تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835051652
هشدار توکلی در مورد حذف کارت سوخت
واضح آرشیو وب فارسی:خبر پرداز: به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، احمد توکلی در نامه سرگشاده ای به جهانگیری درباره حذف سامانه کارت سوخت هوشمند هشدار داد. متن این نامه به شرح ذیل است: بسم الله الرحمن الرحیم برادر ارجمند جناب آقای جهانگیری معاون اول محترم رئیس جمهور سلام علیکم از خرداد 1394 بنزین تک نرخی شد و در پایان آبان همان سال، مهلت استفاده از سهمیه ها تمام شد. با توجه به اینکه سوخت گیری با استفاده از کارت جایگاهها و بدون نیاز به کارت هوشمند خودرو، مقدور است، شاید اندک اندک چنین تصور شود که کارت هوشمند سوخت خودرو بی خاصیت است. تداوم این شرایط می تواند نابودی سامانهٔ هوشمند سوخت (کارت سوخت) را در آینده ای نزدیک در پی داشته باشد. در همین راستا وزیر محترم نفت در نشست مطبوعاتی خود در 20 بهمن ماه، نسبت به ادامهٔ حیات این سامانه ابراز تردید کرده است. "دیده بان شفافیت و عدالت" پس از بررسی کارشناسانه این امر، نتایج به دست آمده پیرامون ضرورت حفظ سامانهٔ هوشمند سوخت و الزامات آن را تقدیم می کند. توجه خواهید فرمود که دوام استفاده از کارت هوشمند، نه تنها از جهت شفاف سازی گسترده برای تصمیم گیری های بخش عمومی اهمیت جدی دارد، بلکه ابزاری قوی در سیاست گذاری در حوزه های متعدد، از جمله مالیاتی، زیست محیطی، حمل و نقل، صنعتی و تجاری در اختیار سیاست گذاران و مسئولان کشور قرار می دهد، و مهمتر از اینها، از فساد و بی عدالتی نیز بازمی دارد. هزینه نیز چنان که خواهید دید در قبال منافع آن بسیار ناچیز است. الف ــ چرا کارت هوشمند سوخت ایجاد شد؟ از اواخر دهه 1370 تقاضای بنزین سالانه حدود 10 درصد رشد داشت به طوری که از 5/35 میلیون لیتر در روز در سال 1376 به 6/73 میلیون لیتر در روز در سال 1385 افزایش یافت. در سال 1386 با استفاده از کارت هوشمند سوخت و اعمال سهمیه بندی اهداف تعیین شده که در سطور بعد از آنها یاد می شود همگی محقق شد. جا دارد، جدا از مسائل دیگر، از آقایان دکتر احمدی نژاد، حامی و مهندس نعمت زاده، مجری کار برجسته علمی، فنی و مدیریتی سامانه کارت هوشمند سوخت قدردانی شود. اما اهداف محقق شده: 1. مهم ترین هدف کنترل مصرف و کاهش واردات بود. واردات در سال 1385 به مقدار وحشتناک 3/27 میلیون لیتر در روز رسید یعنی 37 درصد تقاضا با واردات پاسخ داده می شد. با اعمال سیاست جدید در سال 1386 تقاضای روزانه بنزین 2/9 میلیون لیتر کاهش یافت. اگر هیچ دلیلی برای خلق کارت هوشمند و سهمیه بندی جز مهار این واردات نداشتیم، باز هم عاقلانه ترین و عادلانه ترین کار همین ایجاد کارت سوخت و سهمیه بندی بود چون دیگر قدرت لجستیک و تدارک واردات را نداشتیم. 2. حذف قاچاق بنزین مشکل دیگر بود. قیمت بنزین نسبت به کشورهای همسایه بسیار پائین بود، به همین دلیل قاچاق بنزین رواج داشت. منابع رسمی مقدار قاچاق روزانه را 3 تا 9 میلیون لیتر برآورد می کردند. پس از سهمیه بندی و به کارگیری کارت هوشمند تقریباً موضوع قاچاق منتفی شد. 3. زمینه سازی برای آزادسازی قیمت یک هدف دیگر بود. اثر ارزانی بنزین تشویق مصرف بی حساب بود. از اواسط دهه 70، تقاضای بنزین به دلایل مختلفی رو به افزایش گذاشت و این تنوع دلیل، باعث شده بود حتی اگر قیمت بنزین به قیمت فوب خلیج فارس (نرخ آزاد آن روزها که حدود 3 برابر نرخ عرضه داخلی بود)، افزایش می یافت، باز هم مصرف بنزین مهار نمی شد، چون خدمات ناشی از مصرف بنزین جانشین خوبی نداشت. مصرف بنزین ضروری بود، مصرف کالای ضروری (مانند دارو) در برابر افزایش قیمت چندان کاهش نمی یابد. پس در آن شرایط می خواستیم با افزایش شدید قیمت سوخت مصرف را مهار کنیم، بدون آن که نتیجه مطلوب به دست آید، تورم شدیدی بر مردم تحمیل می شد. بنابراین تلاش شد عوامل غیرقیمتی مؤثر بر تقاضای بنزین مهار شوند، مثلاً با توسعه جهشی در حمل و نقل عمومی و کارآمد کردن شبکه موجود حمل و نقل عمومی، کالای جانشین خودروی شخصی به طور نسبی در دسترس شهروندان قرار گیرد چون عوامل غیرقیمتی مؤثر در مصرف وجود داشت، اگر بدون اصلاح آنها قیمت افزایش می یافت در واقع مردم باید هزینه سوءمدیریت مسئولان را می پرداختند، به همین دلیل انجام سیاست های غیرقیمتی مقدم شمرده شد. این تقدم با ایجاد جایگزین مناسب برای خدمات حاصل از بنزین و کاهش عوامل فنی و مدیریتی افزایش مصرف، امکان آزاد شدن نرخ بنزین را فراهم ساخت. 4. جایگزین شدن CNG در سبد سوخت هم از نتایج همین بسته سیاستی بود که کارت هوشمند یک رکن آن بود. در حال حاضر 22 درصد سوخت خودروهای سواری را CNG تأمین می کند. 5. مهار مصرف و واردات طمع دشمن را قطع کرد. درواقع وقتی به طور همزمان واردات و مصرف کاهش و تولید افزایش یافت، ابزار تحریم بنزین از کارایی افتاد. 6. صرفه جویی ارزی هدف دیگری بود که در سطح شگفت آوری محقق گشت. برآورد مرکز پژوهش های مجلس میزان صرفه جویی را برای 8ساله 93 ــ86 مبلغ 100 میلیارد دلار نشان می دهد که حدود 70 درصد آن از محل کاهش واردات و بقیه حاصل تبدیل سوخت از بنزین به CNG بوده است. چنانچه سیاست های مذکور اجرایی نمی شد و مصرف با همان روندِ پیش از سال 1385 ادامه می یافت نیاز سال 1393 به بنزین به 139 میلیون لیتر می رسید در حالی که با اجرای آنها، در سال 1394 تنها 5/70 میلیون لیتر در روز بود. ب ــ آثار دیگر کارت هوشمند چه بود؟ علاوه بر نتایج فوق الذکر، آثار مثبت زیر نیز به دست آمده است: 1. اثبات کارآمدی قیمت گذاری چندنرخی در حل مسائلی نظیر مدیریت مصرف سوخت و دارای قابلیت مدیریت آلودگی هوا در روزهای ایستایی هوای کلان شهرها، همچنین کاهش نابرابر در مصرف انرژی 2. بازگشت بسیار سریع سرمایه مصرف شده در سامانه کارت هوشمند 3. کسب تجربه مدیریت یک پارچه طرح های بزرگ 4. ایجاد بانک اطلاعات روزآمد از وسایل نقلیه و زمینه سازی برای عملیات ترافیکی، زیست محیطی، نظارتی، امنیتی و جرم زدا 5. ارتقای سطح فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور و ایجاد فرصت برای صادرات فناوری و خدمات فنی 6. حل مشکل مخابراتی برخی از روستاهای کشور. ج ــ امروز کارت هوشمند به چه کار می آید؟ چنین ادعا می شود که با تک نرخی شدن بنزین کارت سوخت فایده ای ندارد، فقط هزینه سالانه ای در حدود 20 میلیارد تومان روی دست دولت می گذارد. در رد این دعوی نکات زیر درخور توجه است: 1. دسته بندی متقاضیان در بازار هر کالای همگنی که شمارنده داشته باشد، بدون آنکه هزینه قابل اعتنایی ایجاد کند، مقدور است. این دسته بندی اعمال سیاست های مختلفی را میسر می سازد. چنان که ملاحظه خواهید فرمود قدرت مدیریت اقتصادی از جهات متعدد افزون خواهد گردید، به عنوان مثال با شمارنده (کنتور) برق می توان مشتریان کم مصرف، با مصرف متوسط و پرمصرف را از یکدیگر جدا ساخت و با تعیین نرخ های متفاوت سیاست توزیع درآمدی اعمال نمود، یا با اعمال نرخ پلکانی سیاست مصرفی را برقرار کرد و با چندزمانه کردن شمارنده برق، سیاست بهبود بهره وری را محقق ساخت. تمام این موارد بدون هزینه برای دولت قدرت برنامه ریزی و مدیریت اقتصادی فراهم می سازد. شرط کار در مورد بنزین، الزامی شدن فروش بنزین با کارت هوشمند خودرو است که در ادامه به راهکارش خواهیم پرداخت. 2. یکی از مشکلات تولید و یا مصرف برخی از کالاها، آثار خارجی مثبت یا منفی است. این پدیده وقتی بروز می کند که کالا خصوصی نباشد؛ اگر کالا خصوصی باشد عرضه کننده با دریافت قیمت کالا، تمام هزینه های انجام شده را می پوشاند و خریدار با دریافت کالا تمام منافع و زیان هایش را تصاحب می کند، یعنی هزینه و فایده معامله داخلی است. در اقتصاد بخش عمومی نشان داده می شود که اگر در معامله ای تمام منافع و تمام هزینه ناشی از تولید و مبادله بین دو طرف درگیر جابه جا نشود و بخشی از منفعت یا هزینه متوجه اشخاص خارج از مبادله شود، یعنی تولید یا مصرف آثار خارجی داشته باشد، تولید یا مصرف از نقطه بهینه پایین تر خواهد بود (با وجود آثار خارجی مثبت) یا بالاتر خواهد بود (با وجود آثار خارجی منفی) و کارکرد بازار ناکارا می شود. راه حل رفع ناکارآمدی و افزایش کارایی، داخلی کردن آثار خارجی است. فروش بنزین با کارت هوشمند این امکان را برای دولت فراهم می سازد. 3. کار اصلی دولت در زمینه اقتصادی تولید کالای عمومی است. یکی از ویژگی های کالای عمومی آن است که پس از تولید شدن کسی را نمی توان از بهره بردن از آن استثناء کرد، مانند روشنایی خیابانها. به خلاف کالای خصوصی که با قیمت، کسانی که قیمت را نپردازند از مصرف محروم اند. کالای عمومی با استفاده از منابع عمومی مانند مالیات، تولید می شود چون در مثال روشنایی معابر نمی توان مستقیماً مقدار مصرف و هزینه را برای هر عابری تشخیص داد و بهای آن را دریافت کرد. جاده ها و راه های هر کشور از نظر استثناناپذیری گاهی شبیه کالای عمومی هستند. البته اگر جاده، بزرگراه یا آزادراه باشد و ایجاد محل اخذ عوارض مقرون به صرفه باشد، استثناپذیر کردن مقدور است، ولی در راه های دیگر گرچه از نظر فنی این کار مقدور باشد، از نظر اقتصادی باصرفه نیست. عدالت اقتضاء دارد که هرکس بیشتر از راه ها بهره می برد، در تولید و نگهداری آنها بیشتر سهیم باشد. کارت هوشمند این هدف را تأمین می کند. 4. ممکن است در وضعیتی مانند امروز، سیاست اقتصادی ــ اجتماعی دولت اقتضاء کند که در تعیین قیمتبنزین همه هزینه تمام شده را لحاظ نکند؛ در این وضعیت که اختلاف قیمت در داخل و کشورهای همسایه بزرگ است، قاچاق باصرفه خواهد شد. کارت هوشمند خودرو مانع این کار ضدکارایی و ضدعدالت می شود، این خطر در قیمت فعلی وجود دارد چه رسد به وقتی که قیمت نفت خام افزایش یابد. 5. ممکن است در وضعیت بحرانی (فجایع طبیعی، جنگ، تحریم و رکود شدید جهانی) دولت ناچار از مهار شرایط گردد، باز همین کارت هوشمند خودرو به کار می آید. 6. دولت برای مقاصد مختلف مانند سیاستهای گردشگری، تخمین تابع تقاضای سفر (مؤثر در تصمیمات فرهنگی، راه سازی، ترافیکی...)، تعیین هزینه بیمه متناسب با ریسک واقعی، تعیین کرایه خودروهای عمومی (تاکسی، آژانس، وانت بار، سرویس مدارس و ادارات) و تعقیب مجرمان محتاج شفافیت اطلاعات خودروها است. کارت هوشمند خودرو شفافیت لازم را فراهم می کند. ملاحظه می فرمایید که با ادامه استفاده از کارت هوشمند خودرو در مصرف بنزین، اعمال سیاست های مالی، زیست محیطی، مصرفی، تجاری، صنعتی، امنیتی، گردشگری، ترافیکی، اقتصادی، توزیع درآمدی، عمرانی و... برای دولت مقدور یا تسهیل می شود. در واقع مجموعه سامانه کارت هوشمند سخت افزاری است که به اتکای آن نرم افزارهای سیاستی متعددی را می توان اجرا کرد. د ــ الزامات کار چیست؟ راه حل؟ بنزین در هر زمان فقط با یک نرخ عرضه می شود. این نرخ می تواند با توجه به سیاست های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تعیین گردد. در هر حال باید به سمت قیمتی برود که هزینه فرصت بنزین در منطقه باشد تا هزینه تمام شده با لحاظ کردن بهره وری را بپوشاند، همچنین سود معقولی برای تولیدکننده داشته باشد. 1. شرط لازم تأمین محاسن پرارزش مذکور این است که همه ملزم به استفاده از کارت هوشمند خودرو باشند. و اگر کسی اضطراراً محتاج سوخت بود ولی به هر دلیل کارت خودرو به همراه نداشت، به اندازه مابه التفاوت بالاترین قیمت بنزین در کشورهای همسایه و نرخ داخلی جریمه استفاده نکردن از کارت هوشمند خودرو می پردازد. علت این جریمه نسبتاً سنگین، وادار ساختن صاحبان خودروها به استفاده از کارت خودروی خویش است. قاچاق نیز با این تدبیر منتفی می شود. 2. با دسته بندی مصرف کنندگان به نسبت حجم مصرف، نوع خودرو، سن خودرو، تعداد خودروهای به نام هر نفر، میزان آلایندگی خودرو، اهداف کلان بخش انرژی، سیاست های بازتوزیعی از خودروسواران به مردمی که خودروی شخصی ندارند، اهداف ترافیکی و ملاکهای مشابه به شکل پله ای و تصاعدی، عوارض و مالیات بر مصرف وضع کرد. بدین ترتیب می توان آثار خارجی مصرف را داخلی کرد، صنعت خودروسازی و واردات خودرو را به سمت ترجیح خودروهای کم مصرف جهت داد، کسانی را که در استفاده از راهها سهم بیشتری دارند در تأمین منابع احداث و نگهداری راه ها بیشتر مشارکت داد، منابع کافی برای جبران کمبودهای مردمِ بی خودرو و مستضعف حاصل کرد و... در این مالیات، اصابت مالیاتی تقریباً صددرصد است، یعنی بار مالیات بر دوش کسی گذاشته می شود که باید می شد. 3. شبکه اطلاعات حاصل از کارت هوشمند به طور برخط در اختیار مسئولان امنیتی و انتظامی قرار گیرد. یکی از نتایج این اقدام مبارزه مؤثرتر با انواع جرائم فردی و یا سازمان یافته است. سایر بهره برداران مانند پلیس راهور، سازمان محیط زیست و شهرداری ها نیز باید دسترسی به این اطلاعات داشته باشند. 4. در وضع مالیات، به بنزین به عنوان یک فرصت باید نگریست. در اغلب کشورهای پیشرفته از حیث صنعتی یک منبع قابل اعتنای درآمد مالیاتی دولتها، مالیات بر سوخت است به طوری که متوسط سهم مالیات از ارزش فروش هر لیتر سوخت در کشورهای گروه 7 به مقدار 7/46 درصد است در حالی که فروشنده نفت خام 5/38 درصد ارزش فروش را کسب می کند. ارقام متناظر برای کشورهای OECD به ترتیب 7/45 و 3/37 درصد از ارزش فروش یک لیتر سوخت است، یعنی مالیاتی که دولت کشور مصرف کننده غربی از هر لیتر سوخت می گیرد، از چیزی که تولید کننده نفت خام به دست می آورد، بیشتر است. البته چنان که نمودار زیر نشان می دهد هر دولتی به فراخور شرایط خود مالیات وضع می کند به طوری که اختلاف قیمت فروش عمدتاً تحت تأثیر اختلاف مالیات است، بدین ترتیب مردم ما نه تنها عادت می کنند بنزین را به قیمت بخرند، بلکه به دادن مالیات هم راضی می شوند. البته خودروداران ضعیف و متوسط چون عموماً مصرف متعارف دارند، عملاً مالیاتی نمی پردازند. سهم مالیات از ارزش یک لیتر سوخت چقدر است؟ نکته آخر توجه می فرمایید که راهکارها، کارایی و عدالت را، توأمان هدف گرفته اند. برخی از کسانی که توجه کافی ندارند، از هزینه جاری نگهداری سامانه سخن می گویند. در اقتصاد اصطلاح "هزینه از دست رفته" (Sunk Cost) وقتی به کار می رود که هزینه های انجام شده در یک پروژه قابل بازیابی نباشد. در این وضعیت برای معلوم کردن موجه بودن ادامه یک پروژه با به کارگیری روش هزینه ــ فایده، هزینه های انجام شده را در محاسبه هزینه کل پروژه لحاظ نمی کنند؛ چون قابل بازیابی نیست و از دست رفته است، تنها هزینه های ادامه کار را لحاظ می کنند. در واقع هزینه بقای سامانه، هزینه تعمیر و نگهداری است که گفته می شود سالی 20 میلیارد تومان است، حتی اگر این رقم را بپذیریم این هزینه، در قبال آن همه دانایی که سامانه برای دولت فراهم می کند و آن میزان از توانایی که برای دولت می آفریند؛ فایده)، اساساً قابل قیاس است؟ در واقع برای کنار گذاشتن این سرمایه عظیم با آن همه فایده متنوع و بزرگ، دولت باید دلیل بسیار محکمی داشته باشد تا خود را به تعطیل کردنش مجاز ببیند. جناب آقای جهانگیری! با این توصیفات و استدلال ها از جنابعالی انتظار می رود از حذف سامانه کارت سوخت هوشمند خودرو مجدّانه جلوگیری بفرمایید. با احترام رئیس هیأت مدیره سازمان مردم نهاد "دیده بان شفافیت و عدالت" احمد توکلی رونوشت: برادر ارجمند جناب آقای دکتر علی لاریجانی، رئیس محترم مجلس برادر ارجمند آیت الله آملی لاریجانی، رئیس محترم قوه قضائیه برادر ارجمند جناب آقای زنگنه، وزیر محترم نفت
شنبه ، ۱۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر پرداز]
[مشاهده در: www.khabarpardaz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها