تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805421076
هفت کمدی بخصوص که هر کسی کمدی بودنشسان را نمی فهمد
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: در تعطیلات و به ویژه تعطیلات عید، آدم دوست دارد چه فیلم هایی ببیند؟ بی شک فیلم هایی که حالش را بهتر کند. اگر در کنار این دستاورد، فیلم هایی باشد که بتواند تأثیری ماندگار تر از همان دوساعت حال خوش به جا بگذارد و دید آدم را به دنیا، خودش، مرگ، زندگی و عشق را زیبا تر کند که دیگر نور علی نور خواهد بود...گروه فرهنگ و هنر: امیر پوریا: با این مقدمه، برای توضیح دلیل انتخاب این بسته ی پیشنهادی (!) هفت فیلمی را که همه در ۱۵سال گذشته از قرن حاضر ساخته شده اند، عرض می شود که در سینما و به خصوص این سال ها، فیلم های بسیاری وجود دارند که موقعیت های حاد یا تلخی را با لحن شوخ روایت می کنند. برای ما که در ایران عادت نداریم حرف های اساسی را در بطن کمدی ها تشخیص دهیم، «کمدی» خواندن آنها بسیار دشوار می نماید اما به هر رو در فیلم هایی چون «پالپ فیکشن» تارانتینو، «لبوفسکی بزرگ» برادران کوئن، «11یار اوشن» و دنباله هایش از سودربرگ، «قاپ زنی» گای ریچی، «ماهی بزرگ» تیم برتون یا «سرگذشت شگفت انگیز آمِلی پولَن» ژان پی یر ژونه (که در ایران با بدشانسی، غلط و به نام «اِمیلی» خوانده می شود!) با اینکه ممکن است هرگز هنگام تماشا قهقهه نزنیم، شوخی ها و نوعی جهان بینی شوخ یا هجوآمیز، محسوس است. بسیاری اوقات، نقل حتی دو شوخی از یکی از این فیلم ها حال خودمان و شنونده های اقوالمان را خوش می کند یا دیدن شباهت برخی مشکلات خودمان به مشکلات شخصیت های فیلم، بیش از تماشای فیلم های گل و بلبل و بدون هیچ مسئله، به ما قوت قلب یا آرامش خاطر می بخشد... سفر با ماشین زمان وقت گذشته About Time کارگردان: ریچارد کرتیس بازیگران: دامنل گلیسون، ریچل مک آدامز و ... سال ساخت: 2013 این ریچارد کرتیس فیلمنامه نویس مهمی در قالب دوست داشتنی «کمدی رومانتیک » است و در ضمن ، خالق ... شخصیت مستر بین برای اجرا توسط روان اتکینسون هم بوده، دو فیلم قبلی اش LOVe Actually و شبکهای رادیویی پایرت قایقی که راک پخش می کردهم پر از ظرافت و طنازی در زمینه ی موسیقی، قدرت طلبی، مشکلات و لذات عاشق شدن و دغدغه های طبیعی دیگر بودند. در این فیلم اوهمین عوالم را با ایده ی همیشه کارآمد «ماشین زمان» تلفیق می کند. در بیست و یک سالگی تیم (دمنال گلیسون) پدرش او را باخبر می کند که مردان این خاندان توانایی بازکشت به زمان گذشته و اصلاح و تغییر هر اتفاقی را دارند. از اینجا به بعد همه چیز زندگی او دستخوش دگرگونی می شود. او حتی می کوشد عشق، ازدواج یا مرگ اطرافیان را هم با استفاده از همین توانایی جادویی، در اختیار خود بگیرد اما نتیجه گیری کرتیس از این داستان که ممکن است الان تصور کنید خیلی اخلاق زده است، بی شک به غافلگیری خواهد انجامید. هوا چطوره؟ هواشناس The Weatherman کارگردان: گور وربینسکی بازیگران: نیکلاس کیج، مایکل کین و... سال ساخت: 2006 همان کسی که مجموعه فیلم های ماجرایی و پرفروش «دزدان دریایی کارائیب» را ساخته، اینجا با لحنی بسیار خاص، داستان هم غم انگیز و هم خنده آور مرد میانسالی را روایت می کند که مجری اخبار هواشناسی یک شبکه ی معمولی تلویزیونی است و در تلاش برای انتقال به شبکه ای مهم تر، در بزرگ کردن دو فرزندش بعد از طلاق از همسر خود، در کنار امدن با برخورد مردم در کوچه و خیابان که او را آدمی بی استعداد و الکی مشھورشدہ می دانند و همچنین در ارتباط با پدر مسنی که مدام او را زیر سؤال می برد و قضاوت و نصیحت می کند، به شدت دردسر دارد. برای اجرای این نقش، نیکلاس کیج حدود یک دهه پیش، بهترین گزینه بود. کیج چنان دیوید و بحران میانسالی او رافهم کرده که حتی در عکس های فیلم و بدون دیدن بازی اش هم می توان احوال کلی او را دریافت. فیلم را که دیدید، از نوع به کارگیری تمثیل تمرین تیراندازی با کمان، لذت عمیقی خواهید برد که چه ظریف و راحت و بی ادعا تصویر شده است. با حضور افتخاری جسد هشت زن 8Women کارگردان: فرانسوا اوزون بازیگران: کاترین دونوو، فانی آرادان و ... سال ساخت: 2002 فیلمی با همان ساختار رمان های پلیسی - معمایی با محوریت کشته شدن یک مرد ثروتمند فرانسوی در عمارت اشرافی اش که ضمنا همسرش با مادر و خواهر خود و چند مستخدمه و آشپز و دو دختر خانواده و از جایی به بعد، خواهر مقتول هم در این عمارت حضور دارند. این هشت زن و جسد در آن خانه محبوس اند چون برف شدیدی امده و راه ها را مسدود کرده و حتی وسایل ارتباطی هم قطع شده اند. جذاب تر اینکه فرانسوا اوزون کارگردان مهم فرانسوی این دو دهه، اصرار داشته تقریبا تمام بازیگران زن مهم و فعال کشورش را یکجا جمع کند و از قدیمی هایی مثل دانیل داریو و کاترین دونوو تا جوان ترین ها، همه را جمع کرده و برای هر نقش هم یک ترانه ی مرتبط با حال و هوای شخصیت، ساخته و در ساختار نیمه موزیکال فیلم گنجانده اند. پایان ماجرای این عمارت از هر پنداری که دارید، غافلگیرکننده تر است و به طور کلی مایه های کمیک فیلم، برای کسانی که فقط همین خلاصه را از آن می داند، غافلگیری محضی خواهد بود. تنها ببینید! به خوبی و خوشی Happily Ever After کارگردان: ایون اتال بازیگران: شارلوت کینزبرگ، ایون اتال و ... سال ساخت: 2004 حساسیت ها و حسادت های میان زن و مرد، نگرانی از وجود رقیبی ناشناس و رابطه ی نهانی برای همسر یا شوهر و بحث های مختلف مربوط به این ماجراها و وسوسه های پیرامون هر کدام، محور فیلم خوش ریتم و پر از سکانس های طنازانه شده که هر بار با طرح هر احتمال در این موارد، شما را به واکنش زیرلبی «راست می گه که واقعا وا می دارد. این از آن فیلم هایی است که با وجود لحن شوخ در پرداخت اختلاف ها یا احتمالی اختلاف های زناشویی، همچنان ممکن است مانند درام های جدی در این زمینه، باعث بحث و جدل میان زوج هایی بشود که به اتفاق هم فیلم را دیده اند. به همین دلیل، تماشای این فیلم ببه طور جداگانه و دور از همسر پیشنهاد می شود تا به ورطه ی بحث های بی پایان در زمینه ی کی حق دارد و چی درست نیست، سقوط نکنید. خود فیلم البته از این بحث ها به طور شفاهی هیچ نشانی ندارد و فقط می کوشد و موفق میشود آنها را در دل کنش و واکنش های داستانی جاری کند. فیلم، فرانسوی است اما یک بازیگر آمریکایی بدون اینکه نامش در مشخصات آن آمده باشد، در دو سکانسی کلیدی اش ظاهر می شود. پاچینو در قامت موزیسین دنی کالینز Danny Collins کارگردان: دن فوگمن بازیگران: آل پاچینو، جنیفر گارنر و ... سال ساخت: 2015 اگر مراسم گلدن گلوب امسال را دیده یافهرست کاندیداهای آن را دنبال کرده باشید، آل پاچینو امسال برای بازی در نقشی که نام این فیلم است، کاندیدای بهترین بازیگر مرد کمدی یا موزیکال بود، البته آنها که فقط در حد ادعاهای کلی علاقه به پاچینو متوقف نمانده اند، حتما تبحر او را در پایکوبی و مسخرگی کاراکتر بدمنی که در دیک تریسی (وارن بیتی، ۱۹۹۰) داشت، به یاد می آورند. اما دنی کالینز از این جهت کنجکاوی برانگیز است که پاچینو در آن می خواند و موزیک می زند. در عین حال و منهای این جذابیت دم دستی، او دارد مصائب و سرخوردگی های کهنسالی ستاره ای را به معرض تماشا می گذارد که شاید احساس پوچی اش برای هر ستاره ای هنگام افتادن به تکرار، قابل لمس باشد (از جمله برای خود پاچینو). اینکه همین وضعیت ناخوشایند و از طرف دیگر، سرطان پسر دنی کالینز و وضعیت خانواده ی او چطور زمینه ی یک کمدی البته جدی و پرفراز و فرود را فراهم اورده، می تواند همپای انچه در وصف خود نقش و بازی پاچینو گفتیم، جذاب باشد. خنده دار یا دیوانه وار؟ شما زنده ها! You, The Living کارگردان: روی آندرسون بازیگران: جسیکا لوندبرگ، الیزابت هالاندر و ... سال ساخت: 2007 عجیب ترین و بی مشابه ترین فیلم این مجموعه که چه عرضی کنم، ممکن است عجیب ترین فیلمی باشد که کسی به عمرش دیده و تنها رقیب اش دو فیلم قبلی و بعدی همین کارگردان نابغه و دیوانه ی سوئدی باشند. اما برای پیشنهاد در اینجا، ما بابت ساختار بی مشابه ان که هر سکانس اش در یک نمای ثابت طولانی با قاب بندی بی نظیر شکل گرفته، امتیازی برایش قائل نشده ایم بلکه نگاهی که به دنیا و مسائل آدم ها دارد و طنز سرد و موشکافانه ای که در پرداخت روابط به کار گرفته، هدف اصلی ماست. اگر بتوانید آن mOOd «خندیدن به موقعیتهای هولناک و دردناک» را در فیلم به دست بیاورید، بی شک در سکانسی های پرشماری از آن روده بر خواهید شد. هرچند ممکن است دوستان یا اعضای خانواده در کنارتان با دیدن خنده ی شما به سلامت عقلتان شک کنند! مثلا این را در نظر بگیرید که مردی در یک ترافیک وحشتناک، ناگهان از توی ماشین اش رو به دوربین می کند و برای ما از خواب غریبی که دیده، می گوید؛ خواب اینکه در یک مهمانی مجلل خواسته ان بازی قدیمی کشیدن پارچه ی رومیزی از زیر انبوه ظروف روی میز را اجرا کند و در کمالی چلفتی گری، تمام ظرفها را انداخته و ریزریز کرده. بعد در دادگاهی که به محاکمه ی جنایتکاران جنگی می ماند، او را بابت شکستن عتیقه هایی با قدمت دو قرن، به زندان و اشد مجازات محکوم می کنند! به نظرتان به جایخنده دار، دیوانه وار است؟ باید فیلم «شما زنده ها آی آدمها» را ببینید تا بدانید. سمفونی مردگان عزیمت ها Departures کارگردان: یوجیرو تاکیتا بازیگران: ماساهیرو موتوکی، رویوکو هیروسوئه و ... سال ساخت: 2008 وقتی اصغر فرهادی در سال ۲۰۱۱ (همان اواخر ۱۳۹۰ خودمان) اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را گرفت، به شوخی ای که می دانستم بعدها جدی می شود، می گفتم به زودی تمام ایرانیان این جایزه را در سال های بعد مراسم اسکار هم با عنوان «اسکار فرهادی» می شناسند! و حالا همین اتفاق رخ داده. بنابراین در توصیف فیلم استثنایی عزیمت ها - رفتن ها اول باید همین را گفت که سه سال قبل از اسکار فرهادی، این فیلم هم محزون و هم مفرح ژاپنی، اسکار فرهادی را از آن خود کرده بود! اسم فیلم هم به ژاپنی و هم در اکران بین المللی و به انگلیسی، هم به معنای تیک اف و پرواز هواپیماست و هم به معنای عزم رفتن امامقصودش، رفتن به معنای از دنیا رفتن است که می توان آن را با شروع پرواز و پرکشیدن هم یکی گرفت. فیلم درباره ی جوان موزیسینی است که از کار موسیقی باز می ماند و با موافقت همسرش که زن «پایه» ای است و با او می سازد، به روستای اجدادی اشی برمی گردد اما شغلی که انجا پیدا می کند، هم درامد بسیار بیشتری دارد و هم نمی تواند ان را به هیچ کس - حتی زنش - بگوید: مرده آرایی مهمتر از این خط داستانی، این است که عرض کنم بعد از تماشای این فیلم، دیدتان در قبال مرگ، دیگر آن چیزی نیست که پیش از این فیلم بود. منبع: همشهری جوان
سه شنبه ، ۱۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها