محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847266787
یورت ؛ کوچ و غم باره گی میان ماندن و رفتن
واضح آرشیو وب فارسی:جهان اقتصاد: احسان اسدی- نقش وزارت جهاد کشاورزی در علت کوچ مردم مناطق محروم و روستاها به کلان شهرها بسیار پررنگ است . جهاد کشاورزی با هدف خدمت به کشاورزی در کشور عزیزمان ایران بنیان گذاری شده و با توجه به داشتن نیروهای کارآمد و تعداد بیشمار پرسنل خود در تمام نقاط کشور نتوانسته موجبات رضایت کشاورزان و همچنین دولت را فراهم آورد و برای دولت بعنوان یک وزارتخانه مصرف کننده می باشد تا درآمد زا . دلایلی که می تواند باعث ایجاد این ناهماهنگی باشد عبارتند از : نبود چارت مناسب در جهت رسیدن به هدفی مشخص ماهیانه و سالیانه برنامه ریزی ها و جلسات متعددی راجع به سیاستگذاری های بخش کشاورزی انجام می شود ولی رویکرد مناسبی نداشته و هم چنان مشاهده می شود کشاورزی به همان صورت سنتی گذشته و کشاورزان با همان افکار گذشته مشغول به فعالیت هستند و روزانه روستاهای خالی تر از سکنه شده و به سمت شهرهای بزرگ تر روانه گشته و باعث از دست رفتن سرمایه های ملی می شوند . نبود متخصصین کشاورزی در کنار مردم متخصصان زیادی در جهاد کشاورزی مشغول به فعالیت می باشند و جهاد کشاورزی همیشه دانش آن ها را از افراد جامعه دریغ می کند و کشاورز مجبور است برای رشد و شکوفایی و برداشت محصول بیشتر در جهت رفع نیازها و معیشت ، هزینه های هنگفتی را بپردازد و باید با دانش و تجربه خود سال به سال آزمون و خطا کند . اینک به شرح دلایلی که کشاورز در طول یکسال کاری خود به طور مستقیم با آن ها درگیر است می پردازیم و اشاره خواهد شد که جهاد کشاورزی چگونه می توانست به آن ها کمک کند، اما افسوس ؟! قبل از هرچیزی باید در نظر داشته باشید که کشاورزان جامعه اکثراً افراد فقیری بوده و با توجه به برنامه ریزی های غلط و روش های سنتی در این حوزه روز به روز فقیرتر شده و پرداخت هزینه های مختلف در کاشت ، داشت و برداشت محصول برای آن ها سخت تر می باشد و اگر جهاد کشاورزی می توانست در این راستا قدمی بردارد کمک شایانی به اقتصاد و چرخه تولید جامعه کرده بود . اولین مشکل کشاورز در ابتدای سال کاری خود با آن درگیر است انتخاب کشت مناسب می باشد . اکثر کشاورزان ایران به صورت سنتی و دانشی که از نسل های گذشته به آن ها انتقال داده شده اقدام به کاشت محصول نموده و دیگر آیتم هایی نظیر آب و هوای جدید منطقه، مسموم بودن خاک جهت کاشت محصول ، کشت های همسایه مجاور ، میزان آب و امکانات لازم برای داشت محصول و نحوه فروش محصول در انتهای کار را در نظر نگرفته و با توجه به این که هیچ مرجعی در این مهم یاری رسان آن ها نیست بنابراین کاملاً کشت به صورت غیر اصولی و غیر کارشناسی انجام می شود و کشاورز احتمال دارد چیزی را بکارد که مورد نیاز بازار نباشد و در انتهای کار هنگام برداشت فقط خود را مغرور کرده باشد . اگر سیستمی وجود داشت که به مردم پیشنهاد می داد که فلان محصول را بکارید و در نهایت هنگام برداشت ، خرید محصول شما به صورت تضمینی انجام می شود . حداقل در آن زمان کار به صورت کارشناسی توسط خریدار انجام شده بود و همه در این بین منفعت می بردند . خرید بذر: امروزه با توجه به وجود بذرهای مختلف در بازار و فروش آن توسط شرکت های وابسته به جهاد کشاورزی و هم چنین شرکت های خصوصی و مغازه ها و عدم انجام کار کارشناسی برای تطابق نوع بذر با آب و هوا و خاک منطقه و سازگاری آن ، کشاورز به پیشنهاد افراد مختلف بذری را خریده و شروع به کاشت و تلاش بر روی آن می نماید و همیشه این استرس را دارد که آیا در نهایت محصول پربار می شود یا خدای نکرده کیفیت نداشته و زحمت یکسال او را به هدر می دهد . کشاورز فرصت آزمون و خطا را ندارد و یک اشتباه در چنین مقطعی می تواند زحمات یکسال آن را به هدر بدهد . پس بهتر است در خدمات روستایی هر منطقه بذر کشاورزی سازگار و استاندارد برای آن منطقه را به مردم معرفی نمایند تا مردم بتوانند با شناخت بذر با کیفیت در خرید خود دقت نمایند ، تا خدای نکرده دچار پشیمانی نگردند . کود : امروزه در بازار کودهای مختلفی وجود دارد و هرساله می گویند این کود با کیفیت خیلی بهتر از کود سال گذشته است ولی در نهایت معلوم می شود که همگی زمین را مسموم کرده و مثلاً کشت گندم در یک هکتار زمین سال به سال کمتر می شود غافل از این که در انتخاب کود مناسب و خواب مناسب برای زمین درست عمل نکرده ایم و به جای این که کمکی به زمین کشاورزی کرده باشیم آن را ضعیف تر کرده ایم . و هرساله کشاورز هزینه های زیادی در جهت خرید کود برای زمین یا باغ خود می پردازد که این هزینه های ابتدایی برای کشاورز که پس اندازی از سال گذشته نداشته کمرشکن است . سم: امروزه سم پاشی به امر مهم تبدیل گشته و تمامی کشاورزان و باغداران تمام کشت خود را سم پاشی نموده و در این امر مهم به ظاهر متخصص شده اند غافل از این که این کار بسیار حرفه ای و تخصصی بوده و مستلزم داشتن دانش زیادی می باشد . حتی این که چه کشت هایی را نباید در کنار هم بکارید خود آیتم مهمی می باشد چه برسد به سم پاشی آن ها . امروزه منبعی به صورت تخصصی در این زمینه وجود ندارد که راهکاری مناسب در این زمینه در اختیار کشاورز قرار بدهد و تنها متخصص اینکار فروشنده سموم دفع آفات و نباتات گیاهی می باشند که برای درآمدزایی خودشان به هر کاری دست می زند و کشاورز غافل از این که محصول خود را در چه دامی انداخته است . ای کاش مرجعی وجود داشت تا به صورت رسمی بر این امر کنترل و نظارت داشت چون علاوه بر دقت لازم در امر کشاورزی تصمیم نادرست در این زمینه موجبات آلودگی زیست محیطی و مضررات فراوان برای باغ ها و کشت های همسایه و هم چنین احشام و زنبورهای عسل و پرندگان و گیاهان منطقه دارد ، هم چنین استفاده نادرست از آن ها عواقب گران بهایی برای خود افراد منطقه را دارد ، که این مهم مستلزم توجه بیشتر مسئولان است . شخم کردن: شخم کردن زمین به صورت اصولی نیاز به دستگاه و ماشین های مکانیکی دارد و افرادی که درآمد چندانی از سال های گذشته پس انداز ننموده اند و نتوانسته اند این دستگاه ها را خریداری نمایند مجبورند هزینه های زیادی را در این را بپردازند . بر خلاف گذشته که نیروی انسانی بیشتر در این زمینه کمک رسان و یاور آن ها بوده امروزه با توجه به نگرش ها و سبک زندگی دیگر نیروی انسانی در این امر کارساز نیست و یک تراکتور خوب می تواند بجای ۲۰ نفر آدم در امر کشاورزی مفید باشد . ای کاش در خدمات روستایی امکاناتی وجود داشت که افرادی که مستحق استفاده از تجهیزات مکانیکی هستند بتوانند از تجهیزات این شرکت های خدماتی استفاده نمایند و در هنگام برداشت محصول و دریافت وجه از کارخانه های مربوطه هزینه های آن را بپردازند که این امر سبب انگیزش بیشتر کشاورزان می شد . آبیاری : معضل اصلی و مهم در کشاورزی ایران و گسترش مناطق محروم کمبود آب و نداشتن دانش کافی در استفاده از این نعمت الهی است . علم کشاورزی در ایران امروزه فاصله زیادی با معیارهای جهانی دارد و طریقه استفاده درست و بهینه از آب موجود در منطقه به کشاورزان آموزش داده نشده است . کشاورزی هم چنان به روش های سنتی در حال ادامه بقا اند ، در صورتی که با استفاده از تجهیزات مدرن می توان بهترین استفاده از آب موجود در منطقه را داشت . اداره آب با دادن مجوزهای زیاد به کشاورزان مسبب نابودی هرچه بیشتر منابع زیرزمینی شده است ، که بهتر است به جای اینکار برای سکنه روستاها چاه های مشترک با حق آبه مشخص به مقدار زمین های آن ها را در نظر داشته باشد که هم از لحاظ هزینه های حفرچاه مقرون و به صرفه می باشد و هم جلوگیری از نابودی آب های زیرزمینی بعمل می آید و هم چنین سبب می گردد تا کشاورزان بتوانند با آب موجود برنامه ریزی دقیق تری داشته باشند و بتواند محصول بهتری را از مزارع خود برداشت نمایند . آب مایه حیات است واقعاً باید در جایی مصرف شود که ارزش آن را داشته باشد و بتوان نتیجه بهتری از آن گرفت . برداشت محصول: زمان برداشت محصول بسیار مهم می باشد . کشاورزان در این مرحله دچار مشکلات فراوانی گشته و مخصوصاً آن هایی که با کارخانه ها و شرکت های بزرگ قرارداد بسته بیشتر دچار این معضل می شوند . باتوجه به تفکرات سلیقه ای مدیران این شرکت ها در نوبت دهی ، کشاورزان محدوده کارخانه گاهی چیزی در حدود ۲ ماه فاصله زمانی بین دو روستای نزدیک به هم در تحویل محصول ایجاد شده که این کار هزینه های زیادی را برای کشاورزی که در انتهای فصل برداشت قرار گرفته بهمراه خواهد داشت و احتمال دارد محصول و دسترنج یکسال خود را در معرض زوال و نابودی قرار دهد . اگر تیم خوب متشکل از کارشناسان زبده و کارآزموده ای در این میان تشکیل می شد و با بازدید از محصول کشاورزان در هنگام برداشت به آن ها نوبت دهی می کردند و یا در هنگام کاشت بذر برنامه ریزی داشته تا فاصله زمانی بین کاشت محصول رعایت گردد تا در انتها ، محصول به نوبت رسیده و دیگر کارخانه و کشاورز دچار تداخل فراوان نگردند کمک بسزایی به کشاورز در هنگام برداشت محصول کرده بودند و با خیالی راحت تر این مرحله را پشت سر می گذاشتند . فروش محصول: کشاورز در پایان سال کاری و در انتظار فروش محصول به قیمت مناسب همیشه دچار مشکل بوده در این راستا معمولاً یا کارخانه ها به وعده های خود به صورت مطلوب عمل نکرده اند یا دلالان بازار همیشه زیر قیمت طالب محصول اند . کارخانه ها و شرکت ها با نگه داشتن محصول پشت درب کارخانه و انداختن افت شدید از تناژ محصولات همیشه منافع خود را در نظر گرفته و بعلت کارشناسی نبودن این کار همیشه بجز اتلاف وقت و هزینه چیزی برای کشاورز به دنبال نخواهد داشت و معمولاً چه کارخانه های دولتی چه خصوصی پس از چند ماه حساب خوب را تسویه کرده و گاه مشاهده می شود از ابتدای پاییز تا فروردین سال بعد این کار به درازا می کشد و از طرف دیگر چون در هنگام انتخاب بذر و کاشت نوع محصول ، کار کارشناسی انجام نشده در هنگام برداشت و فروش متوجه می گردد که محصول ایشان در بازار اشباع شده و اگر بخواهد به دلالان بفروشد دچار ضرر هنگفتی خواهد شد . اگر نهادی پادرمیانی می نمود و خرید محصول کشاورزان را به صورت تضمینی و برداشت آن را بعهده می گرفت خیال کشاورزان از این عمل سخت و طاقت فرسا تا حدودی آسوده می گشت و با خیالی راحت تر به ادامه بقا در این حرفه می پرداختند . حمل و نقل محصول: با توجه به این که کشاورز در این مرحله هنوز به درآمدی نرسیده و علاوه بر هزینه های زمین و کشت محصول تا این مرحله هزینه های زندگی خود و خانواده اش را بر عهده داشته اینک در هنگام برداشت محصول با هزینه های فراوان در حوزه جابجایی و بار کردن محصولات گریبان گیر است که مجبور است در این مرحله تمام هزینه ها را به صورت نقد پرداخت کند و چندین ماه در انتظار بشیند تا پول خود را از کارخانه ها و شرکت ها گرفته و جایگزین نماید . اگر زمینه ای فراهم می شد تا کارخانه ها خود این مهم را به عهده می گرفتند و وظیفه بارگیری و جابجایی محصولات را به عهده می گرفتند و در پایان در هنگام تسویه هزینه های ذکر شده را از حساب کشاورزان کم می کردند واقعاً کمک مهمی در حق این صنف زحمت کش و خدمتگزار جامعه کرده بودند . خواب زمین : امروزه به دلایل کمبود وثق مالی کشاورز و بدهکاری اکثریت آن ها با بانک های دولتی و خصوصی و تأمین هزینه های فراوان برای معیشت خانواده ، کشاورزان به زمین های خود استراحت نمی دهند و این عمل بسیار خطرناک باعث فرسایش خاک و هرچه ضعیف تر شدن آن می گردد و سال به سال کیفیت و کثرت محصول آن ها رو به کاهش می باشد . باید تدبیری اندیشید تا کشاورزان بتوانند به طور استاندارد با این مسئله کنار بیایند تا خدای نکرده در سال های آتی دچار حوادث ناگوار و از فرسایش زمین خود نگردند . سازمان نظام مهندسی کشاورزی: یکی از چرخه های اصلی تولید در ایران قطب کشاورزی بوده ولی با توجه به این مسئله اکثر درس خوانده های بیکار در حوزه کشاورزی می باشند . سازمان نظام مهندسی کشاورزی با جایگاهی که در جامعه دارد معمولاً به فکر اشتغالزایی برای افراد عضو سازمان خود می باشد تا خدمت به کشاورز و کشور عزیزمان . باید در نظر گرفت که با دانش به روز درس خوانده ها در این حوزه و تجربه کشاورزان می توان انقلابی اساسی در حوزه کشاورزی به وجود آورد اما متأسفانه بیشتر فارغ التحصیلان این رشته به دنبال پشت میزنشینی بوده و به این نکته توجه ندارند که این حوزه بیشتر به کار عملی و از نزدیک درگیر بودن با کار نیاز دارد تا پشت میز نشستن و صدور بخشنامه ها . با تلفیق کشاورزان با این ارگان می توان بهره وری مناسبی از دانش فنی این نهاد به وجود آید به شرط این که کارکنان این سازمان خود را حرکت داده و به روستاها و مناطق محروم رفته و خود را به کشاورز نزدیک کنند و با تماسی مستقیم در جهت رشد و شکوفایی کشاورزی گام بردارند . وام های خود اشتغالی در بخش کشاورزی : جهاد کشاورزی با پرداخت وام با بهره کم خدمت بزرگی در حق کشاورزان و رشد و تولید در حوزه کشاورزی نموده است . اما به یک نکته مهم توجه نکرده که پرداخت وام های سنگین همیشه برای کشاورز دردسرساز بوده و کشاورزانی که اکثراً سواد چندانی نداشته و معمولاً به صورت سنتی مشغول فعالیت های کشاورزی و دامپروری بوده توانایی چرخاندن واحدهای تولیدی به صورت صنعتی را ندارند و دادن وام های سنگین نه تنها به چرخه تولید در این حوزه کمک نمی کند بلکه مستوجب بدهکاری آن ها به بانک ها و عدم اجرای طرح و گرفتارشدن آن ها در حلقه مراحل اداری و هزینه های فراوان در جهت برقراری واحد صنعتی می شود . اگر جهاد کشاورزی تدبیری بیاندیشد می تواند با دادن وام های خرد به کشاورزان و دامداران و ایجاد واحدهای کوچک به صورت سنتی زمینه و مسیر مناسبی را در جهت تولید در حوزه کشاورزی به وجود می آورند و این افراد گردانندگان خوبی برای این واحدهای تولیدی می باشند . آموزش و ترویج: آموزش و ترویج در بخش کشاورزی بسیار مهم می باشد . اما متأسفانه جهاد کشاورزی در این بخش خوب عمل نکرده و کشاورزان و تولیدکنندگان ما در حوزه کشاورزی اغلب به اطلاعاتی که سینه به سینه به آن ها رسیده اکتفا کرده و از دانش و دستگاه های جدید و کاربرد آن ها و بهره وری مفید از آب و خاک و تجهیزات کشاورزی بی اطلاع هستند. جهاد کشاورزی با برگزاری کلاس های پراکنده به صورت محدود و چرخشی در سطح شهرستان ها، که هر رشته از کشاورزی در یک شهرستان در یک دوره در سال برگزار می گردد که معمولاً کارآموزان آن به حد نصاب نرسیده و کلاس تشکیل نمی شود و با امکانات کمی که در این حوزه در اختیار دارد و انتقال دانشی که به درستی انجام نمی گیرد موجب گردیده که اکثر کشاورزان مجبور به آزمون و خطا در حوزه فعالیتی خود شوند که این کار موجبات آسیب های اقتصادی فراوانی به چرخه تولید و خود کشاورز را فراهم می آورد. ای کاش زمینه ای فراهم می آمد که حتی آموزشگاه های خصوصی هم راغب به سرمایه گذاری در بخش کشاورزی می بودند و به صورت تخصصی در هر رشته با برگزاری دوره های مختلف در شهرستان ها و روستاها امر به روزرسانی دانش کشاورزان و دامداران را به عهده می گرفتند تا دیگر آن قدر دچار ضرر و زیان بابت نداشتن اطلاعات کافی در این زمینه نمی شدیم و جهاد کشاورزی به کسانی تسهیلات می داد که با گذراندن دوره های معتبر از نهادهای آموزشی مدرک آن را اخذ نموده بودند و می توانستند به صورت مستمر در حوزه تخصصی خود تسهیلات دریافت کرده و شروع به کار نمایند . عدم پاسخگویی مسئولان به نیازهای کشاورزان : مسئولان کشوری معمولاً نیازهای اصلی کشاورزان را در نظر نگرفته و همیشه تصمیم گیری از بالا به پایین بوده در صورتی که این کار تا به حال جواب نداده و باید تصمیم گیری در این حوزه از پایین به بالا انتقال داده شود . کشاورز و دامدار کسی است که به صورت مستقیم با کار درگیر است و شبانه روز یا در کار است و یا در فکر کار و همیشه خودش بهتر نیازهایش را می شناسد تا کسی که سال های سال از کشاورزی به دور بوده است . همیشه باید به این نکته توجه داشت که تمام شغلها به جزء کشاورزی شغل های کاذب بوده و زندگی همه ما به دور کشاورز می چرخد . اگر این ها نباشند مهم ترین اولیت بشر یعنی غذا با مشکل مواجه شده و آن گاه دیگر هیچ تصمیمی و تدبیری قادر به برطرف کردن این معضل نیست . پس باید کاری کرد تا این کشاورزان و دامداران تمایل بیشتری برای زندگی در مناطق خود داشته و با داشتن امکانات مناسب بتواند موجبات رفاه خانواده شان را فراهم آورند . باشد که با تدبیر مسئولین محترم زمینه ای فراهم آید که در این حوزه هرچه سریع تر شاهد رشد و شکوفایی روزافزون آن باشیم .
سه شنبه ، ۳۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان اقتصاد]
[مشاهده در: www.jahaneghtesad.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها