پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850099896
امرایی: اسکناس عیدی را چون صدا نداشت دوست نداشتم
واضح آرشیو وب فارسی:سیرنگ: اسدالله امرایی با نقل خاطره ای از اولین باری که در سال نو به جای سکه، اسکناس عیدی گرفته است، گفت: با اینکه ارزش مادی آن عیدی بیشتر از سکه ها بود، اما به خاطر اینکه صدا نمی داد، دوستش نداشتم.به گزارش سیرنگ اسدالله امرایی مترجم و روزنامه نگار باسابقه در حوزه ادبیات درباره آئین های نوروز در زادگاهش تهران و خاطرات دوران کودکی اش از این ایام، گفت: خانواده ما آن زمان در خزانه و در محله نازی آباد ساکن بود و تا حدود ۱۹ سالگی در همین منطقه سکونت داشتیم. یادم آن زمان تلویزیون یا نبود یا خیلی فراگیر نشده بود و به همین خاطر، با صدای در کردن توپ از رادیو، آمدن بهار را نوید می دادند. وی افزود: یکی از آئین های قبل از آغاز سال قاشق زنی بود که در تهران هم برگزار می شد. البته من یادم نمی آید که ما خودمان به صورت خانوادگی در این برنامه (قاشق زنی) شرکت کرده باشم، چون پدرم در این قبیل موارد، مقداری سختگیر بود. امرایی اضافه کرد: پریدن از روی بُته های آتش، یکی دیگر از برنامه ای قبل از سال بود که چهارشنبه سوری نام داشت. مردم در این مراسم از یک هفته قبل شروع می کردند به بُته فروختن و یادم می آید که کپه ای از بُته ها را جلوی خانه ما که محوطه بازی بود، آتش می زدند و عموماً جوان ها از روی آن می پریدند. نام ترقه های آن زمان هم «هفت ترقه» بود که نوعی ترقه های کاغذی بود و آنها را لای گراف می پیچیدند و با آتش کوچکی که کنارش روشن می شد، ۷ بار صدای ترکیدن در می کرد. این مترجم ادامه داد: دید و بازدیدها هم عموماً دسته جمعی بود و به این شکل بود که یک دسته به خانه ای می آمدند و عید را تبریک می گفتند و بعد به اتفاق خانواده میزبان، بلند می شدند و به خانه ای دیگر می رفتند و این رسم همینطور سلسله وار ادامه داشت. وی همچنین با بیان اینکه در نوروز، معمولاً عیدی به بچه ها پول و بیشتر هم سکه های پنج زاری و یک تومنی می دادند و نه اسکناس، به نقل خاطره ای از خود در این زمینه پرداخت و گفت: اولین بار که اسکناس عیدی گرفتم، سال ۴۹ بود که یک اسکناس ۲۰ ریالی (دو تومنی) از دایی ام عیدی گرفتم و وقتی دیدم که به همه بچه های دیگر سکه های پنج زاری و یک تومنی عیدی داده بودند، ناراحت شدم و گفتم که این عیدی را نمی خواهم چون مثل عیدی های بقیه بچه ها، صدا نمی دهد!
چهارشنبه ، ۱۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-