تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835049799
رفراندوم هایی که برگزار نشد؛ از پیشنهاد یارانه ای احمدی نژادی ها تا مطالبات هسته ای حامیان روحانی
واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: مازندمجلس: رفراندوم یا همه پرسی یکی از شیوه های شناخته شده برای تصمیم گیری در کشورهای دموکراتیک است. شیوه ای که براساس آرای مستقیم مردم، سیاستگذاران را به سمت و سویی مشخص هدایت می کند.مازندمجلس : یکیاز جنجالی ترین رفراندوم هایی که در ماه های اخیر، در کشورهای غربی برگزار شده همه پرسیمردم اسکاتلند درباره باقی ماندن زیر چتر بریتانیا بود و احتمالا در ماه های آتی،همه پرسی ماندن یا نماندن انگلیس در اتحادیه اروپا نیز خبرساز خواهد شد. درکشورهای دیگر نیز تلاش می شود تا نظر مردم درباره مسائل کلان مملکتی به بحث گذاشتهشود. از جمله، رفراندوم چندی قبل یونانی ها درباره پیشنهادات اتحادیه اروپا دربارهبحران اقتصادی در این کشور. یا رفراندوم بحث برانگیز کریمه درباره جدایی ازاوکراین و الحاق به روسیه. در علم سیاست، دسته بندی های مختلفیبرای برگزاری رفراندوم وجود دارد. مثلا در متون آکادمیک تصریح شده است که همه پرسیمی تواند اختیاری باشد یا اجباری. همه پرسی اجباری معمولاً برای تصویب قانون اساسییا متمم آن است اما در همه پرسی اختیاری نمایندگان مجلس ممکن است با اکثریت قاطع مسئله ایرا به رأی عمومی واگذارند یا دولت، در غیاب مجلس یا به رغم آن، موضوعی را به رای عمومیبگذارد. امکان دیگر همه پرسی با درخواست همگانی است. بدین صورت که اگر مجلس قانون گذاریبه میل خود موضوعی را به همه پرسی نگذارد، کسانی از مردم که صلاحیت رأی دادن دارند،ممکن است درخواستی را امضاء کنند که موضوع به رأی عمومی گذاشته شود. شمار لازم برایاین درخواست، بر حسب قوانین کشورها، از ۵ تا ۱۵ درصد مجموع رأی دهندگان در آخرین انتخاباتاست. البته در ایران استفاده از این سنت، رونق زیادی ندارد. برگزاری رفراندوم محدود به اجرای اصلاحات ارضی دردوره پهلوی و نیز به رأی گذاشتن جمهوری اسلامی در 12 فروردین و نیز قانون اساسی واصلاحات آن در سال های 58 و 68 است. با این وجود اصل 59 قانون اساسی به صراحت ازحق برگزاری رفراندوم برای تعیین تکلیف در امور مهم مملکتی یاد کرده است. در ایناصل آمده است: «در مسایل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمالقوه مقننه از راه همه پرسی و مراجعه مستقیم به آراء مردم صورت گیرد. در خواست مراجعهبه آراء عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.» با وجود اینکه در سه دهه گذشته ازپیروزی انقلاب، کم نبوده مسائل مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که منشأاختلاف نظرهایی بوده است، ولی آنطور که قانون اساسی پیش بینی کرده از این ظرفیتحقوقی برای حل و فصل اختلافات استفاده نشده است. به جز رفراندوم های آری به جمهوریاسلامی و رأی به قانون اساسی (هر دو در سال 58) که در واقع در مرحله پیش از تصویب قانوناساسی به اجرا گذاشته شد، تنها رفراندوم دیگر برگزار شده در ایران یک دهه پس ازاین دو رفراندوم را نه اجرای اصل 59 که باید اجرای اصل 177 قانون اساسی دانست. اصلیکه با تشریح چگونگی تشکیل شورای بازنگری قانون اساسی، تصریح می کند: «مصوبات شورا پساز تأیید و امضای مقام رهبری باید از طریق مراجعه به آراء عمومی به تصویب اکثریت مطلقشرکت کنندگان در همه پرسی برسد.» با این حال هر از چندگاهی به استناد اصل 59 قانون اساسی، ایده هایی درباره برگزاری رفراندوم درکشور مطرح شده و البته خیلی زود به دست فراموشی سپرده می شود؛ بی آنکه زمینه ای برایبرگزاری رفراندوم و مراجعه به آرای مستقیم مردم فراهم آید. از پیشنهاد بنی صدر تا آرزوی احمدی نژاد تثبیت نظام جمهوری اسلامی به دنبالپیروزی انقلاب در کشورمان، با تکیه بر رأی مستقیم مردم که به استقرار این نظام«آری» گفتند، باعث شد تا بسیاری از چهره های سیاسی به دنبال تکرار استفاده از اینشیوه تصمیم گیری درباره مسائل مختلف باشند. ازجمله مشهورترین این درخواست ها می توانبه اظهارات بنی صدر، رئیس جمهور مخلوع ایران اشاره کرد که پس از درگیر شدن با سایرنهادهای انقلابی و مردمی، گمان می کرد می تواند با تکیه بر آرای عمومی، بر رقبایسیاسی خود پیروز شود. بنی صدر که جایگاه خود را در ایران در خطر می دید، در سال1360 با دفاع از آنچه «راه خروج از بن بست» می خواند، گفته بود: «اگر میزان رأی ملتاست و من به عنوان رئیس جمهور موقعیت خودم را در خطر می بینم، حق دارم پیشنهاد بکنماین میزان اظهار بشود یا خیر؟ اگر چنین حقی دارم، آقا جواب من تهدید است؟» این سخنانبنی صدر بازتاب گسترده ای داشت؛ تا جایی که امام خمینی هم در ششم خرداد سال ۱۳۶۰ واکنشنشان داده و خطاب به بنی صدر فرمود: «تو غلط کردی قانون را قبول نداری، قانون تو راقبول ندارد.» اما این فقط بنی صدر نبود که به دنبالبرگزاری رفراندوم می گشت، دو دهه پس از پیشنهاد او برای برگزاری رفراندوم، این باربرخی چپ گرایان دهه شصت که در دهه هشتاد تبدیل به اصلاح طلب شده بودند، همیندرخواست را برای برخی موضوعات دیگر تکرار کردند. سیدمحمدرضا خاتمی که نایب رئیسمجلس در دوره ششم بود، گفته بود: «اگر (لوایح دوگانه) از سوی شورای نگهبان رد شود،رفراندوم را پیشنهاد می کنیم». منظور از لوایح دوگانه، دو لایحه مرتبط با تبیین اختیارات ریاست جمهوری و نیز اصلاح قانون انتخابات بود که البته هیچ یک به تاییدشورای نگهبان نرسید. با این حال اصلاح طلبانی که حتی پیش از این درخواست بهرفراندوم گذاشتن اصل اصلاحات را نیز داشتند، در این رابطه مصوبه ای را به راینگذاشتند. پیشنهاد برگزاری رفراندوم از سوی اصلاح طلباندرحالی مطرح می شد که رئیس دولت اصلاحات خود مخالف پیشنهاد برگزاری رفراندوم ازسوی بنی صدر در سال 1360 بود و در واکنش به این پیشنهاد گفته بود: «اولاً، بن بست درجایی است که ملاک مشترک برای رفع اختلاف و کشف حق و باطل وجود نداشته باشد؛ در حالیکه قانون اساسی، این خون بهای گرانقدر شهیدان اسلام که به تصویب امت و تأیید امام رسیدهاست، در دست ماست. چرا ما به خود حق می دهیم که تمام ملت را در خود خلاصه شده ببینیمو اختلاف میان مسئولان رده بالا را اختلاف میان مردم به حساب آوریم و سختگیری های غیرقانونیخود را به صورت یک «بن بست» معرفی کنیم و برای شکستن این بن بست موهوم بر روی قانوناساسی پل بزنیم!؟ ثانیاً، در ورای قانون، امام امت هست که مشروعیت قانون و مقامات قانونینیز مرهون رهبری اسلامی اوست. رهبری که در نفس گیرترین تنگناها با موضع گیری های قاطعخویش، انقلاب را به پیش رانده است و حضور او در صحنه، حتی به نیرومندترین قدرت هایشیطانی روزگار که تمام تلاش خویش را مصروف در بند نگه داشتن ایران می کردند، اجازهنداده است که برای این مردم و این انقلاب «بن بست» ایجاد کنند؛ چرا نتواند با اتکابه پشتیبانی بی دریغ این مردم، مشکلات این چنانی را که پاره ای ان را «بن بست» به حسابمی آورند، از سر راه بردارد؟» رئیس دولت اصلاحات البته یک بار دیگردر دهه 80، در جایگاه موافق رفراندوم نشست و پس از مسائل به وجود آمده بعد از انتخابات سال 88،از برگزاری رفراندوم به منظور حل و فصل اختلافات سیاسی سخن گفت. اظهاراتی که البتهواکنش هایی منفی را در جبهه مقابل به همراه داشت. البته این فقط اصلاح طلبان نبودند کهدر مواضع خود نسبت به برگزاری رفراندوم دچار چرخش شدند، بلکه برخی مخالفانپیشنهادات اصلاح طلبان برای برگزاری رفراندوم، خود در دولت محمود احمدی نژاد،موافق برگزاری رفراندوم به شمار می آمدند. ماجرا از این قرار بود که «محمود احمدی نژاد»رئیس جمهور پیشین برای اجرای طرح هدفمندی، درآمد ۴۰هزار میلیاردی را پیشنهاد کرد؛ امانمایندگان که نگران تزریق نقدینگی به جامعه و در نتیجه تورم بودند، تنها با ۲۰ هزارمیلیارد آن موافقت کردند. احمدی نژاد هم که معتقد بود، این میزان درآمد برای این طرحبه خصوص در سال اول کم است، پیشنهاد برگزاری رفراندوم را مطرح کرد. البته در نهایتبا نامه وی به مجلس برای کمک به اجرای این قانون، مجلس درآمد ۳۵میلیاردی را تصویب کردو موضوع برگزاری رفراندوم یارانه ای، هیچ گاه عملیاتی نشد. رفراندوم برای نامزدی هاشمی یا رابطهبا آمریکا افزون بر پیشنهاداتی که برخی روسایجمهور یا چهره های شاخص پارلمانی درباره برگزاری رفراندوم مطرح کردند، درخواست هایدیگری پیرامون برگزاری رفراندوم در ایران نیز مطرح شده که برخی از این پیشنهاداتبه دست فراموشی سپرده شده و برخی دیگر اما هنوز در محافل سیاسی مطرح می شود. یکی از مشهورترین این پیشنهادات بهدرخواست عطاالله مهاجرانی معاون حقوقی و پارلمانی رئیس دولت سازندگی در دهه هفتادمربوط است که خواستار برگزاری رفراندوم برای اصلاح قانون اساسی و برداشته شدن شرطمحدودیت کاندیداتوری دو دوره ای رئیس جمهور می شود. او در تلاش بود که با طرح اینپیشنهاد، زمینه نامزدی اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات دوم خرداد 1376 را فراهمکند. این پیشنهاد البته ضمن مخالفت های گسترده سیاسی، با مخالفت رئیس جمهور وقتنیز روبرو شد. افزون بر این، نامه نگاری های صادقزیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان نیزگاه با چاشنی درخواست برگزاری رفراندوم همراه بوده است. زیباکلام یک بار در مرداد1392 و همزمان با آغاز به کار دولت حسن روحانی از وی خواست تا «رابطه یا تداوم رابطهنداشتن با آمریکا را به رفراندوم بگذارد». او همچنین یک بار دیگر در خرداد 1394 وتنها چند هفته مانده به امضای توافق هسته ای میان ایران و کشورهای 1+5 در نامهدیگری خطاب به رئیس جمهور، نوشت: «... گمان نمی کنم حتی آمریکاستیزان هممنکر شوند که در شرایط فعلی کشور از حل مناقشه هسته ای ما موضوعی مهم تر و بنیادی ترداشته باشیم. چرا توافق نهایی هسته ای با آمریکا را حسب قانون اساسی مان به رفراندومنگذاریم؟» رفراندوم برای پایان جنگ؟ روشن است که در هر دوره سیاسی تاریخانقلاب اسلامی، پیشنهاداتی درباره برگزاری رفراندوم مطرح شده و حسب اهمیت موضوع،با واکنش های عمومی بیشتر یا کمتری مواجه می شده است. البته نشانه های طرح چنینموضوعاتی را گاه می توان در اظهارات سال ها بعد برخی چهره ها جستجو کرد. به عنوانمثال، اظهارات سردار باقرزاده، رییس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس کهدر نشستی خبری در سال 1389 به برخی اظهارنظرها درباره زمان پایان دفاع مقدس اشاره می کرد،نشان می دهد، در دهه شصت، برخی چهره ها موضوع برگزاری رفراندم برای پایان جنگایران و عراق را مطرح می کرده اند. اما به دلیل نبود شرایط اجتماعی و سیاسی لازم،این پیشنهادات کمتر رسانه ای شده است. او در این نشست می گوید: «من به یکی از شخصیت هایدانشگاهی که نظری مبنی بر اینکه باید نظر مردم در رابطه با انجام عملیات ها اخذ می شد،داشت گفتم نکند به زعم شما برای هر عملیات باید رفراندوم برگزار می شد؟!» رفراندوم؛ پیشنهادی که روحانی داد با وجود همه این فراز و نشیب ها دربارهموضوع اجرای اصل 59 قانون اساسی، هنوز هم کم نیستند مسئولان و سیاستمدارانی که ازبرگزاری رفراندوم در کشور دفاع می کنند. یک سال و اندی قبل بود که حسن روحانی رئیس جمهوردر سخنانی که به وضوح ناخرسندی وی از اجرا نشدن اصل 59 قانون اساسی را نشان می داد،گفت: «برای یک بار هم که شده، درباره مسئله بسیار مهم که ممکن است اختلافی هم باشد...[مسئله ای که] برای همه اهمیت دارد و در زندگی همه تاثیرگذار است، نظر مستقیم مردمپرسیده شود.» در واکنش به همین موضع رئیس جمهور بودکه برخی سیاسیون، به گمانه زنی درباره موضوع رفراندومی که حسن روحانی از آن دفاعکرده پرداختند و برخی در این رابطه، بحث بر سر «حصر» را موضوع مهم کشور قلمدادکردند. هرچند روحانی شاید با درس گرفتن از پیشنهادات سه دهه گذشته برای برگزاریرفراندم، هوشمندانه در اظهارنظر خود، اشاره ای به موضوع اجرای اصل 59 نکرد، اما روشناست که او نیز مانند بخش عمده ای از بازیگران سیاسی در ایران، خواستار استفاده ازاین ظرفیت مغفول قانون اساسی است. ظرفیتی که روشن نیست چه زمانی به اجرا درخواهدآمد. مهمترین پیشنهادات مطرح شده درباره برگزاری رفراندوم در ایران پس از انقلاب پیشنهاد دهندگان زمان طرح پیشنهاد دلیل طرح پیشنهاد ابوالحسن بنی صدر، رئیس جمهور مخلوع ایران 1360 تلاش برای رفع اختلافات رئیس جمهور مخلوع با مجلس و سایر نهادهای حاکمیتی منتقدان ادامه جنگ ایران و عراق پس از فتح خرمشهر همزمان با دفاع مقدس تلاش برای جلوگیری از طولانی شدن جنگ برخی حامیان هاشمی رفسنجانی 1375 اصلاح قانون اساسی و امکان نامزدی هاشمی رفسنجانی برای سومین دوره پیاپی ریاست جمهوری اصلاح طلبان دولت دوم اصلاحات ممانعت از رد لوایح دوقلوی دولت اصلاحات اصلاح طلبان سال 88 حل و فصل اختلافات پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم (در سال های بعد، حل موضوع حصر) محمود احمدی نژاد دولت دوم احمدی نژاد اجرای قانون هدفمندی یارانه ها براساس خواست رئیس جمهور وقت اعتدال گرایان و اصلاح طلبان دولت حسن روحانی امضای توافق هسته ای با 1+5 و رابطه با آمریکا
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[مشاهده در: www.mazandmajles.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها