واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: الكلاسيكو؛ كينهاي به قدمت تاريخ اسپانيا
الكلاسيكو را ميتوان تنها دربي فوتبال دنيا ناميد كه تأثير مستقيمي بر روابط اجتماعي، فرهنگي و سياسي مردم اسپانيا دارد
نویسنده : وحيد صابري
الكلاسيكو را ميتوان تنها دربي فوتبال دنيا ناميد كه تأثير مستقيمي بر روابط اجتماعي، فرهنگي و سياسي مردم اسپانيا دارد. الكلاسيكو يك جنگ تمام عيار است؛ جنگ قدرتها، نبرد طيف جدايي طلب به نمايندگي بارسا و سلطنتطلبها تحت عنوان رئال.
بارسلونا در سال ۱۸۹۹ توسط عدهاي سوئيسي، انگليسي و اسپانيايي تأسيس شد. بارسا به نوعي، نهادي براي ترويج فرهنگ كاتالان و كاتالانيسم است و انتخاب شعار «فراتر از يك باشگاه» مؤيد اين مسئله است. برخلاف بسياري از تيمهاي جهان اين باشگاه توسط هوادارانش اداره ميشود و حتي تا همين چند سال پيش اسپانسري هم وجود نداشت. تعصب فوقالعاده نسبت به نمادهاي باشگاه در منطقه كاتالانها باعث شده نگاهها به پيراهن بارسا همانند نگاه به پرچم ايالت باشد تا جايي كه تا همين چند سال قبل هيچ تبليغي روي پيراهن اين تيم ديده نميشد. همانگونه كه از شعار باشگاه «فراتر از يك باشگاه» بر ميآيد، اين باشگاه تنها به فوتبال محدود نبوده و برخلاف باشگاههاي ورزشي ديگر به ورزشهاي ديگر و حتي به ايفاي نقشي فرهنگي نيز ميپردازد. باشگاه فوتبال بارسلونا نقشي تاريخي به عنوان يك نماد مليگرايي براي كاتالانها بازي كرده است.
اما در جبهه مقابل رئال مادريد شرايطي كاملاً متفاوت را تجربه كرده است. مؤسس باشگاه رئال مادريد خوليان پالاسيوس نام دارد. او متولد 1880 ميلادي و عضو حزب سلطنتطلبان بخش مركزي مادريد بود. علاقه فوق تصور او به سلطنت باعث شده بود در طول رياست دو سال خود خيانت بزرگي در حق هواداران باشگاه رئال مادريد انجام دهد. او در زمان رياست خود نزديك به 600 هوادار رسمي رئال مادريد را كه فرم مخصوص هواداري را پر كرده اما حاضر به پر كردن فرم وفاداري به نظام پادشاهي نشده بودند، به نيروهاي امنيتي مادريد معرفي كرد.
در واقع فوتبال را گروهي از دانشجويان و دانشگاهيان به شهر مادريد آوردند. در سال ۱۹۰۰، اين باشگاه به دو بخش مجزا تبديل شد. سپس نام خود را به باشگاه فوتبال مادريد تغيير داد. در ژانويه ۱۹۰۹ بود كه مدير وقت اساسنامه جام اسپانيا را امضا و تأييد كرد تا باشگاه به يكي از اعضاي فدراسيون سلطنتي فوتبال اسپانيا تبديل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را باز هم تغيير داد و اينبار «رئال مادريد» نام گرفت كه اينكار پس از اهداي عنوان رئال توسط شاه آلفونسو سيزدهم اتفاق افتاد. سالها گذشت و در نهايت دوران شكوفايي مادريد همزمان با استقلال اين باشگاه از بخش پادشاهي فرا رسيد و رئال مادريد هر چند پيشوند رويال (پادشاهي) خود را حفظ كرد اما در عمل كاملاً مردمي و به دست مردم واگذار شد. هواداران رئال مادريد كه به خوبي ميدانستند باشگاه آنها در پشت پرده همچنان در اختيار خانواده سلطنتي است، تلاش زيادي كردند تا اين برچسب تاريخي را حذف كنند كه البته موفق هم نبودند. تا هنوزم بهرغم پيشرفتهاي زياد و اتكا به هواداران خيليها اين تيم را سلطنتي قلمداد كنند.
با اين معرفي ميتوان به حساسيتها و حاشيههاي منحصر بهفرد اين ديدار پي برد؛ نبردي واقعي بين سلطنتطلبها و جداييطلبها. نبردي كه هر چند امروز در ۹۰ دقيقه روي مستطيل سبز رخ ميدهد اما در دهههاي گذشته حواشي آن بهشدت روي وضعيت اجتماعي اسپانيا مؤثر بوده است. امروز بر كسي پوشيده نيست كه حتي بهرغم كاهش تنشهاي سياسي، هواداران دو تيم حاضرند حتي جام قهرماني را از دست بدهند اما الكلاسيكو برنده باشد. اين تقابل، وحشتناكترين تقابل در دنياي فوتبال است؛ فوتبالي كه نزديك به ۱۰۰ سال با تنشهاي سياسي همراه بوده. يك دربي با اشكها و لبخندهاي واقعي، يك كينهتوزي به قدمت تاريخ اسپانيا.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردين ۱۳۹۵ - ۲۱:۱۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]