واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: قلیانهای یکبار مصرف با طعم سرطان!
حالا ديگر بحث قليان و توتونهاي ميوهاي و چندصد نوع بيماري و سرطانهاي حاصل از استعمال اين مخدر بامزه! به يك شوخي بيمزه تبديل شده است.
نویسنده : محمدرضاهاديلو
هرچقدر پزشكان و كارشناسان در مورد عوارض مهلك ناشي از دود كردن قليان هشدار ميدهند، به همان نسبت هم توتونهايي با طعمهاي مختلف وارد بازار ميشوند اما بازي به همين جا ختم نميشود، بلكه تاجران فعال در اين عرصه نميگذارند آب در دل قليانكشان تكان بخورد و با ارائه خدمات نويني همچون قليانهاي يكبار مصرف، جاي خالي قليانهاي سنتي را پر ميكنند.
همين چند سال پيش بود كه خبري مبني بر ورود برخي توتونهاي ميوهاي به بازار منتشر شد؛ توتونهايي كه ميخواستند با تنباكوي پير به رقابت بپردازند. آن روزها از توتونهايي با طعم سيب و پرتقال و هلو حرف ميزدند كه بعدها انگور و ليمو و نعنا هم به آنها اضافه شدند اما همزمان با ميكس كردن توتونهاي موجود و كشف طعمهاي جديدي مثل دوسيب آلبالو، پرتغال نعنا، ليمو نعنا و امثال آن، توتونهاي ديگري در پاسخ به اين همه اشتياق بازار، وارد ميدان شدند. توتونهايي مثل بولوبري، آدامس، يخ و سيب سبز و انگور سياه.
با اينكه به موازات هجوم توتونها، ذغالها هم براي عقب نماندن از رقابت، انواع مختلفي از روسياههايشان را به ميدان فرستادند، مغازههاي فروش قليان هم به شدت افزايش يافتند.
قليانهايي با جنس و اشكال و رنگهاي گوناگون. از تنه چوبي و برنجي گرفته تا تمام شيشهاي و دستساز و گياهي! قليانهايي كه از 40هزار تومان قيمت دارند تا 800هزار تومان.
اما در همين وانفسا قلياني ابراز وجود كرد كه همگان را به تعجب واداشت؛ «قليانهاي يكبار مصرف.»
نيم ليتر آب (كه اگر با طعم ميوههايي مثل پرتقال و ليمو باشد، بهتر است)، يك تكه ذغال، كمي فويل آلومينيومي و انواع توتونهاي ميوهاي در يك ليوان كاغذي بزرگ با يك شيلنگ از جنس لولههاي خرطومي برق!
قليانهايي كه اگر باب شوند، روند مصرف قليان در كشورمان رشد بيشتري خواهد يافت و آن وقت است كه ديگر نميتوان اين غول بيافسار را مهار كرد.
قليانهاي جديد، ساده هستند و سبك و كم حجم. حتي به جاي آب در مخزنشان از شيرموز و آب پرتقال و شير نارگيل استفاده ميكنند. با اين حال چيزي از عوارض شان كم نشده.
از همان اواخر دهه 70 كه توتونهاي ميوهاي به بازار آمدند، معلوم شد 80 درصد محتويات تنباكو و توتون قليانهاي معسل (ميوهاي)، مواد شيميايي و اسانسها هستند كه عوارض مضاعفي را علاوه بر دود تنباكو بر سلامت مصرفكنندگان وارد ميكنند.
الان حدود 15 سال است در مورد اين عوارض و انواع سرطانهاي ناشي از آن ميگويند و مينويسند، اما نهتنها ميزان مصرف اين نوع قليانها كم نشد، بلكه چند صدبرابر شده و سن مصرف نيز تا زير 12سال كاهش يافته است.
با اين اوصاف وقتي به تدابير مسئولان براي مقابله با اين بلا مينگريم، متوجه ميشويم تمامي آنها ممنوعيتهايي است كه اغلب اجرايشان غيرممكن به نظر ميرسد؛ از جمله ممنوعيت عرضه قليان در قهوهخانهها كه احتمالاً تصويبكنندگانش نيز راهي براي اجرايش سراغ ندارند و به همين دليل است كه هرگز عملياتي نشده و نميشود؛ رويكردي عجيب كه موجب شده برخي نتيجه بگيرند نميتوان با مصرف قليان در جامعه مقابله كرد.
اين در حالي است كه وقتي به قوانين و مصوبات ديگر دقيق شويم، درخواهيم يافت كه حتي ممنوعيت استفاده از قليان در پاركها هم در قوانين ديده شده و قانونگذار به اين موارد هم دقت كرده است؛ دقتي كه در حد دقت باقي مانده و در عمل كاري از آن بر نميآيد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردين ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]