‌شود نه از منظری پوپولیستی و برای آن‌که مدعای نوکری مردم داشته باشد، بلکه از آن جهت که ماهیت اقتصاد سیاسی تصمیم‌ها را آشکار سازد و مردم را توانمند کند. آشنا گفت: متأسفانه سوءاستفاده از واژه مردم در گذشته و اعمال سیاست‌هایی نادرست به نام مردم، ترسی عمیق در جان نخبگان انداخته است و از نزدیک شدن به مردم می‌ترسند، اما ویژگی زمانه‌ای که در آن به سر می‌بریم نزدیک شدن به مردم را ضروری می‌سازد. دانشگاه باید سهمی بزرگ در شکست چرخه رذیلتی که نظام تصمیم‌گیری و سازوکارهای توسعه‌ای کشور در آن گیر افتاده است ایفا کند. مشاور فرهنگی رییس جمهور با اشاره به تاثیر مهم شبکه‌های اجتماعی تصریح کرد: خوشبختانه امروز هر انسان می‌تواند یک رسانه باشد. شبکه‌های اجتماعی به ما فرصت داده‌اند تا هر کدام از ما یک کانال، یک رسانه و یک مولد گفت‌وگوی اجتماعی باشیم. وی با بیان اینکه حل مسائل اساسی این کشور نیازمند ثبات است، یادآورشد: اجماع کردن بر سر راه‌حل‌ها و تضمین آن‌که با تغییرات سیاسی، روند حل مسائل تغییر نمی‌کند، یک نیازمندی اساسی است. این «تعهد به ثبات» و «تعهد به عقلانیت» باید در سطح اجتماعی ایجاد گردد. حل مسائل نیازمند آگاهی عمومی گسترده بر سر علل و منشأ پیدایش آن‌هاست. مسأله ابداً مشخص کردن مقصرها نیست، بلکه فرایندهای قاصر و منجر به کاستی‌ها باید شناسایی شده و ائتلاف اجتماعی برای دنبال کردن اصلاحات تقویت شود. باید آشکار کنیم که زمان به سرعت می‌گذرد. آشنا با تاکید بر اینکه اصلاح بدون هزینه ممکن نیست، گفت: ائتلاف اجتماعی برای آن لازم است که جامعه هزینه‌های لازم برای اصلاحات پایدار را بشناسد، بر سر میزان هزینه‌هایی که باید پرداخته شود اجماع کند، و بداند که هیچ اصلاحی بدون هزینه امکان‌پذیر نیست. مهم‌تر آن است که بعد از مشخص شدن هزینه‌های اصلاحات واقعی، فرایند پرداخت هزینه‌های آن مشخص شود. ضعیف‌ترین بخش‌های جامعه باید کمترین هزینه را بر دوش بکشند و هزینه‌ها متناسب مسئولیت‌ها تقسیم شود. ائتلاف اجتماعی تضمین‌کننده بلندمدت‌نگری است. باید جامعه بر محور گفت‌وگوی عقلانی، برای تضمین ثبات در سیاست‌ها، متحد شود. آشنا با تاکید بر اینکه ائتلاف اجتماعی باید پشتوانه اراده حاکمیت سیاسی برای اصلاح امور باشد، خاطرنشان کرد: ائتلاف اجتماعی بر محور گفت‌وگوی عقلانی است که همدلی و همزبانی ملت و دولت را تضمین می‌کند. اگر گفت‌وگوی عقلانی برای اجماع‌سازی و تعهد به ثبات، تعهد به عقلانیت، تعهد به بی‌طرفی دستگاه‌های تصمیم‌سازی در میان منافع متضاد و متکثر ضرورت جامعه ایران است، مناسب‌تر از دانشگاه برای آغاز و پیشبرد این گفت‌وگوی عقلانی کجاست؟ اگر دانشگاه با همه رسالت تاریخی که برای خود قائل شده و جایگاهی از نخبگی که برای خویش قائل است، خود را متکفل این گفت‌وگو نداند، از هزینه‌های آن بترسد، و سر در لاک خود فرو برد، این وظیفه را باید به چه نهاد دیگری واگذار کرد؟ وی افزود: امروز اگر فعالانه وارد میدان شویم و به رسالت تاریخی دانشگاه ایمان داشته باشیم، شبکه‌های اجتماعی به ما اجازه می‌دهند تا گفت‌وگوی اجتماعی فراگیر و ائتلافی منسجم از همه عقلانیت‌خواهان بر محور ضرورت اصلاحات بنیادین شکل دهیم که هدف نهایی آن آماده کردن زمینه برای فعالیت سرمایه‌های داخلی و پیوند مناسب با جهان برای استفاده از ظرفیت‌های جهان جهانی‌شده است. آشنا با اشاره به سالروز تولد مولای متقیان، علی (ع)، گفت: نامه‌حضرت علی (ع) به مالک اشتر باید سرلوحه فعالیت سیاسی و عمل اجتماعی ما باشد. می‌توانیم راه خود را در میانه توصیه‌های آن بزرگوار ببینیم. بر ماست که صاحبان قدرت را به زبان امروز و بر مدار منطق علم و شواهد سیاست‌گذارانه، آن‌چنان که با روح زمانه حاضر سازگار افتد، به پیمودن راهی که امام علی توصیه کرده است.ترغیب کرده و وادار سازیم. وی افزود: وظیفه داریم با گفت‌وگوی اجتماعی و کمک به ائتلاف اجتماعی برای اصلاحات بنیادین، شرایطی فراهم آوریم که بستر اقتصاد این کشور برای بازرگانان و پیشه‌وران واقعی مشوق و جذاب باشد. مشاور فرهنگی رییس جمهور با تاکید بر اهمیت آزادی بیان تصریح کرد: بر ماست که پیشروان آزادی گفتار باشیم و بر انتشار و دسترسی آزادانه به اطلاعات اصرار ورزیم؛ چرا که امام علی(ع) فرمود «پاک و آراسته نیست امتی که در آن امت، زیردست نتواند بدون لکنت زبان حق خود را از قوی دست بستاند» و لکنت مردم برطرف نمی‌شود مگر به آن‌که گروهی دیوارهای ترس را بریزند و سخن گفتن را به مدد دسترسی به اطلاعات ممکن سازند. بر ماست که با مردم از تقصیرهای گذشته نظام سیاست‌گذاری بگوییم و خطاهای رفته را آشکار سازیم تا مردم اعتماد کنند و به عدالت ایمان بیاورند زیرا امام علی(ع) گفت «اگر رعیت بر تو به ستمگری گمان برد، عذر خود را به آشکارا با آنان در میانه نه و با این کار از بدگمانی‌شان بکاه، که چون چنین کنی، خود را به عدالت پروده‌ای و با رعیت مدارا نموده‌ای. عذری که می‌آوری سبب می‌شود که تو به مقصود خود رسی و آنان نیز به حق راه یابند.» عذرخواهی کردن را تشویق کنیم و مسیر حقیقت‌گویی را پرطرفدار سازیم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
سیاسی
پربازدیدترینها